Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
1. Θερμοκρασίες που κάνουν την Κόλαση να μοιάζει με χαλαρό αναψυκτήριο.
Ιδίως στις μεσογειακές χώρες είναι σαν ο Θεός να μετέτρεψε τη γη σε κακοσυντηρημένο φούρνο μέσα στον οποίο σιγομαγειρεύονται κάτι νωχελικά κι εξαντλημένα ζωντανά… για τρεις μήνες. Τέτοια είναι τα σκορ που βαράει ο υδράργυρος κατακαλόκαιρο, ώστε δικαίως να ζηλεύει κανείς τα φίδια που μπορούν και βγάζουν το δέρμα τους- την στιγμή που αυτός σιγοβράζει ανήμπορος μέσα σε αυτό. Αποκρίσεις τύπου καίγομαι, πεθαίνω, άει στα διάλα δεν είναι καθόλου δραματικές σε ερωτήσεις που αφορούν το τι κάνει ο άτυχος παθών. Ιδρώνει που υπάρχει κανείς και πασχίζει να βρει κάνα σκιερό μέρος μπας και μπορέσει ν’ αποφύγει την διαμονή στο Hotel Cufovrasi. Αν ήταν σχεδιασμένος ο άνθρωπος να διαβιώνει σε τέτοιες θερμοκρασίες, η Σαχάρα θα ‘ταν Νέα Υόρκη, αντί για σκυλιά θα ‘χαμε καμήλες και ο ιδρώτας θα μύριζε λεβάντα. Μόνο οι ηλίθιοι μαζοχιστές ευχαριστιούνται όταν νιώθουν ακόμη και την ανάσα τους να τσουρουφλίζει. Για τους υπόλοιπους, η υπομονή είναι ακριβό συνάλλαγμα και ανεμιστήρες και κλιματιστικά οι καλύτεροί τους φίλοι.
2. Οικονομία στα πάντα- ρεύμα, νερό, κινήσεις.
Αλλά για ποιους ανεμιστήρες και κλιματιστικά γίνεται λόγος; Τούτη την εποχή, που αν μη τι άλλο έχει ενδιαφέρον δε μπορούμε να πούμε, οι σεναριογράφοι δίνουν ρέστα, αναδεικνύονται οι νοικοκύρηδες και αυτοί με το καλό κουμάντο. Με πληθωρισμό και ανατιμήσεις να είναι συνώνυμα της λέξης «δεδομένο» και αδυνατώντας η πλεμπαρία να είναι αστική τάξη (κακό ειν’ το παντεσπάνι;) ή έστω να προσπαθήσει να ζει πιο ολιστικά (είναι κακό το παντεσπάνι, ξαναρωτώ;) πρέπει να καταφέρει κανείς να επιζήσει της κακοκαιρίας (γιατί καλοκαιρία δεν είναι, ξεχάστε το) έχοντας κατανού και να μην ξετινάξει το εύθικτο budget. Υπολογισμοί για την κατανάλωση των συσκευών και τη διάρκεια χρήσης του νερού αλλά και πώς θα γίνει η δουλειά με τις λιγότερες δυνατές κινήσεις βάζουν τα θερμόπληκτα δίποδα σε μια εξίσωση για δυνατούς λύτες, όπου χ ισούται με την τομή μεταξύ αξιοπρεπούς επιβίωσης του κύματος (τι κύμα, τσουνάμι) καύσωνα και διατήρησης των λογαριασμών σε ικανοποιητικά επίπεδα αποφυγής του νευρικού κλονισμού. Καλή τύχη.
