Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα.
Είναι αδύνατο να γράψεις νηφάλια με μια 19χρονη ζωή χαμένη για το τίποτα και δυο γονιούς να έχουν χάσει τον κόσμο όλο! Είναι αδύνατο να κρατάς την ψυχική σου ισορροπία με εγκλήματα σχεδόν σε ημερήσια διάταξη για την γελοιωδέστερη αφορμή! Είναι αδύνατο να επιβιώνεις με μόνιμο σύντροφο τον φόβο ότι ένα φονικό μαχαίρι από άγνωστο χέρι θα καρφωθεί αίφνης στο κορμί σου από το πουθενά, επειδή ας πούμε «κοίταξες λοξά» ή είπες την «λάθος λέξη» ή απλά πρεσβεύεις κάτι διαφορετικό από τον απέναντι οπλισμένο και οποιαδήποτε διαφωνία είναι ικανός λόγος να σου αφαιρέσει τη ζωή! Το πάλαι ποτέ ύψιστο αγαθό, που στον σύγχρονο «κώδικα αξιών» έχει εκπέσει σε τραγικά ευτελές, διότι πλέον οι άνθρωποι γίναμε υπεράριθμοι και αναλώσιμοι, ακολουθώντας τους νόμους της αγοράς περί… «προσφοράς και ζήτησης», όπως ακριβώς τα εμπορεύματα! Εφόσον υπάρχει υπερπληθώρα στο ανθρώπινο είδος, μοιραία πέφτει η αξία της ανθρώπινης ζωής και κάποιες «εκκαθαρίσεις» είναι (ανομολόγητο) ζητούμενο…
Ωστόσο για την τραγική απώλεια του 19χρονου παλληκαριού, αυτό που επιπλέον ΔΕΝ αντέχω να ακούω κατά συρροή από παντού είναι ο χαρακτηρισμός «οπαδική βία»! Ότι η εν ψυχρώ δολοφονία του είχε «οπαδικά» κίνητρα, τη στιγμή που ΔΕΝ προηγήθηκε ποδοσφαιρικός αγώνας, ούτε κάποια εκδήλωση ομάδας, ούτε επεισόδια ή συμπλοκές, ούτε καν ποδοσφαιρική διαμάχη! Απλά ρωτήθηκε «τί ομάδα είσαι» κι ο Άλκης δήλωσε «είμαι Άρης», όπως σε άλλη περίπτωση μπορούσε να δηλώσει «είμαι γκέι» ή «είμαι Πακιστανός» ή «είμαι άθεος» ή οτιδήποτε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌ από αυτόν που τον μαχαίρωσε… Ακριβώς όπως ο διαδικτυακός χρήστης, που σε οποιαδήποτε διαφωνία- διαφορετική άποψη, αντί επιχειρημάτων στον διάλογο, επιλέγει με προκλητική ευκολία έναντι αγνώστων να «βγάλει μαχαίρι» με βρισιές, κατάρες, χυδαιολογίες, ψόφους, καρκίνους κλπ., εκδηλώνοντας πρωτοφανή λεκτική βία ως προάγγελο της σωματικής, στρώνοντας το έδαφος με την κατάλληλη «προπόνηση»! Οι τόνοι συσσωρευμένου θυμού ζητούν απεγνωσμένα εκτόνωση και ξεσπούν ανεξέλεγκτα με το παραμικρό, αδιαφορώντας αν αυτό που σπάνε είναι βιτρίνα μαγαζιού, θρανίο σχολείου, καρέκλα γηπέδου ή… κεφάλι οποιουδήποτε αδιακρίτως με την πιο ασήμαντη αφορμή, που λειτουργεί ως ελάχιστο φυτίλι για μεγαλειώδη έκρηξη!
