Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Επειδή θα πολυλογήσω παρακάτω, θα εξηγήσω περιληπτικά τη διαδικασία. Δεκαπέντε χώρες συμμετέχουν στον Α’ Ημιτελικό, δέκα προκρίνονται στον Τελικό. Μετά από μπόλικα χρόνια, και στους δύο Ημιτελικούς θα ψηφίσει αποκλειστικά το κοινό των χωρών που συμμετέχουν σε κάθε Ημιτελικό. Στον Α’ Ημιτελικό, θα ψηφίσουν και Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, οι οποίες είναι αυτόματα στον Τελικό. Στον Τελικό, κοινό και κριτικές επιτροπές συνδιαμορφώνουν το αποτέλεσμα.
Νορβηγία
Η ειλικρινής μου αγάπη για την απολύτως ανεβαστική, πιασάρικη, εκκεντρική και χαζοχαρούμενη περσινή, νορβηγική συμμετοχή, δυστυχώς αποδήμησε εις Κύριον. Το φτυάρι στην κηδεία το κρατούσε η φετινή συμμετοχή.
Η 20χρονη Αλεσάντρα Μέλε μετά το περσινό νορβηγικό Voice -όπου δεν έλαβε κάποια ιδιαίτερη διάκριση- δοκιμάζει την τύχη της σε κάτι πιο μικρό και διαχειρίσιμο… τη Γιουροβίζιον. Αργά κατάλαβα, το καψερό, ότι τα εθνικά Voice χρησιμεύουν περισσότερο ως φυτώρια για τη Γιουροβίζιον παρά ως καλλιτεχνικές δεξαμενές για περαιτέρω αρτιστικές ανησυχίες. Χωρίς αυτό να είναι σε καμία περίπτωση κακό, απλώς το παρατηρώ.
Προσωπικά, δε μπορώ να βρω τη χροιά της Αλέκας ευχάριστη, το τραγούδι δε μου φαίνεται ενδιαφέρον και η όλη παρουσίαση νομίζω πως μοιάζει με πασέ μίνι ρέιβ παρτάκι. Προφανώς όμως εγώ είμαι παράξενος κι έχω άδικο, γιατί τα στοιχήματα φέρνουν τη Νορβηγία κοντά στην πρώτη πεντάδα… του τελικού. Ειλικρινά, αν η Νορβηγία δεν εμφανιζόταν πρώτη στη σειρά, θα την τοποθετούσα κοντά στην πρώτη πεντάδα των τραγουδιών για να κάνω ζάπινγκ.
Ευτυχώς όμως δεν έχουν όλοι τα ίδια ακούσματα με την αφεντιά μου και ειλικρινά πιστεύω, ότι όλο και κάποιος μεθυσμένος θα χορέψει- διορθώνω, πολλοί μεθυσμένοι θα χορέψουν, κάτω απ’ τη σκηνή του Λίβερπουλ.
Αχρείαστη, τολμηρή πρόβλεψη (που μπορεί να είναι κι ευσεβής πόθος): επειδή η συντριπτική πλειονότητα των συμμετεχόντων τα πάει 25% χειρότερα πάνω στη σκηνή στα φωνητικά, ίσως στο μισό τραγούδι η Αλεξία να ‘ναι αλλού γι’ αλλού. Επειδή θέλουμε να περάσουμε καλά δε σημαίνει ότι θέλουμε να κακοποιηθούν τα ώτα μας βραδιάτικα. Η οποιαδήποτε κακοποίηση ώτων λοιπών μπορεί να αποβεί μοιραία για προκρίσεις και διακρίσεις. Λέω εγώ τώρα…
Να ‘ναι καλά όμως, η κοπέλα που φαίνεται να την γουστάρει την όλη γιουρο-φάση και φορούσε κι ένα υπέροχο φόρεμα στον νορβηγικό τελικό.
Μάλτα
«Θες να χορέψεις;» ρωτάει ο συμπαθής Μαλτέζος φροντ μαν. Και η απόκριση από σύσσωμο το γιουροβιζιονικό κοινό μοιάζει να είναι ένα εκκωφαντικό «Θεός φυλάξοι, όχι!»
