Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα 
Προφανώς είναι πολύ λογικό να πάρει διαστάσεις το θέμα ακούσιου εγκλεισμού σε ψυχιατρείο από την οικογένειά του ενός γνωστού τραγουδιστή, από τη στιγμή που κοινοποιήθηκε.. Μπορεί να μην είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που για λόγους οικονομικών συμφερόντων οι εμπλεκόμενοι οικείοι του επιχειρούν να αμφισβητήσουν την ψυχική ή νοητική του επάρκεια, κοινώς να «βγάλουν τρελό» επί το λαϊκότερο ώστε να απαλλαγούν από τις διεκδικήσεις του, ωστόσο όταν πρόκειται για διάσημο καλλιτέχνη όπως ο Γιώργος Μαζωνάκης, είναι αναμενόμενο να προκληθεί ντόρος… ειδικά σε εποχές που η «κουλτούρα» της κλειδαρότρυπας, του κουτσομπολιού, του κιτρινισμού, της ευτέλειας, της παραπλάνησης κυριαρχεί στα απανταχού μέσα ως σχεδόν αποκλειστική μανιέρα…
Οπότε η είδηση της εισαγωγής του τραγουδιστή στο Δρομοκαϊτειο παρά τη θέλησή του με εισαγγελική εντολή από την οικογένεια του, έπεσε σαν πολυπόθητο μάννα εξ ουρανού στα χέρια των κορακιών, που φυσικά έκαναν το θέμα φύλλο και φτερό αναλύοντας πάσα πιθανή ή απίθανη λεπτομέρεια και μάλιστα καλοκαιριάτικα με πενιχρή ειδησεογραφία και ανύπαρκτες κόντρες λόγω απουσίας των εκπομπών «λόγου και τέχνης»…
Μέχρις εδώ το πράγμα είναι (ας πούμε) κατανοητό, παρότι πρόκειται για τον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα της ψυχικής υγείας που θα περίμενε κανείς κάποια διακριτικότητα, αλλά όταν μιλάμε για κοράκια αυτές οι έννοιες είναι ασύμβατες με τη φύση τους κι αν δεν κατασπαράξουν το θύμα μέχρι εκεί που δεν παίρνει, πρέπει να αλλάξουν ιδιότητα… Αυτό όμως που ΔΕΝ κατανοώ είναι η υστερική αναπαραγωγή και παρουσία του Μαζωνάκη στα σόσιαλ, όπου σε μια απλή διαδικτυακή περιήγηση, δεν υπάρχει περίπτωση να μη ξεφυτρώσει μπροστά σου σε κάθε 3-4 αναρτήσεις! Και όχι απαραίτητα με αναφορά στα επίμαχα γεγονότα που πλέον οι αναλύσεις το τερμάτισαν, αλλά με τα άπαντα της ζωής και της καριέρας του, με καταιγισμό άσχετων φωτογραφιών ακόμα κι από το κουρείο που ξυρίστηκε, με αμέτρητα βίντεο από εμφανίσεις του στην πίστα, με ατέλειωτες δηλώσεις τρίτων για το θέμα του, με αποσπάσματα από παλιές συνεντεύξεις, με αναφορές σε πρώην συνεργασίες, με άπειρες πόζες όπου βάλει ο νους και γενικώς ένα «παραλήρημα» προβολής ακατανόητων διαστάσεων, δίνοντας την αίσθηση διαφημιστικής εκμετάλλευσης ενός άκρως ευαίσθητου θέματος αναφορικά με την ψυχική υγεία!
Κι από κοντά μια θαρρείς εμμονική ανατροφοδότηση της είδησης με τίτλους «μόλις πήρε εξιτήριο», «εδώ φωτογραφίζει τον θάλαμο», «δικαιώθηκε πλήρως ο Μαζώ», «σήμερα ξαναμπαίνει στο ψυχιατρείο», «ποιος τον έστειλε μέσα;», «τώρα περνάει στην αντεπίθεση», «ξέγραψε όλη την οικογένεια», «ετοιμάζει μηνύσεις» κλπ. στήνοντας ολόκληρο σήριαλ πολλαπλών επεισοδίων με μορφή λαϊκού αναγνώσματος σε συνέχειες για μαζική κατανάλωση… Κι όλο αυτό βασισμένο στα πλέον ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, όπως είναι οι οικογενειακές σχέσεις και τα ιατρικά απόρρητα (που πιο οξύμωροδεν γίνεται), καταντώντας την ιδιωτική ζωή οποιουδήποτε- ακόμα και διάσημου- ευπώλητο εμπόρευμα σε φτηνό πάγκο λαϊκής! Και λογικά αναρωτιέμαι: α) Πού ακριβώς αποσκοπεί όλη αυτή η υστερική υπερέκθεση;; β) Συμβαίνει με συναίνεση του ίδιου ή στήνεται ανεξέλεγκτα ερήμην του;; γ) Αυτά που υπέστη ως θύμα ακραίας οικογενειακής αντιδικίας δικαιολογούν τόση προβολή με μοιραία διαφημιστικά οφέλη;;