Ακούγοντας εμμονικά την γελοία καραμέλα περί οπαδικής βίας, ερωτώ: Καταρχάς ΠΟΥ διάολο την είδατε;; Το να ρωτάει κάποιος «τί ομάδα είσαι» κι ο άλλος να απαντά «είμαι τάδε», χωρίς να έχουν προηγηθεί άλλα επεισόδια, και στη συνέχεια ο ερωτών επειδή ανήκει σε αντίπαλη ομάδα βγάζει μαχαίρι και τον καρφώνει, από πού κι ως πού στοιχειοθετεί τον χαρακτηρισμό «οπαδική» βία κι όχι… ψυχασθένεια ας πούμε που σαφώς συνάδει πολύ περισσότερο για εν ψυχρώ δολοφόνο που διέπραξε οργανωμένο ειδεχθές έγκλημα άνευ πρόκλησης, με ποιο κίνητρο άραγε; Να αφανίσει ως οπαδός μιας ομάδας τους οπαδούς της αντίπαλης στα καλά καθούμενα;; Βγαίνοντας στο δρόμο, ρωτώντας «τί είσαι» κάθε περαστικό κι αν αυτός δώσει «λάθος» απάντηση να παίρνει κεφάλια;; Σοβαρολογούμε να αποκαλούμε αυτή την εγκληματική διαστροφή «οπαδική βία» ΧΩΡΙΣ – επαναλαμβάνω- προηγούμενη ποδοσφαιρική συμπλοκή;;;
Οι χούλιγκανς με τα φονικά όπλα ΔΕΝ είναι οπαδοί ομάδων και προφανώς ΔΕΝ το μαθαίνουμε τώρα, δήθεν πέφτοντας (ξανά) από τα σύννεφα… είναι «στρατευμένοι εξολοθρευτές» στην υπηρεσία αφεντικών με σκοτεινά συμφέροντα, που έναντι ανταλλάγματος και βάσει ψυχοπαθολογικών «προσόντων»- κατά προτίμηση φασιστικής διαστροφής- επιλέγονταιως ομάδες κρούσης για πάσης φύσεως «εκκαθαρίσεις»- από ξεκαθάρισμα λογαριασμών, νταβαντζιλίκια ή ναρκωτικά μέχρι επιθέσεις σε πορείες, καταλήψεις, απεργίες κλπ- γιατί κάποιος πρέπει να κάνει τη βρώμικη δουλειά χωρίς να λερωθούν τα αθέατα ευυπόληπτα αφεντικά, (μονίμως στο απυρόβλητο), όπου ο δήθεν «οπαδικός φανατισμός» βολεύει εξαιρετικά ως άλλοθι- ξεκάρφωμα και η όποια φανέλα ως πειστικός φερετζές! Εξ ου και βλέποντας εικόνες από τα γραφεία Συνδέσμων μετά τις εφόδους της αστυνομίας… τύφλα να ‘χουν οι γιάφκες τρομοκρατών, που σίγουρα ζήλεψαν τον εξοπλισμό τους!
Κατά δεύτερον, τί νόημα έχει ακριβώς η «κατάταξη» της βίας σε κατηγορίες;; Τί θα πει οπαδική, σεξουαλική, ψυχολογική, μαθητική, ρατσιστική, φασιστική, αστυνομική βία και δεν συμμαζεύεται;; Υπάρχουν ας πούμε διαβαθμίσεις με σαφή όρια και κάποια μορφή είναι πιο βαριά ή πιο ελαφριά από την άλλη;; Αυτός που βιαιοπραγεί για τον Χ λόγο, έχει αναστολές να βιαιοπραγήσει για τον Ψ;; Ο βιαστής πχ. μιας γυναίκας, θα διστάσει να σπάσει στον ξύλο κάποιον που απλά δεν γουστάρει τη φάτσα του ή ο μαχαιροβγάλτης θα στρέψει το μαχαίρι μόνο στον οπαδό αντίπαλης ομάδας κι όχι σε οποιονδήποτε τυχαίο του μπήκε στο μάτι ή «έλαβε εντολή»;; Ο κακοποιητής, για τον οποίο η άσκηση βίας είναι τρόπος ζωής και κάποια στιγμή μοιραία τον οδηγεί στο έσχατο σκαλί του εγκλήματος, είναι άραγε σε θέση να διαχωρίσει κίνητρα, να αξιολογήσει τις πράξεις του, να βάλει οικειοθελώς φραγμό υπό το βάρος ενοχών;; Θα τρελαθούμε;;
