Από τον μουσικό Φώτη Τουμανίδη.
Και επιτέλους είδα κι εγώ το Bohemian Rhapsody. Πολύ καλή ταινία, τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Δεν κατάλαβα γιατί σε κάποιους μουσικούς δεν άρεσε, Ίσως καθώς παρακολουθούσαν ξέχασαν ότι ήταν ταινία και όχι ντοκιμαντέρ. Αλλά αρκετά με την ταινία, ας δούμε λίγο τον Freddie και τους Queen.
Γεννήθηκε στην Zanzibar από Πέρσες γονείς και μεγάλωσε στην Ινδία, εσώκλειστος σε Βρετανικού στυλ σχολείο. Το αρχικό του όνομα ήταν Farrokh Bulsara. Το Freddie Mercury όντως δεν ήταν απλά ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, αφού το άλλαξε επίσημα στο ληξιαρχείο όταν ξεκίνησε τους Queen. Η ενασχόλησή του με τη μουσική ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Επτά χρονών άρχισε μαθήματα πιάνου (κι αυτή πολύ ωραία ταινία αλλά άσχετο). Ήταν μόλις 12 όταν έφτιαξε την πρώτη του μπάντα, τους Hectics με τους οποίους έπαιζε διασκευές rock ‘n’ roll κομματιών.
Προφανώς, η παραδοσιακή μουσική της χώρας του δεν του τράβηξε το ενδιαφέρον, γιατί γενικά άκουγε δυτική μουσική. Σύμφωνα με άτομα που τον γνώριζαν τότε, είχε πολύ καλό αυτί και όποιο κομμάτι άκουγε στο ραδιόφωνο το έπαιζε στο πιάνο. Όπως λέει και το “Radio Ga Ga”, το ραδιόφωνο ήταν ο μοναδικός του φίλος εκείνα τα χρόνια. Προς το τέλος της εφηβείας του, η οικογένεια Bulsara μετακόμισε στην Αγγλία, για να γλυτώσουν μια αιματοβαμμένη επανάσταση (ευτυχώς και για αυτούς αλλά και για εμάς τους οπαδούς των Queen). Στην καινούρια του πατρίδα, έγινε μέλος διαφόρων συγκροτημάτων τα οποία όμως δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι μεγάλο.
Όταν το 1970 διαλύθηκε η μπάντα του Sour Milk Sea (αν υπήρχαν σήμερα θα λέγονταν SMS) μπήκε στους Smile, την μπάντα των Roger Taylor και Brian May, αντικαθιστώντας τον τραγουδιστή τους. Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στην μπάντα ο μπασίστας John Deacon και ο Mercury μετονόμασε την μπάντα σε Queen. Τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς έπαιξαν το πρώτο τους live και από τότε μέχρι και το θάνατο του Freddie η μπάντα αποτελούνταν από τα ίδια άτομα. Till death did them part. Ηχογράφησαν τότε ένα demo με τέσσερα κομμάτια τους, αλλά καμιά εταιρία δεν ήθελε να τους υπογράψει.
Ο Mercury ήταν αυτός που τους ωθούσε πάντα να πειραματίζονται και με τον ήχο τους αλλά και με την εμφάνισή τους στη σκηνή. Από progressive rock μέχρι glam και disco like, δεν σταμάτησαν ποτέ να αλλάζουν. Ό, τι επιτυχία κι αν έκαναν, δεν επαναπαύτηκαν ούτε τη χρησιμοποίησαν σαν συνταγή. Όλα τα μέλη γράφανε κομμάτια ανάλογα με τη μουσική που άκουγαν. Σύμφωνα με μια συνέντευξη του Freddie, ο κάθε δίσκος των Queen ήταν τέσσερις προσωπικοί δίσκοι και γι΄αυτό άργησε να κυκλοφορήσει ολοκληρωμένο προσωπικό άλμπουμ. Μάλιστα, ήταν ο ντράμερ της μπάντας, ο Roger Taylor που έκανε πρώτος σόλο καριέρα, ξεκινώντας από το 1977 με το single “I Wanna Testify”.
Ακόμα και τα βίντεο τους γυρίζονταν με δικές τους ιδέες. To I want to break free, γραμμένο από τον Deackon, έγινε το γνωστό σε όλους μας βίντεο, με τα όλα τα μέλη ντυμένα γυναίκες, μετά από ιδέα του ντράμερ. Γνωστό είναι βέβαια περισσότερο στην Ευρώπη και στη Ν. Αμερική, αφού οι πουριτανοί του Αμερικάνικου Mtv δεν δέχτηκαν να το παίξουν. Δεν πειράζει αν δείχνεις 67 φόνους σε μια ταινία του Hollywood, πειράζει αν δείχνεις έναν άντρα ντυμένο γυναίκα.
Άφησαν πίσω τους πάρα πολλά εκπληκτικά κομμάτια, και δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι παγκοσμίως που δεν έχουν σιγοτραγουδήσει παρέα με τον Mercury κάποιο από αυτά. Είχαν κι αυτοί βέβαια τις αμφιβολίες τους. Το Another one bites the dust, ηχογραφημένο κατά κύριο λόγο από τον Deackon, δεν πίστευαν ότι είχε προοπτικές. Ήταν ο Michael Jackson που τους έπεισε να το κυκλοφορήσουν ως single, και καλά έκανε μιας κι έγινε το κομμάτι με τις περισσότερες πωλήσεις.
Πέθανε το 1991 στην ηλικία των 45 ετών, καταπτοημένος από την αρρώστια του, αλλά ασταμάτητος μουσικά αφού το 1990 ηχογράφησαν τον τελευταίο τους δίσκο με τίτλο “Innuedo”.
Show must go on λοιπόν, κι εμείς συνεχίζουμε να τραγουδάμε μαζί του.
Φωτογραφικό υλικό
