Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Στη συντριβή το θυμικό δεν έχει ανάγκη εκβιασμού με περίσσιο μελό, μόνο η οργή έχει ουσιαστικό νόημα να εκτονωθεί, ως τρομερές Ερινύες που θα τους στοιχειώσουν…
Σε τραγωδίες σαν την αποφράδα χθεσινή των Τεμπών, που κόβουν την ανάσα, μουδιάζουν το μυαλό και δοκιμάζουν την ψυχή στα όριά της, η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση αφορά φυσικά στο θυμικό, όπου ως αποδέκτης μπαίνεις αυτόματα στη θέση του «πάσχοντα», βιώνοντας ταυτόχρονα δύο αντιφατικά αλλά απόλυτα ανθρώπινα και κατανοητά συναισθήματα:αφενός ευγνωμοσύνη στη μοίρα, την τύχη ή τον θεό που δεν ήσουν εσύ ή κάποιος δικός σου «εκεί», και αφετέρου πόνο για όσους το πεπρωμένο επεφύλαξε τόσο σκληρή δοκιμασία μέχρι τραγική κατάληξη, συμμεριζόμενος αυθόρμητα την οδύνη τους… Πολύ δε περισσότερο όταν βλέπεις με συντριβή να χάνονται μέσα με μια στιγμή απίστευτης κόλασης νεαρά 20χρονα παιδιά και νιώθεις το άδικο όλου του κόσμου να σε πνίγει σαν θηλιά στο λαιμό…
Το μυαλό είναι αρχικά μουδιασμένο από το σοκ, αδυνατεί να λειτουργήσει φυσιολογικά επιχειρώντας λογικές επεξεργασίες, οι πληροφορίες άλλωστε είναι ακόμα ελλιπείς για τις συνθήκες του δυστυχήματος, μόνο οι αισθήσεις «παγώνουν» από την εικόνα της κόλασης και μόνο η καρδιά «αντιλαμβάνεται» με τον τρόπο της την τραγικότητα, εκφράζοντας ενστικτωδώς πόνο, θλίψη, συμπαράσταση, δέος, για κάτι που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια και αντοχές… νιώθοντας πιεστικά την ανάγκη να ευχηθείς ειλικρινή συλλυπητήρια, κουράγιο και δύναμη σε όσους θρηνούν απώλειες, καλή ανάπαυση στις ψυχές που έφυγαν τόσο τραγικά και άδικα, καλή ανάρρωση σε όσους τραυματισμένους νοσηλεύονται… ίσως ακόμη να ψελλίσεις νοερά μια προσευχή για κατευόδιοστους αγγέλους που ήταν «όλοι τους παιδιάμας» κι αποχαιρέτησαν τόσο πρόωρα τη ζωή που δεν πρόλαβαν να ζήσουν…
Σταδιακά όμως, μετά το πρώτο ψυχικό σοκ το μυαλό επανέρχεται, οι πληροφορίες φτάνουν καταιγιστικά, το θολό τοπίο καθαρίζει πλήρως με τα κομμάτια του παζλ να σχηματίζουν ανάγλυφα τη μεγάλη εικόνα, η λογική πυροδοτείται κι αρχίζει να λειτουργεί με «φουλ τις μηχανές»… κι εκεί έρχεται το εγκεφαλικό σοκ με μορφή έκρηξης, που ο κοινός νους αδυνατεί να διαχειριστεί! Διότι όση ενέργεια κι αν καταναλώσει για να επεξεργαστεί τα δεδομένα και όσα αποθέματα λογικής κι αν διαθέτει για να κατανοήσει, του είναι αδύνατο να χωρέσει το απίθανο μέγεθος της ανευθυνότητας και εγκληματικής αδιαφορίας των αχρείων, στους οποίους ως πολίτες εμπιστευόμαστε τις τύχες και τις ζωές μας και με αφορμή την τραγωδία ήρθαν εκτυφλωτικά στο φως αφήνοντάς μας άφωνους!
