Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Προφανώς άπαντες έλαβαν γνώση του θέματος με το απίστευτο χώσιμο του Γιώργου Νταλάρα σε δημοσιογραφίσκους που του είχαν στήσει καρτέρι και έπεσαν πάνω του σαν σμήνος από ακρίδες για να πάρουν δηλώσεις σχετικά με προηγούμενες δηλώσεις του που προκάλεσαν δηλώσεις αλλονών, στο γνωστό «της δήλωσης το κάγκελο»… Επιγραμματικά προς υπενθύμιση, είχε σχολιάσει ως καραγκιοζιλίκια τις επιλογές επιτυχημένων τραγουδιστών να διαφημίζουν λογής προϊόντα σαν τα λουκάνικα ή τα μπιφτέκια και είχε χαρακτηρίσει τις φωνές κάποιων φτασμένων «για γέλια»…
Εννοείται ότι με το που έσκασαν οι αιχμηρές απόψεις του σε συνέντευξη, τα αρπακτικά άρχισαν να ξερογλείφονται λαίμαργα για το πολύτιμο εμπόρευμα που τους ήρθε ουρανοκατέβατα στην πόρτα κι αμολήθηκαν τρεχάτοι στην πιάτσα με τα μαρκούτσια… ρωτώντας «πώς σχολιάζετε τις απόψεις του Νταλάρα» όποιον αοιδό ή… αηδό πετύχαιναν, της φαιδρής κατηγορίας «προκειμένου να με παίξετε και να ακουστεί το όνομά μου, σχολιάζω ό,τι θέλετε»… Με αποτέλεσμα να βγουν λογής μαϊντανοί για να καταδικάσουν την άποψη του Νταλάρα και να δώσουν δουλίτσα στα μιντιακά τσόλια των κουσκουσάρικων ξερασμάτων… τα οποία ως είθισται, θεώρησαν ιερή υποχρέωση για χάρη της κρίσιμης ενημέρωσης, να απευθυνθούν στον Νταλάρα για νέες δηλώσεις επί των αντιδράσεων, εν συνεχεία να ξανακυνηγήσουν τους αντιδρώντες για νέο σχολιασμό επί των αντιδηλώσεων, μετά να ξαναπάνε στον Νταλάρα για το «πώς σας φάνηκαν τα νέα σχόλια», μετά ξανά μανά πίσω στους προηγούμενους για το «πώς απαντάτε στις τελευταίες δηλώσεις του Νταλάρα» και το ατέλειωτο γαϊτανάκι με τα πηγαινέλα να τροφοδοτεί επί βδομάδες τις «πινακοθήκες των ηλιθίων»…
Μόνο που μέσα στον ορυμαγδό τα αδαή κοράκια και παρασυρμένα από κεκτημένη ταχύτητα στο άλεσμα του κιμά, θεώρησαν τον Νταλάρα όμοιο με τα καβαλημένα τυχάρπαστα ψώνια που δίνουν «γη και ύδωρ» για ένα έστω στιγμιαίο τηλεοπτικό πλάνο που θα τους βγάλει από την αφάνεια υπενθυμίζοντας την παρουσία τους ακόμα και μέσω της γελοιωδέστερης σαχλαμάρας… Θεώρησαν οι απαίδευτοι κυνηγοί κεφαλών ότι μπορούν να εξισώσουν έναν καλλιτέχνη που κουβαλά βαριά ιστορία με όλο το ανόητο συνάφι του συρμού, αντιμετωπίζοντάς τον με την ίδια ελαφράδα, αναίδεια, προκλητική τακτική που απευθύνονται στα συνήθη σελέμπριτι σούργελα! Δεν τους απασχόλησε καν – πέραν της τεράστιας καριέρας- η σοβαρότητα του χαρακτήρα του, επιλέγοντας να μένει μακριά από φαιδρά κουτσομπολιά, ανούσιες παρλαπίπες, απόψεις επί παντός επιστητού, λάιφ στάιλ κοσμικότητες, τηλεοπτικές εμφανίσεις μαϊντανού κλπ., ταγμένος «εμμονικά» στην τέχνη του, που σημάδεψε ανεξίτηλα τα μουσικά δρώμενα της χώρας…
