Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Πώς είπατε;;; Ιεροσυλία ο τίτλος;; Πώς τολμάω να κάνω ανίερες συγκρίσεις; Και πώς μου ήρθε να βάλω δίπλα στον μέγιστο λογοτέχνη τον φαιδρό πολιτικάντη επειδή «έγραψε» βιβλίο ομότιτλο με το εμβληματικό ποίημα του πρώτου;; Και τί σχέση μπορεί να έχει η «Ιθάκη» του Καβάφη και την «Ιθάκη» του Τσίπρα;; Χαλαρώστε αγαπητοί, αλλού θα καταλήξω… Και πρωτίστως δεν φταίω εγώ που ο παππούς Όμηρος με τα κορυφαία έπη του ως πρώτος διδάξας, ανέδειξε παγκόσμια το νησί του Οδυσσέα σε «υψηλό προορισμό» ηθικής βαρύτητας και μετέπειτα ο Καβάφης με την ποίησή του σφράγισε ανεξίτηλα την Ιθάκη ως μέγιστο, αλληγορικό συμβολισμό, αξεπέραστης λογοτεχνικής αξίας… Ούτε φταίω φυσικά που ένας αποτυχημένος τυχοδιώκτης της πολιτικής, αφού λούφαξε κάμποσα χρόνια μετά τις πομπές του ως καταστροφικός «τιμονιέρης» της χώρας, αποφάσισε αίφνης να συγγράψει πόνημα για τα τεκταινόμενα της αλησμόνητης θητείας του, τιτλοφορώντας το «Ιθάκη» για να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά με πολιτική σκοπιμότητα τον εμβληματικό συμβολισμό της λέξης…
Καθότι φαντασιώνεται εαυτόν ως άλλο πολύπαθο, ηρωικό, πολυμήχανο… Οδυσσέα, που μετά από ομηρικές περιπέτειες και οδυνηρές περιπλανήσεις με μόνιμο καημό την νοσταλγία για το νησί του και περνώντας από λογής Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες ή Σειρήνες που δεν κατάφεραν να κάμψουν το φρόνημά του, επιστρέφει θριαμβευτής στα πάτρια εδάφη, γεμάτος περηφάνεια που κανένα εμπόδιο, όσο ανυπέρβλητο κι αν έμοιαζε, δεν στάθηκε ικανό να ανακόψει την πορεία στον υπέρτατο στόχο… Ένας ο πρόγονος Οδυσσέας κι ένας ο… απόγονος Τσίπρας, για όσους μπορούν να γελούν απενοχοποιημένα με τα χάλια μας, παραβλέποντας τον εξευτελισμό, μεταξύ των άλλων, ΚΑΙ του συμβολισμού… Όπου ο πρώην ανεκδιήγητος πρωθυπουργός, με μια θητεία που έστειλε τη χώρα στα βράχια και γράφτηκε με μελανά γράμματα στην ιστορία, παρομοιάζει τον φαιδρό εαυτό του με τον ομηρικό ήρωα και τα πάθη του, με κοινό σημείο βεβαίως την «επιστροφή στην Ιθάκη»… άσχετα που για τον ταλαίπωρο Οδυσσέα σήμαινε επιστροφή στην πατρίδα, τους οικείους, την ειρήνη, μετά από πολύχρονη ξενιτειά, πόλεμο, απώλειες, βάσανα, ενώ για τον βολεμένο, αποτυχημένο Τσίπρα σημαίνει απλά επιστροφή στον.. τόπο του εγκλήματος, ετοιμάζοντας επάνοδο στο προσκήνιο με νέο κόμμα ο αθεόφοβος! Σου λέει, όπως ο άλλος επανήλθε στο θρόνο, έτσι κι εγώ θα επανέλθω στην εξουσία, άρα «ομοϊδεάτες» κι άρα η «Ιθάκη» κολλάει γάντι, άσε που θα δώσω επικοινωνιακά και μια ιστορική/ λογοτεχνική εσάνς στις πολιτικές επιδιώξεις μου…
Βεβαίως σε δημοκρατικό καθεστώς και σε πλαίσια νομιμότητας είναι αναφαίρετο δικαίωμα καθενός να πράττει όπως υπαγορεύουν το μυαλό και το ήθος του κι όταν εκτίθεται δημόσια να δέχεται την ανάλογη κριτική… Ο συγκεκριμένος δε με το πρώην κορυφαίο αξίωμα έχει κριθεί απανωτά με τον πλέον ξεκάθαρο κι αδιάβλητο τρόπο μέσω της κάλπης, εισπράττοντας «φούμο» για όλη την υπόλοιπη ζωή του, μεταφρασμένο χειροπιαστά σε κατρακύλα του ποσοστού του στα τάρταρα και σε κατακερματισμό του κόμματός του στα «εξ ων συνετέθη», κοινώς φύλλο και φτερό στον άνεμο… Κι ενώ κάθε νοήμων με στοιχειώδη αυτογνωσία θα έπαιρνε αυτονόητα τα κραυγαλέα μηνύματα που πιο ηχηρά ΔΕΝ γίνονται και θα αποτραβιόταν ως ακατάλληλος για το «σπορ» με τη βούλα, ετούτος πέρα βρέχει κι επιμένει διάολε! Γιατί βλέπεις, κοιτάζει στον καθρέφτη κι αναγνωρίζει το… ηγετικό, χαρισματικό γονίδιο του ατρόμητου προγόνου που δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά μέχρι να πετύχει τον πολυπόθητο στόχο της δικής του Ιθάκης- εξουσίας, έστω κι αν χρειαστεί να κατέβει στον τελευταίο πάτο του… άπατου βαρελιού, με τις οικείες πλέον γελοίες τακτικές του!
