ΓΙΑ ΤΑ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΙΔΕΩΔΗ» ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ !!! Γράφει η Π. Στασινοπούλου
Είδα περιστασιακά σκηνές από τη φιέστα του Ρίο, εντελώς μηχανικά και μάλλον αδιάφορα, παίζοντας με το τηλεκοντρόλ. Από την ενηλικίωση και μετά, έχουν πάψει να με συγκινούν παντελώς οι παρά φύσιν επιδόσεις πρωταθλητών - σταρς, καθώς έχουν περάσει χρόνια που πίστευα σε παραμύθια με φανταστικούς ήρωες. Αυτούς με τις υπερφυσικές δυνάμεις που στον παραμυθένιο κόσμο έτρεχαν πιο γρήγορα από τον άνεμο, πετούσαν πιο ψηλά από τα πουλιά, πηδούσαν με μια δρασκελιά βουνά, λύγιζαν με ένα χέρι δένδρα… Έβλεπα τη μορφή τους στις εικονογραφημένες σελίδες κι αργότερα στα «κινούμενα σχέδια» κι άνοιγα διάπλατα τα παιδικά μάτια με το θηριώδες μέγεθος του κορμιού, τους παραφουσκωμένους μύες, την σχεδόν φοβιστική σωματική διάπλαση, πάντοτε ικανοί για το ανθρωπίνως ακατόρθωτο, πάντοτε έτοιμοι για θεαματικές υπερβάσεις. Μετά μεγάλωσα… και οι σούπερ ήρωες των παιδικών χρόνων έμειναν γραφική ανάμνηση…
Μέχρι που τις τελευταίες δεκαετίες, ήρθαν οι σούπερ πρωταθλητές – πιστά αντίγραφα των παιδικών σούπερ ηρώων και ανέσυραν τις γραφικές αναμνήσεις. Βγαλμένοι θαρρείς από τη φανταστική χώρα των γιγάντων ως ολοζώντανοι και πραγματικοί άνθρωποι, να ξεπερνούν τους άθλους του μυθολογικού Ηρακλή. Να καταρρίπτουν το ένα θεαματικό ρεκόρ μετά το άλλο, να υπερβαίνουν τους νόμους της φυσικής και της βιολογίας, να αγγίζουν το «ανθρωπίνως ακατόρθωτο». Μόνο που ως ενήλικας δεν γουρλώνω πια τα μάτια… πέρασε η ηλικία του παραμυθιάσματος και ο αμείλικτος ρεαλισμός έρχεται να διαλύσει μυστήριο, μαγεία, φαντασία και μύθους. Σκληρή η απομυθοποίηση, από όπου κι αν προέρχεται, είναι οδυνηρό να σε κατεβάζει από το βολικό σύννεφο και όχι πάντα ομαλά…
Γιατί από το ρομαντικό σου σύννεφο, φτιάχνεις ηρωικά πρότυπα και θαυμάζεις όσους κατορθώνουν υπερβάσεις, όσους σου εμπνέουν ασυνείδητα την ελπίδα μιας αντίστοιχης δικής σου. Δεν μπορείς να μη θαυμάσεις μια έντιμη νίκη και τον ακούσιο «εμψυχωτή» σου … Και κάποτε έρχεται η απότομη γείωση να σου αποκαλύψει ότι οι «έντιμες νίκες» ανήκουν μόνο στην συννεφένια πολιτεία σου. Στον πραγματικό κόσμο των υπεράνθρωπων πρωταθλητών έχουν το όνομα μιας φαρμακευτικής εταιρίας. Και οι υπερβάσεις που βλέπεις από κορμιά τεχνητά φουσκωμένα, 9,5 στις 10 φορές, οφείλονται κατά βάση στην ποιότητα του… σκευάσματος. Ανεξάρτητα από τις διαπλοκές και λαμογιές των λογής ελέγχων ή «ελέγχων» για ντοπάρισμα, ξέρεις καλά ότι (κατά πλειοψηφία) στην ουσία «διαγωνίζονται» οι… ουσίες μέσω των αθλητών- φορέων. Ξέρεις καλά ότι οι υπερφυσικές επιδόσεις, όσο κι αν λιώσεις στην προπόνηση, δεν κατακτιούνται χωρίς «έξωθεν βοήθεια».
