Η Κουλτουρόσουπα καταγράφει, σημειώνει και σχολιάζει ότι θεατρικό παίχτηκε το καλοκαίρι που μόλις [μας] τελείωσε…
http://www.youtube.com/watch?v=Hwp9nV_pl1o
Το οποίο μπορεί να μην είχε τις μεγάλες παραγωγές, μπορεί να μην υπήρξε ο συντονισμός παραστάσεων της προηγούμενης σεζόν, μπορεί να μην μπλοκάρισε το μυαλό μας που να πάμε και τι να αφήσουμε, αλλά πείτε μας, κάθε χρόνο δεν λέμε τα ίδια και τα ίδια;
Υγ. θετικά και αρνητικά, επίτηδες τα ανακατέψαμε…
Η καλύτερη παράσταση του καλοκαιριού.
«ΜΗΔΕΙΑ» του Ευριπίδη.
«το ανδρικό στοίχημα που συνάρπασε»
Την σκηνοθέτησε ο βετεράνος Σπύρος Ευαγγελάτος και τον ομώνυμο ρόλο ερμήνευσε, ο Γιώργος Κιμούλης.
3 ενδιαφέρουσες παραστάσεις που έπρεπε να δειτε.
Μίκης Θεοδωράκης «ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ…»
Σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Με Γρηγόρη Βαλτινό, Αρη Λεμπεσόπουλο, Φιλαρέτη Κομνηνού, Κώστα Μακεδόνα, Γιώτα Νέγκα και πολλούς, μα πάρα πολλούς άλλους.
“ΠΛΟΥΤΟΣ” του Αριστοφάνη.
Με 4πλή ιδιότητα, σκηνοθεσία, μετάφραση, μουσική, ερμηνεία, Διονύση Σαββόπουλου.

«ΒΑΚΧΕΣ» του Ευριπίδη.
Σκηνοθεσία Δημήτρης Λιγνάδης με Σάκη Ρουβά, Ρούλα Πατεράκη Γιάννη Καρατζογιάννη, Δημήτρη Λιγνάδη, Μαρία Κίτσου, κ.α.
Η καλύτερη ανδρική ερμηνεία.
Θέλει και ρώτημα; Καθηλωτικός Γιώργος Κιμούλης στην επιβλητική «Μήδεια» του.
Η Χειρότερη σκηνοθεσία.

Μετέτρεψε ένα σατυρικό δράμα χρόνων με αξίες και συμβολισμούς σε μια φτηνή επιθεώρηση, κακής σκηνοθεσίας, με στοιχεία επιθεώρησης, βωμολοχίας, θηλυπρέπειας, ευτελούς αστεϊσμού. Ποιος; Βασίλης Παπαβασιλείου, για τον «ΚΥΚΛΩΨ» του Ευριπίδη από το Εθνικό Θέατρο μάλιστα…
Το πιο ενθουσιώδες κοινό.
3 ώρες τραγουδούσαν και χειροκροτούσαν ασταμάτητα, στην παράσταση, Μίκης Θεοδωράκης «ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ…».
Η πιο λαϊκή παράσταση.
Δεν χρειάζεται μάντης όταν υπογράφει την σκηνοθεσία ο Σωτήρης Χατζάκης. Στην «ΕΙΡΗΝΗ» ξεπέρασε τον εαυτό του και γι αυτό διασκέδασε τους απλούς, εξόργισε τους κουλτουριάρηδες θεατές.
Το πιο λαμπρό αστέρι φορά εσώρουχο ΜΙΝΕΡΒΑ.
Για το πολυφωτογραφημένο βρακί του Ρουβά που τόσος ντόρος έγινε, κανένας τελικά δεν έμαθε αν όντως ήταν της συγκεκριμένης μάρκας, ή ήρθε πακέτο από τα σαλόνια του Ρομπέρτο Γκαβάλι. Άλλωστε τι σταρ θα ήταν αν δεν υπήρχαν και τα μυστήρια…
Καραμπέτη, όχι άλλο τραγωδία αγάπη μου…
Την αγαπάμε τόσο γι αυτό και την «πειράζουμε… [όχι ότι δεν το πιστεύουμε]. Καλή, χρυσή, ταλαντούχα, αλλά δεν θέλουμε να σε βλέπουμε να υποφέρεις τα τελευταία 100 συναπτά καλοκαίρια… με τα ίδια και τα ίδια. Θέλουμε να γελάσει το χειλάκι σου… και εμείς μαζί σου.
