Εδώ μετρό… εκεί μετρό… ΠΟΥ είναι το (θεσσαλονικιό) μετρό;
Σου θυμίζει ο τίτλος κάτι; Μήπως το… all time classic παιχνίδι των απανταχού τζογαδόρων; Βλέπεις χρόνια τώρα (ήμουνα νια και γέρασα!), εδώ στη Θεσσαλονίκη παίζουμε μανιωδώς τον «παπά» με το θρυλικό μετρό μας και όχι μόνο! Κάτι σαν μόνιμο πρωταπριλιάτικο αστείο, ανεξαρτήτως Πρωταπριλιάς! Πριν δυο βδομάδες, η ανάδοχος κοινοπραξία κατασκευής κατέθεσε «Ειδική Δήλωση διακοπής έργων» και το πολύπαθο μετρό, πάλι στον αέρα, κάνοντας το «γεφύρι της Άρτας» να μοιάζει μπροστά του ασήμαντο… τρέιλερ του «προσεχώς» που θα ακολουθούσε! Εκτός κι αν ο θρύλος, μας δίνει το σωστό μήνυμα κι εμείς το αγνοούμε… αν για να στεριώσει είναι γραφτό να θυσιάσουμε τη γυναίκα του πρωτομάστορα, αλλά αυτός κάνει τον «κινέζο»… Πρωτομάστορα, ακούς;;;
Το ιστορικό του «ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν» μετρό μας… χάνεται στα βάθη δεκαετιών, καθώς:
– Για πρώτη φορά περιλήφθηκε ως δαπάνη στον προϋπολογισμό της Νομαρχίας, το 1976.
– Δέκα χρόνια μετά, το 1986 μέχρι το 1989, ανοίγει η μνημειώδης «τρύπα του Κούβελα», που όχι μόνο παρέμεινε τρύπα, αλλά δημιούργησε και μεγάλα προβλήματα μέχρι σήμερα, στα παρακείμενα πανεπιστήμια με τα υπόγεια νερά που βγαίνουν στα υπόγεια.
– Το 1992, προκηρύσσεται νέα δημοπράτηση του έργου και ακολουθούν αρκετά χρόνια με άγονες μειοδοσίες χωρίς αποτέλεσμα.
– Το 2006 γίνεται οριστική ανάθεση στον φορέα κατασκευής ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ που επιλέγει την ανάδοχο κοινοπραξία και προϋπολογίζει το έργο περίπου στο 1 δις.
– Τον Ιούνιο του 2006, υποδεχόμαστε πανηγυρικά τους μετροπόντικες, «Γιωρίκα» και «Κωστίκα» (από φαντασία και χιούμορ, δόξα τω θεώ, δεν πάσχαμε ποτέ!), ξεκινούν οι εργασίες και ως χρόνος παράδοσης ορίζεται το 2012.
– Μάρτιος του 2014 και η κατασκευάστρια εταιρία, ζητά διακοπή των εργασιών και καταγγελία της σύμβασης, ενημερώνοντας μεταξύ άλλων, ότι ακόμη κι αν λυθούν «σήμερα» όλα τα προβλήματα, το έργο δεν μπορεί να παραδοθεί πριν το… 2020!!!
Τώρα, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, από τη στιγμή που θα προγραμματίσεις ένα έργο μέχρι να το υλοποιήσεις, η μεσολάβηση 44 ΧΡΟΝΩΝ, δεν είναι μεγάλο διάστημα, αν θέλεις να παραδόσεις κάτι σωστό και όχι προχειροδουλειές του ποδαριού, όπως οι κουτόφραγκοι! Έλεος πια με τη μόνιμη γκρίνια μας, δεν μπορεί βρε αδερφέ να είναι ίδια η ξεπέτα των 6 χρόνων, μπροστά στη σοβαρή δουλειά των 44 και βάλε! «Μην είμαστε και πλεονέκτες» (αθάνατε Χατζηχρήστο), «αγάλι- αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι»!