Μέχρι τώρα είχαμε γνωρίσει είτε από το αντιπολιτευόμενο είτε κυρίως από το κυβερνητικό πόστο, έναν άνθρωπο επιεικώς φαιδρό, εκτός πραγματικότητας, αμετροεπή, γραφικό, ανεπαρκή, ακαλλιέργητο, αριβίστα, ανίκανο διοικητικά, επικίνδυνο στη διαχείριση κρίσεων φέρνοντας τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και ευτελίζοντας την έννοια της Αριστεράς σε τσίρκο, ωστόσο πρόσφατα ανακαλύψαμε μέσω της «συγγραφικής» ιδιότητας και το μείζον χάρισμα του… πρωινατζή, προκαλώντας τριγμούς στην καρέκλα του αρχιερέα της ίντριγκας (Σα)Λιαγκα! Διότι τόσο ξεκατίνιασμα στην «Ιθάκη» του, τόσο κράξιμο για τους πρώην στενότερους συνεργάτες του, τόσο κίτρινο κουτσομπολιό για προσωπικές συζητήσεις κλπ., μόνο με τις πρωινές εκπομπές «λόγου και τέχνης» μπορεί να συγκριθεί, παραδίδοντας μάλιστα στα ανίδεα «γατάκια» μαθήματα κατινιάς διδακτορικού επιπέδου, όπως μόνο ένας αήθης πολιτικάντης ξέρει!
Που μετά από όσα δεινά φόρτωσε την καμπούρα μας, βγαίνει να ομολογήσει εγγράφως ότι ενώ είχε (δήθεν) αντιληφθεί πως επέλεξε ακατάλληλους για τα πόστα τους με βαριές συνέπειες για τη χώρα, τότε στην κρίσιμη περίοδο τους στήριζε και τους κρατούσε στις θέσεις τους εν γνώσει των λανθασμένων επιλογών του και τώρα χρόνια μετά τη λαίλαπα, τους ξεφωνίζει δημόσια με δόλια σκοπιμότητα… καθότι πλέον αντίπαλοι οι πρώην σύντροφοι κι άρα εμπόδιο στα μελλοντικά πολιτικά του σχέδια, κι άρα πρέπει να τους «ξεπαστρέψει» βγάζοντας άπλυτα στη φόρα… Χωρίς να αντιλαμβάνεται ο ανεγκέφαλος, άνευ τσίπας… Βελουχιώτης (το ακούσαμε κι αυτό!), ότι στην ουσία υπογράφει τη ΔΙΚΗ του ανικανότητα ως ηγέτη στην επιλογή συνεργατών, την ΔΙΚΗ του αήθεια σε ένα τραγελαφικό παρασκήνιο που πρωτοστατούσε, τη ΔΙΚΗ του πλήρη ανεπάρκεια έως επικινδυνότητα σε ρόλο κυβερνήτη, περιμένοντας κατόπιν (και) της έγγραφης ομολογίας να τον εμπιστευτεί άνθρωπος με σώας φρένας, που στην κλινική περίπτωσή του ούτε λοβοτομημένη γάτα!
Ωστόσο το συγγραφικό του πόνημα σημειώνει τρελές πωλήσεις να τρίβεις τα μάτια, αναγκάζοντας τον εκδοτικό οίκο να δουλεύει 24ωρες βάρδιες με ανατυπώσεις για να καλύψει την απίστευτη ζήτηση, που ούτε… χαρτί υγείας εν μέσω φήμης πολέμου να ήταν! Τέτοια υστερία σου λέει από το εγχώριο αναγνωστικό κοινό, που ενώ βρισκόταν μέχρι τώρα στον ευρωπαϊκό πάτο της φιλαναγνωσίας, κοντεύει να εκτοξευτεί στην κορυφή με την «Ιθάκη», όχι του Καβάφη παιδιά, αλλά του Τσίπρα! Και είμαι σίγουρη ότι με αυτόν τον φρενήρη ρυθμό, αν συγκρίνουμε τις πωλήσεις ανάμεσα στις δύο «Ιθάκες», ο φαιδρός πολιτικάντης έχει κατατροπώσει τον μέγιστο λογοτέχνη, διότι τί τύχη μπορούν να έχουν οι ποιητικοί συμβολισμοί μπροστά στο γαργαλιστικό κουτσομπολιό των επώνυμων παρασκηνίων, καθότι οι Τσιπρο- αναγνώστες δεν περιμένουν βεβαίως να ανακαλύψουν στα γραπτά του τη βαθιά πολιτική σκέψη και φιλοσοφικό στοχασμό του… πεφωτισμένου ηγέτη, έτσι;;;
Ούτε είναι τυχαίο ότι οι πρώτοι που ανέλυσαν εμβριθώς πικάντικα αποσπάσματα ήταν οι πρωινατζήδες και πρωινατζούδες αξημέρωτα, που μη μυρίσουν κιτρινίλα, ξεφωνητό, κατινιά στον αέρα, πλακώνουν σαν αδηφάγα κοράκια για την «πρωτιά» και δικαιωματικά το «Άρλεκιν» τους ανήκει…
Μη σου πω και ο συγγραφέας του, που κρίμα να πάει άπατο τέτοιο ιντριγκαδόρικο ταλέντο (ιδού η κλίση του τελικά) κι όποιο κανάλι του εμπιστευτεί πρωινάδικο, θα σκίσει είναι βέβαιο!
