Η «ΑΣΚΗΤΙΚΗ» ως πρότυπο θεατρικής προσέγγισης από το ΚΘΒΕ! Είδαμε & Σχολιάζουμε.
Νιώθουμε ευτυχείς που με την εντός πόλεως «περιοδεία» του έργου και την μεταφορά του στα ανατολικά, αξιωθήκαμε να γίνουμε μάρτυρες ενός θαυμάσιου εγχειρήματος, όσοι αντιμετωπίζουμε δυσκολία πρόσβασης στη Μονή Λαζαριστών. Και μακάρι να ακολουθήσουν το παράδειγμα κι άλλες αξιόλογες παραστάσεις παρόμοιου επιπέδου του ΚΘΒΕ. Σαν την παράσταση «ΑΣΚΗΤΙΚΗ» του Νίκου Καζαντζάκη και σε σκηνοθεσία Ανδρέα Κουτσουρέλη, που απολαύσαμε στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς Μ. Μερκούρη και φύγαμε κατά τι «πλουσιότεροι» μετά τη θέαση- ακρόαση… Νιώθοντας εκείνη την πολύτιμη πληρότητα που όλο και σπανιότερα εισπράττουμε από παραστάσεις…
Για την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, το κορυφαίο πνευματικό έργο του δημιουργού, τα όποια λόγια περιττεύουν και δεν είμαστε σε θέση να μεταφέρουμε ούτε κατ’ ελάχιστο το λόγο του… άλλωστε δεν νοείται συμπατριώτης του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα, που σε ανύποπτη στιγμή της ζωής του να μην έχει ρίξει έστω μια ματιά, έστω σε κάποιο απόσπασμα ενός έργου διάσημου ανά τον κόσμο. Του οποίου οι υπαρξιακές αγωνίες για την πορεία του ανθρώπου και οι βαθείς στοχασμοί για το νόημα της ζωής, τον ηθικό αγώνα, τη σχέση με το θείο, το θάνατο, το σύμπαν, συναντούν τον λυρισμό και ποιητικότητα μιας πένας μοναδικής, σε ένα μείγμα «εκρηκτικό». Αν και εδώ, τα τελευταία χαρακτηριστικά υποχωρούν, δίνοντας προβάδισμα σε μια αυθεντική «κραυγή ψυχής» που καταθέτει δυναμικά και τεκμηριωμένα το απόσταγμα σοφίας χρόνων, μέσα από προτροπές για το «άνω- θρώσκω». Αλλά και μέσα από απρόβλεπτες «αιρετικές» θέσεις για τη σχέση Ανθρώπου και Θεού, με απώτερο στόχο την ανώτατη Επαφή, αφού προηγηθούν οι πέντε βασικοί κύκλοι: Εγώ- Ανθρωπότητα- Γης- Σύμπαντο- Θεός, βάσει των οποίων είναι δομημένο το έργο. Και κάθε ρήση του ένα μικρό πνευματικό διαμάντι, ικανό να προσφέρει τροφή για σκέψεις μιας ζωής.
Πάνω σε τούτο το εξαίσιο κείμενο, στήθηκε μια αντίστοιχης ομορφιάς παράσταση (+) με σπάνιες αρετές, δεδομένης της ξεχωριστής ιδιαιτερότητας και δυσκολίας του. Διότι η δραματοποίηση ενός καθαρά φιλοσοφικού κειμένου- ποταμού με ασφυκτική πυκνότητα νοημάτων, μπορεί να συνιστά μέγιστη θεατρική πρόκληση, ωστόσο η υλοποίηση φαντάζει άθλος… Και εν προκειμένω ο άθλος επετεύχθη με τρόπο υποδειγματικό που θα τολμούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως πρότυπο, με την έννοια ότι απολαύσαμε μια ιδανική θεατρική προσέγγιση ενός κορυφαίου κειμένου και κάπως έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται επί σκηνής παρόμοια κείμενα. Πώς;
Με τον εξαίρετο τρόπο που χειρίστηκε την «Ασκητική» ο σκηνοθέτης Ανδρέας Κουτσουρέλης και οφείλουμε να τον συγχαρούμε πολλαπλά! Για μια σκηνοθεσία σοφά αφαιρετική, συμπυκνωμένη, μελετημένη, χωρίς τίποτα περιττό… εξαιρετικά λιτή ώστε να αναδείξει τον σπουδαίο λόγο, χωρίς σκηνική «φλυαρία»… υπέροχα ποιητική με έντονη θεατρικότητα ωστόσο, χωρίς την παραμικρή υπερβολή… Αντίθετα η όλη ατμόσφαιρα έδεσε αριστοτεχνικά με το περιεχόμενο και οι ευρηματικοί συμβολισμοί απέδωσαν τα λεγόμενα- στοχασμούς με δραματοποίηση που δύσκολα θα φανταζόμασταν ιδανικότερη! Ένα απέριττο «ασκητικό» σκηνικό με κάποια συμβολικά αντικείμενα, απέδωσαν όλο το βαθύ νόημα του κόσμου του Καζαντζάκη, χάρη στη φαντασία και το καθαρό όραμα του σκηνοθέτη, που έθεσε χαρακτηριστική, προσωπική σφραγίδα στο έργο. Το οποίο εμφανώς μελέτησε σε βάθος και κατάφερε μέσα σε μία μόλις ώρα (!) να μεταφέρει την πεμπτουσία του, επιλέγοντας τα πλέον ουσιώδη από ένα χειμαρρώδες φιλοσοφικό κείμενο, αντικειμενικά πολύ δύσκολο στην προφορική παρακολούθηση. Εντούτοις όχι μόνο δεν κούρασε ή δυσκόλεψε, αλλά δόθηκε σχεδόν εύληπτα με σπάνια δεξιοτεχνία, αφενός λόγω των μελετημένων επιλογών αποφεύγοντας οποιαδήποτε φλυαρία κι αφετέρου λόγω των εύστοχων παύσεων (μοναδική η συμβολή τους!) που έδιναν «ανάσες» και χρόνο «κατανόησης» μεταξύ των πυκνών νοημάτων.
