Καλημέρα μας ή #Kalimeraproject. Από την «Πάνδημο Μούσα» της Αριάδνης Καναβάκη.
Από καιρό κίτρινα κοινά χαρτάκια γραφείου(post-it) κατακλύζουν την πρωτεύουσα με το απλό και ευχάριστο μήνυμα μιας καλημέρας (κυρίως). Θα τα συναντήσεις μέσα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στον τοίχο έξω από το σπίτι σου, στις κυλιόμενες σκάλες, στα παγκάκια των στάσεων ή στους διάσπαρτους στύλους των πεζοδρομίων που περπατάς.
Το κίνημα kalimeraproject των νέων παιδιών που είχαν την πρωτοβουλία της δημιουργίας του, είναι ήδη γνωστό (με πολλά μέλη πια) αν και οι ίδιοι παραμένουν ανώνυμοι, και έχει αναφερθεί και στην τηλεοπτική και στην έντυπη ενημέρωση/δημοσιογραφία. Οι ίδιοι εμπνεύστηκαν από ένα παρόμοιο μήνυμα του διαδικτύου και θέλησαν σκεπτόμενοι τη θετικότητα που δημιουργεί η συγκεκριμένη πράξη να ακολουθήσουν το παράδειγμα, το ρεύμα μιας ευγένειας ανάμεσά μας και ας είμαστε ξένοι.
Αρχικά, γιατί καθώς οι ιστορίες των αποδεκτών/αναγνωστών ξετυλίγονται και γνωστοποιούνται (έχουν φτιάξει και ένα blog), συνειδητοποιούν και θέλουν να απευθυνθούν και σε μια ευρύτερη διαμόρφωση του καθημερινού τρόπου σκέψης μας- προς το θετικότερο. Η όλη διαδικασία και πράξη, είναι μια ωραιότατη performance πόλης (πχ αγανακτισμένοι, άγρυπνοι) που αν μη τι άλλο δίδει χαμόγελο που μεταδίδεται, και τηρουμένων των αναλογιών ίσως να είναι και η πλέον συναισθηματική και φωτεινότερη από όσα κατά καιρούς βλέπουμε.
Λέγοντας performance πόλης, πέρα από την συναισθηματική κίνηση της δράσης δε μπορούμε να μη σκεφτούμε και την απαραίτητη ανάγκη ένταξης στα κοινά που κάθε «μη ιδιωτικό όν» θέλει να έχει. Δεν περιγράφουμε δηλαδή μόνο την ανάγκη μιας νεανικής επικοινωνίας εδώ, αλλά κυρίως τη ψυχοσυναισθηματική κίνηση πολλών ανθρώπων που θέλουν να συμμετέχουν σε ό,τι ζούμε, με κάθε τρόπο και καθημερινά.
Είναι μια προσπάθεια ομιλίας σε ένα απερίγραπτα δύσκαμπτο τρόπο πολιτικής και εφαρμογής, που μόνος του αποφασίζει, μόνος του χαίρεται, μόνος του καθορίζει και σχεδόν μόνος του κυβερνά (ναι υπάρχει αντιπροσωπευτική δημοκρατία!). Το αποτέλεσμα των άνωθεν είναι ο κυνισμός μας, η αδιαφορία, η αποξένωση και ενίοτε μια κάποια κοινή συμμετοχή αλλά περισσότερο με σπασμωδικό ή παθητικό τρόπο (διαδηλώσεις ασύντακτες ή στατικές διαμαρτυρίες).
Τι άλλο απέμεινε στο σημερινό πολίτη από την κίνηση που ο ίδιος χρειάζεται και φαντάζεται και που οφείλει να δημιουργήσει. Το κίνημα kalimera project θέτει θεμέλια κοινωνικής χροιάς και απόχρωσης και όπου κι αν φτάσει σίγουρα δε θα χαρακτηριστεί ως αφελές και ηλίθιο –idiotie(ηλιθιότητα). Κατά τον Κ. Καστοριάδη «δεν πρόκειται για λογοπαίγνιο γιατί η σύγχρονη λέξη “idiot” προέρχεται από την ελληνική λέξη ιδιώτης , που σημαίνει άτομο το οποίο περιορίζεται να ιδιωτεύει. Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν μωρός εκείνος ο οποίος δεν ήταν ικανός να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο πέρα των ιδιωτικών του υποθέσεων».
Και να που μια νέα ομάδα ανθρώπων σκέφτηκε τη διέξοδο και τη συμμετοχή με χαρά σε ό,τι φαινόταν ανέλπιδο και κυρίως απαξιωτικό. Κανείς δε ζει με μια καλημέρα ή με ένα οποιοδήποτε άλλο μήνυμα χαράς, αλλά όλοι επιθυμούν τη έννοια και την ενθάρρυνση και τη σφαιρικότητα των όρων και των αισθημάτων που αυτές εμπεριέχουν. Kalimera project με στόχο την αναθέρμανση των καλύτερων σκέψεών μας σε δημόσιο χώρο και εντελώς προσωπικά/διαδραστικά δεδομένης της συνεχούς ροής συναισθημάτων που μόνο εμείς έχουμε/επιθυμούμε μεταξύ μας καθημερινά.
Μονολεκτικά καλημέρα μας!
ΥΓ: Κορνήλιος Καστοριάδης «Η δυνατότητα μιας αυτόνομης κοινωνίας» εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες
blog Kalimeraproject
