Ωραία η ποιητικότητα, αλλά δεν αρκεί… Είδαμε τη παράσταση «Ο Βίος του Ευστράτιου» & Σχολιάζουμε…
Ήταν μια καλή ευκαιρία να δούμε σε «θερινή εκδοχή», μια παράσταση που ανέβηκε την άνοιξη στο Μπενσουσάν Χαν και δεν προλάβαμε. Της οποίας το δελτίο τύπου προϊδεάζει για κάτι ιδιαίτερο και δεδομένου του ενδιαφέροντός μας για το τοπικό θέατρο, ήταν εύλογη η επιθυμία να παρακολουθήσουμε την παράσταση με τίτλο «Ο Βίος του Ευστράτιου», σε κείμενο και σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη, στο θέατρο Κήπου. Δυστυχώς δεν μοιράστηκαν πολλοί την ίδια επιθυμία και ο μεγάλος θεατρικός χώρος – ακατάλληλος, όπως έχουμε ξαναπεί, για παρόμοιας εμβέλειας παραστάσεις – φάνταζε άδειος… Ωστόσο το προσπερνάμε και πάμε στο προκείμενο…
Όπου ο κεντρικός ήρωας Ευστράτιος είναι ένας σύγχρονος μεγαλοεπιχειρηματίας καταγόμενος από το χωριό Βροντού της Πιερίας, που κάπου στην εφηβεία απαρνιέται οριστικά τον τόπο του για να κυνηγήσει μεγάλες φιλοδοξίες, με αποκορύφωμα την αγορά του ίδιου του χωριού του για την εξυπηρέτηση επενδυτικών σχεδίων. Διάγοντας τις τελευταίες μέρες της ζωής του και λίγο πριν πεθάνει, η αρραβωνιασμένη κόρη του αναζητώντας τις ρίζες και το άγνωστο παρελθόν του πατέρα της, καταφθάνει στο χωριό και έρχεται σε επαφή με ανθρώπους- κλειδιά. Μέσα από τις αφηγήσεις και τις μνήμες τους, θα αναδυθούν σημαντικοί σταθμοί του βίου του πατέρα της, το σμίξιμο των γονιών του, οι μαρτυρίες της γυναίκας του, ο ασφυκτικός περίγυρος του χωριού, πρόσωπα που σημάδεψαν την πορεία του, η φυγή προς το όνειρο… Με τον τελευταίο «απολογητικό» μονόλογο να ανήκει στον ίδιο, λίγο πριν εκπνεύσει μετά τον τελευταίο χορό- ξέσπασμα…
.
Ξεκινώντας από τα θετικά (+) της παράστασης, αξίζει να μνημονεύσουμε τις υποκριτικές και φωνητικές επιδόσεις των 9 ηθοποιών, που ως ένα γερά δεμένο σύνολο- ισοδύναμοι όλοι τους- απέδωσαν άριστα τις ιδιαίτερες σκηνοθετικές επιλογές. Αποτελώντας τα μέλη ενός ενιαίου «χορού», συμμετείχαν άλλοτε ομαδικά ως χωρικοί κι άλλοτε ατομικά ως μεμονωμένοι χαρακτήρες στα δρώμενα, με ατμοσφαιρικές, εκφραστικές, ενίοτε παθιασμένες ερμηνείες, με ιδιαίτερη έμφαση στην μελετημένη, ακριβή κινησιολογία υπό μορφή «τελετουργικού» και κυρίως με εντυπωσιακά δουλεμένες φωνές στην απόδοση των τραγουδιών. Τα οποία αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι του εγχειρήματος, καθώς συνόδευαν σταθερά την πλοκή, με επιλογές κυρίως από το κλασικό λαϊκό ρεπερτόριο, δοσμένες όμως εντελώς πρωτότυπα με μορφή πολυφωνικών «ύμνων»…
Περνώντας στην αμφιλεγόμενη σκηνοθεσία (–) του Θωμά Βελισσάρη, τα πράγματα… περιπλέκονται. Διότι διακρίναμε μια εμφανή πρόθεση για κάτι διαφορετικό με διάσπαρτα εμπνευσμένα στοιχεία, που όμως δεν ευοδώθηκε επαρκώς- εξαιτίας και των προβλημάτων του κειμένου όπως θα αναφερθούν παρακάτω. Η επιλογή του σκηνοθέτη να συγκεράσει τη δομή (τρόπον τινά) της αρχαίας τραγωδίας με «χορό» και «υποκριτές», παράλληλα με ύφος και τελετουργικό μιας «Θείας Λειτουργίας», ενισχυμένη από στοιχεία Βυζαντινού Μέλους ώστε να παραπέμπει σε «Συναξάρι Αγίου», εντέλει κατάφερε