.
Ένας νέος δημιουργός βλέπει την πρώτη του παράσταση να παίρνει σάρκα και οστά και επιπλέον να ακούσει και πολύ καλά λόγια για αυτήν. Μέχρι όμως να συμβούν όλα αυτά, ο δρόμος για την υλοποίηση της και τα διάφορα όχι που βρέθηκαν στον διάβα της θεατρικής ομάδας «Ντόμινο», δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της καλλιτεχνικής Θεσσαλονίκης σε πρόσωπα και νέες ομάδες που ονειρεύονται να δραστηριοποιηθούν στην πόλη μας.
Για όλα αυτά μα κυρίως για τον υπέροχο «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» που το θεατρόφιλο κοινό θα έχει την ευκαιρία να ξαναδεί από 12 Ιανουαρίου στο θέατρο Σοφούλη και πριν την Κουλτουροθεατρική βραδιά [Παρακολούθηση παράστασης, Συζήτηση κοινού με συντελεστές, συνοδεία κρασιού, με ελεύθερη είσοδο], ο σκηνοθέτης της παράστασης, Μάριος Κωνσταντίνου μιλά στην Κουλτουρόσουπα.
1 . Ποιο είναι με δυο λόγια το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση;
Με μια πρώτη ματιά το θέμα που πραγματεύεται το ίδιο το κείμενο είναι ο έρωτας. Όταν ο Μήτρος καταφτάνει στην Αρτοτίνα χαρίζει ένα σταυρό σε μια κοπέλα που συναντά πρώτη φορά στη βρύση γιατί του θυμίζει τη παλιά του αγαπημένη. Το κορίτσι λοιπόν που έχει στα χέρια του το σταυρό συμπτωματικά είναι η κόρη της παλιάς του αγαπημένης και της μοιάζει απίστευτα. Εδώ περιπλέκονται τα πράγματα όσον αφορά τις σχέσεις μάνας και κόρης και σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και η κυρία θεματική της παράστασης μου. Με αφορμή τον έρωτα λοιπόν πως είναι πια οι σχέσεις της μάνας Στάθαινας με την κόρη Κρουστάλλω ή μάλλον πως εξελίσσονται σταδιακά από την αρχή του έργου μέχρι και το τέλος.
2. Τί θα μπορούσατε να αποκαλύψετε από την υπόθεσή της;
Δεν υπάρχει τίποτα να αποκαλύψω για την προσέγγιση μου. Είναι ένα απλό αυθόρμητο παιχνίδι ρόλων. Έτσι θα το αποκαλούσα. Ένα παιχνίδι με κανόνες συμβάσεις και συμπαίχτες. Σίγουρα δεν είναι ένα κλασσικό ανέβασμα, παρόλα αυτά με τον τρόπο του αποδίδεται κλασσικά μέσα από μια σύγχρονη ματιά.
3. Ποια ήταν η αφορμή που ενέμπνευσε το ανέβασμά της;
Το ίδιο το κείμενο. Είναι μια σκέψη που κουβαλάω από τα πρώτα χρόνια των σπουδών μου. Από τότε που το διάβασα πρώτη φορά εντόπισα στο σύνολο του τρομακτικές αλήθειες για την ανθρώπινη φύση.
Ένας άλλος λόγος; Αυτό το κείμενο όπως και άλλα στην ίδια κατηγορία (δεν ανεβαίνουν κλασσικά πια).. Δεν έχει νόημα να αναβιώσουμε κάτι που πάλιωσε. Δεν μπορούν αυτά τα κείμενα να αναδείξουν αυτό που πρέπει να αναδείξουν. Την ουσία. Και ποιο το αποτέλεσμα; Γελάμε με την εικόνα και έχουμε την τάση να κοροϊδεύουμε για να προκαλέσουμε το γέλιο. Πρέπει συνεχώς να ψάχνουμε νέες φόρμες όχι να προσποιούμαστε τις παλιές.
4. Μιλώντας για τον στόχο, τί θα θέλατε να μεταφέρετε στον θεατή ;
Ο μόνος στόχος και αυτό που θα ήθελα είναι να περάσουν απλά καλά. Τίποτα παραπάνω. Δεν πρέπει να φορτώνουμε το θεατή με σκέψεις που τον βαραίνουν. Ο κόσμος βγαίνει από το σπίτι του για να περάσει καλά. Δεν πρέπει να φεύγει από το θέατρο με κατάθλιψη ακόμη κ αν το θέμα που πραγματεύεται μια παράσταση είναι κάτι δραματικό ή τραγικό. Το έχουμε ανάγκη αυτό. Δεν θα ήθελα να πηγαίνω στο θέατρο και να φεύγω με ένα ακόμη πρόβλημα. Ψυχαγωγία λοιπόν.
