«Το ταξιδιωτικό μου χνάρι»...
Γράφει η Ελένη Γιαννακίδου* για την Κουλτουρόσουπα (+photos)
2.jpg)
.
Σαν βλέπεις να κλαίει η Νάουσα, περίμενε βροχή έλεγε μια απ΄ τις αδερφές του παππού μου κάθε φορά που περιμέναμε στη Βέροια καταιγίδα. Και πράγματι, κοιτώντας ψηλά και μακριά απ΄ την ταράτσα προς το βουνά της Νάουσας, όταν εκεί ο ουρανός σκοτείνιαζε, η βροχή δεν αργούσε να ‘ρθει και σε μας…
Χτισμένη σε υψόμετρο στους πρόποδες του Βέρμιου φυσικό είναι σ όλη τη διάρκεια του έτους να γεύεται όλες τις εποχές και κάθε μια με τη χάρη της, το φθινόπωρο δροσιά, τον χειμώνα κρύο και χιόνι, την άνοιξη λιακάδα και το καλοκαίρι, σαν χτυπάνε αλλού σαραντάρια, οι Ναουσαίοι να δροσίζονται κάτω απ’ τα πλατάνια βουτώντας τα πόδια τους στα κρύα νερά του ποταμού Αράπιτσα . Γιατί πράγματι η Νάουσα είναι πνιγμένη στο πράσινο, στα θεόρατα πλατάνια και τριγυρισμένη από νερά και καταρράκτες. Ο ποταμός Αράπιτσα έχοντας τις Πηγές του στο Άλσος του Αγίου Νικολάου διασχίζει όλη την πόλη της Νάουσας δημιουργώντας φυσικά ρυάκια και καταρράχτες σ όλη την περιοχή μέσα και γύρω από την πόλη. Είναι ντροπή να πας στη Νάουσα, να καθίσεις στα καφέ της «στην παραλία της» μπροστά απ’ το πάρκο, και να ζητήσεις εμφιαλωμένο νερό. Το νερό δροσερό προσφέρεται πρώτο – πρώτο σε κανάτες και, ας μου επιτραπεί παρόλο που μιλάμε για νερό, είναι γευστικότατο.
Παλαιότερα, θυμάμαι, μας άρεσε που αράζαμε στα καφέ «της παραλίας» κάτω απ’ τα πλατάνια κι απολαμβάναμε την πρωινή μας σιέστα βλέποντας το παγόνι να περνά από μπροστά μας καμαρωτό λες και επρόκειτο για καμιά γάτα που συνηθίζουμε να βλέπουμε συχνά στις αυλές των μαγαζιών. Η Νάουσα συνυφασμένη με τη φύση ζούσε με τους δικούς της ρυθμούς σ ένα τοπίο που έμοιαζε σαν βγαλμένο από κάδρο ή καλύτερα σαν εκείνες τις εικόνες που βλέπαμε μικρά, όταν παίζαμε με τα view master μας. Ακόμη και σήμερα, παγόνια στο δρόμο μπορεί να μη βλέπουμε πια, το φυσικό τοπίο της πόλης όμως, ανέπαφο απ’ την ανάπτυξη και μόλυνση άλλων πόλεων, συνεχίζει το ίδιο όμορφο να υφίσταται και να μας εντυπωσιάζει!
.
.