Ευχάριστο, εύπεπτο, ψιλο-ρετρό ποπ τραγουδάκι που ευχάριστα… θα πατώσει. Ευχάριστα, σίγουρα όχι για μένα, γιατί το βλέπω σαν έναν εκπρόσωπο μιας χαλαρουά, mid tempo, ανάλαφρης στιγμής, που μου φτιάχνει τη διάθεση, σ’ αυτά τα τρία λεπτά που διαθέτει. Είναι όμως διαφορετική ποπ, απ’ αυτή που συνηθίζει να επιβραβεύεται στη Γιουροβίζιον, οπότε η συμμετοχή της Μάλτας μάλλον θα πρέπει να περιοριστεί στην ικανοποίηση ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως meme παρά να ελπίζει για Τελικό.
Κατανοώ την αποστροφή για το κομμάτι, μιας και πρόκειται για μια αταίριαστη πρόταση για τη φόρμα της Γιουροβίζιον, που θέλει κάτι στραμμένο στο πιο έθνικ, στο πιο κιτς, στο πιο «ευρωπαϊκά» mainstream. Όχι όσο τη προηγούμενη εικοσαετία πανηγυριώτικο, αλλά και πάλι το ζητάει ο οργανισμός των γιουροφάν το γλέντι αμφιβόλου αισθητικής προέλευσης. Λίγη εκκεντρικότητα, λίγο να μείνεις στην ακριβή φόρμα της επιτυχίας (η οποία μάλιστα έχει αναλυθεί κι έχει παραχθεί τραγούδι από τεχνητή νοημοσύνη, πολύ πριν η τεχνητή νοημοσύνη γίνει κουλ), φανταχτερή προσωπικότητα αλλά και πολύχρωμα σκηνικά, συντομία και βουαλά!
Αυτή η ντίσκο ποπ, χορευτική διάθεση που έχει το κομμάτι, σπάνια επιβραβεύεται απ’ το κοινό της Γιουροβίζιον, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον. Οπότε αν σας αρέσει το τραγούδι, συντονιστείτε την Τρίτη για τον Α’ Ημιτελικό, γιατί πιθανότατα δεν θα το ξανακούσετε σε μεγάλη σκηνή.
Σερβία
Εδώ απορώ πως και ΔΕ μιλάμε για φαβορί. Τα συστατικά είναι όλα εκεί. Κι εξηγώ.
Πρώτον, πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό ποπ τραγούδι που είναι μοναδικό στο είδος του για τη φετινή γκαλερί. Πιο σκοτεινή, «μπάσα» ποπ, τηρουμένων των γιουροβιζιονικών αναλογιών, χωρίς βέβαια να χάνει σε μελωδικότητα και χαριτωμενιά. Για τους επαΐοντες, σκεφτείτε Ισλανδία 2019, σε λιγότερο BDSM αποχρώσεις.
Δεύτερον, η σκηνική παρουσία έχει την εκκεντρικότητά της, έχει έναν κάποιο τύπο. Καλόγουστος ή όχι, δεν έχει σημασία- ποτέ δεν έχει. Σημασία έχει ότι μένει, πιθανότατα, στο μυαλό ένα καρέ απ’ το τραγούδι, ακόμη και ως σκέψη «Τι βλακεία, Θεέ μου». Κάτι απ’ την χορογραφία, κάτι απ’ τις ενδυματολογικές επιλογές των χορευτριών, κατιτίς τέλος πάντων, που είναι σε πιο διαχειρίσιμα σκούρες συναισθηματικές αποχρώσεις απ’ τα υπόλοιπα θεάματα. Κι αυτή η διαφορά πιστεύω λειτουργεί υπέρ του Λούκα Μπλακ, του εκπροσώπου της Σεβίας, μα θα μπορούσε και παραπάνω.
Τρίτον, ο συνδημιουργός και ερμηνευτής του κομματιού, είναι ανοιχτά γκέι. Κάτι που στην Γιουροβίζιον, η οποία ασπάζεται και προωθεί την διαφορετικότητα, που προμοτάρει το αλλιώτικο και δίνει χώρο στο έξω-απ’-τους-τύπους και τα συναφή, θα ‘πρεπε να μετρήσει υπέρ.