Πού αποσκοπεί λοιπόν η διάκριση της βίας με γελοίες ταμπέλες, όταν προφανέστατα πρόκειται για ΕΝΑ και ΕΝΙΑΙΟ φαινόμενο, εξίσου αποτρόπαιο σε οποιαδήποτε μορφή και σαφώς υπεράνω φανέλας, χρώματος, φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, ιδεολογίας! Το μόνο «χρώμα» που αναγνωρίζει είναι αυτό του χρήματος και της εξουσίας! Και την ασκεί μόνο ο εξοικειωμένος μαζί της, αυτός που την έχει υποστεί ποικιλοτρόπως καταπιέζοντας τον συσσωρευμένο θυμό που του προκαλεί…ΝΟΜΟΣ, τελεία και παύλα!Αυτός που κρατά μαχαίρι κι αυτός που δέχεται τη μαχαιριά είναι ΚΑΙ οι δύο θύματα ενός τερατώδους συστήματος που μεθοδικά και ύπουλα τους υποβάλλει στους συγκεκριμένους ρόλους, γιατί πρέπει να εμπεδώσουν (-με) τον σύγχρονο "κώδικα αξιών" περί ευτελούς ανθρώπινης ζωής που λέγαμε… Οπότε ΠΡΕΠΕΙ να εξοικειωθούμε με τη βία - κι ένας τεράστιος προπαγανδιστικός μηχανισμός καταβάλλει τιτάνιες προσπάθειες για την επίτευξη του στόχου- διότι μόνο έτσι μπορούμεα)να την υφιστάμεθα στο πετσί μας αδιαμαρτύρητα ως θύματα εξουσιαστών θεωρώντας την "φυσική" και β) να την ασκούμε ανεξέλεγκτα χωρίς αναστολές, παίρνοντας τη ρεβάνς, ως "φυσική" συνέπεια! Με ένα σμπάρο δυο (τερατώδη) τρυγόνια, καταφέρνοντας με τους απανωτούς, ανελέητους βιασμούς του ανθρώπινου μυαλού και ψυχής, τη μαζική αλλοτρίωση των ανθρώπων σε ψυχρούς εγκληματίες για το τίποτα ΜΗ έχοντας συνείδηση της κτηνώδους μεταστροφής τους, καθώς το όπλο γιανα αφαιρέσει μια ζωή, βγαίνει με την άνεσηπου βγαίνει ο αναπτήραςγια να ανάψει ένα τσιγάρο!
Καμαρώστε απανταχού ΤΕΡΑΤΑ της εξουσίας και του χρήματος, τα επιτεύγματά σας! Ναι, εσείς άθλια ΡΕΜΑΛΙΑ που "καταδικάζετε τη βία" στη βιτρίνα και πίσω στην βρωμερή αποθήκη τρίβετε τα χέρια! Ναι, εσείς ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ που καταντήσατε την ανθρώπινη ζωή ευτελές εμπόρευμα κέρδους και νούμερο στις στατιστικές σας! Το μόνο βέβαιο είναι ότι ουδέποτε κανείς θα αγγίξει ούτε γι αστείο τα αφεντικά- ηθικούς αυτουργούςτης κατηγορίας «γνωστοί άγνωστοι», διότι αυτό έλειπε, να βγάλει κόρακας κοράκου μάτι… ως είθισται θα κληθούν να πληρώσουν τα τσιράκια- κι αν είναι Αλβανοί ακόμα καλύτερα για την ικανοποίηση της αδηφάγας ρατσιστικής αγέλης- που «αυτενεργούσαν» άνευ εντολών βεβαίως, κι απλά ήταν «η κακιά στιγμή», το «σκληρό πεπρωμένο», το «θόλωμα του μυαλού» ή το άλλο γελοίο προβοκατόρικο ότι «το θύμα βρέθηκε τη λάθος στιγμή στον λάθος τόπο», που χυδαιότερο ξέπλυμα δραστών δεν γίνεται…Ένα μόνο θα σχολιάσω για τα διεφθαρμένα αφεντικά που από το σκοτεινό παρασκήνιο υποκινούν τη χρησιμότατη για το πόστο τους βία με τις κατάλληλες θλιβερές μαριονέτες:
ΝΑ ΤΡΕΜΕΤΕ τη στιγμή που "της γης οι κολασμένοι" θα επαναλάβουν νομοτελειακά την Ιστορία!
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..