Η επανεμφάνιση που πέρασε και δεν ακούμπησε…
Αφού ξεπέταξε η ΠΕΜΗ ΖΟΥΝΗ την πολιτική [να’ναι καλά ο κόσμος και το ΠΑΣΟΚ], συνέπραξε με Αντώνη Καφετζόπουλο αλλά και με 2 ΔΗΠΕΠΕΘΕ παρακαλώ, Αγρινίου και Καλαμάτας. Με τόσο κόσμο μαζεμένο και σκηνοθέτη τον Βασίλη Νικολαΐδη, είπαν να κάνουμε μια «ΕΛΕΝΗ», κάποιου Ευριπίδη. Και το έκαναν και τι καταλάβαμε;
Η πιο ολιγόλεπτη βαρετή φιρμάτη παρουσία.
Βαριεστημένος, κουρασμένος, τυπικός και άχρωμος ήταν και πρεμιέρα… Γιώργος Κωνσταντίνου, ως Ποιητής της Παράβασης στην «ΕΙΡΗΝΗ» του ΚΘΒΕ.
Χειρότερη Σκηνοθεσία, [Νούμερο 2]
Να μας το έλεγαν δεν θα το πιστεύαμε. Ότι σπουδαίος Δήμος Αβδελιώδης σκηνοθέτησε, το πιο σωστό θα ήταν κατακρεούργησε έναν Λόρκα με τις φαεινές κουκλοθεατρικές ιδέες του τόσο, που μας πήρε ο ύπνος και η βαρεμάρα βλέποντας «ΠΕΡΛΙΜΠΙΝ και ΜΠΕΛΙΣΑ», με Στέλιο Μάινα και Δήμητρα Ματσούκα. Συμπέρασμα. Και οι σπουδαίοι έχουν τις ατυχίες τους.
Η πιο πολυσυζητημένη παράσταση.
Οι «ΒΑΚΧΕΣ» πολύ πριν δούμε τον Ρουβά, αλλά και αφού τον «καμαρώσαμε»… μετά…
Το πιο ταλαντούχο νέο πρόσωπο.

Δημήτρη Πασσά λένε το παλικάρι και στις “ΒΑΚΧΕΣ” έπαιζε τον Πενθέα. Μια λέξη για αυτό το πρόσωπο, καταλυτικός. Φωνή, σώμα, ανάστημα, κίνηση, βλέμμα, συναίσθημα, ερμηνεία, όλα σε ένα. Όσο ήταν πάνω στη σκηνή, χάζευες μαζί του και δεν ήθελες να φύγει. Λαχταράμε να τον δούμε σε επόμενες παραστάσεις.
Η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του καλοκαιριού.
Όπου κι αν έπαιξε, τιγκάρισε. Φίσκα σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό… μέχρι την ιστορική Μακρόνησο για να δουν «ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ – ΠΟΙΟΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ».
2 σελέμπριτι… τραγωδοί…
Το΄δαμε κι αυτό! Είχαμε τον πονοκέφαλο Ρουβά και ξάφνου από το πουθενά… μας προέκυψε και ένας Τάκης Ζαχαράτος να παίζει «ΣΦΗΚΕΣ»… τρομάρα του… Και όχι, όχι, όχι, δεν φταίει η κρίση…
H πιο επιβλητική παρουσία.
Πέρα από φωνή καμπάνα, έδωσε ρέστα με την αγέρωχη παρουσία της η τραγουδίστρια Γιώτα Νέγκα στο «ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ». Μαζί με μας βέβαια, έχουν μαγευτεί χιλιάδες. Η γυναίκα δεν παίζεται.
Ο πιο πολυπληθής θίασος.
Τους μετρήσαμε έναν –έναν και πάντα κάποιος μας ξέφευγε. Τελικά ρωτήσαμε την παραγωγή, «πόσοι δουλεύουν συνολικά για την παράσταση «ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ;». Απάντηση, «ηθοποιοί, τραγουδιστές, χορευτές, μουσικοί και τεχνικοί… ξεπερνούν τους 50… Σπάνια περίπτωση για καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, σπάνια για κρίση…
Ο πιο χαρισματικός [και ταλαντούχος] ηθοποιός.