Και φυσικά πώς μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος από τόση ομορφιά, αφού τόσο το Δημοτικό Πάρκο της πόλης όσο και το Άλσος του Αγίου Νικολάου είναι φυσικά, χωρίς τεχνητή -ανθρώπινη παρέμβαση, ως προς τη βλάστησή τους. Υπεραιωνόβια πλατάνια δεσπόζουν στο Άλσος, τρία σχεδόν χιλιόμετρα από την πόλη, όπου μπορείς να πας και περπατώντας. Εκεί καταλαβαίνεις κυριολεκτικά το μεγαλείο της φύσης. Σε μια έκταση 60στρεμμάτων δίνεται η δυνατότητα να περπατήσεις κάτω από πλατάνια, που στους κορμούς τους πλέκονται άγριοι πολύμορφοι κισσοί, κάτω από βελανιδιές, δίπλα σε αυτοφυή πουρνάρια και πάνω σε φυσικό καταπράσινο γρασίδι χαζεύοντας απ’ τη μια τους σκίουρους που πηδούν από κλαδί σε κλαδί τρώγοντας καρπούς ή δοκιμάζοντας την τύχη σου ψαρεύοντας απ’ την άλλη πέστροφες στη τεχνητή λίμνη πλάι στις χήνες και στις πάπιες
…Τα ξύλινα γεφύρια, τα πετρωτά μονοπάτια, το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, τα ταβερνάκια δίπλα στο ποτάμι που ρέει σ όλες τις μεριές του Άλσους, οι Πηγές, οι ορεινοί όγκοι του Βέρμιου που δεσπόζουν στο τοπίο είναι στοιχεία που κάνουν τους ερωτευμένους να γλυκαίνονται, τους οδοιπόρους να ευφραίνονται, τα παιδιά να χαίρονται παιχνίδι, τους ψαγμένους περιπατητές να απολαμβάνουν την παρθένα φύση. Ωστόσο, για τους πιο τολμηρούς υπάρχει κι η δυνατότητα να πάρουν το αυτοκίνητό τους ή και με πεζοπορία να ανέβουν ψηλά στο βουνό και να κολυμπήσουν κάτω απ’ τους καταρράκτες και να βουτήξουν στις καλά,απ’ την ίδια τη γεωγραφία του τόπου, κρυμμένες βάθρες. Δεν είναι λίγοι άλλωστε εκείνοι που προτιμούν το βουνό το καλοκαίρι για να κάνουν τις διακοπές τους σε σκηνές που στήνουν σε ξέφωτα ή καταλύοντας στα ξενοδοχειακά συγκροτήματα σε πολλά μέρη του Βέρμιου.
.
Κάνοντας τις βόλτες σου στο βουνό πέφτεις πάνω σε παρέες που κατασκηνώνουν εκεί ή σε γνωστές ποδοσφαιρικές ομάδες της Ελλάδας και του Εξωτερικού που κάνουν την προετοιμασία τους. Αθλητικές εγκαταστάσεις άλλωστε αλλά και κολυμβητήριο υπάρχουν και κάτω στο Άλσος όπου μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και να αθληθείς μέσα σ αυτό το μαγευτικό φυσικό τοπίο. Κι όταν χορτάσεις περιήγηση, να πας στο Αρκοχώρι, αυτόν το γραφικό οικισμό του Βέρμιου και στο ταβερνάκι του να πιείς ξινόμαυρο, να φας λαχανοντολμάδες, πίτες και να δοκιμάσεις μαγειρευτό κρέας από χοιρινό και κυνήγι με σάλτσες αγριοκέρασου και δαμάσκηνου της περιοχής συνοδεία μπάτσιου, του παραδοσιακού αλμυρού τυριού της Νάουσας.
