Καραντίνα #season 2 (?)
.
.
Μετράμε δυο εβδομάδες (και κάτι μέρες) όταν από τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου η Θεσσαλονίκη και οι πολίτες της τέθηκαν σε αυστηρούς περιορισμούς για την προστασία της δημόσιας υγείας έπειτα από τη ραγδαία αύξηση κρουσμάτων του νέου κορωνοϊού.
Από εκείνη τη μαύρη μέρα σε πανελλαδικό επίπεδο μετράμε δεκάδες νεκρούς καθημερινά, ενώ τα κρούσματα όλο και πολλαπλασιάζονται. Πλέον δεν ισχύει το «δεν ξέρω κανέναν δικό μου να νοσεί», γιατί οι περισσότεροι έχουν κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο που έχει κολλήσει τον ιό.
Παράλληλα ένα άλλο δράμα «παίζεται» για άλλη μια φορά στον χώρο του πολιτισμού καθώς έχει παύσει κάθε είδους πολιτιστική δραστηριότητα μετρώντας και εκεί άλλου είδους θύματα. Τα θέατρα ίσα που ξεκίνησαν, έκλεισαν, τινάζοντας στον αέρα τον όποιο –επιφυλακτικό- προγραμματισμό είχαν προγραμματίσει. Ακόμη χειρότερα για τους κινηματογράφους. Τη μέρα που είχαν έναρξη χειμερινής σεζόν, έπαυσαν, αφήστε που καμιά σημαντική ταινία δεν διακινδύνευε να κάνει πρεμιέρα σε χώρους που θύμιζαν φαντάσματα. Στον κυκεώνα της πανδημίας δεν θα έλειπαν οι μουσικές σκηνές, το Βιβλίο ακόμη και οι αίθουσες Τέχνης που είδαν τους επισκέπτες τους να εξαφανίζονται. Δίπλα σε όλα αυτά και τα ΜΜΕ που ασχολούνται κυρίως με τον πολιτισμό. Τόσο οι συνθήκες μετάδοσης όσο και «δουλειάς», εγκλώβισαν και περιόρισαν προσαρμόζοντας σχεδόν όλη την υλη τους στην επικαιρότητα.
Σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση υπάρχουν και τα καλά νέα. Τα εμβόλια είναι σχεδόν έτοιμα και είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό αποτελεσματικά.
.
.
Η Κουλτουρόσουπα απευθύνθηκε σε 17 προσωπικότητες από τον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού να μας περιγράφουν συνοπτικά πως βλέπουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας και πως βιώνουν την καραντίνα.
Τους ευχαριστούμε.
Τον λόγο έχει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Καβακιώτης
Πριν δυο εβδομάδες είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παράσταση ‘The Death of England’ που είναι η πρώτη παράσταση του Εθνικού Θεάτρου της Μ. Βρετανίας μετά το 1ο lockdown. Ένα πολύ περίεργο συναίσθημα με κατάλαβε καθώς μετά από 7 μήνες θα έμπαινα στο Olivier theatre του Εθνικού. Μπήκαμε με time slots στο θέατρο, στο φουαγιέ μας οδήγησαν να καθίσουμε σε τραπεζάκι με καθίσματα ανάλογα με το εισιτήριο μας. Εκεί μας περίμενε το πρόγραμμα του θεάτρου και περιμέναμε να μας οδηγήσουν στις θέσεις μας.
Οι Βρετανοί μας ενημέρωσαν πως των 1200 θέσεων θέατρο, που έχει χτιστεί αρχιτεκτονικά πάνω στη διάταξη του θεάτρου της Επιδαύρου, έχει μετατραπεί για υγειονομικούς λόγους σε 500 θέσεων θέατρο.
.
.
Πράγματι, οι θέσεις ήταν για 2 ή 4 άτομα για να εξυπηρετήσουν το λεγόμενο ‘support bubble’ με αποστάσεις 2 μέτρων από τις άλλες θέσεις και με έξτρα καθίσματα στη σκηνή έτσι ώστε το θέατρο πια να καλύπτει 360ο μοίρες θέασης. Φυσικά η μάσκα δεν έλειπε καθόλη την διάρκεια της παράστασης και πολύ μα πολύ αντισηπτικό πριν και μετά.
Αισθάνθηκα ρίγος και συγκίνηση όταν τελείωσε η παράσταση γιατί πραγματικά ζούμε ιστορικές στιγμές και το μόνο που μας έχει μείνει είναι η ελπίδα. Η ελπίδα για επιστροφή στα νέα πια δεδομένα. Ο τρόπος αντιμετώπισης του Εθνικού Θεάτρου μου έδωσε δύναμη να πιστεύω και να ελπίζω πως αυτός ο 2ος εγκλεισμός είναι πιο ήπιος από τον 1ο γιατί απλά αυτή την φορά έχουμε την δυνατότητα να επιμένουμε, να συνεχίζουμε, να ελπίζουμε…
.
Κωνσταντίνος Καβακιώτης
-Ο Κωνσταντίνος αυτή την περίοδο συμμετέχει σε γυρίσματα διαφημιστικής καμπάνιας και συνεχίζει τα διαδικτυακά μαθήματα υποκριτικής στο Drama Classes London και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Θεσσαλονίκης.
/
Δημοσιεύτηκαν:
–Βάσω Γουλιελμάκη: «Απαγορευτικό… Όταν το έχεις ξαναζήσει φοβάσαι περισσότερο!
–Γιάννης Ζαφειρίου : «Η αισιοδοξία έχει αρχίσει να χάνεται δυστυχώς».
–Γιώργος Λυκιαρδόπουλος : «Η δουλειά μας προϋποθέτει ψυχικές δεξιότητες και αντοχές τζόγου με τον ιό να κερδίζει μέχρι τώρα».
–Δέσποινα Σαρόγλου: «Νοέμβρης 2020. Δεύτερη καραντίνα. Λοβοτομή…»
–Έλενα Λεμονίδου: «Lockdown2 – the sequel – Ρόμπα γίναμε..»
–Ιφιγένεια Μανώλα: «Με υπομονή και αισιοδοξία… θα περάσει κι αυτό!»
–Καλλιόπη Ευαγγελίδου: «Απ’ τα μπουλούκια άντλησα δύναμη για την καραντίνα».
–Κωνσταντίνος Καβακιώτης: «Post Covid Theatre».
–Κώστας Κιμούλης: «Καραντίνα Νο2 – Φόβος ή επιβίωση;»
–Κώστας Παρχαρίδης-Chalkos Gallery: «Κοιτάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία παρά και τη 2η καραντίνα».
–Λένα Πετροπούλου: «Στόχος δεν είναι η δημιουργία, αλλά η δημιουργική επιβίωση»
–Μαίρη Ανδρέου: Δεν είναι εδώ.. Αλλά ΕΙΝΑΙ… ΕΔΩ… Σ΄ αυτό το “join the meeting”…
–Μηνάς Βιντιάδης: «Οι «Αφανείς Ήρωες» της Καραντίνας»…
–Ναυσικά Γκράτζιου: «Ραδιοφωνικά χαμόγελα, το εννοώ και το μεταδίδω, θα περάσει κι αυτό»
–Νίκος Ψαρράς: «Aς γίνει ο εγκλεισμός ευκαιρία να αναλογιστούμε πως θέλουμε να είμαστε στη ζωή.
–Σταύρος Παρχαρίδης: «Δεν έμαθα τίποτα, γι’ αυτό μπορώ και επιβιώνω στους αιώνες».
–Τάσος Ρέτζιος: «Χαμένοι στη μετάφραση».
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..