Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Μέχρι το 1967 δέσποζε υποχρεωτικά πάνω από τα κεφάλια μας το κάδρο του βασιλικού ζεύγους «εν πλήρη περιβολή» στη ρετουσαρισμένη φωτογραφία, επιβλέποντας ως μπάστακας τις ζωές των υπηκόων, μέχρι που αντικαταστάθηκε από το «πουλί» της χούντας και εν συνεχεία από τον «φρυδάτο» εθνάρχη… Στο μεταξύ μεσολάβησαν από τον βασιλικό γάμο το 1964 και μετά, ένα απίθανο πολιτικό μπάχαλο με διαδοχικές κυβερνήσεις «μιας χρήσης» και εμπλοκή του παλατιού, το στρατιωτικό πραξικόπηματου ’67 που ο Κωνσταντίνος όρκισε ως «νόμιμη» κυβέρνηση, το δικό του αποτυχημένο αντιπραξικόπημα και η φυγή στο εξωτερικό, η πτώση της χούντας και η επιστροφή του Καραμανλή το ‘74, όπου διενεργείται δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος και το συντριπτικό ποσοστό, σχεδόν 70% του λαού δήλωσε βροντερά ΟΧΙ στη Βασιλευομένη Δημοκρατία, στέλνοντας τον βασιλιάκαι το γαλαζοαίματο σόι του στην ανυπαρξία, άνευ κληρονομημένων τίτλων…
Καθώς έκρινε ότι ΔΕΝ επιθυμεί πλέον να θρέφει πλουσιοπάροχα άχρηστους κηφήνες, ΔΕΝ αντέχει να του ρουφούν άλλο τον ιδρώτα παρασιτικά τσιμπούρια, ΔΕΝ ανέχεται να πληρώνει από το υστέρημά του τη χλιδή χαραμοφάηδων με καθαρά διακοσμητικό ρόλο… Ήδη είχε υποστεί πάνω από αιώνα πληθώρα δεινών από ένα Παλάτι που «φύτεψε» στη χώρα με το έτσι θέλω η Ευρώπη για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, ήδη είχε χρυσοπληρώσει παρά την εξαθλίωσή του τους εστεμμένους γιγαντώνοντας τις βασιλικές τους περιουσίες, ήδη είχε ζήσει στο πετσί του τις σκοτεινές μηχανορραφίες για τη διατήρηση του θρόνου ως βαρύς ζυγός στον σβέρκο του, χωρίς την παραμικρή χρησιμότητα πέραν της προκλητικής επίδειξης πλούτου σε έναν λαό ταλαίπωρο από πολέμους και εμφύλιους και στερημένο κάτω από τα όρια της ανέχειας… Οπότε, μόλις του δόθηκε η δυνατότητα, το τρανταχτό του ΟΧΙ στα άχρηστα, διακοσμητικά, ξενόφερτα παράσιτα με τα κληρονομημένα προνόμια και μοναδικό λόγο ύπαρξης τον αχόρταγο πλουτισμό στην καμπούρα του, ήταν όχι απλά φυσικό κι αναμενόμενο, αλλά ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ! Μόνο ανεπαρκής εγκεφαλικά ή μαζοχιστής θα επέλεγε συνειδητά την στυγνή του εκμετάλλευση από αχρείαστους εστεμμένους για να απολαμβάνουν θεαματική χλιδή εις βάρος του!