5. Υπάρχει αναφορά στο σήμερα και πόσο σημαντικό θεωρείτε αυτό το στοιχείο.
Δεν υπάρχει άμεση αναφορά στο σήμερα αλλά έμμεση. Αυτή η αναφορά εκτός από τη σκηνοθετική προσέγγιση που είναι ούτως ή άλλως σημερινή, εντοπίζεται στο τι γεύση θα αφήσει η παράσταση στον θεατή φεύγοντας από το θέατρο. Αντιμετώπισα το έργο σαν ένα παραμύθι και θέλω να πιστεύω πως όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με αυτή τη γλυκιά ανάμνηση.
6. Αν σας ζητούσαμε να την «κατατάξετε σε κατηγορία», πώς θα τη χαρακτηρίζατε;
Είναι δραματικό ειδύλλιο με κωμικά στοιχεία με μια πιο εξιδανικευμένη μάτια από τον συγγραφέα του, ο οποίος ήταν Αθηναίος και όχι βουνίσιος.
7. Ποιο θεωρείτε το πιο δυνατό της σημείο και γιατί;
Το δυνατό σημείο της παράστασης είναι η απλότητα. Η ιστορία παρουσιάζεται στο θεατή χωρίς πολλά πολλά.
8. Τί σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά την προετοιμασία;
Δεν με δυσκόλεψε κάτι. Ίσα ίσα υπήρξε φοβερός ενθουσιασμός από όλη την ομάδα κατά τη διαδικασία. Το μόνο πράγμα που με απογοήτευσε είναι τα διάφορα όχι που βρέθηκαν στον δρόμο μου όταν αναζητούσα βοήθεια για να ανεβάσω την παράσταση. Αλήθεια είναι δύσκολο να επιβιώσει μια ομάδα στη Θεσσαλονίκη η οποία δεν έχει χρήματα ούτε στήριξη από κόσμο ο οποίος θα έπρεπε να στηρίζει την προσπάθεια. Θέλω στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω την σχολή μου, τη δραματική σχολή Ανδρέας Βουτσινάς που μου παραχώρησε το θεατράκι της σχολής για πρόβες. Χωρίς τη σχολή μου δε θα μπορούσα να αναδείξω τη δουλειά μου.
9. Θέλετε να μοιραστείτε κάτι ενδιαφέρον από τα παρασκήνια της παράστασης;
Στον πρώτο κύκλο παραστάσεων δεν μπορούσα να δω την παράσταση μου εκτός από την πρεμιέρα. Τότε έπαιζα ως ηθοποιός τις ίδιες μέρες την ίδια ώρα στο String-λα στο θέατρο Αυλαία. Δυστυχώς δεν έχω να θυμάμαι πράγματα από τα παρασκήνια εξαιτίας αυτού, γι’αυτό και η χαρά μου είναι δίπλα τώρα που θα παίξουμε την παράσταση του δεύτερη φορά.
10. Αν ήσασταν θεατής για ποιους λόγους θα την επιλέγατε;
Εγώ προσωπικά επειδή πρώτα από όλα είναι ελληνικό το έργο. Έχω ξανά αναφέρει ότι έχουμε τόσο ωραία έργα τόσο πλούσια έργα και επιμένουμε στα ξένα ως επί το πλείστον. Έχουμε ανάγκη σαν λαός να βλέπουμε στην Ελλάδα (και) ελληνικά έργα τα οποία μιλάνε κάτι ευθείαν στην ψυχή μας. Ο ελληνικός ρεαλισμός για εμένα είναι πολύ αντίθετος με τον αμερικάνικο. Ο ρεαλισμός στην Ελλάδα θέλει την υπερβολή του, την εξωστρέφεια του. Ο Έλληνας είναι λαϊκός άνθρωπος. Είμαστε λαός έξω καρδιά και αυτό πρεσβεύουν και τα κείμενά μας, παλιά και καινούργια.
11. Ποια ανάγκη σας ώθησε να δημιουργήσετε νέα θεατρική ομάδα;
Η ανάγκη μου να ανακαλύψω νέες θεατρικές φόρμες σε πρακτικό επίπεδο πια. Υπάρχουν τόσες ενδιαφέρον προσεγγίσεις στα βιβλία. Θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει λίγο πριν αποφασίσω να σκηνοθετήσω: “Ας ανέβουμε στη σκηνή να δούμε πως ειναι να…..”. Έτσι και έγινε.
