Εδώ παπάς. Εκεί παπάς. Μα πού είναι ο παπάς;
Άνθρωποι κλεισμένοι σε κλουβιά περιμένουν τροφή. Ταπεινώνονται καθημερινά γεμίζοντας στόματα και στομάχια με υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή. Φαντασιώνονται το ανθρώπινο, σαν κάτι που ομοιάζει τον Θεό. Ξεχνούν ότι ο Θεός και Άνθρωπος καταλήγουν στην ίδια ουσία. Κι αυτό που τους ενώνει ονομάζεται απλά αγάπη για τη ζωή. Η ζωή αποτελεί θείο δώρο. Το σηκώνουν η μητέρα και ο πατέρας στα χέρια τους και του δίνουν όνομα. Κι έτσι ατελείς και πεπερασμένοι, οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση ότι καθορίζουν την πορεία του. Ημιμαθείς και ανόητοι επίσης, νομίζουν ότι στο χέρι τους τοποθετείται η ανατροφή και η διαπαιδαγώγησή του “δώρου”.
Άνθρωποι κλεισμένοι σε κλουβιά ερωτεύονται υλικά αγαθά. Η ζωή τους αποκτά νόημα μέσα από μια υλιστική αντίληψη για τη ζωή. Αποφεύγουν και αντανακλούν οποιοδήποτε συναίσθημα. Αγαπούν το τίποτα και ακολουθούν τον φόβο. Μπαίνουν στη σειρά για συσσίτια και το θεωρούν φυσιολογικό. Η καθημερινότητά τους τους ξεμυαλίζει. Αδυνατούν να θυσιαστούν. Προτιμούν τη θυσία των Άλλων. Ένας παπάς, φιλόδοξος και ιδεαλιστής, έρχεται σαν από μηχανής θεός να τους θεραπεύσει από την υλιστική τους κατηφόρα και να τους κατευθύνει στο φως. Θυσιάζεται για τους άλλους και κερδίζει την εμπιστοσύνη τους. Φτιάχνει τη δική του εκκλησία και χτίζει προσωπική σχέση με τους πιστούς του. Στο βωμό των ιδεών του, αρνείται να εξομολογήσει και να συγχωρέσει τη μητέρα του. Θυσιάζει τη γυναίκα και το παιδί του. Όνειρό του είναι η οικοδόμηση μιας κοινωνίας ανθρώπων ανιδιοτελών και μη εξαρτημένων από την ύλη.
Πώς όμως να χτιστεί μια τέτοια κοινωνία επάνω σε σαθρά θεμέλια; Πώς να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας δίχως συγχώρεση, οίκτο κι αγάπη; Τα ιδανικά παραμένουν ιδανικά, διότι αποτελούν προορισμό. Ο προορισμός ωστόσο αυτός δεν έχει τόση σημασία όσο το ταξίδι του καθενός από εμάς μέσα στον εαυτό του και σε σχέση με τον Άλλο. Χωρίς αγάπη, ταπείνωση, οίκτο και σεβασμό για τη διαφορετικότητα του Άλλου, τα ιδανικά μεταμορφώνονται σε φαντάσματα-δεσμοφύλακες μιας φυλακής που χτίζουμε για εμάς. Το εδώ και τώρα γεμίζει φως με τη συγχώρεση. Ο ένας χωράει μέσα του τον Άλλον. Κι έτσι οι άνθρωποι ενώνονται. Κι έτσι, μέσα από την ένωσή μας, γινόμαστε ένα με τον Θεό. Και μαθαίνουμε τα θεία δώρα να τα διαχειριζόμαστε σωστά, με ευγνωμοσύνη και αγάπη για τη ζωή την ίδια. Κανενός τη ζωή δεν μπορούμε εμείς οι κοινοί θνητοί να προσδιορίσουμε και να κατευθύνουμε. Ακόμη κι ο απεσταλμένος του θεού για τη σωτηρία των ψυχών μας δεν έχει τη δυνατότητα αυτό να το κάνει σωστά. Εκτός κι εάν… όλοι μας κατανοήσουμε την αξία της συγχώρεσης και του οίκτου για τον πόνο του Άλλου, προτού αναγκαστούμε να θυσιάσουμε και να θυσιαστούμε.
Η παράσταση “ΜΠΡΑΝΤ” του Ερρίκου Ίψεν σε σκηνοθεσία του Δημητρίου Χατζηθεοδοσίου από την ομάδα ΔΥΙΟΣΚΟΥΡΟΣ ΦΟΙΝΙΞ στο Θέατρο Aυλαία φωτογραφίζει εξαιρετικά ανθρώπους που παραμένουν έγκλειστοι στην προσωπική τους φυλακή, των αγαθών και των ιδεών τους. Άνθρωποι μπαινοβγαίνουν σε κλουβιά. Άνθρωποι ακολουθούν την ελπίδα, αλλά αρνούνται να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους. Άνθρωποι έχουν ανάγκη να πιστέψουν, αλλά η πίστη τους δεν διαρκεί πολύ. Θέτουν σε απόλυτη προτεραιότητα τις προσωπικές τους ανάγκες και το Εγώ τους. Δυστυχώς, και ο κληρικός, που αυτο-εντέλλεται να περισώσει τις ψυχές τους και να τις προσανατολίσει στον συνάνθρωπο, υποφέρει από τον ίδιο εγωκεντρισμό. Πιστός στο καθήκον του και σε μια δική του προσωπική δικαιοσύνη θυσιάζει την οικογένειά του. Αρνείται να συγχωρέσει τη μητέρα του και να την κατευοδώσει στον άλλον κόσμο. Θυσιάζει ακόμη και το ίδιο του το παιδί. Δεν μπορεί να νιώσει μέσα του την αγάπη, τον οίκτο, τη συμπόνια. Στο τέλος, παραμένει εντελώς μόνος του. Όλοι τον εγκαταλείπουν. Τον μαστιγώνουν. Του φορτώνουν όλες τους τις ενοχές και τους φόβους. Κι έτσι, ατελής και πεπερασμένος, ταπεινωμένος και γδαρμένος, απεμπολεί το Εγώ του και κατορθώνει να συγχωρέσει τον εαυτό του.
Μουσικές Προτάσεις:
M. Ward. Jailbird.
Jailbird, jailbird, singing through the wires
Cause his cage is closed and he’s stuck inside
Said who’s gonna hear my “Help me, help me” now?
Yeah, who’s gonna hear my “Help me, help me” now?
Help me, help me, help me help me now
Hangman, hangman, knocking on the door
Says heaven can’t wait to have you no more
So who’s gonna hear your “Help me, help me” now?
Help me, help me, help me, help me now
Yeah, who’s gonna hear your “Help me, help me” now?
Help me, help me, help me, help me now
Better go find another best friend somehow
Help me, help me, help me, help me now
Help me, help me, help me, help me now
Angel, angel, coming for me now
On eagle’s wings, down from the clouds
Save my soul before they lay my whole body down
Save my soul before they lay me whole body down
Help me, help me, help me, help me now
So there’s nothing but skin and bones hiding under a dead man’s clothes
Six feet deep in a black box underground
Help me, help me, help me, help me now
.
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