Αναρωτιέμαι διότι παρά την εκκεντρικότητά του που ενίοτε βρίσκω γοητευτική ως αντισυμβατική στάση- αν εξαιρέσω άκομψες ακρότητες- αυτός ο καλλιτέχνης μου έβγαζε πάντα κάτι τρυφερό, αθώο, αγαπησιάρικο, αυθεντικό, εσωστρεφές,ασυμβίβαστο και δυσκολεύομαι να δεχτώ τη συνειδητή συμμετοχή του σε ένα «διαφημιστικό πανηγύρι» με αντικείμενο την ιδιωτικότητά του, ξεπουλώντας για λόγους προβολής τόσο προσωπικά θέματα, ακόμα και υγείας! Από άνθρωπο της δικής του στόφας που δεν προώθησε την καριέρα του με σκάνδαλα, ούτε επιδίωξε εμμονικά τη δημοσιότητα, ούτε διεκδίκησε ποτέ θέση μαϊντανού, ούτε μονοπώλησε τα μέσα με συνεντεύξεις, εμφανίσεις, κοσμικότητες, κόντρες και λοιπά γνωστά τερτίπια του συναφιού του για προβολή, αδυνατώ να πιστέψω ότι τώρα συναινεί στην άνευ ορίων εμπορευματοποίηση της προσωπικής του ζωής…
Το γεγονός ότι οι εμφανίσεις του στην πίστα, από το ντύσιμο μέχρι την κινησιολογία είναι όντως εκκεντρικές έως αμφιλεγόμενες ώστε να συζητιούνται, ξεφεύγοντας από το κλασικό στερεότυπο του λαϊκού τραγουδιστή με μια απρόβλεπτη ροκ διάθεση, αφορούν καθαρά το επαγγελματικό του κομμάτι καθιερώνοντας ένα κατάδικό του προσωπικό στίγμα, είτε αρέσει είτε όχι… Και αλίμονο αν σε οποιονδήποτε ξεφεύγει από τα συνήθη ή «αποδεκτά» ή πολιτικώς ορθά καλούπια, κολλάμε βολικές ταμπέλες και ρετσινιές για να καλύψουμε τη δική μας ανασφάλεια, για να μη πω ανεπάρκεια ή ρατσισμό… Αν για κάποιους στενόμυαλους ο ευρέως καθιερωμένος όρος «τρέλα του καλλιτέχνη» μεταφράζεται κυριολεκτικά σε… εγκεφαλική βλάβη και όχι ανατρεπτική διάθεση έξω από ταμπού και φόρμες, είναι προφανώς δικό τους (εγκεφαλικό) πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό… Ο αυθεντικός καλλιτέχνης ΟΦΕΙΛΕΙ να υπερβαίνει τη συμβατικότητα, ασχέτως επιτυχίας ή μη, διαφορετικά ας γίνει ληξίαρχος να σφραγίζει αιτήσεις… Κι ο Μαζωνάκης τολμά να την υπερβαίνει στην πίστα ενίοτε με ακραίες επιλογές και ανάλογο κόστος, ωστόσο αδιάφορο… ληξίαρχο δεν θα τον πεις ποτέ, ενώ αντιθέτως εκτός πίστας δίνει την εικόνα ενός μάλλον συνεσταλμένου, λιγομίλητου, ειλικρινούς ανθρώπου, με ιδιαίτερα κολακευτικές μαρτυρίες για το ποιόν του χαρακτήρα και την ευαισθησία του…
Το άκρως παράδοξο λοιπόν επί του παρόντος είναι ότι αν ΔΕΝ συναινεί σε όλο αυτό το προκλητικό ξεγύμνωμα της ιδιωτικότητάς του όπως θα περίμενα προσωπικά από αυτόν βάσει όσων έχω εισπράξει, γιατί δεν βάζει κάπου ένα φρένο διάολε;; Γιατί επιτρέπει – αν όχι τροφοδοτεί- όλη αυτή την ανεξέλεγκτη προβολή τόσο προσωπικών ζητημάτων που αφορούν την οικογένεια και την υγεία του;; Πώς γίνεται ένας καλλιτέχνης που μέχρι τώρα απείχε από παρόμοιες ευτελείς πρακτικές, ξαφνικά τις χρησιμοποιεί στο έπακρο και μάλιστα με θλιβερές αφορμές;; Τί προσδοκά από όλο αυτόν τον ντόρο που δεν λέει να κοπάσει;; Συμπόνοια, συμπαράσταση,υποστήριξη, ενσυναίσθηση;; Τα έχει όλα με το παραπάνω από άπειρες δηλώσεις συμπάθειας, μέχρι που κάποιοι «ευαίσθητοι» ορθοπολιτικοί έσπευσαν να γράψουν μετά δακρύων για το «στίγμα της ψυχικής νόσου», σαν να του το αποδίδουν αυθαίρετα ή επειδή κάνει «τρέλες» στη σκηνή ως σώουμαν!
Ή μήπως προσδοκά βαρβάτη διαφήμιση… τραγικής «ευκαιρίας δοθείσης» εκμεταλλευόμενος την επικαιρότητα;; Είναι δυνατόν για τον συγκεκριμένο που ουδέποτε έδωσε παρόμοια δείγματα;; Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται ότι όλη αυτή η αδιανόητη υπερβολή κάποια στιγμή λειτουργεί μοιραία ως μπούμερανγκ κουράζοντας ακόμα και τους θαυμαστές του;; Ειλικρινά δεν ξέρω τί να υποθέσω, το μόνο που ξέρω είναι ότι καθώς δεν ανήκω στους φανς του – πέραν μιας ειλικρινούς συμπάθειας- δεν έχω απλά κουραστεί, αλλά μπουχτίσει μέχρι αηδίας να τον βλέπω διαρκώς μπροστά μου σαν να με καταδιώκει μετά μανίας! Σύνελθε ρε Μαζώ, τράβα φρένο και βρες τον παλιό αυθεντικό εαυτό σου, γιατί δεν έχεις κατακαεί μόνο εσύ αλλά έχεις κατακάψει και το δικό μας ταλαίπωρο μυαλό, νισάφι!