Κι όμως, όσο παράδοξο κι αν μοιάζει, η εν λόγω κατηγορία υφίσταται και μάλιστα το ’74 αντιπροσώπευε το 30% , δηλαδή περίπου το ένα τρίτο των ψηφισάντων! Σήμερα βέβαια, εν έτει 2023, ΔΕΝ θέλω να πιστέψω ότι οι νοσταλγοί της βασιλείας ανέρχονται σε τέτοια τρελά νούμερα, ωστόσο η είδηση θανάτου του έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου, λειτούργησε σαν καταλύτης για να έρθουν στο προσκήνιο εντυπωσιακές αντιδράσεις από τεράστιο πλήθος οπαδών που κατέκλυσαν τα σόσιαλ, σε σημείο να τρίβεις τα μάτια και να αναρωτιέσαι… μα πού ήταν κρυμμένοι όλοι αυτοί;; Είναι δυνατόν να είναι τόσοι πολλοί;; Πώς γίνεται να μην τους πήραμε ποτέ χαμπάρι;; Τί είναι όλα αυτά τα αλλοπρόσαλλα που γράφουν;; Πώς γίνεται να αγνοούν την Ιστορία ή να την ερμηνεύουν όπως τους βολεύει, τοποθετώντας την στην κλίνη του Προκρούστη κι αρχίζοντας το πετσόκομμα ή τράβηγμα για να τη φέρουν στα μέτρα τους;; Πώς γίνεται να αποχαιρετούν με συντριβή όχι τον άνθρωπο, αλλά τον «Μεγαλειότατο» σαν να κατείχε ακόμα τον θρόνο σε ενεργό θεσμό;;
Πλημμύρισε το διαδίκτυο από εικόνες του έκπτωτου στα πάλαι ποτέ μεγαλεία του και αναρτήσεις που εκθειάζουν την… ύψιστη συμβολή του στον τόπο, τη λατρεία του για τη χώρα, το θεάρεστο έργο του, τα τρομερά του προσόντα, το ολυμπιακό του μετάλλιο, το σπουδαίο ήθος του και λοιπά απίθανα ως αποκυήματα φανατισμού που τα καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα διαψεύδουν πανηγυρικά, καταλήγοντας βέβαια σε βρισιές, κατάρες, απειλές κλπ. προς την κυβέρνηση, η οποία αποφάσισε εύλογα να μην ταφεί δημοσία δαπάνη με τιμές αρχηγού κράτους, αλλά ως ιδιώτης, όπως ήταν εδώ και κοντά μισό αιώνα!Μια ανακοίνωση που έπεσε σαν κεραυνός στα κεφάλια των βασιλόφρονων, οι οποίοι άστραψαν και βρόντηξαν, καθότι έκριναν την απόφαση αδιανόητη και ντροπιαστική που προσβάλει τον νεκρό τέως βασιλιά και μας κάνει ρεζίλι διεθνώς, ότι δεν είναι δυνατόν να τιμώνται «τυχάρπαστοι» κι ένας πρώην αρχηγός κράτους –ολυμπιονίκης –φιλόπατρις - κομμάτι της ιστορίας να αγνοείται προκλητικά, ότι ο δειλός Μητσοτάκης φοβήθηκε τους αριστερούς που τον… κάνουν ό,τι θέλουν και λοιπά ασυνάρτητα, επιβεβαιώνοντας ότι η λογική ΔΕΝ είναι το δυνατό σημείο των συγκεκριμένων τρικυμισμένων με τη μαζοχιστική διαστροφή!
Όπου κατά τη γνώμη τους, δεν έφτασε ένας και πλέον αιώνας που ο πάμφτωχος λαός κατέθετε βαρείς φόρους για να συντηρεί μεταξύ άλλων ΚΑΙ το Παλάτι με τους αχόρταγους παλατιανούς χωρίς να κάνουν τίποτα απολύτως πέρα από «βασιλική ζωή» μετά μεγαλοπρεπών χοροεσπερίδων, εκδρομών, ταξιδιών, «αφ’ υψηλού φιλανθρωπιών» με ξένα κόλλυβα και βεβαίως τρομερών δολοπλοκιών κατά τα βυζαντινά πρότυπα… Δεν έφτασε που τους εξασφαλίσαμε ζωή χαρισάμενη μέχρι τα τρισέγγονα, τους προικίσαμε, τους πληρώσαμε το βάρος τους σε χρυσό, τους χαρίσαμε αμύθητη περιουσία σε ακίνητα, κινητά ή φιλέτα γης, τους καταβάλλαμε αποζημίωση εκατομμυρίων ευρώ αφού ο άναξ που «μας λάτρευε» μας έσυρε στα δικαστήρια ζητώντας πολλαπλάσια, ενώ παράλληλα του επιτρέψαμε να φυγαδεύσει στο εξωτερικό πλήθος ελληνικών θησαυρών που οικειοποιήθηκε ως «προσωπικά αποκτήματα» ενώ είχε ήδη εκπέσει του αξιώματος και φυσικά μοσχοπούλησε, αβγαταίνοντας τις βαρβάτες καταθέσεις του κατά μερικά εκατομμύρια ευρώ ακόμη!
