Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
.
Από τη στήλη «Στον παλμό των φουαγιέ».
.
Όταν γράφω τη λέξη «αγαπητέ» για τον πρόεδρο του ΣΕΗ Σπύρο Μπιμπίλα, δεν πρόκειται για τυπική προσφώνηση, το εννοώ πραγματικά και κυριολεκτώ. Διότι όλα αυτά τα χρόνια, τόσο με τη σεμνή καλλιτεχνική του πορεία, όσο κυρίως με τον θεσμικό του ρόλο ως επικεφαλής του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών που ασκεί με αξιοπρέπεια, εργατικότητα, σοβαρότητα και αυθεντικό νοιάξιμο για τον κλάδο του, έχει κερδίσει την εκτίμηση και σεβασμό όλων, πέραν της επικοινωνιακής προσωπικότητάς του που εμπνέει «εκ φύσεως» μια αυθόρμητη συμπάθεια… Σημαντικότατα προσόντα για κάποιον που εκπροσωπεί τους Έλληνες Ηθοποιούς κι έχει αποδείξει έμπρακτα τη συναδελφική αλληλεγγύη, πασχίζοντας με αφοσίωση για χίλια δυο που μαστίζουν τον χώρο…
Ειδικότερα δε τον τελευταίο χρόνο με τις γνωστές καταγγελίες κακοποίησης στα πλαίσια του κινήματος «metoo», ο πρόεδρος του Σωματείου που εκ των πραγμάτων βρέθηκε στο προσκήνιο, κατά γενική ομολογία στάθηκε με υπευθυνότητα στο ύψος των δύσκολων περιστάσεωνκρατώντας εύθραυστες ισορροπίες με αίσθηση του μέτρου και του δικαίου, εκφράζοντας παράλληλα σε όλους τους τόνους την προσωπική του άποψη περί αυτονόητου σεβασμού… Μέχρι εδώ όλα καλά και άγια και μπράβο του! Άλλωστε δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει διαφορετικά από τη θέση που κατέχει, ακόμα κι αν διατηρούσε προσωπική φιλία με κάποιους εκ των καταγγελλομένων, καθώς η δεοντολογία και ηθική τάξη οφείλουν να αντιμετωπίζονται- και μάλιστα από εκπροσώπους του πολιτισμού- ως σπουδαίες αξίες υπεράνω όλων…
Ωστόσο, για να πούμε την πάσα αλήθεια, είναι γεγονός ότι με αφορμή τα έκτροπα στο χώρο, για πολύ καιρό υπερεκτέθηκε στις τηλεοπτικές εκπομπές ότου φυσικά τον καλούσαν μανιωδώς (πιο βούτυρο στο ψωμί τους δεν γινόταν!) προκειμένου να «μαρτυρήσει» όσα ήξερε με τη γνωστή ανακριτική τακτική των τηλεδικαστών… Ο ίδιος βέβαια επαναλάμβανε μονότονα τα ήδη γνωστά και δημοσιοποιημένα από κανάλι σε κανάλι, αδυνατώντας να προχωρήσει σε περαιτέρω αποκαλύψεις, ωστόσο σχεδόν κάθε συνέντευξη έκλεινε παραδοσιακά με το «τί ετοιμάζετε, πού θα εμφανιστείτε, ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια κλπ.» όπου φυσικά απαντούσε, ακόμα κι από ευγένεια… που σημαίνει τρόπον τινά κάτι σαν το «τερπνόν μετά του ωφελίμου», συνδυάζοντας από τη μια ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στον κλάδο και από την άλλη προσωπική προβολή της δουλειάς του, έχοντας διαθέσιμες γι αυτό πολλές έξτρα ευκαιρίες λόγω αξιώματος που φυσικά στερούνταν οι συνάδελφοί του…