Τέταρτον, έχει ενδιαφέροντες στίχους που βγάζουν νόημα. Βέβαια, μιλώντας για στίχους στη Γιουροβίζιον είναι σα να ψάχνεις για ευταξία σε στάβλο με γουρούνια, μα τουλάχιστον δεν είναι το συνηθισμένο, κενό-νοήματος κομμάτι. «Θέλω απλώς να κοιμηθώ» λέει ο Λουκάς (ο ερμηνευτής), γιατί όλα γύρω του είναι μαύρα κι άραχνα. Κι εγώ λέω μην τον αναλύσουμε περαιτέρω το στίχο, γιατί θα μελαγχολήσουμε και δικαίως.
Θα περίμενα το τραγούδι να φτάσει πολύ ψηλά στον Τελικό, γιατί το δικαιούται. Αλλά αμφιταλαντεύεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Δεν πειράζει καθόλου- θα ακούσω τουλάχιστον, δύο φορές ένα ενδιαφέρον τραγούδι.
Λετονία
Μετά τη Σερβία, έρχεται η Λετονία. Καλά, στα προγνωστικά μετά από πολλές χώρες έρχεται η Λετονία αλλά αυτό είναι αλλουνού γιουρο-παπά γιουρο-ευαγγέλιο. Παράλληλα, έρχεται η στιγμή να καταλάβω ότι μάλλον φέτος αρκετά από τα τραγούδια που βρίσκω ενδιαφέροντα, ή έστω δε θ’ αλλάξω κανάλι όταν παίζουν, είναι κι αυτά που μπαίνουν-δε μπαίνουν τελικό.
Ροκάρει ελαφρώς το κομμάτι, με τις ηλεκτρονικές επιρροές του (όπως ολα), με τις εξάρσεις του, με τα ήρεμα σημεία του. Τίποτα υπερσυγκλό είναι η αλήθεια, ούτε καν συγκλό για να ‘μαι ειλικρινής, αλλά τουλάχιστον σπάει την ακατάπαυστη ποπ ροή. Ένα σχόλιο που χαρακτηρίζει τους Sudden Lights, την μπάντα που εκπροσωπεί τη Λετονία στη Γιουροβίζιον ως «Εγκεκριμένους για Γιουροβίζιον Radiohead», νομίζω ότι συνοψίζει τη φάση τους.
Αυτό είναι κιόλας που μάλλον θα φάει τους Λετονούς- ότι δεν είναι υπερβολικά… κάτι, οτιδήποτε. Ούτε πρωτότυποι, ούτε σκληροπυρηνικοί, ούτε κουήρ, ούτε κάτι που μπορεί σαν αγκάθι να τσιγκλήσει τον μέσο γιουρο-ψηφοφόρο αρκετά ώστε να ψηφίσει το συγκρότημα τούτο.
Τίποτα ρηξικέλευθο, οκ Γιουροβίζιον είμαστε. Αλλά για μένα επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για μια ευχάριστη, πιο εξ απαλών ονύχων ροκ στιγμή, με τις δικές της ιδιαιτερότητες. Δεν ξέρω αν θα ψάξω πολλές φορές στο γιουτιούμπι το τραγούδι, όμως για ένα βράδυ Τρίτης και σε μια μουσική παρουσίαση μιας ντουζίνας και βάλε τραγουδιών, είναι μια αξιοπρεπής παρουσία.
Πορτογαλία
Μια ευχάριστη μουσική επένδυση για επιθεώρηση θα έλεγα. Το πολύ έθνικ (με) σκοτώνει, οπότε δεν είναι για τα γούστα μου, αυτή η στιγμή της βραδιάς. Παρόλα αυτά μάλλον δε θ’ αλλάξω κανάλι όταν θα ‘ναι η σειρά της Πορτογαλίας. Αυτό γιατί, η τραγουδίστρια φαίνεται να είναι αρκετά δυνατή στα φωνητικά και δεν την καταπίνει η σκηνή. Εκφραστική και μεταδοτική, υποστηρίζει την επιλογή της, με το τζέρτζε, το φρου-φρου και τα αρώματα.
Ένα ανάλαφρο, ανεβαστικό, ισπανο-ποπ τραγουδάκι, με κλασικές κιθάρες, δυο ζευγάρια χορευτών να χορεύουν και ευχάριστη διάθεση. Όχι ακριβώς για μένα αλλά δεν πειράζει καθόλου- είναι κάτι χαρωπό κι αυτό φτάνει για τη συγκεκριμένη βραδιά. Πιστεύω θα το λάβει το χειροκρότημά τους και τα ψηφαλάκια του μαζί. Γιατί όχι;
Ιρλανδία
Δικαιωματικά, τους αξίζει ο πάτος του βαρελιού. Συγνώμη αλλά το πιστεύω. Δυο φορές έκατσα να ακούσω το τραγούδι τους κι άρχισα να καταλαβαίνω γιατί ο Μαρσέλ αναζητούσε τον χαμένο χρόνο.
