Τις Κυριακές θα με (ανα)ζητάς στις εκλογές…
Γράφει ο ηθοποιός Λευτέρης Δημηρόπουλος.
Η πρώτη εκλογική Κυριακή πέρασε αναίμακτα. Όπως αναμενότανε φυσικά. Γιατί αν υπήρχε κόσμος, ψηφοφόροι και μη, που θεωρούσε ότι σε αυτές τις εκλογές θα ζούσαμε κάτι τρομακτικά ανατρεπτικό, λυπάμαι αλλά σίγουρα θα απογοητεύτηκε. Ίσως όμως και να συνέβει το αντίθετο. Ίσως όλοι αυτοί να νιώθουν σήμερα δικαιωμένοι αλλά και ευχαριστημένοι με το εκλογικό αποτέλεσμα. Πλανεύτρα διαδικασία…
Λίγα λόγια για όλους, με πρώτο πρώτο αυτόν τον πράσινο ήλιο που γνωρίζουμε όλοι ότι έχει δύσει εδώ και πολύ καιρό. Δε νομίζω ότι περιμέναμε τα αποτελέσματα για να σιγουρευτούμε πως δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ. ‘Και με χιόνια και με κρύα ελαφρά ταξιαρχία’, που λένε οι Απολλωνιστές, γνωρίζοντας όμως και οι ίδιοι πως το ένδοξο παρελθόν απέχει κατά πολύ από έναν πιθανό επαναπροσδιορισμό του, μέσω του απαιτητικού και χαοτικού παρόντος… Αυτά… και πολλά είναι… Οτιδήποτε παραπάνω γράψω θα είναι περιττό.
ΝΔ. Η παράταξη που γλύτωσε. Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι διαφέρει από το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έμεινε ατιμώρητη από τους πολίτες. Η μάλλον, δεν ήθελα να καταλάβω, δεν ήθελα να παραδεχτώ. Έχω αναφερθεί παλαιότερα σε ραγιάδες, κουτοπόνηρους και ημιμαθείς. Δυστυχώς, κινδυνεύοντας για άλλη μια φορά να κατηγορηθώ για αποποιητική αλαζονεία, θα υπερασπιστώ τους παραπάνω χαρακτηρισμούς, δίνοντας έτσι μια απάντηση στο ερώτημα ‘πως είναι ακόμα δυνατόν η Ν.Δ. να διεκδικεί και να κοντράρει στα ίσια;’. Είναι λοιπόν, και θα είναι δυνατόν, διότι η γενιά που παίρνει τα σκήπτρα της διαχείρισης, είναι ο γόνος της γενιάς που βολεύτηκε. Το βόλεμα ήταν τόσο πράσινο, όσο και μπλε-γαλάζιο. Κι αφού το πράσινο ξεθώριασε, δίδεται ένας φιδίσιος, παρασκηνιακός αγώνας ώστε να μη χαθεί και το χρώμα του ουρανού…. το χρώμα της Ελλάδας… Η σύγχυση μιας τέτοιου είδους γενιάς, την καθιστά ικανή για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Και το χειρότερο δεν είναι κάτι άλλο από το ότι τα μέλη αυτής της παράταξης… πιστεύουν πως κέρδισαν… και πανηγυρίζουν…
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Στην περιφέρεια Αττικής ο κ. Κουμουτσάκος χαροπαλεύει 10 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από την κ. Δούρου. Κινδυνεύει ακόμα και να χάσει την Τρίτη θέση από τον κ. Παναγιώταρο. Για τη δεύτερη; Ούτε λόγος… Στη μάχη για το Δήμο Αθηνών ένα νέο παιδί, πρωτοεμφανιζόμενο, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, που πολύ γούσταρα τις αφίσες και τις ομιλίες του, έβαλε ‘για πλάκα’ στην άκρη τους κ.κ. Σπηλιωτόπουλο και Κακλαμάνη και κοντράρει στα ίσια τον υπερυποψήφιο και νυν Δήμαρχο κ. Καμίνη. Στον Πειραιά, ο Ολυμπιακός δείχνει να είναι πολύ πιο αξιόπιστη λύση από τον κ. Μιχαλολιάκο, και στον τομέα της πολιτικής. Τέλος στην περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας και στο Δήμο Θεσσαλονίκης οι κ.κ. Τζιτζικώστας και Μπουτάρης παίζουν χωρίς αντίπαλο. Με όλα τα παραπάνω φτάνουμε στο 70+% των ψηφοφόρων. Προσωπικά, τη νίκη της Ν.Δ. αδυνατώ να την αντιληφθώ.