Παράλληλα, το κομμάτι «θέαμα»- υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, υπηρέτησε με απόλυτο σεβασμό και ποιητικότητα το λεκτικό, σε ένα πνεύμα «ιεροτελεστίας» και με έναν έξοχο «τελετουργικό» ρυθμό και ροή, όπου λόγια, κινήσεις, σώματα, όργανα, υπάκουαν με ακρίβεια και άψογο συντονισμό σε συγκεκριμένους κώδικες με συγκεκριμένο στόχο… Χωρίς αυτό να αφαιρεί τον παλμό και ζωτικότητα των ηθοποιών, την «γήινη» διάστασή τους, ενισχυμένη επιπλέον από την άμεση επαφή με το κοινό, κατεβαίνοντας στην πλατεία και απευθύνοντας τα λεγόμενα «προσωπικά» σε θεατές, κοιτώντας τους στα μάτια, ως ζώσα, ρεαλιστική πραγματικότητα. Και με επιπλέον ευφάνταστο σκηνοθετικό στοιχείο, το ηχητικό «ντύσιμο» της παράστασης από τους ίδιους τους ηθοποιούς, με ήχους κατά βάση κρουστών σε απρόσμενες εκδοχές και ενίοτε πνευστών, που δημιουργούσαν μία άκρως υποβλητική υπόκρουση, ενισχυτική των κομβικών σημείων.
Σε αυτό το σκηνοθετικό πνεύμα ενός τόσο ιδιαίτερου έργου, κινήθηκαν με θαυμαστή ισορροπία οι 6 ισοδύναμοι ηθοποιοί (Στάθης Βούτος, Κώστας Ίτσιος, Ανδρέας Κουτσουρέλης, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Νίκος Νικολάου, Δημήτρης Παλαιοχωρίτης) με ένα εξαιρετικά επιλεγμένο κάστινγκ φυσιογνωμικά, που ωστόσο διακρίθηκαν επιπλέον για το κυρίως εκφραστικό μέσο που εδώ ήταν καταλυτικό: την άψογη, ολοκάθαρη άρθρωση και εκφραστική εκφορά του λόγου, ως βασικό εργαλείο για την ανάδειξη του κειμένου. Που σε συνδυασμό με τις ακριβέστατες παύσεις, την αμεσότητα με το κοινό, το αξιοθαύμαστο δέσιμο συνόλου ως «ένας» άνθρωπος σε διάλογο με τις εσωτερικές φωνές του, καθώς και την σοφά μελετημένη κινησιολογία «τελετής» και ατμόσφαιρα μυσταγωγίας, ευθύνονταν για το σπάνιο καλλιτεχνικό επίτευγμα. Στο οποίο συνέβαλαν καθοριστικά, το συμβολικό σκηνικό με πέντε σχοινένιους κύκλους να δεσπόζουν στο δάπεδο με τη μορφή σπείρας και τον πέμπτο κύκλο ανοιχτό… τα λιτά «ασκητικά» κοστούμια σε υπόλευκα χρώματα… οι άκρως αποτελεσματικοί φωτισμοί… η υπέροχη «μυστηριακή» μουσική των κρουστών, παραγόμενη ζωντανά επί σκηνής…
Κλείνοντας (=) και μιλώντας για παραγωγή του ΚΘΒΕ, νιώθουμε την ανάγκη να σχολιάσουμε τη διάρκεια της παράστασης, καθώς η συγκεκριμένη κρατική σκηνή τελευταία επιδεικνύει ένα είδος εμμονής με την τρίωρη διάρκεια των παραστάσεών της, κουράζοντας. Για να πούμε ότι η «Ασκητική» είναι ένα τρανό παράδειγμα του πώς μπορείς με τη βοήθεια του ταλέντου, μέσα σε μία μόνο ώρα, να προσφέρεις βαθιά ουσία ταυτόχρονα με υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου ψυχαγωγία, ως κυριολεξία του όρου… Τί άλλο μένει πέρα από ένα «ΕΥΓΕ»;
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
7 ΣΤΑ 10
.
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΚΘΒΕ #ΔημοτικόΘέατροΚαλαμαριάς #Ασκητική #ΝίκοςΚαζαντζάκης #ΑνδρέαςΚουτσουρέλης
=================================================================================
7α Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης 2017
ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΒΡΑΒΕΙΩΝ – ΔΕΥΤΕΡΑ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 – ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ
Πληροφορίες για τη μεγάλη βραδιά – Προσκλήσεις: Προσεχώς
=================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
