50΄ υπαρξισμού η παράσταση «Relic» στο φεστιβάλ Αθηνών. Eίδαμε και σχολιάζουμε.
Βρεθήκαμε στο φεστιβάλ Αθηνών για την παράσταση/performance του Ευριπίδη Λασκαρίδη «Relic». Ο ευρηματικός σκηνοθέτης με την ομάδα του Ομάδα Ώσμωσις και με αφορμή τη λατινική λέξη Relic (Relinque)- παραπέμπει σε αυτό που απομένει: πρόσωπα, γλώσσες, ιστορίες- δημιουργεί μια οξύμωρη θεατρική μορφή και μας παρουσιάζει μια θεατρική δράση πενήντα συνεχόμενων λεπτών χωρίς διάλλειμα σχεδόν σουρεαλιστική και εξπρεσιονιστική.
Κατά το δελτίο τύπου: «Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης σχεδιάζει μια μαγική όσο και παράδοξη παράσταση εμβαθύνοντας με νέα ένταση στην μεταμόρφωση και την γελοιότητα, εκεί όπου το παιχνίδι και η έρευνα, το εξαντλητικό νόημα και η ανοησία ενισχύουν το ένα το άλλο. Το έργο ξεδιπλώνεται σαν ένα ταξίδι μεταμορφώσεων και η ιστορία του είναι τόσο η ιστορία ενός προσώπου όσο κι ενός τόπου. Το χιούμορ εναλλάσσεται με την ανησυχία και το παράδοξο με το οικείο. Σε αυτό τον κόσμο, το απόκοσμο φαντάζει αφοπλιστικά ανθρώπινο».
Το κύτταρο της μεταμόρφωσης… και ουσιαστικά η όλη θεατρική δράση βασίζεται στην κίνηση μιας τραγελαφικής στεατοπυγικής μορφής που ο ίδιος ο σκηνοθέτης ερμηνεύει και έχει ενδυθεί/μεταμορφωθεί. Πρόκειται για την εξέλιξη ενός θεατρικού προσχέδιου που είχαμε ήδη ξαναδεί από το Μάιο του 2013 στα πλαίσια του Queer Festival –θέατρο Εμπρός με τίτλο «Banana Split» και είχαμε εντυπωσιαστεί.
Η εικόνα μιας αμφίσημης, περίπου άφιλης και ανέκφραστης στεατοπυγικής μορφής που κινείται στο πλαίσιο της θεατρικής σκηνής, είναι ότι περισσότερο αγγίζει ή μπορεί θεωρητικά και πρακτικά να δημιουργηθεί στη θεατρική σκέψη και πρακτική, ως μεταμόρφωση. Οι μειλίχιες κινήσεις/στατικότητα που οδηγούν σε μια παράφορη κίνηση και αναπαράσταση εκφράζοντας πολύ από την ανθρώπινη δράση είναι μια ευφυής ιδέα που τοποθετεί ακραία και χωρίς συμβιβασμούς την ανθρώπινη φύση στο κέντρο που της αρμόζει. Ουσιαστικά είδαμε την ιστορία του υπαρξισμού σε 50΄ παράστασης/performance.
50΄ Υπαρξισμού (20ος αιώνας) και όσα δεν έχουν γραφεί ή ειπωθεί (Ζαν-Πωλ Σαρτρ) για τον αυτοκαθορισμό της συμπεριφοράς μας, τα είδαμε επί σκηνής σε μια εικαστική θεατρική μορφή που είτε πότιζε τα λουλούδια της , είτε ντυνόταν και αγόρευε από μικροφώνου, είτε ξενυχτούσε ως λύκος μοναχικός, είτε ουρούσε στο ένδοξο παρελθόν της , είτε μεταχειριζόταν ως αφεντικό/δυνάστης την υφήλιο στα σίγουρα δημιουργούσε εικόνες συμβολικές και σύγχρονα …αρχετυπικές. Και συνειρμικά ή μονολεκτικά θυμηθήκαμε το γνωστό: «ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Καταδικασμένος, γιατί δεν δημιούργησε, δεν έπλασε μόνος του τον εαυτό του κι ωστόσο ταυτόχρονα ελεύθερος, γιατί από τη στιγμή που πετάχτηκε στον κόσμο, είναι υπεύθυνος για ό,τι κάνει» Ζαν-Πωλ Σαρτρ.
Υπεύθυνος για ότι κάνει και ο Ευριπίδης Λασκαρίδης δημιούργησε ένα Τοτέμ καλλιτεχνικής ευθύνης και ελευθερίας που ως θέαση και αναπαράσταση μας εκφράζει πανανθρώπινα. Ως μοναδική συναισθηματική έλλειψη θεωρούμε την απουσία από μέρους του δημιουργού, μιας περισσότερης αναιδείας, γιατί απλά και συχνά έτσι είναι η ανθρώπινη φύση και τούτο είναι και το μόνο μείον της ολιστικής-υλιστικής θεατρικής δράσης, μαζί με ένα περισσότερο σκηνικό βασανισμό που ήταν απαραίτητος.
Εν κατακλείδι[=]
Η παράσταση/performance Relic είναι μια αρχετυπική θεατρική εικαστική αναπαράσταση της ουσίας και της “φιλοσοφίας” του υπαρξισμού με συχνές δόσεις εναλλασσόμενου γελοίου και τραγικού.
Βαθμολογία
6 στα 10*
Υγ: *για τη σοβαρή απουσία αναίδειας της ανθρώπινης φύσης από μέρους του δημιουργού.
Το RELIC διακρίθηκε στην Ευρωπαϊκή πλατφόρμα Aerowaves και μέχρι το καλοκαίρι θα έχει παρουσιαστεί στη Βαρκελώνη, την Βιέννη και την Πράγα. www.euripides.info
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Xορογραφία – Eρμηνεία: Ευριπίδης Λασκαρίδης
Σύμβουλος σκηνοθέτη: Τατιάνα Μπρε
Κοστούμι: Άγγελος Μέντης
Ηχητικός σχεδιασμός: Κώστας Μιχόπουλος
Φωτιστική εγκατάσταση: Μίλτος Αθανασίου σε συνεργασία με την Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Συνεργάτης μουσικός: Κορνήλιος Σελαμσής
Σύμβουλος δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Πλέσσα
Ειδικές κατασκευές: Μάριος Σέργιος Ηλιάκης, Ιωάννα Πλέσσα
Συνεργάτες Παραγωγής: Νατάσα Κουβάρη,Τζέιμς Κωνσταντινίδης
Φωτογραφίες: Μίλτος Αθανασίου
Φωτογραφικό υλικό