Ξορκίζουμε την τραγελαφική κατάσταση με χιούμορ, γιατί αν το δούμε σοβαρά, θα πρέπει να πάρουμε πολλούς με τις πέτρες! Πριν λίγα χρόνια, είχαμε την απίστευτη υπόθεση της «Υποθαλάσσιας Αρτηρίας», ένα έργο που υποτίθεται θα έδινε «λύση» στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης, πανάκριβο και τόσο παράλογο από κάθε άποψη, που έφερε «απέναντί» του σύσσωμη την κοινή γνώμη! Και ενώ για καιρό ταλάνισε τους κατοίκους, με διαμαρτυρίες, κινητοποιήσεις, ψηφίσματα, συνελεύσεις, προσφυγές στη δικαιοσύνη… εντούτοις ανατέθηκε σε κατασκευαστική εταιρία, αφού βεβαίως χρυσοπληρώθηκαν οι απανωτές μελέτες. Κι όταν τα σχέδια ναυάγησαν και η εταιρία προσέφυγε στη δικαιοσύνη βάσει ποινικής ρήτρας, δικαιώθηκε, κερδίζοντας αποζημίωση περί τα 70 εκατομμύρια ευρώ!!! Τόσο καλά… «όλοι μαζί τα φάγαμε» κ. Πάγκαλε!
Και ερχόμαστε τώρα στο «φιάσκο» του μετρό. Όπου για 8 ολόκληρα χρόνια, το κέντρο της Θεσσαλονίκης, η Εγνατία και όπου υπάρχουν εργοτάξια, έχει στην κυριολεξία ΡΗΜΑΞΕΙ, με τις λαμαρίνες μόνιμο διακοσμητικό ντεκόρ, τους κραδασμούς μόνιμη υπόκρουση, τις χάσκουσες τρύπες καλυμμένες με στενές σανίδες ως επικίνδυνο πέρασμα, τη σκόνη μόνιμα στις εισπνοές μας… Με τα μαγαζιά κεντρικών σημείων άδεια από πελάτες ή παρατημένα, τους εμπόρους σε απόγνωση, ενώ τα ανελέητα έξοδα εν καιρώ κρίσης αγνοούν επιδεικτικά το «ζητούμε την κατανόησή σας» για την… ενόχληση! Με τους ενοικιαστές των «υποβαθμισμένων» πια περιοχών φευγάτους άρον – άρον και τους ιδιοκτήτες των άδειων διαμερισμάτων με τα χαράτσια στο χέρι… Στα πρώτα χρόνια, η προοπτική του «πιο σύγχρονου μετρό της Ευρώπης» (είπαμε, σαν λαός έχουμε χιούμορ!), έδινε το απαραίτητο κουράγιο και κατανόηση για τον χαλασμό. Περνώντας όμως η καταληκτική προθεσμία του 2012 και βλέποντας πάνω από ένα χρόνο τις εργασίες σταματημένες και τις τρύπες να χάσκουν στο κενό… η κατανόηση μας ΤΕΛΕΙΩΣΕ!
Στην τελευταία επιστολή της η ανάδοχος κοινοπραξία ισχυρίζεται ότι μέχρι στιγμής, σε 8 χρόνια, έχει προχωρήσει μόνο το 27% του έργου και πλέον αδυνατεί να συνεχίσει, λόγω δυσεπίλυτων προβλημάτων που σχετίζονται με τα αρχαία και τις απαλλοτριώσεις, τις μεγάλες καθυστερήσεις, τα κοστολόγια των εργασιών κλπ., ζητώντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, περί τα 500 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον, την ώρα που ήδη αρκετές ακόμη οικονομικές διαφορές βρίσκονται σε «διαιτησία» για διακανονισμό. Από την πλευρά της η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, αντικρούει τα επιχειρήματα του εργολάβου, δεν δέχεται την καταγγελία της σύμβασης, ισχυρίζεται ότι οι εκκρεμότητες προχωρούν και ότι το έργο μπορεί να παραδοθεί το 2016… ενώ ο Δήμαρχος δέχεται επιθέσεις, καθώς του καταλογίζουν τη μεγάλη καθυστέρηση με το θέμα της μεταφοράς των αρχαίων από το «σταθμό Βενιζέλου» και την προσφυγή του Δήμου στη δικαιοσύνη, παρόλο που ο ίδιος βέβαια αρνείται ότι οφείλεται στο Δήμο η μεγάλη καθυστέρηση του έργου. Τελικά… τί ωραία που παίζουν κάποιοι την «κολοκυθιά» σ’ αυτό τον τόπο, φτύνοντας κατάμουτρα τον πολίτη και χλευάζοντας τη νοημοσύνη του!
