Φουλ διασκέδαση στο «Ήρθες και θα Μείνεις» με Γρηγόρη και Ζετάκι. Είδαμε στο θέατρο Αριστοτέλειον και σχολιάζουμε…
Με μισή καρδιά βρεθήκαμε ημέρα Χριστουγέννων στην πρεμιέρα του Γρηγόρη Βαλτινού όπου παρουσιάζει την κωμωδία «Ήρθες και θα Μείνεις» των Ρενέ Τέιλορ και Τζόζεφ Μπολόνια στο θέατρο Αριστοτέλειον. Αιτία ήταν η παρτενέρ του Ζέτα Μακρυπούλια. Πριν δεις και κρίνεις, κακό πράμα η προκατάληψη…
…Όπου μια νεαρά καλλονή ηθοποιός ψάχνει απεγνωσμένα δουλειά, μα ποιος σοβαρός καλλιτέχνης να την προσλάβει καθόσον μυαλό κουκούτσι και από ταλέντο; «να φαν και οι κότες…» [ή τα φαινόμενα απατούν;], ώσπου «κάτι θα δει» πάνω της ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης…
Φαινομενικά το έργο (στο παρελθόν το έχω δει δυο φορές με Δανδουλάκη Παπαμιχαήλ και Δανδουλάκη Τσιβιλίκα), είναι εργάκι, σε βαθμό ελαφριάς αισθηματικής κωμωδίας, κάποιων απαραίτητων μηνυμάτων κυρίως να διασκεδάσει ο κόσμος καταλήγοντας… περάσαμε εμείς καλά και αυτοί από το χειροκρότημα ακόμα καλύτερα… Δεν είναι όμως έτσι και εξηγούμε…
Το δίδυμο Ρενέ Τέιλορ και Τζόζεφ Μπολόνια ως μαέστροι στην πλοκή καταστάσεων, στο δέσιμο αταίριαστων προσωπικοτήτων, στην ανάπτυξη χαρακτήρων, έγραψαν ένα σύγχρονο έργο που μπορεί να παίζεται παντού και να είναι πάντα επίκαιρο, καθώς έρωτας και ανεργία δεν είναι τελικά τόσο μακρινοί συγγενείς. Επιπλέον το στόλισαν με αιχμηρές ατάκες που αντικατοπτρίζουν έναν εύκολο ρατσισμό και συνάμα το ελάφρυναν με πλακίτσες για να ρέει ευκολοχώνευτα η παράσταση, μεταξύ άλλων.
Βέβαια για να πλασαριστεί, να αρέσει και να γίνει μεγάλη επιτυχία χρειάζονται δυο πρωταγωνιστές και ένας καλός σκηνοθέτης που να καταλαβαίνει τον ήρωα αλλά και την κουλή… πρωταγωνίστρια. Στην προκειμένη ευτύχησαν και τα δυο. Πρώτα απ΄όλα υπάρχει ο ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός που τελευταίως σκηνοθετεί όλες του τις παραστάσεις. Για τον Γρηγόρη έχουμε γράψει ύμνους, τον αγαπάμε τρελά, τον βραβεύσαμε στα 5α Θεατρικά Κουλτουροβραβεία, είναι ενας σοβαρός και επαγγελματίας άνθρωπος, είναι και κατά κάποιον τρόπο φίλος μου… Τελεία.
Αυτό που καταρχήν του αναγνωρίζω είναι πως έχει πλήρη συναίσθηση αυτού που αναλαμβάνει ας είναι και κατώτερο των επιλογών του. Είναι ένας από τους μεγάλους μαέστρους που κόβει, ράβει, δένει και ξελύνει ένα έργο για να το φέρει στα μέτρα του και στις ανάγκες της εποχής. Τον έχω δει κι΄άλλες φορές στη σκηνή να έχει ουσιαστικά δεύτερο ρόλο και να επιλέγει για κεντρικό άλλο πρόσωπο νεώτερο του για το καλό της παράστασης. Έτσι έκανε και τώρα. Έδωσε απέραντο «χώρο» στην συμπρωταγωνίστρια του, κυριολεκτικά να καταπιεί όλη σχεδόν την παράσταση, μένοντας από πίσω της να συμπληρώνει. Γιατί όμως; Ενώ το έργο είναι ισοδύναμο, το πετσόκοψε, αντιλαμβανόμενος ποιο είναι το ρεζουμέ, ποιο είναι δηλαδή το κεντρικό ερέθισμα που θα κάνει τον θεατή να δεθεί μαζι του, τελικά και αυτόν τον ίδιο.
