Καραντίνα #season 2 (?)
.
.
Μετράμε δυο εβδομάδες (και κάτι μέρες) όταν από τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου η Θεσσαλονίκη και οι πολίτες της τέθηκαν σε αυστηρούς περιορισμούς για την προστασία της δημόσιας υγείας έπειτα από τη ραγδαία αύξηση κρουσμάτων του νέου κορωνοϊού.
Από εκείνη τη μαύρη μέρα σε πανελλαδικό επίπεδο μετράμε δεκάδες νεκρούς καθημερινά, ενώ τα κρούσματα όλο και πολλαπλασιάζονται. Πλέον δεν ισχύει το «δεν ξέρω κανέναν δικό μου να νοσεί», γιατί οι περισσότεροι έχουν κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο που έχει κολλήσει τον ιό.
Παράλληλα ένα άλλο δράμα «παίζεται» για άλλη μια φορά στον χώρο του πολιτισμού καθώς έχει παύσει κάθε είδους πολιτιστική δραστηριότητα μετρώντας και εκεί άλλου είδους θύματα. Τα θέατρα ίσα που ξεκίνησαν, έκλεισαν, τινάζοντας στον αέρα τον όποιο –επιφυλακτικό- προγραμματισμό είχαν προγραμματίσει. Ακόμη χειρότερα για τους κινηματογράφους. Τη μέρα που είχαν έναρξη χειμερινής σεζόν, έπαυσαν, αφήστε που καμιά σημαντική ταινία δεν διακινδύνευε να κάνει πρεμιέρα σε χώρους που θύμιζαν φαντάσματα. Στον κυκεώνα της πανδημίας δεν θα έλειπαν οι μουσικές σκηνές, το Βιβλίο ακόμη και οι αίθουσες Τέχνης που είδαν τους επισκέπτες τους να εξαφανίζονται. Δίπλα σε όλα αυτά και τα ΜΜΕ που ασχολούνται κυρίως με τον πολιτισμό. Τόσο οι συνθήκες μετάδοσης όσο και «δουλειάς», εγκλώβισαν και περιόρισαν προσαρμόζοντας σχεδόν όλη την υλη τους στην επικαιρότητα.
Σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση υπάρχουν και τα καλά νέα. Τα εμβόλια είναι σχεδόν έτοιμα και είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό αποτελεσματικά.
.
.
Η Κουλτουρόσουπα απευθύνθηκε σε 17 προσωπικότητες από τον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού να μας περιγράφουν συνοπτικά πως βλέπουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας και πως βιώνουν την καραντίνα.
Τους ευχαριστούμε.
Τον λόγο έχει ο ηθοποιός Νίκος Ψαρράς.
Αυτός ο δεύτερος εγκλεισμός είναι πολύ πιο δύσκολος από τον πρώτο.
Μας βρήκε μουδιασμένους στην αρχή της θεατρικής περιόδου. Μιας και δεν υπάρχει φως στο τούνελ, με μια συνεχόμενη αύξηση κρουσμάτων και δυστυχώς τρόμου, η φετινή θεατρική χρονιά φαίνεται ήδη χαμένη.
Πολλοί θα πουν μα για θέατρα είμαστε τώρα; Εκτός του ότι η ανεργία ήταν πάντα πολύ υψηλή στο χώρο του θεάτρου, ότι δυο φορές το χρόνο μένουμε άνεργοι οι ηθοποιοί υπάρχουν πολλές οικογένειες που ζουν από αυτή τη δουλειά. Πολύς κόσμος βρίσκετε πίσω από τη σκηνή και εργάζονται σκληρά.
.
.
Η πνευματική τροφή που προσφέρει το θέατρο αλλά κυρίως η συντροφιά, το ταξίδι, ο προβληματισμός, η ανάταση ψυχής είναι από τα λίγα που θα λείψουν φέτος.
Ας ξεχάσουμε την επιπολαιότητα μερικών, ας γίνουμε πιο υπεύθυνοι και ας συμπεριφερόμαστε στους γύρω μας όπως θέλουμε να μας φέρονται εμάς.
Η παύση αυτή ας γίνει για όλους μας μια ευκαιρία για να αναλογιστούμε πως θέλουμε να είμαστε σε αυτή τη ζωή. Ας διαβάσουμε, ας ασχοληθούμε με τους δικούς μας ανθρώπους, ας κάνουμε ωραία σχέδια για το μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο εύχομαι να βρει, ο πολύπαθος πολιτισμός, τη θέση που του αξίζει στη χώρα αυτή.
Νίκος Ψαρράς
-Αυτή την περίοδο κάνω γυρίσματα για το «Καφέ της χαράς» στον Ant1 και όνειρα για το μέλλον! .
/
Δημοσιεύτηκαν:
–Βάσω Γουλιελμάκη: «Απαγορευτικό… Όταν το έχεις ξαναζήσει φοβάσαι περισσότερο!
–Γιάννης Ζαφειρίου : «Η αισιοδοξία έχει αρχίσει να χάνεται δυστυχώς».
–Γιώργος Λυκιαρδόπουλος : «Η δουλειά μας προϋποθέτει ψυχικές δεξιότητες και αντοχές τζόγου με τον ιό να κερδίζει μέχρι τώρα».
–Δέσποινα Σαρόγλου: «Νοέμβρης 2020. Δεύτερη καραντίνα. Λοβοτομή…»
–Έλενα Λεμονίδου: «Lockdown2 – the sequel – Ρόμπα γίναμε..»
–Ιφιγένεια Μανώλα: «Με υπομονή και αισιοδοξία… θα περάσει κι αυτό!»
–Καλλιόπη Ευαγγελίδου: «Απ’ τα μπουλούκια άντλησα δύναμη για την καραντίνα».
–Κωνσταντίνος Καβακιώτης: «Post Covid Theatre».
–Κώστας Κιμούλης: «Καραντίνα Νο2 – Φόβος ή επιβίωση;»
–Κώστας Παρχαρίδης-Chalkos Gallery: «Κοιτάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία παρά και τη 2η καραντίνα».
–Λένα Πετροπούλου: «Στόχος δεν είναι η δημιουργία, αλλά η δημιουργική επιβίωση»
–Μαίρη Ανδρέου: Δεν είναι εδώ.. Αλλά ΕΙΝΑΙ… ΕΔΩ… Σ΄ αυτό το “join the meeting”…
–Μηνάς Βιντιάδης: «Οι «Αφανείς Ήρωες» της Καραντίνας»…
–Ναυσικά Γκράτζιου: «Ραδιοφωνικά χαμόγελα, το εννοώ και το μεταδίδω, θα περάσει κι αυτό»
–Νίκος Ψαρράς: «Aς γίνει ο εγκλεισμός ευκαιρία να αναλογιστούμε πως θέλουμε να είμαστε στη ζωή.
–Σταύρος Παρχαρίδης: «Δεν έμαθα τίποτα, γι’ αυτό μπορώ και επιβιώνω στους αιώνες».
–Τάσος Ρέτζιος: «Χαμένοι στη μετάφραση».
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..
