Γράφει η Ρένα Καλπάκη για την Κουλτουρόσουπα.
«Ο άνθρωπος είναι έλλογο ον, προικισμένο με τον λόγο, που δεν είναι μόνο η λογική μα και η δυνατότητα έκφρασης. Με τον λόγο εκφράζει τις σκέψεις, τα συναισθήματά του ή πιο απλά μορφοποιεί τον λόγο-λογική. Κοινά παραδεκτό είναι πως ο λόγος αντανακλά όλο τον ψυχοπνευματικό κόσμο του ανθρώπου και αποτελεί το μίτο που μας οδηγεί στα μύχια της ανθρώπινης ύπαρξης». Στη σύγχρονη εποχή που ζούμε με τις τόσες προκλήσεις και απαιτήσεις- ε, ναι τόσες πολλές ειδήσεις να σχολιάσει κάποιος, τόσο λίγος χρόνος να το κάνει!- το έλλογο αυτό ον θυσιάζει πολλές φορές τη λογική για χάρη του λόγου. Επιτέλους δεν έχουν δημόσιο λόγο μόνο οι Σκάιδες και οι ΑΝΤένιδες, αλλά και ο καθένας από εμάς σε Facebook, Twitter κλπ. Βέβαια, όταν η έννοια της λογικής βιάζεται κυρίως μέσα από βίαιο λόγο, πολλά μπορεί να συμπεράνει κάποιος για αυτόν τον ριμαδο-«ψυχοπνευματικό» μας κόσμο…
Η βία γεννά βία μας λέγαν κάποτε και πλέον οι επιστήμονες λένε ότι είναι εθιστική. Το βλέπουμε (ή όχι) σε παιδικές ηλικίες όπου τα παιδιά εθίζονται με τα βιντεοπαιχνίδια που είναι μες τη βία και θα έπρεπε να απαγορεύονται για αυτές τις ηλικίες, αλλά ακόμη και αν απαγορεύονται, ουφ, ποιος νοιάζεται γι’ αυτό, υπερβολές μωρέ, ας φύγει από το κεφάλι μου ο Γιαννάκης για καμιά ώρα ακόμη και το πολύ να τις φάει η Ελενίτσα, και αύριο αν μου κάνει παράπονα η δασκάλα ότι έδειρε και τον διπλανό του, θα μπω στη σελίδα μας στο Facebook να την κράξω με τις άλλες μανούλες, γιατί άντε πολλά τις έχω μαζεμένα κι αυτηνής, αφού είμαι ήδη στο Viber και τα ίδια μου λέει η Μαίρη αφού δεν μάλωσε τον Γιωργάκη που κάνει bullyingστο γιο της…
%20(1).jpg)
Και δεν είναι μόνο ότι η βία είναι εθιστική, αλλά την έχουμε συνηθίσει λεκτικά τουλάχιστον ως κάτι φυσιολογικό, και η αισθητική της φαίνεται να παγιώνεται χωρίς να ενοχλεί. Μια σύντομη ματιά να ρίξει κάποιος σε σχόλια των προαναφερθέντων κοινωνικών μέσων για κάποιο θέμα και βλέπει ότι η παντελής έλλειψη επιχειρηματολογίας και χιούμορ, η άγνοια, η ημιμάθεια έχουν ανοίξει το δρόμο σε έναν ατέρμονο ανταγωνισμό και επίδειξη μίσους προς τον Άλλον, τον διαφορετικό σε φύλο, εργασιακό τομέα, κοινωνικές/πολιτικές αντιλήψεις. Περάσαμε και περνάμε τόσο δύσκολες καταστάσεις λόγο της πανδημίας, γρήγορα ξεχάσαμε τον κοινό φόβο της απειλής του θανάτου που μας «ένωσε» πριν ένα χρόνο και κάτι και τώρα διχαστήκαμε σε εμβολιαστέςVs αντι-εμβολιαστές. Έχω ακούσει/διαβάσει απίστευτες εκφράσεις μίσους εκατέρωθεν με ευχές και κατάρες να πεθάνουν είτε οι μεν είτε οι δε, ώστε να αποδειχτεί ή όχι η αποτελεσματικότητα των εμβολίων! Και όλο και κάποιο νέο θέμα προκύπτει για να μη βαριόμαστε και να αποδείξουμε ότι κατέχουμε και το θέμα της Εκπαίδευσης πχ, οπότε να μην βρίσουμε και τους Εκπαιδευτικούς που δεν θέλουν αξιολόγηση και απεργούν; Πάντα υπάρχουν αφορμές για «εμφυλίους» μεταξύ μας, αλλά τώρα τα «παλικάρια» μάχονται για τα αριστερά ή δεξιά τους ιδεώδη από τις πολεμίστρες των ποστ τους.
.jpg)
Τρώμε τις σάρκες μας λοιπόν καθημερινά και όσο πιο πολύ «βιάζουν» κάποιοι με τον λόγο τους τα λόγια αλλά και τα συναισθήματα κάποιων άλλων, τόσο πιο πολύ ικανοποιούνται, οπότε μετά απόαυτό τον πνευματικό αυνανισμό πέφτουν ήσυχοι για ύπνο αφού έχουν κάνει το χρέος τους στη ζωή. Ο κανιβαλισμός όμως σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση με τη ζωή και με την πνευματική/ψυχική υγεία. Έπρεπε να έρθει μία πανδημία για να εκτιμήσουμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά τους βρίζουμε που μη εμβολιασμένοι κάποιοι βγαίνουν σε αναστολή, ενώ χωρίς εμβόλιο πάλευαν πέρυσι με αυτοθυσία. Έπρεπε να καούν απέραντες εκτάσεις δάσους φέτος για να εκτιμήσουμε τους πυροσβέστες, αλλά τους βρίζουμε που κάθονται τον υπόλοιπο χρόνο. Ίσως εκτιμηθεί ο Άνθρωπος όταν το πρόβλημα του άλλου γίνει και δικό μας, για να μάθουμε την ενσυναίσθηση που δεν διδαχθήκαμε ποτέ, όπως και τη συνεργασία, που βιώνουμε έκτακτα μόνο σε βίαιες, ακραίες καταστάσεις.
Δείτε όλα τα άρθρα της Ρ.Κ. με μια ματιά εδώ