Συναντώντας λοιπόν ο συγκεκριμένος την ασφυκτική πολιορκία με μοναδικό στόχο την ανατροφοδότηση του κουτσομπολιού, ξεστόμισε αυθόρμητα τη φράση «Αυτό που κάνετε είναι γελοίο» και συνέχισε να σφάζει με το γάντι όλη αυτή την εμετική νοοτροπία που με περίσσιο θράσος τα κανάλια βαφτίζουν «δημοσιογραφία», προσβάλλοντας χυδαία ένα λειτούργημα και χρησιμοποιώντας ως φτηνά υποχείριαπου αποκάλεσε «κοτόπουλα», στρατιές νέων δημοσιογράφων, αναγκασμένων να υπηρετούν ως «δουλειά» τη γελοιότητα χωρίς ήθος, αρχές ή αίσθημα ντροπής για μισθούς πείνας… Παρότι ήταν εμφανές ότι έβραζε από θυμό, κατάφερε να τον ελέγξει εντυπωσιακά και να παραμείνει ψύχραιμος, ευγενής, χαμογελαστός στις σκληρές αλήθειες που απηύθυνε με πάθος και «πατρικό» νοιάξιμο, χωρίς να προσβάλλει τους παρόντες- θύματα μιας στρεβλής μιντιακής «κανονικότητας»…
Στο άκουσμα της αρχικής φράσης, αλλά και όσων ακολούθησαν στο πληθωρικό του ξέσπασμα, προσωπικά αναφώνησα ένα ηχηρό RESPECT συνοδευόμενο από το παραδοσιακό «ν’ αγιάσει το στόμα σου!» και βεβαίως από παρατεταμένο νοερό χειροκρότημα! Διότι τόλμησε να πει σταράτα, με το όνομά τους, όλες τις απύθμενες γελοιότητες, στρεβλώσεις, παθογένειες που ταλανίζουν το τηλεοπτικό σύμπαν και προκαλούν την οργή του μέσου τηλεθεατή, ο οποίος εκφράζει την απαξία του με κάθε ευκαιρία- ασχέτως «απελπισμένης» θέασης… και ένιωσε ακούγοντάς τον ότι όλα όσα καταγγέλλει επί χρόνια χωρίς να ιδρώνει κανενός αυτί, επιτέλους ειπώθηκαν καθαρά και δημόσια χωρίς βολικά «στρογγυλέματα», από το στόμα ενός καλλιτέχνη με μείζον εκτόπισμα και βαρύτητα λόγου, που μοιραία προκαλούν αίσθηση, συζητιούνται ευρέως, αναλύονται, προβληματίζουν, επηρεάζουν και δεν αποκλείεται να επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα… γιατί όσο και να κράζουμε οι «ανώνυμοι» ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ουδείς ταράζεται, όμως όταν το κάνει ένας επώνυμος πρώτου μεγέθους, το πράγμα προφανώς αλλάζει λόγω τεράστιου αντίκτυπου…
Εννοείται φυσικά ότι ξαναχτύπησε η κατάρα της πολιτικής ορθότητας (αλίμονο!) με τους ψυχοπονιάρηδες δικαιωματιστές να υπερασπίζονται τα «καημένα νεαρά παιδιά που απλά κάνουν τη δουλειά τους για το μεροκάματο» και λοιπές παρλαπίπες της γνώριμης κασέτας, αγνοώντας επιδεικτικά τα λόγια του Νταλάρα που διευκρίνισε ότι η αθλιότητα στην οποία εξαναγκάζονται να εκπέσουν τσαλακώνοντας την αξιοπρέπειά τους, ΔΕΝ είναι η δουλειά που σπούδασαν και ονειρεύτηκαν, αντίθετα είναι εκμετάλλευση και υποτίμηση για την οποία αργότερα θα ντρέπονται. Εννοείται επίσης ότι υπερασπίστηκαν με δήθεν «αλληλεγγύη» τα νεαρά παιδιά οι εργοδότες τους στις εμετικές εκπομπές, καθώς σε αυτούς κατευθύνονταν ευθέως τα αιχμηρά βέλη ως ηθικοί αυτουργοί της ξεφτίλας, γιατί κάπως έπρεπε να σώσουν το λερωμένο