Είναι τόσο αυθεντικά αδιάφορο και βασανιστικά άοσμο το τραγούδι αυτό, που γκούγκλαρα με ειλικρινή απορία, να δω αν ψηφίστηκε από κόσμο ή αν ήταν απευθείας ανάθεση (όπως σ’ όλες τις πολιτισμένες χώρες, ε;). Με την απολύτως σύμφωνη γνώμη, λοιπόν των Ιρλανδών γιουρο-ψηφοφόρων και γιουρο-κριτών, το τραγούδι αυτό επιλέχτηκε να εκπροσωπήσει την Ιρλανδία στη Γιουροβίζιον που θα διεξαχθεί στην Αγγλία. Λέτε να είναι μαύρο χιούμορ των Ιρλανδών, για να βασανίσουν τους γείτονές τους, καθώς και λίγες δεκάδες εκατομμυρίων τηλεθεατών;
Τι να πω παραπάνω- ίσως μετά να γκουγκλάρω για τα ποσοστά βαρηκοΐας στην Ιρλανδία. Θεωρώ ότι οι μόνοι που μπορεί να βρουν γοητευτικό αυτό το τραγούδι είναι αυτοί που δεν αρέσκονται στην όλη φάση της Γιουροβίζιον. Πιστεύω ότι αυτοί μόνο (και πάλι) ίσως να το θεωρήσουν πιο υποφερτό δρώμενο απ’ τα «σαχλοτράγουδα» και τα «καρναβάλια» που θεωρούν το υπόλοιπο πανηγύρι ονόματι Γιουροβίζιον. Ή μπορεί να αρέσει και κωφούς, δεν ξέρω.
Να τα πάνε καλά οι άνθρωποι, που φαίνεται να τους αρέσει η όλη εμπειρία, αλλά εγώ μάλλον θα διαλέξω το τρίλεπτό τους για ζάπινγκ ή διάλειμμα..
Κροατία
Δεν μου άρεσε καθόλου. Για να είμαι πιο ακριβής, μου αρέσουν συγκεκριμένα κιτς πράγματα κι όταν κάποια κιτς πράγματα μου φαίνονται κακόγουστα κιτς, τότε δε μπορώ να βρω κάτι να μου κρατήσει το ενδιαφέρον και τα θεωρώ και ενοχλητικά. Σίγουρα μπορεί όμως να χάνω το όλο μήνυμα του περφόρμανς.
Δεν το λέω δηκτικά αλλά πιο πολύ με τσίρκο μου φαίνεται η όλη κατάσταση, με τους Λετ-3, το συγκρότημα με τους μεσήλικους συμμετέχοντες απ’ την Κροατία. Δε θεωρώ ότι είναι προσβλητική η περιγραφή αυτή, μιας και η όλη σκηνογραφία, ενδυμασία και καλλιτεχνική κατεύθυνση πιο πολύ μοιάζει με περιοδεύον θίασο παρά με μουσικό συγκρότημα. Έχει καλές δόσεις γνήσιας σχιζοφρένειας, πράγμα τελείως θετικό. Απλώς είναι ένα άσχημα κιτς, για τα γούστα μου, τραγούδι.
Φανταστείτε Βέρκα Σερντόυτσκα- αν η Βέρκα Σερνούτσκα τηλεμεταφερόταν απ’ τo 2007 στο 2023. Κι ενώ Βέρκα γουστάρουμε και ακούγεται ακόμη με ευθυμία, οι Λετ-3 δεν είναι σίγουρα για μένα. Που διαβάζω ότι είναι και ροκ συγκρότημα κατά τ’ άλλα. Οι χρονοκάψουλες δεν είναι πάντα αποτελεσματικός τρόπος να συγκινήσεις τους ανθρώπους, αν και στα προγνωστικά μια χαρά τη βλέπω την Κροατία, να φιγουράρει κοντά σε τραγούδια που εγώ τουλάχιστον, θεωρώ αξιότερα.