Και τώρα ήρθε η ώρα να γράψω δυο λόγια για τη μεγάλη απογοήτευση αυτών των εκλογών. ΣΥΡΙΖΑ. Όνομα και πράμα. Με ‘χωρίς ΠΑΣΟΚ’ και με διαλυμένη ΝΔ το μόνο που καταφέρνεις είναι να τους προσπερνάς ‘ΣΥΡΙΖΑ’. Μέχρι εκεί. Από το ‘πουθενά’ των περασμένων δεκαετιών, έφτασες σήμερα, με αντιπάλους σε κατάσταση αναδιοργάνωσης και ανακωχής, μέχρι το ‘περίπου’. Περίπου πρώτοι, περίπου δεύτεροι, περίπου αριστεροί, περίπου κεντρώοι, περίπου Ευρωπαίοι… Ο μονόφθαλμος ανάμεσα σε τυφλούς. Δηλώνεις απλά παρόν, σε μερικές περιπτώσεις από την πρώτη θέση, ενώ θα έπρεπε να μετατρέψεις τους υπόλοιπους σε απόντες. Δεν κατάφερες να κατατροπώσεις δυο βαριά τραυματισμένα φίδια. Πώς θα διεκδικήσεις την κυβέρνηση του τόπου αύριο; Πώς θα αντιμετωπίσεις αυτά τα φίδια όταν γιατρέψουν τις πληγές τους; Ότι κι αν γίνει στο μέλλον, θα πρέπει εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ να γνωρίζουν ότι αυτόν τον καιρό παίζουν μόνοι τους, και παρ’ όλα αυτά αδυνατούν να νικήσουν. Κάποια μέρα όμως… θα αρχίσει να μπαίνει στο παιχνίδι κι ο αντίπαλος… ξανά… όπως παλιά… και τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο…
Το ΚΚΕ παραμένει στη γωνιά του, με πορεία, απεργία, ψωμί παιδεία ελευθερία, το λάβαρο της επανάστασης ψηλά και τα ποσοστά σε ελεύθερη πτώση…
Όσο για τη Χρυσή Αυγή… Κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, δυσφημίστηκαν αλλά βρήκαν τον τρόπο να ανεβάσουν τα ποσοστά τους στις περισσότερες περιοχές της χώρας από τη Μακεδονία και κάτω. Μάλλον έχουν κάτι να πουν…(?)…
Ας ενεργοποιηθούν, ας προβληματιστούν, ας κινητοποιηθούν όπως πρέπει όλοι οι παραπάνω… ας προσφέρουν λύσεις μέσω πλάνου και σχεδιασμού… ας καταφέρουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και τη συμπαράσταση του λαού… και να είστε σίγουροι ότι αυτοί που βλέπουν χιτλερικά οράματα, όσοι είναι, αν υπάρχουν κι από όπου κι αν προέρχονται, θα κλειστούν και πάλι στο καβούκι τους. Το πολίτευμα της Ελλάδας δεν κινδυνεύει από τη Χρυσή Αυγή. Το πολίτευμα και η Ελευθερία της Ελλάδας δεν κινδυνεύουν από κανέναν.
Ίσως τότε να αξίζει τον κόπο και το χρήμα που θα πρέπει να ξοδέψει ο Έλληνας του εξωτερικού για το ‘εκλογικό ταξίδι’…
Ίσως τότε η εκλογική διαδικασία να αποκτήσει τέτοια δυναμική, τέτοια… ’Αίγλη’, ώστε οι ψηφοφόροι να ξεπεράσουν και πάλι σε αριθμό τους θαμώνες γνωστού καφέ της Αθήνας…
Μέχρι τότε όμως…
Τις Κυριακές θα με (ανα)ζητάς στις εκλογές…
Του προδομένου ψηφοφόρου τις πληγές…