Για τους οπαδούς δεν ήταν αρκετό το μεδούλι που μας ρούφηξαν αυτός κι οι πρόγονοί του για να παριστάνουν τα γραφικά βασιλόπουλα των παραμυθιών (άτιμα παραμύθια!) , οφείλαμε επίσης να πληρώσουμε δημοσία δαπάνη(και)την κηδεία του, για να τιμήσουμε κάποιον που… διώξαμε ανεπιστρεπτί! Που βέβαια ανεπίσημα πάλι ΕΜΕΙΣ πληρώνουμε το μάρμαρο με όλο τον κρατικό μηχανισμό επί ποδός, απλά λείπει ο «τιμητικός συμβολισμός», τον οποίο οι φανατικοί θεωρούν ότι δικαιούται ως «πρώην αρχηγός κράτους» και «κομμάτι της ιστορίας»… Που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε διετέλεσε αρχηγός κράτους κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και τις πλέον ζοφερές, ακόμα κι αν υπήρξε πχ. προδότης, δωσίλογος, καταστροφικός, τυραννικός, δικτάτορας κλπ. αποτελώντας αναμφίβολα κομμάτι της ιστορίας ενός τόπου που φυσικά δεν αλλάζει, δικαιούται… τιμές! Ακόμα κι αν ο λαός τον καθαίρεσε επειδή τον έκρινε ανάξιο ή αχρείαστο αρχηγό, του στέρησε τίτλους και αξιώματα, του όρισε θέση ιδιώτη, όταν πεθάνει οφείλει να του αποδώσει… τιμές! Ας πούμε ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Μουσολίνι, ο Πινοσέτ, οι δικοί μας συνταγματάρχες και γενικώς οι απανταχού αιμοσταγείς τύραννοι, επειδή υπήρξαν ηγέτες κρατών και μοιραία κομμάτια της ιστορίας, δικαιούνται εκ του τίτλου… τιμές- άσχετα αν τον απέκτησαν με «κληρονομικό χάρισμα» ή βίαιο πραξικόπημα!
Αγνοώντας οι ανεγκέφαλοι τιμητές ότι στα περιβόητα «κομμάτια της ιστορίας», δίπλα στις φωτεινές σελίδες υπάρχουν αντικειμενικά βάσει ντοκουμέντων και οι σκοτεινές με τα μελανά στίγματα και τα μελανά πρόσωπα που τις υπέγραψαν, κι όσοι ανήκουν σε αυτά είναι αδιανόητο αντί κατακραυγής ή έστω σιωπής μετά θάνατον, να αξιώνονται τιμές ! Θα ήταν από τα γελοιωδέστερα οξύμωρα να καταργείς την αρχηγία κάποιου και εν συνεχεία να τον κηδεύεις με τυμπανοκρουσίες αρχηγού! Θα τρελαθούμε;;; Ή μήπως θα συμμεριστούμε τη φαιδρή άποψη για το «διεθνές ρεζίλι» και τις «εικόνες ντροπής» που θα ταράξουν τους γαλαζοαίματους χαραμοφάηδες, από ανθρώπους που ΔΕΝ ντρέπονται για τα διεθνή αίσχη μιας ευρωβουλευτίνας τους, για το θάνατο παιδιών που δεν βρίσκουν ΜΕΘ, για τη θέση της χώρας τους στην κορυφή όλων των αρνητικών στατιστικών, για τους γελοίους πολιτικούς που εκλέγουν να μας εκπροσωπούν διεθνώς, για τις απολίτιστες εικόνες βρωμιάς που παρουσιάζουν στον τουρίστα όταν τον «γδέρνουν», για τη συμπεριφορά τους σε ζώα, ηλικιωμένους, ΑΜΕΑ, δημόσιους χώρους, μνημεία κλπ που κάνουν το γύρο του κόσμου! Για όλα αυτά κι άλλα τόσα οι ευαίσθητοι φιλοπάτριδες δεν βρίσκουν ούτε στάλα τσίπα, αλλά κάηκαν μήπως μας κακοχαρακτηρίσει ο ξένος πρίγκηπας- κηφήνας που δεν τιμούμε δεόντως το φανταχτερό συνάφι του! Δεν βαράτε το κεφάλι σας στον τοίχο μήπως συνέλθει λέω εγώ…
Και για όποιον (προσποιείται ότι) δεν κατάλαβε, το παρόν άρθρο αφορά και απευθύνεται αποκλειστικά στον θεσμικό ρόλο του έκπτωτου μονάρχη- καθώς εξαιτίας αυτής της ιδιότητας ξεσηκώθηκε σάλος- και ΟΧΙ βεβαίως τον ιδιώτη Κωνσταντίνο που απεβίωσε κι εύχομαι ειλικρινά καλή ανάπαυση στην ψυχή του…
Δείτε όλα τα άρθρα της Π. Σ. με μια ματιά εδώ