Στις πισίνες ήταν «ο καρχαρίας από τη Βαλτιμόρη», ο οποίος σάρωνε τα πάντα στο πέρασμα του... Τα 28 Ολυμπιακά μετάλλια, 23 εκ των οποίων χρυσά, αρκούν για να αντιληφθεί κανείς το μεγαλείο του κορυφαίου αθλητή στην ιστορία της κολύμβησης.
Η συλλογή των μεταλλίων ξεκίνησε στην Αθήνα το 2004 (8 φορές βρέθηκε στο βάθρο και οι 6 ήταν στο πρώτο σκαλί), αλλά παράλληλα εκείνη την εποχή άρχισε και η μάχη του με το τέρας της κατάθλιψης...
Κι αυτή τη μάχη μπορεί ο ίδιος να την κέρδισε, φτάνοντας μέχρι το Ρίο και τους Αγώνες του 2016, ωστόσο όταν αποχώρησε οριστικά από πισίνες, αποφάσισε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη βελτίωση της ψυχικής υγείας των αθλητών.
«Πλέον ταξιδεύω σ' όλο τον κόσμο έχοντας μια αποστολή πολύ πιο σημαντική από την κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου», είπε ο πιο πετυχημένος αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων σε συνέντευξή του στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων (AFP) και σύμπλήρωσε με νόημα:«Προτιμώ να έχω την ευκαιρία να σώσω μια ζωή. Πάρα πολλοί αθλητές επιπέδου Ολυμπιακών Αγώνων, έχουν αυτοκτονήσει. Δεν θέλω να χάσω ούτε ένα μέλος της Ολυμπιακής οικογένειάς μου, πια».
Ο ίδιος όσο ήταν στην πισίνα τρέφονταν από την αδρεναλίνη της κάθε κούρσας.
«Η συμμετοχή σε αγώνες, ήταν το αγαπημένο μου πράγμα. Ημουν... καρχαρίας, μύριζα το... αίμα στο νερό και συνέχισα», είπε χαρακτηριστικά και παραδέχθηκε ότι
φοβόταν εκείνη την εποχή να μιλήσει για το πρόβλημα του «γιατί θα θεωρούνταν σημάδι αδυναμίας και θα μπορούσε να δώσει πλεονέκτημα σε άλλους ανταγωνιστές».
Σε μια συγκλονιστική στιγμή της εξομολόγησης του τονίζει πως: «Εζησα μια περίοδο κατά την οποία δεν ήθελα να ζήσω», ενώ υποκλίθηκε στο μεγαλείο των Ναόμι Οσάκα, Σιμόν Μπάιλς, που μίλησαν δημόσια για τα προβλήματα που αντιμετώπισαν.
«Χειροκροτώ την Ναόμι. Εξέφρασε αυτό που περνούσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με δικά της λόγια. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα», είπε ο 37χρονος Φελπς και συμπλήρωσε:«Οταν βλέπεις τι συνέβη με την Σιμόν Μπάιλς, η οποία έπρεπε να υπομείνει όλα αυτά σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας της. Δείχνει πώς οι ψυχικές διαταραχές έρχονται σε απροσδόκητες στιγμές. Μπορεί να συμβεί έτσι απλά. Χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους έτοιμους να ανοιχθούν και να μοιρασθούν την εμπειρία τους».
Πατέρας τριών αγοριών, έξι, τεσσάρων και τριών ετών, ο Φελπς έχει μια ζωή που «δεν τελειώνει ποτέ», με την σύζυγό του Νικόλ: «Ταξιδεύω σε όλον τον κόσμο, συνεργάζομαι με χορηγούς και δίνω ομιλίες για να κινητοποιήσω την κοινωνία. Η Νικόλ, θα μπορούσε να σας πει, ότι υπάρχουν ημέρες που ξυπνάω και νιώθω υπέροχα και την επόμενη ημέρα, μπορεί να ξυπνήσω και να είμαι τελείως διαφορετικός. Οπότε, το θέμα είναι να βρω την ισορροπία για εμένα».
Εκτός από τις διαλέξεις του, ο Μάικλ Φελπς «ψάχνει τρόπους να είναι ο εαυτός του, αυθεντικός»: «Κολυμπάω. Φτιάξαμε ένα γυμναστήριο στο γκαράζ μας. Και γράφω ένα ημερολόγιο».
Ο Φελπς, αποχώρησε από τις πισίνες το 2016, μετά από διετή διακοπή της καριέρας του: «Μου επέτρεψε να κάνω μια μετάβαση στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής μου, που τώρα επικεντρώνεται στην ψυχική υγεία».
Σχετικά με το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την προπονητική, ο Μάικλ Φελπς απέρριψε αμέσως την ιδέα, διαβεβαιώνοντας ότι δεν υπήρχε «καμία πιθανότητα» να ακολουθήσει τα βήματα του πρώην προπονητή, του Μπομπ Μπάουμαν.
Ωστόσο, δεν αποκλείει την ιδέα να έχει ρόλο στην αμερικανική ομάδα ή στην Διεθνή Ομοσπονδία Κολύμβησης (Fina), αλλά «όχι τώρα», όπως τονίζει, προσθέτοντας: «Πρέπει να συμβούν πολλά πράγματα, πρέπει να υπάρξει αλλαγή».
Μακριά από τις πισίνες, ο Φελπς συνεχίζει να παρακολουθεί τις ειδήσεις της κολύμβησης και λέει ότι είναι υπέρ μιας «ανοιχτής κατηγορίας» για τρανς κολυμβητές: ««Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν τρεις κατηγορίες: άνδρες, γυναίκες και τρανς, για να δοθούν σε όλους ίσες ευκαιρίες να αγωνισθούν».