Όταν μάλιστα το τελευταίο διάστημα λόγω έναρξης των δικών αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον και φυσικά οι προσκλήσεις πολλαπλασιάστηκαν, ανακοίνωσε- στην εκπομπή Στούντιο 4 της ΕΡΤ που τον άκουσα- ότι πλέον το Σωματείο αποφάσισε για κάθε θεσμική εμφάνιση του προέδρου, το κανάλι που τον φιλοξενεί θα καταβάλλει το «συμβολικό» ποσό των 200 ευρώ στο ταμείο αλληλεγγύης του υπέρ των άπορων ηθοποιών…
Μια κίνηση που ομολογώ με ξένισε, διότι όλοι οι εκπρόσωποι Σωματείων εφόσον καλούνται σε κανάλια ενημερώνουν την κοινή γνώμη για θέματα του κλάδου τους χωρίς έξτρα… εισπράξεις στα ταμεία τους κι επίσης αν ξεφύγει από συνήθεια η κλασική ερώτηση περί της προσωπικής δουλειάς του προέδρου, τί θα πει ο Σ. Μπιμπίλας «στοπ, αυτό δεν περιλαμβάνεται στην τιμή;» Φαιδρά πράγματα… Διότι μπορεί οι προθέσεις και τα κίνητρα να είναι αγνά για τη στήριξη αναξιοπαθούντων καλλιτεχνών, όμως η συγκεκριμένη πρωτοβουλία μεταφράζεται σε μορφή «εμπορίας», καθώς στην ουσία «πουλά» βάσει κοστολογίου την ενημέρωση περί θεατρικών καταγγελιών…
Το επόμενο «θεματάκι» αφορά στη συμμετοχή του προέδρου του ΣΕΗ στην «σεφερλίδικη» τηλεοπτική σειρά «Super mummy»,για την οποία δεν χρειάζεται να ξοδέψω ΚΑΙ εγώ λέξεις κριτικής, έχουν αποφανθεί σχεδόν οι πάντες κι άλλωστε είναι γνωστή στο πανελλήνιο από χρόνια η ποιότητα χιούμορ του συγκεκριμένου που γαργαλάει τα κατώτερα των ενστίκτων με σεξιστικά, ομοφοβικά, ρατσιστικά ή απλά χαμηλοτάτου επιπέδου παιδαριώδη, χοντροκομμένα «αστεία», αγγίζοντας άλλοτε τη γελοιότητα κι άλλοτε τη χυδαιότητα… γεγονός που προσβάλλει τόσο τη νοημοσύνη όσο και την αισθητική κάθε πολιτισμένου ανθρώπου με στοιχειώδη αυτοσεβασμό… Κάτι όμως που δεν απέτρεψε τον Σπύρο Μπιμπίλα, παραβλέποντας ότι με τη συμμετοχή του σε παρόμοιο ευτελές προϊόν, αφενός υποτιμά ανεπίτρεπτα την καλλιτεχνική ιδιότητα του ηθοποιού και αφετέρου πλήττει σοβαρά το κύρος του θεσμικού του ρόλου, που υπαγορεύει σε ηθικό επίπεδο τουλάχιστον, προσεκτικές επιλογές- αντάξιες του λειτουργήματος που επίσημα εκπροσωπεί… Διότι όσο κι αν αντιδρά στην αρνητική κριτική που δέχεται, ξέρει καλά ότι λόγω θέσης οι επιλογές του αποκτούν αυτονόητα άλλη διάσταση και βαρύτητα.