3. Τι ώρα χτυπά η καμπάνα;
Όλο και κάποια καταστροφή θα ξεφυτρώσει απ’ το πουθενά(;) δε μπορεί, είτε εντός του οίκου μας είτε εντός του ευρύτερου χωριού. Σαφώς και οι λιμοί, οι πλημμύρες, οι θεομηνίες και οι ακρίδες στις σοδειές, δεν περιορίζονται σε μια εποχή (τουναντίον, συμβαίνουν συχνότατα και μαθαίνουμε για τις τελευταίες εξελίξεις τους στο δελτίο των 8) αλλά λίγο η κλιματική αλλαγή, λίγο η εγγενής επικινδυνότητα των υψηλών θερμοκρασιών, δε θέλει και πολύ να γίνει το κακό- και να μεταδοθεί σε ζωντανή μετάδοση. Φωτιές θα είναι, πλημμύρες, ξηρασία- έχει η τράπουλα τόσους άσους στριμωγμένους κι έτοιμους ώστε να μη μπορεί κανείς παρά να πάει πάσο μήπως και κρατήσει τα λιγοστά όσα του απέμειναν. Άλλωστε μια εποχή που έχει στο ίδιο της το όνομα τη λέξη καλό και μόνο τέτοια δεν αποδεικνύεται, χτυπάει πιο πολύ στο μάτι λόγω των αντιθέσεων. Η εποχή δεν φταίει, οι γελοίοι πρωταγωνιστές που την κάνουν από μηχανής Διάβολο το κάνουν, αλλά αυτό είναι συζήτηση για άλλη εκπομπή. Φοβερό όμως το κοντράστ- άλλοι να παρτάρουν (και καλά κάνουν) κι άλλοι να ξεσπιτώνονται κι όλα στα ίδιο το μεγάλο τσίρκο.
4. «Διακοπές» - το προφέρω σωστά;
Οι σωστοί οι είλωτες, οι καθωσπρέπει οι κολίγοι, δε χρειάζονται διακοπές και κουραφέξαλα. Στους 40 βαθμούς δουλεύουν πάνω από μια μηχανή, πάνω από ένα γραφείο, πάνω απ’ τα νεύρα που με το ζόρι συγκρατούν να μη ξυλοφορτώσουν το αφεντικό που τους θεωρεί ιδιοκτησία του που είναι λίγο ελαττωματική γιατί μιλάνε. 15 μέρες (και πολλές σας είναι αγνώμονες) και πίσω στη δουλειά, άρον-άρον. Ειδικά κιόλας εκεί που τους παίρνει τους τσιφλικάδες, τι κι αν λιποθυμήσουν μερικοί δουλοπάροικοι απ’ τη ζέστη, τι κι αν λιώνει το τσιμέντο και αρχίζουμε να βλέπουμε οάσεις, ούτε μισό ευρώ δε θα σπαταλήσουν σε κλιματισμό και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Οπότε καλύτερα είναι να καταριέται κανείς μια καιρική συνθήκη παρά την απληστία μερικών σιχαμάτων μιας και πιο εύκολα θα μπορέσει το ανθρώπινο είδος να παρέμβει στην διαχείριση καιρικών φαινόμενων της φύσης παρά στον εξευγενισμό της ανθρώπινης φύσης.
5. Τα διαμάντια είναι παντοτινά - σε αντίθεση με τις καλοκαιρινές περιπέτειες.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθόλου κακό. Αλλά η επίγνωση της παντοτινής παροδικότητας ίσως να μην είναι παρήγορη επίσης. Κυρίως όταν οι αναμνήσεις είναι τόσο έντονες και ωραίες, είναι δύσκολο να μην παγιδευτεί κανείς στην εξιδανικευμένη γοητεία τους. Είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε για πραγματικές περιπέτειες, ξέρει κανείς ότι η εποχή των παχιών αγελάδων θα ‘χει ημερομηνία λήξης για να καταλήξει σε ένα χαριτωμένο κουτάκι με άλλες παρόμοιες που μυρίζουν ζέστη και ιδρώτα και θάλασσα κι ότι η επιστροφή στον πλανήτη πραγματικότητα είναι η μοναδική σταθερή. Άρα… ναι, το κακό του καλοκαιριού είναι ότι με αυτό τελειώνουν και τ’ αρμενίσματα σε εναλλακτικές πραγματικότητες που παρουσιάζουν περισσότερο ενδιαφέρον από το λιάσιμο στην βασική, απαραίτητη πραγματικότητα.
.
Ύστερα απ' τον κόσμο
Kάθε Παρασκευή στην Κουλτουρόσουπα.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media