Για να συμβούν όλα τα παραπάνω ο Βαλτινός πρέπει να πιστέψει στις υποκριτικές δυνατότητες αυτού που θα επωμιστεί τον κεντρικό ρόλο. Εύστοχα τελευταία το έπραξε με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο στο «Επιθεωρητής Έρχεται», γενναιόδωρα το έκανε πράξη με την αμφιλεγόμενη Ζέτα Μακρυπούλια. Σχεδόν είχα θυμώσει μαζί του όταν έμαθα πέρσι πως την διάλεξε για παρτενέρ του. Θα σας πω ακριβώς τι σκέφτηκα: «μα την Μακρυπούλια, την σελέμπριτι Μακρυπούλια είναι δυνατόν;», «την επέλεξε για να γεμίζει άνετα το Ιλίσια», «πάει ξεκούτιανε ο Βαλτινός» και άλλα πολλά…
Ώσπου βγαίνει στη σκηνή του Αριστοτελείου μέσα από το κοινό πρώτη, πρώτη και μόνη της η Ζέτα Μακρυπούλια… Ντυμένη με απλά καθημερινά ρούχα, σαφώς κομψά και βέβαια πανέμορφη, με ένα λογύδριο να μας αυτοπαρουσιάζεται, ποια είναι, τι θέλει και που πάει… Χρειάστηκε ειλικρινά ένα 20λεπτο για να «συνέλθω» από την παρουσία της, δεν μιλώ για εμφάνιση αλλά για τα πώς τα΄ λεγε, πώς στεκόταν και πώς υποστήριζε τον ρόλο της. Για όλους εμάς τους κουλτουριάρηδες που την αμφισβητούμε, για την ακρίβεια δεν την αποδεχόμαστε ακόμα ως ηθοποιό, ο αρχικός χρόνος που αναφέρω είναι ο μεταβατικός κρίκος για να συνειδητοποιήσεις στη συνέχεια πόσο καλή ηθοποιός είναι η Ζέτα Μακρυπούλια στη συγκεκριμένη παράσταση.
Η συνέχεια της είναι σαρωτική. Κυριολεκτικά οργώνει τη σκηνή και κυρίως μέσα από την έξυπνη διαχείριση του ρόλου, πότε χαζούλα, πότε αφελής, πότε έξυπνη, πότε λαϊκή και πότε ναζιάρα, κατακτά κοινό και χειροκρότημα τόσο που ναι κλέβει την παράσταση και από τον ίδιο τον Βαλτινό. Εντυπωσιάστηκα μαζί της και είμαι ένας άνθρωπος που δεν άντεχε ούτε την φωνή της… Δεν θα υπήρχαν βέβαια όλα τα παραπάνω αν δεν συνέβαιναν δυο τινά: Καλό δασκαλιλίκι από τον Βαλτινό και βουτιά στο συναίσθημα του ρόλου από την ίδια. Θεωρώ πως το δούλεψαν πολύ και φάνηκε στο αποτέλεσμα. Οπότε της δίνω συγχαρητήρια αλλά επιφυλάσσομαι για το μέλλον. Παραστάσεις και συμμετοχές τύπου Μουτσινά, αν θέλει να προκόψει… ερμηνευτικά δεν πρέπει να έχουν θέση πλέον στο ρεπερτόριο της.
Υποκριτικά ο Βαλτινός στο «Ήρθες και θα Μείνεις» ήταν ένας βράχος σε θαλασσοταραχή. Είχε μπροστά του μια ξανθιά τσαμπουκαλού γοργόνα και από τα λίγα που είχε να κάνει, ανταπεξήλθε στα περισσότερα με σοφία και ωριμότητα, στον δε τηλεφωνικό διάλογο με τον γιο του μας συγκίνησε… Γιατί όχι σε όλα; Η αλήθεια είναι πως τελευταία τον βλέπουμε σχετικά κουρασμένο, κάτι σαν εξαντλημένο, λίγο σα να βαριέται… και αυτό φαίνεται στη σκηνή. Αν δεν είναι τίποτα άλλο, θερμά τον παρακαλούμε να περιορίσει τουλάχιστον τις πολλές συμμετοχές σε συναυλίες, ομιλίες, παρουσιάσεις, συνεντεύξεις και τα πέρα- δώθε ραδιοτηλεοπτικά τρεχαλητά, ξέρει αυτός…
Κατά τα άλλα, ωραιότατο [όπως όλες οι παραστάσεις με σφραγίδα Βαλτινού] γεμάτο σκηνικό, απαραίτητες καλές μουσικές, όμορφοι φωτισμοί.
Στα πλην[-]… θέλουμε πιο «σοβαρές» παραστάσεις από τον θιασάρχη Γρηγόρη Βαλτινό…πώς να το κάνουμε, μας καλόμαθε…
Εν ολίγοις[=] Μια διασκεδαστική πέρα ως πέρα παράσταση, να πάτε να την δείτε, θα την απολαύσετε.
Βαθμολογία:
6 στα 10
-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
-BINTEO AΥΛΑΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ 25/12/2015
υγ: η θεατρική μας συντάκτρια Αριάδνη Καναβάκη είδε το πρώτο ανέβασμα της παράστασης, πρεμιέρα τότε στο Ιλίσια και έχει μια άλλη γνώμη, εδώ, θεμιτές όλες οι απόψεις στην “Κ“.
Φωτογραφικό υλικό