Ωστόσο μόνο αυτές θα ελκύσουν κοινό και χορηγούς, θα τραβήξουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, θα γίνουν πρωτοσέλιδα και θα μεταφραστούν σε μπόλικο χρήμα, καθότι σε μια κορυφαία διοργάνωση σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ένας χορός εκατομμυρίων περιβάλλει διοργανωτές, και αθλητές, με τον κυρίαρχο λόγο να ανήκει τους παντοδύναμους χορηγούς, τη κινητήρια δύναμη, «άτυπα» βεβαίως πάντα... Και εδώ οφείλουμε να πούμε, ότι το καθεστώς των χορηγών, είναι το ΜΟΝΟ κοινό στοιχείο των Ολυμπιακών του σήμερα με αυτούς της αρχαιότητας, όπου η χορηγία ήταν επίσημα θεσμοθετημένη και ο χορηγός κάθε αθλητή αναλάμβανε πλήρως την υποστήριξή του, «διαγωνιζόμενος» έμμεσα και ο ίδιος, χωρίς να λείπουν και τότε τα σχετικά παρατράγουδα…
Μόνο που, παράλληλα με τη χορηγία ως τιμητικό, ουσιαστικό θεσμό, διατυπώθηκαν και τα ολυμπιακά ιδεώδη, με τα οποία οι σημερινοί Ολυμπιακοί έχουν τόση σχέση, όση… ο Σύριζα με την Αριστερά! Με πρώτο και βασικό την προάσπιση της ειρήνης, καθώς στην διάρκεια των αγώνων, κάθε εχθροπραξία οπουδήποτε, όφειλε να παύσει. Τη στιγμή που σήμερα, ακόμα και δίπλα στον στίβο μπορούν να σφάζονται και παραπέρα να κόβουν κεφάλια… Οι αθλητές αγωνίζονταν ως άριστοι για «το μεγάλο, το ωραίο, το αληθινό»… για το ιδεώδες του «ευ αγωνίζεσθαι»… για ένα δάφνινο στεφάνι… για το συμβολικό γκρέμισμα των τειχών… για τις ηθικές απολαβές ηρώων… όχι για τις πλουσιοπάροχες υλικές του σήμερα σε ένα ανελέητο εμπορικό αλισβερίσι, όχι για τεχνητά ακριβοπληρωμένα ρεκόρ. Έτσι, για να θυμόμαστε ρομαντικές ιστορίες από τα βάθη των αιώνων, στη γενέτειρα του ολυμπισμού ως ιδέα. Που όσο «ανθέλληνας»… Έλληνας κι αν είσαι, δεν μπορείς να μην αναρριγήσεις βλέποντας κάθε τέσσερα χρόνια τη γαλανόλευκη να κυματίζει πρώτη και περήφανη μεταξύ όλων των χωρών, στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση παγκόσμια!
Και φτάνεις να διαπιστώνεις με ανείπωτη θλίψη ότι η περηφάνια ανήκε σε εκείνη τη στιγμή και μόνο. Σε εκείνα τα ελάχιστα λεπτά που είδες το εθνικό σύμβολο ως προπομπό, στην πιο τιμητική θέση. Γιατί έρχεται το «μετά» και σου γκρεμίζει – για πολλοστή φορά- τα πάντα, αμαυρώνοντας τη χαρά για μετάλλια και νίκες, που εν προκειμένω θεωρούμε έντιμες, καθότι δεν πρόκειται για αφύσικα ρεκόρ ή πυροτεχνήματα. Αντίθετα ήρθαν ως συνέπεια μιας μακριάς, επίπονης πορείας αθλητών με προηγούμενες διακρίσεις και «διαπιστευτήρια», από μια χούφτα χώρα σε καθεστώς κρίσης και με άθλιες υποδομές, κάνοντας τον άθλο να φαντάζει ακόμη μεγαλύτερος. Και κάνοντας να ακουστεί στα πέρατα ο εθνικός ύμνος τούτης της χώρας από το ψηλότερο βάθρο, χαρίζοντας στους απαξιωμένους πολίτες της ρίγος και μια στάλα άδολη χαρά…
Που πριν «αλέκτωρ φωνήσαι τρις», ήρθε η μιζέρια και εθνική κακοδαιμονία μας να τα πάρουν πίσω… Την αρχή έκανε η ανεκδιήγητη Αυγή – το επίσημο κομματικό όργανο της κυβέρνησης - με τα μικρόψυχα δημοσιεύματά της, για να ολοκληρώσει τη μιζέρια η ίδια η κυβέρνηση - εχθρική άλλωστε με την εν γένει αριστεία. Με αποκορύφωμα την εθιμοτυπική υποδοχή των ολυμπιονικών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από όπου έλειπε η «χρυσή» Α. Κορακάκη. Η οποία καταγγέλλει με έντονους τόνους ότι δεν ειδοποιήθηκε από κανένα καταλογίζοντας μεροληψία, υποτίμηση και άλλα πολλά, ενώ η κυβερνητική πλευρά ισχυρίζεται ότι προσκλήθηκε άλλα δεν μπορούσε να παρευρεθεί λόγω απουσίας σε διακοπές. Ποια είναι η πραγματική αλήθεια, μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ και θα αντιδρούμε βάσει θυμικού. Ό,τι κι αν έγινε όμως, θεωρούμε απαράδεκτο, αήθες και ντροπιαστικό για την Προεδρία ότι αδιαφόρησε για την τήρηση, έστω των προσχημάτων, φροντίζοντας- ακόμα και με μετάθεση της συνάντησης - για πλήρη απαρτία των ολυμπιονικών. Όπως θεωρούμε τραβηγμένο, υπεροπτικό και ξένο με το αθλητικό ήθος, το ύφος της Α. Κορακάκη, όταν μια τόσο σπουδαία νίκη δεν μπορεί τέτοιες στιγμές παρά να σε κάνει γενναιόδωρο… Έστω ως φόρο τιμής στα χαμένα ολυμπιακά ιδεώδη, ρε γαμώτο!
===========================================================================================
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #ΑνθρωποςΚαιΚοινωνία #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΟλυμπιακοίΑγώνες #ΟλυμπιακάΙδεώδη #ΑνναΚορακάκη #ΥποδοχήΟλυμπιονικών