Όπως επίσης ξέρει ότι «παν νόμιμο δεν είναι απαραίτητα ηθικό» και ότι οι πάντες κρίνονται από τις καθ’ όλα νόμιμες επιλογές που σαφώς δικαιούνται να κάνουν, εισπράττοντας ωστόσο τον ανάλογο αντίκτυπο… και εν προκειμένω ο αντίκτυπος είναι αρνητικός, διότι η παρουσία του επισήμου εκπροσώπου των ηθοποιών σε μια σειρά που κατά γενική ομολογία ευτελίζει την καλλιτεχνική τους υπόσταση, είναι σαν να προσφέρει σημειολογικά «νομιμοποίηση» αυτής της ευτέλειας..σαν να βάζει συμβολικά τη «σφραγίδα του Σωματείου» σε μια δουλειά που με το απαράδεκτο επίπεδό της προσβάλλει και τη σπουδαία αποστολή του «ποιούντος ήθος» ηθοποιού και το κοινό που αντί παιδείας και αγωγής ψυχής υφίσταται άθλια υποτίμηση.. Προφανώς η ανάγκη δουλειάς και οι οικονομικοί λόγοι είναι σεβαστά, ωστόσο για τον κατέχοντα θέση προέδρου που συναισθάνεται την ευθύνη εκπροσώπησης όλου του κλάδου και μοιραία τον αντίκτυπο οποιασδήποτε ενέργειάς του, η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων οφείλει να είναι «αλλιώς»… Διαφορετικά απέχει από αξιώματα κι απολαμβάνει όπως οποιοσδήποτε ηθοποιός πλήρη ελευθερία χωρίς τυπικές και κυρίως ηθικές δεσμεύσεις, κρινόμενος αποκλειστικά για τις προσωπικές επιλογές του…
Με αφορμή δε τελευταία τις διαγραφές «δια βίου» από το Σωματείο των υπόδικων για υποθέσεις βιασμών Φιλιππίδη και Λιγνάδη και του καταγγελθέντος για βίαιη συμπεριφορά Κιμούλη, ανέτρεξα από περιέργεια στο καταστατικό του ΣΕΗ… όπου στο πρώτο κεφάλαιο «Σκοποί», μεταξύ άλλων διάβασα: «Η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την αναγέννηση και πρόοδο της θεατρικής παιδείας» και παρακάτω «Η προαγωγή και εξύψωση του πνευματικού επιπέδου των ηθοποιών»… Άραγε κ. πρόεδρε, θεωρείτε ότι πονήματα σαν του Σεφερλή που «νομιμοποιείτε» με τη συμμετοχή σας, προάγουν τους ανωτέρω υψηλούς σκοπούς ή τους ακυρώνουν προκλητικά με χείριστο τρόπο;;; Μήπως να ξαναβλέπατε το καταστατικό να θυμηθείτε τα αυτονόητα;;; Επιπλέον στο κεφάλαιο «Διαγραφή μέλους», ο κυρίως και σταθερά επαναλαμβανόμενος λόγος αποπομπής- πέραν των τυπικών περί συνδρομής, ενσήμων, αποχής, εγγραφής σε άλλο σωματείο κλπ.- είναι η «αντισωματειακή ή αντισυναδελφική συμπεριφορά» με στενό συνδικαλιστικό σκεπτικό… Πουθενά αναφορά για τον τρόπο άσκησης του επαγγέλματος, για σεβασμό στην τέχνη και το κοινό, για μίνιμουμ κριτήρια ποιότητας σε έναν τομέα που διαμορφώνει ευρέως ήθος, παιδεία, κουλτούρα, κοινωνική συνείδηση…
Που σημαίνει ότι μπορεί ανετότατα ένα μέλος του Σωματείου να ασελγεί ανεξέλεγκτα και να προσβάλει τέχνη και θεατές χωρίς την παραμικρή μομφή από το συνδικαλιστικό όργανο και μόνο όταν φερθεί «ανάρμοστα» απέναντι στο ίδιο ή άλλα μέλη δικαιολογούνται οι όποιες κυρώσεις… η κακοποίηση ανθρώπων αυτονόητα τιμωρείται, ενώ η κακοποίηση της τέχνης εθίζοντας συστηματικά το κοινό στην ευτέλεια, περνά εντελώς απαρατήρητη, ανάξια της παραμικρής αναφοράς από τον φορέα που την εκπροσωπεί! Καθώς το ΣΕΗ κρίνει ότι ο σεβασμός των ηθοποιών πχ. απέναντι στο Σωματείο και τις διαδικασίες του είναι σαφώς σημαντικότερος από τον σεβασμό απέναντι στο λειτούργημα που ασκούν και τους αποδέκτες του..
Μήπως αγαπητέ κ. πρόεδρε λείπει κάτι ουσιαστικό από το καταστατικό και πρέπει να προστεθεί ένα επιπλέον άρθρο;;; Απλά ρωτάω η αφελής και συμπαθάτε με…
..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media