12. Ποιο είναι το στίγμα της ομάδας;
Ο πειραματισμός, αυτός και μόνο αυτός.
13. Πως βλέπετε τη θεατρική πραγματικότητα της Θεσσαλονίκης και πως την βιώνετε;
Απογοητεύομαι, συνεχώς απογοητεύομαι. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι η τέχνη στην Ελλάδα είναι σαν το κράτος της. Συνεχώς καταρρέει. Προσπαθείς να υπάρξεις σε μια χώρα η οποία νοσεί καθημερινά από όπου και να το πιάσεις. Η κρίση στατιστικά θα έπρεπε να μας κάνει καλύτερους, τουλάχιστον πιο ανθρώπινους. Ε, λοιπόν πως γίνεται στην Ελλάδα να συμβαίνει το αντίθετο;
.
Η Θεσσαλονίκη έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει η πόλη των τεχνών και δεν εννοώ μόνο θεατρικά. Βλέπω και γνωρίζω ανθρώπους που θέλουν να παράξουν, θέλουν… Δεν αρκεί μόνο να θέλεις όμως. Από τη μια λέμε το χρήμα κινεί την τέχνη. Και που είναι το χρήμα; Από την άλλη λέμε οι δήμοι βοηθάνε. Και που είναι οι δήμοι. Λέμε υπάρχουν χορηγοί. Και ποιος χορηγεί μια νέα ομάδα ή μάλλον πόσοι; Τι μένει; Η όρεξη και το μεράκι, το πάθος για τη δουλειά μας με κάθε κόστος. Η ανάγκη μας μένει. Αυτήν τουλάχιστον δεν μπορούν να μας την εκβιάσουν.
14. Ποια στοιχεία θεωρείτε πως βάζουν εμπόδια ώστε να εξελιχθεί ομαλά μια νέα τοπική ομάδα;
Σύμφωνα με όσα είπα πιο πάνω; Πρώτα ο λαός και μετά το κρατικό σύστημα. Η νοοτροπία μας μερικές φορές γίνεται και η ίδια η φυλακή μας.
15. Αν θεσμοί και Οργανισμοί της πόλης [Δήμος Θεσσαλονίκης, Μέγαρο Μουσικής, ΚΘΒΕ, Νομαρχία κ.ά], βοηθούν και ενισχύουν θεατρικές ομάδες της Θεσσαλονίκης;
Καθόλου. Και εδώ μπαίνει μια τεράστια τελεία. Ξέρεις κάποιον που βοηθάει εύκολα χωρίς προσωπικό όφελος; Τα παραδείγματα χιλιάδες.
16. Τι όνειρα και σχέδια κάνετε ως ομάδα;
Όνειρα και σχέδια, χμ… θα ήθελα να μπορώ να εξελίσσομαι μαζί με την ομάδα μου και όχι μόνο. Με κάθε ομάδα, με κάθε συνεργάτη. Θέλω να μπορώ να δίνω από τον εαυτό μου και να παίρνω.. να ανακαλύπτω, να ακούω, να δέχομαι. Κανείς δεν εξελίσσεται μόνος στην τέχνη. Χωρίς όλα αυτά δεν υπάρχουν ούτε όνειρα ούτε σχέδια. Ξέρω ότι βαδίζω σε έναν δρόμο γεμάτο αγκάθια, καχυποψία, υποκρισία και ψευτιά. Χαίρομαι που μπορώ να περπατάω σε αυτό τον δρόμο με γυμνά πόδια χωρίς να με νοιάζει. Ξέρω ότι μπορώ να τον αλλάξω ανά πάσα στιγμή γιατί τους δρόμους τους φτιάχνουμε εμείς, εμείς τους ορίζουμε, εμείς τους πλάθουμε, εμείς μόνο εμείς. Όχι με το μυαλό αλλά με τη φαντασία. Δόξα το Θεό εμείς οι καλλιτέχνες μπορούμε και ζούμε στον κόσμο μας. Είμαστε αλαφροΐσκιωτοι.
.
Σας ευχαριστώ.
.
.
«O Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» στην 20η Κουλτουροθεατρική βραδιά [θέατρο Σοφούλη 12/1/2018]. [Παρακολούθηση παράστασης, Συζήτηση κοινού με συντελεστές, συνοδεία κρασιού, όλα δωρεάν]. Πληροφορίες για τη βραδιά – Προσκλήσεις – ΕΔΩ
,
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων
Φωτογραφικό υλικό