Διότι όταν η εν λόγω τραγωδία έχει προαναγγελθεί από καιρό και κατ΄επανάληψη με απανωτές, επίσημες, γραπτές καταγγελίες προς κάθε αρμόδιο για την διάλυση του σιδηροδρομικού δικτύου με αδιανόητες ελλείψεις, δεν πρόκειται για «ατύχημα» αλλά για προμελετημένο ΕΓΚΛΗΜΑ… Όταν οι αρμόδιοι γνωρίζουν με πάσα λεπτομέρεια τους θανάσιμους κινδύνους που συνεπάγεται αυτή η διάλυση και τους αγνοούν παίζοντας με ανθρώπινες ζωές σε δρομολόγια- ρώσικες ρουλέτες, πρόκειται για ασυνείδητους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ… Όταν οι κυβερνήσεις χρυσοπληρώνουν από τους φόρους των πολιτών εκσυγχρονιστικά συστήματα – σωτήρια της ζωής και τα αφήνουν πεταμένα 20 χρόνια στις αποθήκες να σαπίζουν ή τα τοποθετούν χωρίς… να λειτουργούν (!), ενώ στο μεταξύ έχουν μοιραία ξεπεραστεί, πρόκειται για τελειωμένους ΚΡΕΤΙΝΟΥΣ…
Όταν επιπλέον τολμούν μετά από κάθε τραγωδία να στήνουν ενώπιον κάμερας παραστάσεις θρήνου και να υπόσχονται «διερεύνηση των αιτίων»- αυτών που έλαβαν πλήρη γνώση προ πολλού αλλά ουδενός το αυτί ίδρωσε, φορτώνοντας χωρίς τσίπα τις τρομακτικές τους ευθύνες στο βολικό «ανθρώπινο λάθος», πρόκειται για ανήθικους ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ με καταλερωμένη φωλιά… που προκειμένου να πετάξουν την καυτή πατάτα στον πρώτο διαθέσιμο υπαλληλίσκο- αποδιοπομπαίο τράγο, ομολογούν δημόσια, χωρίς τσίπα επαναλαμβάνω, ότι η ζωή 350 επιβατών κρέμεται από το «ανθρώπινο λάθος» ενός σταθμάρχη που πιθανόν είναι ακατάλληλος ή ζαλίστηκε ή λιποθύμησε ή έπαθε εγκεφαλικό, έμφραγμα κλπ. διότι ΔΕΝ λειτουργούν τα ηλεκτρονικά μέσα ασφάλειας που θα προλάβαιναν την τραγωδία και χρυσοπληρώθηκαν, ενώ για το κατάπτυστο γεγονός η χώρα παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προ 15 ημερών! Με τον πλανήτη να ακούει τα ανήκουστα για το τριτοκοσμικό Ελλαδιστάν που «ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης» με… χειροκίνητους κλειδούχους του ‘60 και να σηκώνει τα χέρια ψηλά με ανοιχτά τα δάχτυλα!
Κι όσο για την παραίτηση του Υπουργού Μεταφορών, ο οποίος πέραν της πολιτικής ευθύνης φυσικά, είχε απόλυτη γνώση των καταγγελιών, των παραιτήσεων, των εξώδικων, της ευρωπαϊκής παραπομπής κλπ., ενώ σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος, κατόπιν παρόμοιας τραγωδίας θα θεωρούνταν αυτονόητη, στο Ελλαδιστάν της μόνιμης αναισθησίας-ατιμωρησίας παρουσιάζεται ως εντυπωσιακή «ευθιξία», ένεκα η προεκλογική περίοδος βεβαίως, διαφορετικά ούτε σε όνειρο θα βλέπαμε παραίτηση υπουργού για το «ανθρώπινο λάθος» ενός σταθμάρχη, αν είναι δυνατόν! Κι όσο για σένα πολίτη τούτης της χώρας που διαπιστώνεις με κάθε ευκαιρία και με τον πλέον οδυνηρό τρόπο, ότι ΟΛΟΙ οι ηγέτες σου διαχρονικά, όχι μόνο σε αφήνουν εγκληματικά απροστάτευτο, όχι μόνο σε κοροϊδεύουν χυδαία, αλλά δεν διστάζουν να παίζουν αισχρά με τη ζωή, την υγεία, την επιβίωση, το μέλλον σου, πετώντας σαν μπαλάκι πινγκπονγκ τις ευθύνες μεταξύ τους, οφείλεις να περάσεις από την μοιρολατρική κατάθλιψη στην «δημιουργική» ΟΡΓΗ, κόβοντάς τους μια και καλή τον αλαζονικό «αέρα» που υποτιμά τη νοημοσύνη σου και απαιτώντας δυναμικά όσα πολύτιμα σου στερούν!
Οπότε δεν βλέπω σε τί «βοηθούν» οι παραπανίσιες μελοδραματικές κορώνες παντού που σφύζουν από λαϊκισμό με δακρύβρεχτα μοιρολόγια για πονεμένες μανάδες και χαμένα παιδιά, πέρα από το να ξύνουν πληγές ενόσω ακόμα αιμορραγούν… Οι μεγάλοι πόνοι προκαλούν δέος επειδή είναι βουβοί και μόνο τα μάτια θρηνούν με πετρωμένα δάκρυα… Το θυμικό μας σε παρόμοια συγκλονιστικά γεγονότα δεν έχει ανάγκη εκβιασμού από περίσσιο μελό, η συντριβή είναι ήδη παρούσα με δύναμη αυθύπαρκτη, δηλωμένη λιτά με ένα «καλό κουράγιο», «καλή δύναμη», «καλό παράδεισο»… Μόνο η οργή μας έχει ουσιαστικό νόημα να εκτονωθεί, ειδικά όταν μετά το «τριήμερο πένθος» τα αρπακτικά της εξουσίας θα εκμεταλλευτούν το αδικοχαμένο αίμα για τα αχρεία προεκλογικά τους παιχνίδια…
Ας γίνουμε οι τρομερές Ερινύες που θα τους στοιχειώσουν, να μη μπορούν να σταθούν πουθενά! Ο καιρός γαρ εγγύς…