Τον βλέπουμε κάθε καλοκαίρι πρωταγωνιστή τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο όχι να παίζει, όχι να ερμηνεύει, αλλά να καταπίνει οποιοδήποτε ρόλο. Το ίδιο έκανε και φέτος στην «Ειρήνη» του ΚΘΒΕ. Τι άλλο να του πούμε;
Η άλλη μια από τα ίδια μοντερνίστικη παράσταση.
Μικρό γράμμα προς Νικαίτη Κοντούρη. «Αγαπητή μου, τα πατάρια – σκηνή που ανοίγουν, κλείνουν, μεγαλώνουν, μικραίνουν, κρύβουν, αποκαλύπτουν, υπερυψώνονται, μέχρι και πετάνε… έχουμε δει και ξαναδεί πολλάκις φορές. Τα χειλόφωνα επίσης, τα ρούχα με ουρά επίσης, την εκφορά λόγου «όσο πιο δυνατά, τόσο πείθεις τους θεατές», επίσης, τον Χορό να βολοδέρνεται άσκοπα επίσης. Εν ολίγοις, τα χιλιο-είδαμε, τα χιλιο-μάθαμε τα «κολπάκια» σας. Θέλουμε άλλον «ΑΓΑΜΕΝΩΝ»…
Η πιο εντυπωσιακή 10λεπτη θεατρική είσοδος.
Ασθμαίνοντας εμφανίστηκε κουκουλωμένος στα σκοτάδια, κουτσαίνοντας ανέβηκε έναν πελώριο στύλο βγάζοντας κραυγές, άναψε το φως στην κορυφή του και αφού τον ανακάλυψαν οι «ΒΑΚΧΕΣ» και λίγο πριν το ξεγυμνώσουν, είδαμε τον Σάκη Ρουβά. Τα καλά να τα λέμε…
Ο μέχρι εδώ μπορώ, ή αλλιώς, μια από τα ίδια ηθοποιός.
Όπως και να τον δεις, ότι και να παίξει, είναι ίδιος και απαράλλαχτος. Τελευταία απόδειξη, η αδιάφορη συμμετοχή του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου στην «ΜΗΔΕΙΑ» που χαντάκωσε…
Η πιο «δροσερή – καλοκαιρινή» εμφάνιση.
Η Καλλιόπη, Τζένη Θεωνά, στον «ΠΕΙΡΑΣΜΟ» του Ξενόπουλου. Άναψε φωτιές και δεν είχαν πυροσβεστικά στο φουαγιέ του Βασιλικού θεάτρου για να τις σβήσουμε…
2 μονόλογοι με ουσία.
Ωραίος διασκευασμένος λόγος, ανακουφιστικός και μουσικός και κυρίως χωρίς κηρύγματα. Από τον Διονύση Σαββόπουλο στο δικό του «ΠΛΟΥΤΟ».
Η πιο αδιάφορη πολυδιαφημισμένη ντόπια παράσταση.
Έταξαν λαγούς με πετραχήλια, θα ακούγαμε όπερα, και ροκ μαζί, θα το συνδύαζαν και με άλλα πρωτόγνωρα! Και τι είδαμε; Έναν, μια τρύπα στο νερό… «ΟΘΕΛΛΟ», [από τον θίασο του Φίλιππου Μοδινού]…
Η πιο μουσική παράσταση.
Αθάνατα τραγούδια, αθάνατος, ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ «ΠΟΙΟΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ»…
To περισσότερο χειροκρότημα.
Μπορεί να πιάστηκαν τα χέρια μας, αλλά όχι και ο ενθουσιασμός μας για την παράσταση ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ “ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ”.
Η πιο σικάτη παράσταση.
Από τα ρούχα έως τα σκηνικά, από τις μουσικές έως τις ερμηνείες, φτάνοντας στην σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου και την «ΜΗΔΕΙΑ».
Η πιο «ανεβαστική» λόγω κρίσης παράσταση.
Κουράγιο και μήνυμα αισιοδοξίας για όλους τους Έλληνες ΣΗΜΕΡΑ, η ζωή, οι αγώνες, τα τραγούδια του… ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ “ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ”.