Οι Ναουσαίοι βέβαια είναι κιμπάρηδες, όπως για τους ίδιους αρέσει το καλό φαγητό και το ποιοτικό κρασί, έτσι σερβίρουν με την ίδια φροντίδα φαγητό και στους επισκέπτες της πόλης, γιατί τουριστικό φαγητό στη Νάουσα δεν υπάρχει. Παρόλο που κατακλύζεται από κόσμο τον χειμώνα τα Σαββατοκύριακα λόγω του χιονοδρομικού της αλλά και το καλοκαίρι για τη δροσιά της, στη Νάουσα όπου κι αν φας, θα φας καλά. Μέσα στην πόλη τα ταβερνάκια κρατούν την παράδοση στην ντόπια κουζίνα προσθέτοντας και τις μαγειρικές ανησυχίες τους οι μάγειρες της τόσο-όσο, ώστε κι η νέα πειραγμένη πια μορφή του πιάτου να είναι ιδιαιτέρως νόστιμη. Κι αν θες απ’ την άλλη να ξενυχτήσεις, δυστυχώς μπουζούκια και club στην πόλη δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως όλα αυτά τα καφέ και μπαράκια που τη νύχτα με δυνατές μουσικές αλλάζουν το τοπίο δημιουργώντας τέτοια ατμόσφαιρα που σε κάνει να μη θέλεις να φύγεις απ’ την πόλη και να μην πας στην πρωτεύουσα του Νομού για ξενύχτι. Ο δρόμος μπροστά απ το Πάρκο κλείνει κι έτσι , ανέμελοι μπορούν όλοι να πιούν τα ποτά τους να χορέψουν και να διασκεδάσουν όρθιοι ή καθήμενοι σε σταντ και τραπεζάκια που το καλοκαίρι γεμίζουν και στο καταπράσινο τμήμα του Πάρκου. Κι αν είσαι λάτρης του ποτού, ρακοκάζανα και οινοποιεία υπάρχουν σ όλη την περιοχή της Νάουσας. Ιδιαίτερα , αν έρθεις στην πόλη τον Σεπτέμβρη, την εποχή του Τρύγου, θα έχεις την ευκαιρία να ζήσεις μια πολύ δυνατή οινογνωστική και γαστριμαργική εμπειρία , αφού ολάκερη μέρα μπορείς να είσαι στα οινοποιεία , να δεις από κοντά την Παρασκευή του τσίπουρου ή του κρασιού, να δοκιμάσεις μεζεδάκια και να χορέψεις με τους ήχους του κλαρίνου, της τρομπέτας και του ζουρνά.
Κι αν πιστεύεις πως στη Νάουσα θα ρθεις μόνο για να φας και να πιείς, είσαι γελασμένος. Φόρεσε το άνετό σου παπουτσάκι και κάνε βόλτες στα γραφικά στενά της, επισκέψου το Λαογραφικό της Μουσείο, φωτογραφίσου κάτω απ’ το επιβλητικό ρολόι μπροστά από το Δημαρχείο, περπάτησε ως το Στραβό Πλάτανο, σημείο που αποτελούσε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας σύνορο της επικράτειας της πόλης στα δυτικά, περιεργάσου τον κορμό του δέντρου που αριθμεί κοντά στα 600 χρόνια ζωής, θαύμασε τα όμορφα κτίρια όπως εκείνα που ονομάζονται Γαλάκεια και Λάππειο, που στεγάζουν σήμερα δημοτικά σχολεία της πόλης και άφησε το καλύτερο για το τέλος: μόλις πιείς το καφεδάκι σου σ ένα απ τα μαγαζιά που ατενίζουν τον όμορφο κάμπο, περπάτησε στο διαμορφωμένο πια πλακόστρωτο πλάι στο ποτάμι ξεκινώντας απ’ την περιοχή του Νοσοκομείου και, αφού διανύσεις μια όμορφη διαδρομή με τον ήχο των γάργαρων νερών, φτάνεις στην περιοχή Στουμπάνοι, στον χώρο Θυσίας.
.
Εκεί, σ ένα επιβλητικά διαμορφωμένο χώρο ακριβώς πάνω στο ποτάμι, υπάρχει το γλυπτό της Ναουσαίας Μάνας που κρατά στην αγκαλιά της το αμέριμνο μωρό της απ τη μια πλευρά και απ’ την άλλη πλευρά την κόρη της που ξέρει πως ο Τούρκος πλησιάζει…. παρατηρώντας την αγωνία που σμιλεύει ο γλύπτης στα μάτια της Μάνας που βλέπει τον Τούρκο να τρέχει καταπάνω τους και θέλει η ίδια και οι κόρες της να σωθούν απ τα χέρια του, αναρωτιέμαι, αν υπάρχει άλλο γλυπτό στον ελληνικό χώρο, να αποδίδει καλύτερα κάποιο γεγονός της Νεότερης μας Ιστορίας απ’ αυτό το σύμπλεγμα.
.