τομάρι τους… Εννοείται τέλος ότι κάποιοι εμπαθείς βρήκαν ακόμα μια ευκαιρία να επιτεθούν σε έναν επιτυχημένο που τολμά να εκφέρει άποψη ταράζοντας την βολική «κανονικότητα» του ξεπεσμού, ενθυμούμενοι πόσα έχει κονομήσει, τη διαπλοκή του με την πολιτική, την κόντρα του με τον Πανούση, τα σχόλιά του για συναδέλφους και γενικώς «ό,τι θυμάμαι χαίρομαι», απλά για αντιπερισπασμό προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή και να υποβαθμίσουν την ουσία των λεγομένων του που τσούζουν… Συνήθεις τακτικές ανεγκέφαλων που θαρρούν ότι απευθύνονται σε αποδέκτες του ιδίου φυράματος προσβάλλοντας την νοημοσύνη όλων…
Κι εγώ έχω κατά καιρούς διαφωνήσει με επιλογές ή απόψεις του Νταλάρα (τί πιο υγιές!), ωστόσο ουδέποτε διανοήθηκα να αμφισβητήσω το δικαίωμα ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ να τις εκφράσει ελεύθερα και κόσμια, ούτε αφού τον λοιδωρήσω να χρυσώνω το χάπι με την επωδό «είναι βέβαια σπουδαίος τραγουδιστής», όπως στην περίπτωση Κιμούλη που αφού τον στόλιζαν πατόκορφα έκλειναν με το τσιτάτο «ασφαλώς είναι σπουδαίος ηθοποιός»… Αυτό δα έλειπε ανόητοι, να αμφισβητήσετε ταλέντα που καταξίωσαν στο έπακρο απανωτές δεκαετίες και γενιές κοινού, λες και εν προκειμένω κρίνεται η καλλιτεχνική τους επάρκεια από φαιδρούς «ειδήμονες» του κουτσομπολιού! Στην προκειμένη περίπτωση του ξεσπάσματος, κάποιοι επίσης τον κατηγόρησαν για περιττή φλυαρία ή κήρυγμα εκ του ασφαλούς ως βολεμένος με φράγκα, ξεχνώντας τους δικούς του πιθανούς συμβιβασμούς στο ξεκίνημα,με στόχο να μετατοπίσουν το επίκεντρο από το καυτό θέμα που έθιξε, στον ίδιο με προσωπικές επιθέσεις, λες και αυτό που οφείλει να απασχολήσει ΔΕΝ είναι η αλήθεια ή μη μιας κουβέντας, αλλά ποιος την ξεστομίζει επιλεκτικά!
Κι εδώ η αλήθεια – όσο κι αν πασχίζετε κάποιοι να την κουκουλώσετε απαξιώνοντας κουτοπόνηρα τον εκφραστή της ή ποντάροντας στο θυμικό με τα «καημένα άνεργα παιδιά» που οι ίδιοι αντί αξιοπρεπούς δουλειάς εθίζετε στην πνευματική «εκπόρνευση» για ψίχουλα- όχι μόνο βγάζει μάτι, αλλά την κραυγάζουμε χρόνια οι πάντες σε όλους τους τόνους, εισπράττοντας… γράψιμο κανονικό στα αποτέτοια σας! Χρόνια ολόκληρα σας φτύνουμε κατάμουτρα για την κατάντια της δημοσιογραφίας που ξεφτιλίσατε στα τάρταρα, για την χυδαία εμπορευματοποίηση των πάντων, την πρωτοφανή γελοιότητα που μας σερβίρετε, την διαρκή προσβολή της νοημοσύνης και αισθητικής μας, τα ατέλειωτα «τίποτα» που μας επιβάλλετε ως πρότυπα κλπ. κι εσείς νομίζετε ότι…. βρέχει! Τώρα λοιπόν που ακούσατε «μεγαλοπρεπώς» τις πομπές σας από το στόμα ενός Νταλάρα και σας έτσουξε, ίσως κάποια λιγότερο παχύδερμα συμμαζευτούν… ποιος ξέρει… μπορεί από θαύμα να υπάρχουν και τέτοια μέσα στο συρφετό της λαμπερής σαβούρας…