Η πιο ατάλαντη ηθοποιός.
Οι χορευτές στο «dancing with the stars» που παρουσίαζε, θα έπαιζαν σίγουρα καλύτερα. Ζέτα Μακρυπούλια στα «Βαφτίσια» του Νίκου Μουτσινά.
Η μεγαλύτερη φόλα.
Ακόμη προσπαθούμε να συνέλθουμε..
«ΠΕΡΛΙΜΠΙΝ και ΜΠΕΛΙΣΑ» του Λόρκα σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη.
Οι πιο «ενοχλητικοί» θεατές – μη θεατές.
Ήρθαν εξοπλισμένοι και αποφασισμένοι με φωτογραφικές, βιντεοκάμερες και σμαρτ-φον κινητά να απαθανατίσουν τον ΘΕΟ. Και ο θεός – Ρουβάς ήταν μπροστά τους και ήταν και γυμνός. Λίγο το’χετε; Μια γρήγορη βόλτα στο YouTube, θα πειστείτε για του λόγου το αληθές, 100άδες τα βιντεάκια..
Η μεγάλη απογοήτευση.

Ο «ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ» της Ελλης Παπαδημητρίου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου με εξαιρετική σύνθεση θιάσου, Κονιόρδου, Κοκκίδου, Κατσανδρή, Ουζουνίδου, Παλαιολόγου. Ωστόσο κακοφτιαγμένο, αδιάφορο, βαρετό, επαναλαμβανόμενο, άνευρο, στατικό.
Το πιο ενδιαφέρον σκηνικό.
Ένα σύγχρονο, ελιτιστικό, διεισδυτικό γυάλινο κουτί… που ενώ δεν μιλούσε, φώναζε.. Του Γιώργου Πάτσα για την παράσταση «Μήδεια».
Η χειρότερη παράσταση σε επανάληψη.
Από πέρσι φωνάζαμε αλλά καμιά αστυνομία θεάτρου δεν μας άκουσε να περιμαζέψει τα «Βαφτίσια» του Νίκου Μουτσινά. Ότι μπορούσαμε να κάνουμε το κάνουμε.
Το 5λεπτο παθιασμένο χειροκρότημα.
Ήρθε στον Κήπο και «μάζεψε» ενθουσιασμό, συγκίνηση, θαυμασμό, εισιτήρια και ως συνήθως ένα καραμπινάτο θριαμβευτικό χειροκρότημα όρθιων θεατών. Η «ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ» της Νένας Μεντή.
Η επανάληψη που δεν έσπασε ταμεία.
Χρυσορυχείο περίμεναν, αλλά δεν φτούρησαν «ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ» στην περιοδεία τους.
Ο καλύτερος Χορός.
Μπαλετικός, αέρινος και συνάμα σύμβουλος καλών ή κακών μαντάτων, ενορχηστρωμένος αλλά και με έκδηλη την αγωνία σε κάθε βηματισμό τους. Για την «Μήδεια» μιλάμε και αυτοί ήταν… Τάσος Αλατζάς, Νίκος Αναστασόπουλος, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Χάρης Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Καραβιώτης, Σταύρος Καραγιάννης, Δημήτρης Καραμπέτσης, Δημήτρης Μόσχος, Δημήτρης Μυλωνάς, Δημήτρης Παπανικολάου, Παντελής Φλατσούσης, Γεράσιμος Σκαφίδας.
Η πιο εμπορική επανάληψη.
Ευτυχώς, η δυστυχώς… «Βαφτίσια» του Νίκου Μουτσινά.
Οι 3 χειρότερες παραστάσεις με τίτλους.
«ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ»
“ΚΥΚΛΩΨ“
«ΠΕΡΛΙΜΠΙΝ ΚΑΙ ΜΠΕΛΙΣΑ»
Το μεγαλύτερο sold out στο θέατρο Δάσους Θεσσαλονίκης.
Κοπήκαν [πιστέψτε το…] 3.800 εισιτήρια για τα «Βαφτίσια» του Νίκου Μουτσινά, τέτοια νούμερα δεν υπάρχουν πια…
Αυτάααα…
και τώρα λέμε…
καλό φθινόπωρο…
Φωτογραφικό υλικό