Παρότι η Νάουσα είναι δικός μου τόπος, κάθε φορά που την επισκέπτομαι, δεν παραλείπω μαζί με τα παιδιά και τον σύζυγό μου να προσκυνώ στον χώρο και κάθε φορά να αναριγώ θωρώντας κάτω τον γκρεμό και τα ορμητικά νερά του ποταμού. Δεν ξέρω, αν ο τρόμος, έτσι όπως φαίνεται στα μάτια της μάνας και της κόρης, μαζί με την αποστροφή για τον εχθρό ή πάλι εκείνη η αξιοπρέπεια που διακρίνει τη γυναικεία οντότητα έδωσαν τη δύναμη στις γυναίκες να πηδήξουν με τις κόρες τους στο ποτάμι για να γλιτώσουν τις βιαιοπραγίες απ’ τους Τούρκους το 1822, όταν κι η Νάουσα κήρυξε την Επανάσταση ενάντια στον τουρκικό Ζυγό, αλλά βλέποντας το τοπίο και τη φύση ολόγυρα το αίμα μου παγώνει και λέω πως δίκαια τούτη η Πόλη αξίζει να λέγεται ηρωική και τούτες οι γυναίκες παράδειγμα μίμησης για όλους εμάς, για αυτό το ύψιστο φρόνημα και την ιδέα της λευτεριάς ακόμη και μέσα απ’ την επιλογή τους γι’ αυτό τον θάνατο, γιατί πεθαίνουν αλλά πεθαίνουν τίμιες και λεύτερες.
.
Επίλογος
Ο Ηρωικός χαρακτηρισμός τούτης της Πόλης δικαιολογείται κι από ένα άλλο δρώμενο που λαμβάνει χώρα την περίοδο της Αποκριάς στη Νάουσα και μας γυρνά χρόνια πίσω στην περίοδο των αρχών του 18ου αιώνα. Γνωρίζουμε από πηγές πως η Νάουσα έχαιρε κάποιων προνομίων και δεν γνώρισε το στυγνό παιδομάζωμα τουλάχιστον μέχρι το 1705. Τότε, όταν στάλθηκε αντιπροσωπεία από τον Σουλτάνο για το μάζεμα νέων παιδιών με σκοπό να γίνουν γενίτσαροι, οι Ναουσαίοι αρνήθηκαν, σκότωσαν τους απεσταλμένους κι έφυγαν στα βουνά οργανώνοντας αντίσταση. Τούτοι οι αντάρτες επαναστάτες αργότερα στη Βέροια σφάχτηκαν από τους Οθωμανούς που τους κυνηγούσαν αλλά μ αυτόν τον τρόπο οι Ναουσαίοι έγιναν η αιτία να σταματήσει και το παιδομάζωμα σ άλλες περιοχές. Στη μνήμη αυτού του γεγονότος και κάθε χρονιά στη συνέχεια, οι Ναουσαίοι φορούσαν την Φουστανέλα που ήταν ραμμένη και στολισμένη με ένα ιδιαίτερο εθιμοτυπικό, κάθε στολίδι της στολής σήμαινε και κάτι που χει σχέση με τον αγώνα, και με την πρόφαση πως θα τελούσαν έναν παραδοσιακό γάμο φορώντας μάσκες ιδιόχειρες με μικρά σκιστά μάτια και μικρό στόμα, με μαντήλι στο κεφάλι και πολλά ασημένια φλουριά στον θώρακα οι άνδρες, οι ονομαζόμενες Μπούλες, μαζί με τη Νύφη, άνδρας που φορούσε γυναικεία στολή περιτέχνως κι αυτή στολισμένη, με ένα συγκεκριμένο τυπικό μαζεύονταν όλοι από σπίτι σε σπίτι με συνοδεία μουσικών παραδοσιακών οργάνων και πήγαιναν στο Δημαρχείο για να ζητήσουν άδεια, ώστε να τελεστεί ο Γάμος . Αφού ο Τούρκος Διοικητής έδινε την άδεια, τότε το μπουλούκι σήκωνε τις σπάθες ψηλά και στην πλατεία έσερνε τον πρώτο χορό. Έτσι, όλη την περίοδο της Αποκριάς οι αντάρτες απ τα βουνά μπορούσαν πίσω από τα κέρινα «Πρόσωπα» δηλαδή τις μάσκες, αναμειγμένοι με τις Μπούλες, να κυκλοφορούν στην πόλη και να οργανώνουν τον επαναστατικό αγώνα για τη Λευτεριά κάτω απ’ τα βλέμματα των Τούρκων.
.