Ελβετία
Αρχίζει να γίνεται παράδοση στις πιο εσωτερικές, «μπαλαντέ» στιγμής της Γιουροβίζιον, η χώρα της ουδετερότητας. Μπορεί να θυμάστε την εξαιρετική μπαλάντα που έστειλαν το ’19 και βγήκε τρίτη. Ή την καθόλου εξαιρετική μπαλάντα που έστειλαν πέρσι και για κάποιο λόγο πέρασε στον τελικό, χωρίς να το περιμένει (μάλλον) ούτε ο ίδιος ο ερμηνευτής.
Ουδέτερο είναι και το φετινό τραγούδι των Ελβετών. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Ασφαλέστατο, παραδοσιακό (όσον αφορά τη δομή των ποπ μπαλάντων), σίγουρα κάτι παραπάνω από υποφερτό τραγούδι, αλλά σίγουρα όχι κάτι το φοβερό, για μένα. Ούτε υπέροχο ούτε άθλιο, δε θ’ αλλάξω κανάλι σ’ αυτή την συμμετοχή αλλά δεν θα ενθουσιαστώ κιόλας. Οι ηλικίας 50+ μάλλον θα το βρουν πολύ ωραίο- μόνο που αυτοί δεν ψηφίζουν στη Γιουροβίζιον, αλλά στις εθνικές εκλογές. Δυστυχώς.
Ένα τραγούδι που θα ‘λεγα ότι αντιπροσωπεύει συμβολικά εξαιρετικά την Ελβετία. Μπορεί να το ξαναδείτε στον σαββατιάτικο Τελικό, μπορεί και όχι. Δε νομίζω ότι θα καταλάβετε απαραίτητα είτε την παρουσία είτε την απουσία του. Προσωπικά θεωρώ ότι σίγουρα έχει μια θέση στον Τελικό αλλά μέχρι εκεί.
Ισραήλ
Ένα αξιοπρεπές, σύγχρονο, ποπ τραγουδάκι. Γελοίοι στίχοι, δηλαδή ταιριαστοί για Γιουροβίζιον. Λίγο σχολική παράσταση, λίγο έντονα χορευτικά απ’ την ερμηνεύτρια. Χαρά, τίποτα που να χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο να θεωρείται η ισραηλινή συμμετοχή φαβορί για δεκάδα (Τελικού).
Εντοπίζω πολλές ομοιότητες με παλαιότερες συμμετοχές του Ισραήλ στο ύφος, οι πιο φανατικοί γιουροφάνς ίσως να συμφωνούν. Αλλά, αυτό δεν έχει σημασία και δεν πρέπει να απασχολεί την 22χρονη Νόα, που αν τουλάχιστον τραγουδήσει καλά στη σκηνή, μπορεί να μας χαρίσει ένα αξιοπρεπές τρίλεπτο. Κι αν χορέψει και καλά, ίσως να αναρριχηθεί αποτελεσματικότερα στην τελική βαθμολογία. Σανέλ δεν είναι, αλλά κάτι θα κάνει.
Μολδαβία
Έχω μια παράλογη συμπάθεια για το εν λόγω τραγούδι, το ξεκαθαρίζω εξ’ αρχής. Το βρίσκω εξαιρετικά πιασάρικο και ευχάριστα έθνικ. Στη Γιουροβίζιον (και στη ζωή θα ‘λεγα) χρειάζεται μια τάδε εκκεντρικότητα, που εγώ την ασπάζομαι πλήρως στη συγκεκριμένη συμμετοχή. Χορευτικό, ανάλαφρο, σύγχρονο, ό,τι πρέπει για μια μουσική Τρίτη βράδυ. Είναι και σε ξένη γλώσσα που σημαίνει ότι και βλακείες να λέει –που θα λέει- δεν το καταλαβαίνεις. Δε σου κάθεται στο στομάχι, έχει και ωραίο βίντεο.
Μάλιστα, εκτός απ’ την Τρίτη βράδυ που θα τ’ ακούσουμε, καθώς και το Σάββατο, στον Τελικό, πραγματικά θεωρώ ότι πρόκειται για εξαιρετικό τραγουδάκι για καλοκαιρινό κλαμπάκι, περασμένες 2 στο τσακίρ κέφι. Εκεί που μέσα σε 2 λεπτά χοράνε 3 ρεφρέν και 8 κουπλέ από διαφορετικά τραγούδια, γιατί όσοι διασκεδάζουν εκεί μάλλον έχουν ελαφρά ΔΕΠ-Υ.
