Ψυχογραφώντας Θεατρικές παραστάσεις, Κινηματογραφικές ταινίες, Τηλεοπτικές σειρές, Πέρα απ' αυτό που βλέπεις (Κάθε Τρίτη & Παρασκευή).
Η Άννα, όπως και πολλές άλλες γυναίκες, δεν ξέρουν να είναι τίποτα άλλο πέρα από νοικοκυρές, σύζυγοι και μητέρες. Αν βγουν από τη ζώνη ασφαλείας που είναι το σπίτι τους, θα τα χάσουν. Θα τα χάσουν και θα χαθούν.
Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα.
Το ζέσταμα
Αθόρυβη αλλά αποτελεσματική η Άννα. Φέρνει βόλτα το σπίτι και το καφενείο χωρίς να παραπονιέται και χωρίς να ονειρεύεται μια άλλη ζωή. Γιατί τελικά κάποιοι άνθρωποι είναι χαρούμενοι με τα απλά πράγματα ή τουλάχιστον αυτό λένε.
Μέχρι όμως να έρθει η στιγμή που κουράζονται και αποφασίζουν να τα αφήσουν πίσω αναζητώντας όμως το νέο πλαίσιο στο οποίο θα ενεργοποιήσουν την επιθυμία τους για δουλειές.
Η δράση
‘Ξεχείλισε το ποτήρι για τη μαμά’, λέει η Θοδώρα σε μια προσπάθεια να εξηγήσει τη φυγή της μητέρας της από το σπίτι. Με μια βαλίτσα στο χέρι η Άννα αφήνει πίσω της γεγονότα που την πληγώνουν και ψάχνει να βρει μια βάση που για λίγο ή πολύ θα γίνει η ‘ασφαλής βάση’ που τόσο χρειάζεται.Φτάνοντας στο σπίτι όπου μένει η κόρη της με το Λευτέρη, το σύντροφό της, θα έρθει αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό και αυτό δεν είναι εύκολο. Εύκολο δεν είναι για πολλούς, και όχι μόνο για την Άννα, να μένουν ολόκληρες μέρες χωρίς να έχουν να κάνουν αυτά που με τα οποία ασχολούνται στην καθημερινότητά τους.
‘Δεν μπορώ να κάθομαι όλη μέρα σε έναν καναπέ και να περιμένω να γυρίσετε χωρίς να κάνω τίποτα’, λέει σερβίροντας το μεσημεριανό φαγητό στο τραπέζι. Ένα φαγητό που δεν της ζήτησε κανείς να μαγειρέψει. Ένα φαγητό που δίνει όμως νόημα στη ζωή της. Γιατί η Άννα, όπως και πολλές άλλες γυναίκες, δεν ξέρουν να είναι τίποτα άλλο πέρα από νοικοκυρές, σύζυγοι και μητέρες. Αν βγουν από τη ζώνη ασφαλείας που είναι το σπίτι τους, θα τα χάσουν. Θα τα χάσουν και θα χαθούν. Ξεσκονίζει, μαγειρεύει, συμμαζεύει γιατί δεν ξέρει πραγματικά τι να κάνει με τον ελεύθερο χρόνο της. Δεν έμαθε έτσι κι αλλιώς ποτέ να έχει ελεύθερο χρόνο. Και η σκέψη να κάθεται χωρίς να προσφέρει, της προξενεί δυσφορία. Νιώθει άχρηστη, ασήμαντη και χωρίς σκοπό στη ζωή της. Ακόμα κι όταν την παροτρύνει η κόρη της, η Θεοδώρα, να ξεκουραστεί και να μην ασχοληθεί με καμία απολύτως δουλειά παρά μόνο να απολαύσει τη φιλοξενία της, εκείνη την αγνοεί και επιδίδεται στις δουλειές μια που αυτό είναι που ξέρει να κάνει από τότε που ήταν κορίτσι.