Η παράδοση αυτή περνά αλώβητη από γενιά σε γενιά με πλήθος κόσμου να παρακολουθεί κάθε φορά το δρώμενο που ξεκινά την Τσικνοπέμπτη, κορυφώνεται την Κυριακή της Τυρηνής, όταν οι Μπούλες στη Θέση Αλώνια, αφού έχουν χορέψει κι έχουν γυρίσει πλατείες και μαχαλάδες της πόλης, πετούν τις Μάσκες και χορεύουν πια ξένοιαστοι, κι ολοκληρώνεται αργά το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας όπου τα μπουλούκια δίνουν τον Θείο Όρκο. Και είναι πράγματι άξιο θαυμασμού πως στη Νάουσα, παρόλο που επικεντρώνεται όλο το αποκριάτικο σκηνικό στην ντόπια παράδοση , βλέπεις κόσμο κάθε ηλικίας και από κάθε γωνιά της Ελλάδας να κατακλύζει την πόλη, να καμαρώνει τους Φουστανελοφόρους, να χορεύει σε σταυροδρόμια και στενά υπό τους ήχους του Ζουρνά και των Πνευστών, να ακούει με πάθος τους χτύπους απ το Νταούλι και να ευφραίνεται η καρδιά του που ζει τις Απόκριες σε έναν τόπο τόσο φιλόξενο και ζωντανό που χει την τόλμη να συνδυάζει την Παράδοση του τόπου με το Διονυσιακό του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, την Επαναστατική ιδέα με την Ορθόδοξη Πίστη, το Μοντέρνο των καιρών (δυνατή μουσική, ποτό, ξεφάντωμα), με την Τοπική κουλτούρα. Ίσως η μοναδική πόλη στην Ελλάδα που ξεφεύγει απ’ την συμβατική παρέλαση αρμάτων και καρναβαλιστών, η Νάουσα, να αποτελεί γι’ αυτόν που την επισκέπτεται μια μοναδική εμπειρία που, αξίζει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του ο καθένας μας, να τη ζήσει και να την απολαύσει!
.
ΕΣΤΙΑΣΕΙΣ
Γιατί να επισκεφτείς την περιοχή:
1. Για να περπατήσεις στην Αρχαία Μίεζα και στη θέση Ισβόρια, εκεί όπου μαθήτευσε ο Αλέξανδρος στα νεανικά του χρόνια κοντά στον Δάσκαλό του και φιλόσοφο Αριστοτέλη. Ο νεαρός Αλέξανδρος με άλλους νέους ήταν μαθητής του Αριστοτέληκαι για τρία χρόνια έμεινε στην Σχολή. Υπάρχει η παράδοση πως τότε είπε για πρώτη φορά τη Φράση «Στον πατέρα μου οφείλω το ζην και στον δάσκαλό μου το ευ ζην», αφού η ανάπτυξη της λογικής και της κριτικής σκέψης του Αλέξανδρου ήταν απόρροια των μαθημάτων του μεγάλου Φιλοσόφου. Ο χώρος είναι διαμορφωμένος έτσι, ώστε να μπορεί ο περιηγητής να θαυμάσει το σπηλαιώδες τοπίο, το ιερό των Νυμφών, να περπατήσει στον αρχαιολογικό χώρο και να θαυμάσει τον ποταμό Αράπιτσα,εκεί όπου λέγεται πως πολύ νωρίς κάθε πρωί ο Αλέξανδρος βουτούσε να πλυθεί, προλαβαίνοντας πάντα την εντολή του Δασκάλου του να κάνουν μπάνιο οι μαθητές στα παγωμένα νερά του συγκεκριμένου ποταμού. Στον χώρο βρίσκεται και το Πολιτιστικό κέντρο όπου ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να αντλήσει πληροφορίες για την περιοχή.
2. Για να κάνεις Σκι στα Τρία – Πέντε Πηγάδια, ένα απ’ τα πιο διάσημα χιονοδρομικά στην Ελλάδα και το πρώτο που εγκατέστησε πίστα με τεχνητό χιόνι.
3. Για να γευτείς τραγανά μήλα, κεράσια και αρωματικά ροδάκινα. Τα φρούτα της περιοχής κατατάσσονται στα πιο νόστιμα φρούτα της χώρας μας και εξάγονται σ όλα τα μέρη του κόσμου.
