“Χριστουγεννιάτικα πορτοκάλια, αγάπη μου…“ της Αριάδνης Καναβάκη.
Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες από τους Συντάκτες της Κουλτουρόσουπας.
Παράξενη η εποχή κι ανάκατη και ανακατεμένος ο Ερχόμενος. Ακατανόητοι οι άνθρωποι, με λάθος στροφές, με σωστές στροφές, με λίγα, με πολλά, με ανθρώπινα, τα καλοραμμένα ανθρώπινα και τα άγαρμπα απάνθρωπα. Συμβατικές οι χαρές κι αυθόρμητες συνάμα, στα περιθώρια της δράσης, στους στενωπούς της σκέψης, σε γιορτές και σε καθημερινές . Παραμονή Χριστουγέννων και πάλι θα με βρει η γέννα Του, στο πόδι να τρέχω, να προλάβω, να μη ξεχαστώ, να ανταποκριθώ . Να δουλεύω , να σχολάσω, να βιαστώ, να βια-στώ. Γεμάτοι οι δρόμοι με πολλούς, όπως και εγώ, από το πρωί.
Αγάπη μου ξύπνησες νωρίτερα, δε βρεθήκαμε, αλλά το βράδυ θα είμαστε μαζί.
Σε ποιους πρέπει να τηλεφωνήσω σήμερα;
Καλύτερα να τους πάρω ανήμερα είναι πιο τυπικό, πιο σωστό. Ή να τους πάρω στο κενό μου, αύριο θα γίνεται χαμός με τα τηλέφωνα, μάλλον στο κενό μου… Οι άνθρωποι επιθυμούν ευχές, στους ανθρώπους αρέσουν οι ευχές.
Κόσμε νοτισμένε, κόσμε παγωμένε είμαι κομμάτι σου και εγώ.
Καλέ τι πανικός είναι ο σημερινός, ανάσα δε θα πάρω να δεις, ποια τηλέφωνα, ούτε να φύγω δε θα μπορέσω. Της συναδέλφου, της πονάει ο καρπός κι ο ώμος, από τη δουλειά μου λέει και γκρινιάζει αφόρητα και βρίζει θεούς, ανθρώπους και γιορτές!
Αγάπη μου κι άλλες γιορτές μαζί κι αυτό είναι από μόνο του γιορτή.
Λες και εγώ δεν έχω νεύρα, δεν πονώ, δεν έχω κούραση, άνευρη γεννήθηκα εγώ; Ωραία παραμονή, ότι δεν ακούσαμε τις υπόλοιπες μέρες θα τα ακούσουμε τώρα. Πόνος ξε-πόνος, τα ΄βάλε τα γιορτινά της .
Κόσμε αναδυόμενε και κόσμε βυθισμένε είμαι κομμάτι σου και εγώ.
Τι ώρα πήγε, τι ώρα είναι άραγε, στους ατέρμονους χρόνους του σύγχρονου, κεφάλι δε σήκωσα. Τι θα φάμε το βράδυ; Τι τρώνε την Παραμονή; Ίσως κάτι ελαφρύ, αύριο θα μαγειρέψω κανονικά, αύριο που θα είμαστε όλοι μαζί .
Αγάπη μου ακόμα δε μιλήσαμε, κι αυτό είναι ζωή;
Να θυμηθώ τα καθοδόν, να πάρω κάτι για το σπίτι, ένα μικρό δωράκι για απόψε. Συνηθίζετε άλλωστε από πάντα , από τους νοικοκυραίους. Παραμονή και σήμερα, μια γέννα είναι στο κάτω κάτω, σε αναμονή, μια καινούργια αρχή.
Κόσμε γεννημένε, κόσμε πεθαμένε είμαι κομμάτι σου και εγώ .
Μπα, θα έχουν κλείσει όλα, θα πάρω πορτοκάλια σε χαρτί, από το μαγαζάκι, θα χαρεί, μας χρειάζεται και ενέργεια! Μα με πορτοκάλια θα γυρίσω;
Αγάπη μου τι δώρο να σου φέρω, για όλα τα μαζί, για να θυμίζει κάτι από ζωή.
Πόσες άραγε γιορτές αντέχει το σαρκίο μας ,πόσα τα ρήματα για να περιγραφεί ∙ δώρα, δωρίζω, δωρίζουμε και δίνω, παίρνω, αφήνω και αγαπώ. Σίγουρα αγαπώ και σίγουρα απόψε δεν προλαβαίνω να σκεφτώ.
Κόσμε δωρισμένε, κόσμε ακριβέ, είμαι κομμάτι σου και εγώ.
Αγάπη μου
δυο πορτοκάλια σε χαρτί
πρόχειρα κακοσυσκευασμένα
από χέρια ξένα
βιαστικά
αγάπη μου
δεν είναι τίποτα
μα μοιάζουν γιορτινά
κάτι στο χρώμα
λίγο η υφή
αγάπη μου
σα ζεύγος, σαν στήθη
να θυμίζουνε ζωή
κι αυτό από μόνο του είναι γιορτή!
*Οι Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες των Συντακτών της Κουλτουρόσουπας αγαπήθηκαν και διαβάστηκαν πολύ. Πρωτοδημοσιεύτηκαν τα Χριστούγεννα του 2012 και τις αναδημοσιεύουμε, δεδομένου και της νέας μας πλατφόρμας, με τις ευχές για Καλά Χριστούγεννα.
Φωτογραφικό υλικό