Από τη μια το να είσαι και από την άλλη το να κάνεις, σκέφτομαι. Αν και δεν είναι αποκλειστικά γυναικείο προνόμιο το να ασχολείται κανείς διαρκώς με κάτι και να πετυχαίνει στόχους, φαίνεται να χαρακτηρίζει την πλειονότητα των σύγχρονων γυναικών που παλεύουν να ισορροπήσουν ανάμεσα σε διαφορετικούς ρόλους ή να ξεχωρίσουν σε αυτούς που έχουν επιλέξει. Οι στόχοι αυτοί μπορεί να συνδέονται με την εξωτερική πραγματικότητα, όπως το να κρατούν το σπίτι τους καθαρό και να μαγειρεύουν νόστιμα φαγητά ή με την εσωτερική πραγματικότητα, όπως το να είναι σωστές μητέρες, να μην κάνουν λάθη και να προσφέρουν στους άλλους. Κι η Άννα δείχνει να αφιερώνει τη ζωή της στο σύζυγο και τα δυο της παιδιά προσπαθώντας να ‘κάνει’ το καλύτερο που μπορεί για να είναι όλοι τους ευτυχισμένοι.
Μέχρι που μια μέρα ανακαλύπτει ότι δεν αντέχει άλλο να μένει σε ένα γάμο στον οποίο δεν υπάρχει διαφάνεια και εμπιστοσύνη. Ό,τι κι αν κάνει, δεν αλλάζει αυτό που έγινε. Κι αυτό που έγινε ήταν βαρύ ακόμα και για την ίδια που έκανε τόση υπομονή όλα αυτά τα χρόνια. Αποφασίζει λοιπόν να φύγει από τη συζυγική εστία και να αναζητήσει την ηρεμία κάπου αλλού. Θα περίμενε κανείς να πάρει χρόνο για τον εαυτό της, να σκεφτεί, να αξιολογήσει, να θυμηθεί, να επεξεργαστεί, να καταλήξει σε συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον της. Εκείνη όμως προτιμά να σκαρώνει φαγητά στην κουζίνα από το να βυθιστεί σε σκέψεις και να έρθει σε επαφή με συναίσθημα. Γιατί το βασικότερο που προσπαθεί να διαχειριστεί είναι το συναίσθημα που την τρομάζει. Καλύτερα να μη σκέφτεται για να μη χρειαστεί να νιώσει. Έτσι κι αλλιώς όταν κάνουμε πράγματα, κρατάμε απασχολημένο το μυαλό μας με σκέψεις που μας προστατεύουν από δυσάρεστες αναμνήσεις ή επώδυνους προβληματισμούς. Ανά πάσα στιγμή ταξιδεύουμε στο μέλλον ή μένουμε στο παρόν χωρίς να χρειάζεται όμως να είμαστε ολοκληρωτικά και κυρίως συναισθηματικά παρόντες. Όταν επικρατεί μέσα μας το κομμάτι της δράσης, επικεντρωνόμαστε στις πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρουμε ώστε να κατακτήσουμε τους στόχους μας ενώ όταν κυριαρχεί το άλλο κομμάτι, συνδεόμαστε περισσότερο με το τι γίνεται μέσα μας και πώς αυτό μας επηρεάζει.
‘Προσπάθησε να ξεκουραστείς λίγο’ της λέει η κόρη της κι εκείνη, αφού έχει μαγειρέψει ό,τι υπάρχει στον ελληνικό τσελεμεντέ, αποφασίζει να αποσυρθεί στο δωμάτιο όπου μένει προσωρινά μέχρι να μπει και πάλι στο βασίλειό της, την κουζίνα, για να σκαρώσει το επόμενο φαγητό δίνοντας νόημα σε άλλη μια μέρα της ζωής της.
Το κλείσιμο
Τελικά σημασία έχει να επιλέγει κανείς αυτό που τον κάνει χαρούμενο, σκέφτομαι βλέποντας ακόμα ένα επεισόδιο να φτάνει στο τέλος του. Κι αν αυτό σημαίνει να βρίσκεται διαρκώς σε δράση, είναι μια σεβαστή επιλογή.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ:
Μέγαρο Μουσικής Σάββατο 11 & Κυριακή 12 Φεβρουαρίου
.jpg)
.
"Μαθήματα στη γλώσσα της αγάπης":
(πληροφορίες και online αγορά, εδώ)
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media