Ερασιτέχνης: Αφιερώνουμε χρόνο, κόπο, δυνάμεις, καταθέτουμε την ψυχή μας και τη σώζουμε. Από την Ηλιάνα Κωνσταντινιδου.
Είναι φαντάζομαι γνωστή στους περισσότερους η όχι τυχαία προέλευση της λέξης (εραστής της τέχνης) που χαρακτηρίζει όποιον ασχολείται με την τέχνη όχι για βιοπορισμό αλλά γιατί «έχει την πετριά» – που λέει κι ο λαός μας, ή… το ψώνιο – λιγότερο κομψά.
Αυτός ο εραστής λοιπόν – σαν το Συρανό ντε Μπερζεράκ περίπου, αντικρύζει την αγαπημένη του, εντυπωσιάζεται, θαμπώνεται, θέλγεται από τα κάλλη της αλλά αισθάνεται τόσο «λίγος», τόσο μικρός για να την πλησιάσει. Δεν έχει την τόλμη να αγγίξει το αντικείμενο του πόθου του που έχει πάρει στα μάτια του μυθικές διαστάσεις και λάμψη εκτυφλωτική.
Ώσπου κάποια στιγμή αυτό το μοναχικό προσωπικό δράμα τον οδηγεί σε συναισθηματικό μπλοκάρισμα και παίρνει τη μεγάλη απόφαση «να πέσει στα βαθιά». Να κολυμπήσει. Να τολμήσει. Να αντικρύσει στα μάτια την αγαπημένη, να τη διεκδικήσει. Και να την κερδίσει. Κι αν όχι, δεν πειράζει. Τουλάχιστον προσπάθησε, τόλμησε, αγωνίστηκε.
Όλοι εμείς οι ερασιτέχνες ξεκινήσαμε αυτή τη σχέση στην αρχή πειραματικά, με δέος, θαυμασμό αλλά και μεγάλη αγάπη για το αντικείμενο του πόθου μας. Αλλά ταυτόχρονα – πιστεύω αρκετοί από μας, και από την ανάγκη να γνωρίσουμε τον εαυτό μας μέσα απ’ αυτή τη σχέση, να βρούμε τρόπους να εκφραστούμε και να επικοινωνήσουμε με τους άλλους.
Από μια ανάγκη να προσφέρουμε στον εαυτό μας κάτι παραπάνω από άρτο και επιβίωση, κάτι παραπάνω από μια απλή θέαση, κάτι παραπάνω από μια παρατήρηση.
Εισχωρήσαμε «στα άδυτα» της τέχνης στην αρχή δειλά και από την κλειδαρότρυπα και στη συνέχεια θαρραλέα – σχεδόν με θράσος, στο δωμάτιο της δράσης. Και από παρατηρητές γίναμε συμμέτοχοι, από ανενεργοί γίναμε δράστες. Κι όσο προχωράμε τόσο μεθάμε από τη μαγεία και τόσο πιο μακρινή γίνεται η παλιά κατάσταση της από ασφαλή απόσταση παρατήρησης. Και δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Ευτυχώς.
Δουλεύουμε με τον ενθουσιασμό ενός παιδιού αλλά και την προσγειωμένη αντίληψη ενός ενήλικα. Με την τρέλα του ερασιτέχνη αλλά και τη λογική του επαγγελματία. Είμαστε αυστηροί και απαιτητικοί με τον εαυτό μας και τη δουλειά μας. Μακριά από μας οι κάθε είδους «ερασιτεχνισμοί» – με την κακή έννοια του όρου. Δε θέλουμε να αντιμετωπίζουν το έργο μας με τη λάθος εννοούμενη επιείκεια «επειδή είμαστε ερασιτέχνες» αλλά με όρους καλλιτεχνικής αξίας. Στόχος μας το καλύτερο «επαγγελματικό» αποτέλεσμα.
Σε κάθε προσπάθεια που κάνουμε πέφτουμε και σηκωνόμαστε, σπάμε τα μούτρα μας και γιάνουμε. Αφιερώνουμε χρόνο, κόπο, δυνάμεις, καταθέτουμε την ψυχή μας και τη σώζουμε.
Τι ζητάμε; Να ζούμε τη μαγεία, να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, να κοινωνούμε «τα μυστικά και ψέμματα», να λέμε την αλήθεια μας.
Το μεγάλο μας κέρδος είναι ότι δεν κερδίζουμε λεφτά. Κερδίζουμε τις εμπειρίες, τα τραύματα, τον πόνο, τη χαρά και τη σοφία από το ταξίδι.
——————————————-
Ηλιάνα Κωνσταντινιδου, μέλος του Εργαστηρίου Θεατρικής Δημιουργίας του Δήμου Καλαμαριάς
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
