Είθισται στην θεατρική αναπαράσταση η συμμετοχή των καλλιτεχνών και ο πληθυσμός που συμμετέχουν σε τούτη, να ποικίλει ανάλογα τη θεματική, τους ρόλους, τη δραματουργία και εν τέλει το έκαστο δημιουργικό όνειρο. Τα ίδια ισχύουν και για την όλη περιβολή ή ορθολογικότερα για την πλαισίωση της θεατρικής πράξης, όπως αυτή απαρτίζεται από τα σκηνικά, τα κοστούμια, τους φωτισμούς, τη μουσική και το μακιγιάζ. Σκοπός είναι, από την περίοδο της Αττικής τραγωδίας, η τέρψη και το όφελος των θεατών με σκοπό τη καλύτερη διδαχή τους αναφορικά με ένα συναισθηματικό πλαίσιο το οποίο θα τους κινητοποιήσει κυρίως ψυχικά και όχι απαραίτητα ή λιγότερο, κάτι το απτό ή το χειροπιαστό που θα είναι και βιωματικό. Ωστόσο συνειδητά και ασυνείδητα τόσο ο ρεαλισμός όσο και η φανταστική αφήγηση, είναι δυο από τα δυνατά εργαλεία που το θέατρο ως κλαδική καλλιτεχνική δραστηριότητα χρησιμοποιεί, με ένα και μόνο αυτοσκοπό, την ουσιαστική συναισθηματική αφήγηση. Ανεξαρτήτως πλοκής ή φόρμας που θα εξαντληθεί και θα χρησιμοποιηθεί.
Φωτογραφικό υλικό