Είναι γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα και ότι συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο επιβαρυμένες ατμοσφαιρικά πόλεις της Ευρώπης, κρατώντας τον τίτλο της «πρωταθλήτριας» στα επικίνδυνα αιωρούμενα σωματίδια. Χρόνια τώρα, περιβαλλοντικοί επιστήμονες, συγκοινωνιολόγοι, επίσημοι φορείς, οικολογικές οργανώσεις, προτείνουν συγκεκριμένα μέτρα για την ανακούφιση της κατάστασης, όπως αναβάθμιση και επέκταση των μέσων μαζικής μεταφοράς, χρήση ποδηλάτου, θαλάσσια συγκοινωνία, εγκατάσταση του παλιού, γραφικού, καθαρού από ρύπους, τραμ! Το οποίο, πέραν την «καθαρότητάς» του, θα στοίχιζε πολύ λιγότερο, θα απέφευγε όλα τα «δυσεπίλυτα» προβλήματα των υπόγειων εκσκαφών, θα προκαλούσε σαφώς λιγότερο χαλασμό, θα ήταν πολύ λιγότερο χρονοβόρο και επιτέλους, θα έδινε τη δυνατότητα επίγειας μετακίνησης και θέασης, και όχι υπόγειας ως… τυφλοπόντικας! Κι ας έκανε το χρόνο διαδρομής κάποια λεπτά μεγαλύτερο, μπροστά στα ασύγκριτα ανταποδοτικά οφέλη!
Οι «φωτισμένοι» όμως, με το βλέμμα στο μέλλον αλλά κυρίως στην τσέπη, επέλεξαν τον επώδυνο δρόμο της κατασκευής μετρό, σε μια πόλη που δεν την λες «τεράστια» και που, αν μη τι άλλο, ήταν δεδομένο ότι σε κάθε βήμα θα σκόνταφταν σε αρχαιότητες, παρόλο που αυτή την… λεπτομέρεια και τη διαχείρισή της, ΔΕΝ την υπολόγισαν! Όπως δεν υπολόγισαν και τη διευθέτηση των αναγκαίων απαλλοτριώσεων έγκαιρα! Φθάνοντας σήμερα, μετά από 8 χρόνια που ρήμαξαν ζωτικά σημεία της πόλης, να μας πουν ότι (λόγω ανικανότητας) τα παρατάνε εκβιαστικά ή να κάνουμε υπομονή άλλα 6 χρόνια και να βάλουμε πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μας κάνουν τη «χάρη»! Και εμείς θα πρέπει να πειστούμε, δεδομένης τόσο της ανικανότητας όσο και της ανηθικότητας!!! Που ανάθεμά με, αν τα εγγόνια των σημερινών 20ρηδων προλάβουν πέρα από τις τρύπες να δουν από κοντά συρμό!!! Που αν βγάλουμε σε περιοδεία τον θρύλο του «μετρό της Θεσσαλονίκης», το «γεφύρι της Άρτας» δεν πρόκειται να κόψει εισιτήριο ούτε για δείγμα! Τυχεροί Αρτινοί, εσείς τουλάχιστον, θυσία – ξεθυσία, τα καταφέρατε! Εμείς ψάχνουμε την ηρωική συμβία του πρωτομάστορα αλλά δεν…
Είναι από τις κλασικές περιπτώσεις, φίλε μου αναγνώστη, που το χέρι σε… γαργαλάει να ανοίξει σε μεγαλοπρεπές φάσκελο, που ο εγκέφαλος (λίγο πριν καεί) δίνει «ειδικό» σήμα στους σιελογόνους αδένες, που οι… εύηχες λέξεις με τα πολλά φωνήεντα στριμώχνονται στη γλώσσα, αλλά η καθωσπρέπει αγωγή σου σε κρατάει με τα δόντια… Μέχρι να σπάσει το φράγμα της ευπρέπειας κι ο οχετός να ξεχυθεί λυτρωτικά από μέσα σου! Και να δω ποιος άτιμος θα βρεθεί να σε (μας) κατηγορήσει!!!