Πολύ ευχάριστη η συμμετοχή της Μολδαβίας, είναι ένα αξιοπρεπές πάντρεμα έθνικ και ήχου του τώρα.
Σουηδία
Να βρείτε κάποιον να σας αγαπάει όπως οι κριτικές επιτροπές αγαπάνε τη Σουηδία. Οκ, ξέρω ένας χαζο-διαγωνισμός είναι, αλλά θεωρώ γελοίο κάθε χρονιά η Σουηδία να είναι φαβορί, πριν ακόμη βγάλει τραγούδι. Ειδικά τώρα που συμμετέχει η Λορήν, νικήτρια το 2013 μ’ ένα εξίσου αδιάφορο τραγούδι κι έχουν χάσει όλοι τα λογικά τους, χαμός θα γίνει.
Η Σουηδία λοιπόν είναι το αδιαφιλονίκητο σχεδόν φαβορί της φετινής χρονιάς. Αν δεν ήταν τόσο μανιώδες το προμοτάρισμα που χαρίζουν στη Σουηδία κάθε χρονιά, ίσως να μην έβρισκα το τραγούδι τόσο μέτριο. Ή μάλλον, αν δεν ήταν το τραγούδι τόσο μέτριο, να μην χρειαζόταν να τονίσουμε πόσο μέτριο τραγούδι είναι για έναν διαγωνισμό που έχει άλλες 40 επιλογές για επιβράβευση.
Ας επιβραβεύσουμε λοιπόν τη Σουηδία για άλλη μια βανίλια συμμετοχή, για ακόμη μια χρονιά. Μια γενικόλογη, ποπ, χρυσή μετριότητα για τραγούδι, την οποία κάποιοι επαγγελματίες γιουροφάνς θεωρούν μάλιστα, μια απ’ τις καλύτερες συμμετοχές ποτέ. Οι συγκεκριμένοι μάλλον είναι άνθρωποι που σε ρωτάνε πού να στρίψουν, όταν τους λες να πάνε ευθεία ή άτομα που σε παίρνουν τηλέφωνο για να σου ζητήσουν τον αριθμό σου. Ή αυτό συμβαίνει ή η σουηδική κυβέρνηση μοιράζει κονδύλια για να σπρώχνουν την ετήσια συμμετοχή τους στη Γιουροβίζιον.
Αζερμπαϊτζάν
Ανταγωνίζεται τίμια την Ιρλανδία στο ποια χώρα θα ‘χει το πιο άνοστο τραγούδι.
Ό,τι ισχύει για τους Ιρλανδούς, κάντε το κλόπι-πέιστ στους Αζέρους. Ένα τραγούδι που δεν ξέρω αν κατάλαβαν οι Τουραλ Τουράν Χ (το αζέρικο δίδυμο που θα χαραμίσει τρία λεπτά απ’ τη ζωή σας) ότι θα έστελναν στη Γιουροβίζιον κι όχι σ’ ένα λάιβ τριάντα ατόμων, απ’ τα οποία τα δέκα θα είναι συγγενείς τους.
Πάντα κοιτάμε τα θετικά- θα ‘χουμε τρία λεπτάκια για νερό, να ετοιμάσουμε κάτι πρόχειρο για φαγητό, να κάνουμε την ανάγκη μας.
Τσεχία
Αγάπη γι’ αυτό το τραγούδι. Αλλά και το τραγούδι αυτό ευαγγελίζεται. «Επίλεξε την αγάπη» μας τραγουδάνε οι Τσέχες, για τις οποίες ακριβώς επειδή διαθέτω μεγάλη συμπάθεια, ανησυχώ μήπως μαλώσουν με τον τόνο πάνω στη σκηνή και περιοριστούν σε μια συμμετοχή σε Ημιτελικό Γιουροβίζιον.
Σύγχρονο, ποπ τραγούδι, με τα όλα του- τις αρμονίες του, το ραπ διάλειμμα, το έντονο μπάσο του. Συνταγογραφούμενη επιτυχία είπαμε και στην συγκεκριμένη περίσταση δικαιότατα, κατ’ εμέ. Μακάρι οι κοπέλες να τις πετύχουν τις αρμονίες ή τουλάχιστον μη κατακρεουργήσουν τη μελωδία, θα επιμείνω εγώ.
