Γράφει ο Μιχαήλ Χατζηαναστασίου για την Κουλτουρόσουπα.
Το να είσαι άθρησκος, δεν σημαίνει πως είσαι άθεος.
Το να είσαι άνομος, δεν σημαίνει πως είσαι ανόσιος.
Το να είσαι αναρχικός, δεν σημαίνει πως είσαι άναρχος.
Το να είσαι αιρετικός, δεν σημαίνει πως είσαι αναίρετος
Το να είσαι αδρός, δεν σημαίνει πως είσαι αμυδρός.
Το να είσαι αντίρροπος, δεν σημαίνει πως είσαι αναιρέσιμος.
Το να είσαι θρασύς, δεν σημαίνει πως είσαι ασεβής.
Το να είσαι όμως όλα τα παραπάνω, σίγουρα θα σε κάνει τον πλέον έχθιστο στα μάτια και την συνείδηση όλων αυτών, που γυρεύουν διακαώς να σου φορτώσουν όλα αυτά τα “δεν” που τους στοιχειώνουν τα όνειρα, γιατί τρέμουν στην ιδέα της αμφισβήτησης.
Και δεν θα αξιολογηθείς ποτέ για όλα αυτά που δεν είσαι, αλλά για όλα αυτά που τους βολεύει να βλέπουν πως είσαι, γιατί είναι ραμμένο στην ούγια της υπάνθρωπης κατεστημένης φύσης αρκετών να τα παραβλέπουν.
Το κατεστημένο βλέπεις, μετατρέπει τον σκεπτόμενο σε ταραχοποιό περιθωριοποιώντας τον και τον ταραχοποιό σε δήθεν σκεπτόμενο για να διασφαλίσει την αποδυνάμωση των ιδεών που αποτελούν κίνδυνο “ανισορροπίας”.
Αλήθεια δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί προσδιορίζουν ως άθεο κάποιον που μπορεί να μην πιστεύει σε τίποτα κι’ όχι κάποιον που μπορεί να πιστέψει σε … οτιδήποτε.
Η δυσπιστία, η απιστία, η διαφωνία, η αμφιβολία, η αντίρρηση και η αμφισβήτηση συνθέτουν το πλαίσιο το οποίο επώασε την λογική πορεία του ανθρώπου, με όλους τους … βολικά ευτυχισμένους και υπάκουους στον αντίποδα.
Όλους αυτούς που γαλουχήθηκαν και στο τέλος συνήθισαν να ζουν, είτε ως προϊόντα στις βιτρίνες ρασοφόρων, είτε ως πιόνια “ηρωικά” στην παρτίδα απάτριδων … ευπατρίδων.
Κωστής Παλαμάς
«Είμαι εγώ ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο χτίστης/ ο ακριβογυιός της άρνησης κι’ ο ζηλευτής της πίστης» έγραψε ο Κωστής Παλαμάς, μα πόσοι κατάλαβαν το νόημα των στίχων του;
Πως η αμφισβήτηση χαρακτηρίζεται από πνεύμα ανατροπής, που επιζητεί την προβολή της αντιπρότασης και όχι καταστροφής.
Εδώ ακριβώς έγκειται και η μεγάλη διαφορά μεταξύ Θρησκείας και Φιλοσοφίας.
Ο δογματικός θα μισεί πάντα τον φιλόσοφο για τον εξής, συν τοις άλλοις, λόγο.
Ο πρώτος διαθέτει απαντήσεις για ερωτήματα που ποτέ δεν τέθηκαν κι’ ο δεύτερος, ερωτήσεις που ποτέ δεν απαντήθηκαν.
Η ανατροπή λοιπόν καθεαυτή, αποτελεί τον αστάθμητο παράγοντα που μπορεί μα οδηγήσει στον “κουβά” όλους αυτούς που ποντάρουν στην … ευτυχία σου.
Ζήτα τους ελευθερία και χάσανε.
Κι’ αν με ρωτήσεις: Σήμερα που κλείνεις τα πενηνταδύο σου τι κέρδισες μέχρι τώρα, απ’ όλα αυτά που μου τσαμπουνάς;
Θα σου απαντήσω, τον ύπνο μου.
Κι’ αν με ρωτήσεις: Τι δεν μπόρεσαν να σου στερήσουν;
Θα σου πω, την ηλικία μου.
Τούτη την κέρδισα με την αξία μου.
Χρόνια μου πολλά το λοιπόν.