4. Για να δεις τους Μακεδονικούς Τάφους: των Λύσωνος και Καλλικλέους, των Ανθεμίων, της Κρίσεως και του Kinch στον δρόμο προς Κοπανό και Λευκάδια, εξαιρετικά δείγματα μεγάλης Ζωγραφικής και Αρχιτεκτονικής. Η περιοχή είναι η χαρά για τον λάτρη της Ιστορίας και της Αρχαιολογίας.
5. Για να προσκυνήσεις σε μοναστήρια κι εξωκλήσια διάσπαρτα σ όλο το Βουνό όπως του Τιμίου Προδρόμου, του Ιωάννη του Θεολόγου, Της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος αλλά και στις όμορφες εκκλησιές της Πόλης, όπως στον Άγιο Γεώργιο με τις εξαιρετικές του τοιχογραφίες και το επιβλητικό καμπαναριό, την Μητρόπολη, τον Ναό της Παναγίας, τον Άγιο Μηνά.
Θαμπά και Φωτεινά Σημεία
ΟΙ παλαιότεροι λέγοντας Νάουσα έχουν το νου τους στις κουβέρτες και φλοκάτες της περιοχής και δεν είναι τυχαίο πως όλοι μας σίγουρα σκεπαστήκαμε με μια κουβέρτα «Βέτλανς Νάουσα». Η Πόλη με τρία κλωστοϋφαντουργεία και με συνεργασίες με εργοστάσια επεξεργασίας μαλλιού σ άλλες περιοχές της χώρας, για πολλά χρόνια, πέρα από μεγάλο ορεινό αστικό κέντρο, αποτελούσε και τόπο οικονομικής ευημερίας και ευρωστίας. Δυστυχώς, η Νάουσα δεν ξέφυγε της οικονομικής κρίσης που χτύπησε και τις άλλες ελληνικές επαρχιακές πόλεις και όλα τα εργοστάσια έκλεισαν, κόσμος απολύθηκε, οι μονάδες ερημώθηκαν κι η Ναουσαίικη κουβέρτα ανήκει πια στα Μουσειακά είδη. Μεγάλα φουγάρα μέσα κι έξω απ’ την πόλη και εργοστάσια ερειπωμένα για χρόνια έδειχναν τον οικονομικό μαρασμό, μέχρι που την τελευταία δεκαετία οι χώροι αυτοί αξιοποιήθηκαν και μετατράπηκαν σε χώρους Τέχνης και Πολιτισμού. Έτσι, ποικίλα δρώμενα, θεατρικά έργα, κινηματογραφικές προβολές, παρουσιάσεις βιβλίων, και εκθέσεις λαμβάνουν χώρα και δείχνουν πως το μεράκι των ντόπιων μπορεί ευφάνταστα να αξιοποιεί δομές και να τις μετατρέπει σε κοσμήματα για την Πόλη.
.
Το επαρχιακό δίκτυο της πόλης βελτιώθηκε, καινούριοι δρόμοι σε οδηγούν στην πόλη από διαφορετικές εισόδους και φτάνει μόνο μια απόφαση του ταξιδιώτη: να αφιερώσει χρόνο για να επισκεφτεί ένα Σαββατοκύριακο αυτόν τον τόπο που δεν απέχει παραπάνω από μιάμιση ώρα απ τη Θεσσαλονίκη, να γνωρίσει τους κατοίκους της και να νιώσει αυτό που επιλέγω στο άρθρο μου ως Τίτλο: μέρος του κάδρου, γιατί η Νάουσα απ την συγκρότησή της, απ’ τα γεννοφάσκια της ως σήμερα, δεν παύει ν αποτελεί από μόνη της ένα κάδρο της Φύσης που ούτε κι ο πιο ευφάνταστος ζωγράφος δε θα μπορούσε να σκεφτεί μια παλέτα με τέτοια ποικιλία πράσινου για τον καμβά του.
Δείτε όλα τα άρθρα της Ελένης Γιαννακίδου με μια ματιά εδώ
ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΟΥ: Facebook - Instagram
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
---
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..