Έρχεται ο “Ίμερος”

ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ – ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 06/07/2025 και κάθε Κυριακή για όλο το καλοκαίρι

Έχουν κι οι χαμένοι φωνή. Αυτοί που περιπλανήθηκαν και χάθηκαν. Που έπαιξαν και έχασαν. Που βιάστηκαν μα έχασαν την τελευταία γραμμή για το κάπου και ξέμειναν στην απαράλλακτη, βίαιη πατρίδα του αν. Με χροιά τραχιά, παράφωνο παράπονο και απελπισία δυσπώλητη επεξεργάζονται τις πληγές τους. Το σχήμα της ζωής τους η έλλειψη, ξεκαλοκαιριάζουν σε ετερόφωτους λαβύρινθους με μια Αριάδνη-μοίρα σαδίστρια που τραβά το νήμα απότομα, αφού το τυλίξει στα κορμιά τους. Αξιολύπητα νευρόσπαστα με θράσος δημιουργού σε οίστρο.

Μερικοί αφήνουν την καρδιά χωρίς λουρί και αυτή τους δαγκώνει. Κι αν αξίζει να κομπάζει κανείς για οτιδήποτε, είναι για αυτές τις αγιάτρευτες μελανιές. Πώς να γίνει, δεν είναι όλες το ίδιο καμωμένες. Ακριβώς σαν τις ομορφιές, στον κόσμο αδίκως μοιρασμένες.

Οι νικητές (δια)γράφουν την ιστορία, οι ηττημένοι συναρμολογούν τα κομμάτια τους, που πάνω τους έχει βαριά γραφτεί αυτή. Άδοξη, ασήμαντη, γελοία, μικροσκοπική κι ας είναι, τραβάει το κορμί τους σε έναν κόσμο υπερβατικό που ο χρόνος παραμορφώνεται μ’ ένα βλέμμα, το βάρος αλλάζει από μια κουβέντα και οι αποστάσεις μετριούνται σε γενναιότητα. Ένα ασθματικό ταξίδι είναι σημαντικότερο από μια καλοσχηματισμένη σχεδίαση. Ο ιδρώτας και το ποίον του πράττοντα αξίζουν περισσότερο απ’ τα κολλαριστά πέπλα των ευτυχών συνηθισμένων.

Δύο ποιήματα και μια ταινία. Δε χρειάζονται άλλα για να μεταφέρει κανείς τη ζάλη απ’ το Σημείο ενός Κύκλου που περιστρέφεται. Άλλωστε, πώς να συλλέξει κάτι πέρα από ασύνδετα σημεία, για να δώσει μια συνεκτική εικόνα των ασυνεπειών του. Η ασυνέχεια, οι αντιθέσεις, η αμετροέπεια κυβερνάνε τη ζωή οποιουδήποτε τόλμησε ν’ αφήσει τα χλωρά και να βουτήξει χωρίς περιστροφές σ’ ένα εκτυφλωτικά πολύχρωμο σκοτάδι που ξερνάει τα σωθικά του ανά πάσα στιγμή.

Δύο ποιήματα και μια ταινία θα είναι η αφορμή για το ξύσιμο παλιών πληγών. Κι ίσως, επειδή κάποιοι μιλούν καλύτερα με μουσική και εικόνες, ένα βίντεο στο τέλος. Μια σφραγίδα που οριστικοποιεί την καταδίκη σε περιγραφή αντί για βίωμα. Η εικόνα αντιστοιχεί με χίλιες λέξεις που δεν ειπώθηκαν τη στιγμή που έπρεπε, γι’ αυτό γεννήθηκαν αργότερα φιλάσθενες και μνησίκακες να γρατζουνάν τα τείχη της θέλησης για ζωή.

Ο κόσμος κατοικείται από θηρία. Ίσως να μη χάσει κανείς ακολουθώντας κάποιο Ίμερο.