Η αρχή του ταξιδιού. Γράφει η Ζωη Οικονόμου.
Kulturosupakia μου γλυκά και όμορφα μου λείψατε απίστευτα πολύ…. Η Ζωούλα επανήλθε δριμύτερη στις επάλξεις της Kulturosupas για να κάνει το χειλάκι σας να γελάσει και να σας παρουσιάσει τη φωτεινή πλευρά της ζωής…
Τη νέα σεζόν αποφάσισα να αφήσω ήσυχο το μικρό μας ζιζάνιο, τον Έρωτα και να ασχοληθώ με ένα προσωπικό μου στοίχημα…. Φέτος αποφάσισα να γίνω Κυνηγός των κλεμμένων Ονείρων και Χαμόγελων..
Ναι, ναι καλά διάβασες γλυκέ μου αναγνώστη τη νέα σεζόν θέλεις δεν θέλεις, η Ζωούλα είναι εδώ για να σου φτιάξει τη διάθεση και να σου φέρει πίσω τις κλεμμένες σου ελπίδες.
Το ξέρω ότι η καθημερινότητα και οι πολιτικές εξελίξεις σε έχουν ρίξει ψυχολογικά. Το ξέρω ότι έχεις εγκαταλείψει τα όνειρα, τις ελπίδες και τη φαντασία σου και έχεις προσγειωθεί απότομα στην πεζή καθημερινότητα. Δεν θέλω να ανησυχείς όμως καθόλου η Ζωούλα είναι εδώ για να χτυπήσει όχι μόνο τον κώδωνα του κινδύνου αλλά ολόκληρο το καμπαναριό προκειμένου να βγεις αμέσως από τον λήθαργο του φόβου, της απαισιοδοξίας και της στεναχώριας..
Λένε ότι ένας αισιόδοξος βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ενώ ένας απαισιόδοξος μισοάδειο, εγώ θα σου πω ότι δεν μας απασχολεί το περιεχόμενο που έχει αυτή τη στιγμή το ποτήρι. Το θέμα είναι ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΤΗΡΙ από εκεί και πέρα στο χέρι μας είναι να το κάνουμε Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ..
Γλυκέ μου αναγνώστη ο Καρλ Ποπερ είπε κάποτε ότι ‘’Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους.’’
Σήμερα θα πάρουμε όλοι μαζί ένα μάθημα ζωής από τον Nick Vujicic, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε με το σύνδρομο της τετραμελίας (tetra Amelia syndrome).
Ο Nick γεννήθηκε μόνο με κορμό και κεφάλι καθώς τα άκρα του δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν πριν από τη γέννηση του εξαιτίας του συνδρόμου.
Η πάθηση του, του δημιούργησε πολλές δυσκολίες με αποτέλεσμα να πάθει κατάθλιψη όταν ήταν μόλις 8 χρόνων.. Στα 10 του χρόνια σκέφτηκε να αυτοκτονήσει, για χρόνια ολόκληρα προσευχόταν να ‘’φυτρώσουν’’ άκρα στο σώμα του μέχρι που κάποια στιγμή κατάφερε να αποδεχτεί τον εαυτό του και να βρει την ευτυχία.
Ο Nick αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο σαν οικονομικός αναλυτής, κολυμπάει, παίζει ποδόσφαιρο, γελάει και μπορεί πλέον να κάνει σχεδόν τα πάντα μόνος του. Άρχισε να μιλάει σε ακροατήρια για το δώρο της ζωής και ωθεί τον κόσμο να μην το βάλει κάτω και να συνεχίσει να αγαπάει τη ζωή, ό,τι και αν του φέρει εκείνη. Η ζωή είναι υπέροχα όμορφη ακόμα και χωρίς μέλη , ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ, λέει στον κόσμο που τον ακούει.
Να θυμάστε καλά αυτό που είπε ο Νίκος Καζαντζάκης :Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο-καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο- το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή..
Θα τη ζήσουμε λοιπόν τη ζωή μας όπως την ονειρευόμαστε και όπως της αξίζει. Σύμμαχος μας θα είναι η αισιοδοξία…
Η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης καλοί μου, θέλησης για ΖΩΗ.. Θα τον βρούμε όμως τον δρόμο όλοι μαζί γι’ αυτό δεν θέλω να μου ανησυχείτε…
ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.
Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.
Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε — σημαίες στον άνεμο χτυπούν —
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, — το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής —
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.
Κ.Γ.Καρυωτάκης
Καλή αρχή στο νέο μας ταξίδι, στο ταξίδι για την ανεύρεση του χαμένου μας χαμόγελου…
Η δική σας,
Ζωούλα
Φωτογραφικό υλικό
