«ΕΝΦΙΑ ή αλλιώς το θλιβερό πρόσωπο του πολιτικού μας συστήματος». Άρθρο του Μιχάλη Σκολιανού, Δικηγόρου.
Η ψήφιση από το κοινοβούλιο και η εφαρμογή από την κυβέρνηση ακόμα ενός κατάφωρα κοινωνικά άδικου μέτρου, αυτό του ΕΝΦΙΑ, απετέλεσε την αφορμή για να καταδειχθούν για ακόμη μια φορά οι πραγματικές στοχοθεσίες και τα αληθινά ηθικά χαρακτηριστικά του πολιτικού προσωπικού και δη του κυβερνητικού.
Μετά τη θύελλα αντιδράσεων από τα μικρά και μεσαία κοινωνικά στρώματα, δηλαδή από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, που προκάλεσε η εφαρμογή του ΕΝΦΙΑ σημαντική μερίδα βουλευτών της κυβέρνησης και κυρίως της ΝΔ φανέρωσε το αξιακό της υπόβαθρο και τους όρους με τους οποίους πολιτεύεται. Ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις έντονες αντιδράσεις της εκλογικής τους βάσης στις εκλογικές τους περιφέρειες αναγκάστηκαν να σπεύσουν όχι απλώς να αποστασιοποιηθούν από το εν λόγω μέτρο αλλά και να επικρίνουν με δριμύτητα δημόσια τον καθ’ ύλη αρμόδιο υπουργό αυτού του μέτρου δηλαδή τον υπουργό Οικονομικών. Αντιλαμβανόμενοι, δηλαδή, ότι αυτό το μέτρο μπορεί να αποτελέσει τον τερματισμό της πολιτικής τους σταδιοδρομίας έσπευσαν δημόσια με σαφή, έντονο και κατηγορηματικό τρόπο να το καταδικάσουν και να επιτεθούν στον Υπουργό Οικονομικών. Είναι ολοφάνερο όμως ότι το μέτρο αυτό καθαυτό τους είναι παντελώς αδιάφορο. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο αυτό το μέτρο μπορούσε να εφαρμοστεί ανώδυνα για την πολιτική τους σταδιοδρομία και εν γένει φιλοδοξίες τους τότε θα ήταν βέβαιο πως θα συναινούσαν και θα το στήριζαν.
Το γεγονός ότι αυτό το μέτρο παραβιάζει ευθέως τη Συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ 1 εδ γ΄), όπως και τη συνταγματική επιταγή για συμμετοχή του κάθε Έλληνα πολίτη στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του (άρθρο 4 παρ 5), άλλως δηλαδή με τη φοροδοτική του ικανότητα και όχι βάσει των τετραγωνικών μέτρων που διαθέτει, τους είναι παγερά αδιάφορο. Ο αποκλειστικός λόγος που αντιδρούν και μάλιστα τόσο έντονα κατά του ΕΝΦΙΑ είναι οι ενδεχόμενες επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει στις προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες τους και κατ’ επέκταση συμφέροντα και όχι το καταστρεπτικό για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας περιεχόμενό του, όπως εξάλλου και μερίδα των ιδίων συνομολόγησε πριν λίγες μέρες στο κοινοβούλιο φωνασκώντας γεμάτη αγωνία προς τον σύμβουλο του υπουργού Οικονομικών Γ. Θεοδωρακόπουλο «Μας καταστρέφετε, δεν πρόκειται να εκλεγούμε ξανά!».
Για πολλοστή φορά γίνεται ξεκάθαρο ότι η πολιτική στην Ελλάδα έχει παραμορφωθεί εκπίπτοντας σε ένα πεδίο ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων. Η άσκηση πολιτικής διεπόμενη από ένα πλέγμα σταθερών αρχών και εμφορούμενη από πνεύμα συνεισφοράς στο κοινωνικό σύνολο με απώτερο σκοπό τη μεγιστοποίηση του κοινωνικού καλού φαντάζει στις μέρες μας όνειρο θερινής νυκτός. Η κατίσχυση του αριβισμού στο πεδίο της πολιτικής και κατ’ ακολουθία ο ευτελισμός της εξικνούται στο σημείο να θεωρείται φυσιολογικό και κοινωνικά αποδεκτό η άσκησή της με όρους αποκλειστικά συγκυριακούς και ατομικά συνεπειοκρατικούς.
Η μετατροπή και έκπτωση της πολιτικής σε αρένα δολοπλοκιών με έπαθλο τη νομή μοίρας της εξουσίας και των συνακόλουθων υλικών αγαθών είναι η βασική αιτία του πολυεπίπεδου κοινωνικού κατήφορου. Η ανάκτηση της σχετικής κοινωνικής ισορροπίας και κατ’ επέκταση η κοινωνική ανάκαμψη μπορεί να επέλθει μόνο μέσω της εξυγίανσης και της επανοηματοδότησης της πολιτικής· και αυτό μπορεί να συντελεστεί μόνο από την ίδια την κοινωνία. Από την κοινωνική βάση επαφίεται λοιπόν ο εκ βάθρων επαναπροσδιορισμός της πολιτικής και η παύση νοοτροπιών του τύπου «Δεν θα εκλεγούμε ξανά» για κοινωνικά απαράδεκτα μέτρα.