Έχει κι ωραίο μήνυμα το τραγούδι, σπάνια μη επιθετικό. Για τους πιο νεολαίους που δεν έχουν πολτοποιήσει τον εγκέφαλο τους σε αμιγώς τραπικιώτικα beat και τους αρέσει η πιο μελωδική ποπ είναι ό,τι πρέπει. Οι πιο μεγάλοι θα επικεντρωθούν στις φωνές τους, για τις οποίες επιμένω να ανησυχώ. Αν όλα πάνε καλά, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και τα προγνωστικά συνηγορούν σε αυτό.
Ολλανδία
Μια ευχάριστη μπαλάντα που μάλλον θα ξεχάσετε με το που σβήσουν τα φώτα για το επόμενο τραγούδι. Η αλήθεια είναι ότι χωρίς να παρακολουθήσω ιδιαίτερα τα δρώμενα γύρω απ’ την ολλανδική συμμετοχή, γνωρίζω ότι υπάρχει αρνητικός ντόρος… απ’ τους ίδιους τους Ολλανδούς. Οκ, παιδιά, ηρεμήστε λίγο- μια φορά κέρδισε ο Ντάνκαν. Ο οποίος υπογράφει κιόλας την συνδημιουργία του τραγουδιού.
Είτε περάσει είτε όχι, μακάρι να τραγουδήσει καλά το ολλανδικό ντουέτο, σε μια πιο ήρεμη στιγμή της βραδιάς.
Φινλανδία
Το καλύτερο για το τέλος. Έτσι είναι, περιμένεις καρτερικά για να τη δεις τη φίρμα- δε θα σου κάνει τη χάρη, δεν είναι καμιά δευτεράντζα, άβγαλτη ν’ ανοίξει το σόου. Θα περιμένεις, εκεί. «Θα βγει, δε θα βγει;» μαδάς την υπομονή σου κι αυτό οι διοργανωτές το κατενόησαν πλήρως, γι’ αυτό κι άφησαν τη χώρα που κέρδισε το 2006, στο τέλος.
Μακάρι να κερδίσει και πάλι, αν η επιλογή είναι Σουηδία ή Φινλανδία. Όχι μόνο για να χάσει η Σουηδία, αλλά κι επειδή αξίζει να κερδίσει η Φινλανδία.
«Τσα Τσα Τσα» ο τίτλος του τραγουδιού και μόνο τον γνωστό χορό μην περιμένετε… Αλλά μπορείτε να περιμένετε. Ευθυμία. Χαζομάρα. Head-banging. Χορό. Τίποτα απολύτως το βαρύγδουπο, τίποτα για δεύτερες ή τρίτες αναγνώσεις και αναζήτηση ανάμεσα στις γραμμές. Ευφορία και άμυαλη εκμετάλλευση της στιγμής… δηλαδή πάρτι! Είναι το πνεύμα της Γιουροβίζιον εμφιαλωμένο σε πακέτο 3 τριών λεπτών.
Μανιώδη, εκφραστικά χορευτικά κιόλας. Τραγούδι με ξεκάθαρη δομή για αρένα rock φάση. Έχει τύπο. Είναι κιτς, αλλά το καλό το κιτς. Συν του ότι αν χρησιμοποιήσουν τους χορευτές απ’ τον εθνικό τελικό, σε περίπτωση blackout, θα φωτίζει η σκηνή απ’ τις οδοντοστοιχίες τους.
Είναι απ’ τα τραγούδια που θα κάνει τους όχι-μίζερους ανθρώπους να τηλεμεταφερθούν στο Λίβερπουλ και να χορέψουν μαζί με το υπόλοιπο στάδιο. Και το στάδιο θα χορεύει και θα γουστάρει, σας αρέσει δε σας αρέσει. Τσα τσα τσα, λοιπόν και μακάρι όλο το στάδιο να ενωθεί σ’ αυτό, πέρα απ’ την φρίκη της ανθρώπινης ύπαρξης που μπορεί να αντιληφθεί μέχρι και το τελευταίο παχύδερμο. Έστω και για τους λάθος λόγους.
Καθίστε, απενεργοποιήστε τον εγκέφαλό σας και περάστε καλά.
...συνεχίζεται με τις χώρες του Β΄ Ημιτελικού
.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media