να δώσει μια «μη ταυτότητα» στην παράσταση, από την οποία έλειπαν στίγμα, ατμόσφαιρα, πειστικότητα. Ή ακριβέστερα ένα συγκεχυμένο μείγμα τεχνικών και προθέσεων που δεν οδηγούσαν σε κάτι σαφές, κάπως σαν «να τα χωρέσουμε όλα για να κάνουμε τη διαφορά», τη στιγμή που η δομή και ουσία του κειμένου δεν «έφτανε» να στηρίξει τόσο φιλόδοξες επιλογές, έτσι κι αλλιώς πλεονάζουσες. Ωστόσο υπήρξαν επιμέρους σκηνές εμπνευσμένες έως ποιητικές– σαν το θαυμάσιο σμίξιμο των γονιών του Ευστράτιου- ωραία γενικά κινησιολογία και άριστος συντονισμός, ρυθμός χωρίς χάσματα, ευφάνταστες και άψογες εκτελέσεις τραγουδιών, σχεδόν απρόβλεπτες… Κι ενώ τα κοστούμια έδεσαν απόλυτα με τους χαρακτήρες, οι επίπεδοι φωτισμοί έμειναν εντελώς αμέτοχοι στα δρώμενα.
,
Το πλέον αμφιλεγόμενο κομμάτι όμως αφορά στο κείμενο, επίσης του Θωμά Βελισσάρη, στο οποίο συνυπήρξαν αφενός εξαιρετικά χαρακτηριστικά κι αφετέρου σοβαρές αδυναμίες.Ο έξοχα ποιητικός και «ψαγμένος» τρόπος έκφρασης, προδίδει αναμφίβολα μια ταλαντούχα. λογοτεχνική πένα και ήταν το στοιχείο που απολαύσαμε, ξεχνώντας σε στιγμές τις αδυναμίες και ήταν αυτό που κρατήσαμε ως επίγευση. Όμως όσο απολαυστική κι αν ήταν η ποιητικότητα στην έκφραση, δεν έπαυε το έργο σαν σύλληψη ιδέας, να στηρίζεται σε μια ρεαλιστική συνθήκη με συγκεκριμένα δεδομένα και παραδοχές. Και σε αυτό το κομμάτι έπασχε σοβαρά από άποψη εσωτερικής δομής, αληθοφάνειας, συνοχής στην πλοκή, ξεκάθαρου στόχου, παρουσιάζοντας λογικά ή χρονικά κενά, ασάφεια στο ζητούμενο, αναπάντητα ερωτήματα… ένα νεφελώδες έργο που παρότι ποιητικά δοσμένο, πάσχισε να πει πολλά και σημαντικά, αλλά κάπου μπλέχτηκε σε… παρακαμπτήριους και έχασε την ευθεία οδό.
Καταλήγοντας (=) εκτιμούμε την φιλότιμη (και φιλόδοξη) προσπάθεια μιας ιδιαίτερης θεατρικής προσέγγισης, τα αξιόλογα στοιχεία της παράστασης σε επίπεδο ερμηνειών, σκηνοθεσίας και κειμένου, ωστόσο φεύγοντας νιώσαμε τις «αποσκευές» μας πολύ ελαφρές…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
5,5 ΣΤΑ 10
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΚήπου #ΓιορτέςΑνοιχτού Θεάτρου #ΟΒίοςΤουΕυστράτιου #ΘωμάςΒελισσάρης
.
Δείτε & αυτά:
–ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ 2017. [Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος & Σεπτέμβρης] Θέατρο, συναυλίες, φεστιβάλ και άλλα πολλά. ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΕΔΩ
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2017: Θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες –ΕΔΩ
–Καλοκαιρινές θεατρικές περιοδείες 2017 – ΕΔΩ
–Καλοκαιρινές Συναυλίες 2017 –ΕΔΩ
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα. Πρόγραμμα παραστάσεων –ΕΔΩ
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ – ΕΔΩ
–Σινεμά με Θέα 2017 στο Μέγαρο Μουσικής: Πρόγραμμα προβολών – Ταινιών –ΕΔΩ
–ΕΙΔΑΜΕ θεατρικές παραστάσεις & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ –ΕΔΩ
–ΕΙΔΑΜΕ μουσικές συναυλίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ –ΕΔΩ
-Φεστιβάλ Καλοκαιριού 2017 –ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
