Καραντίνα #season 2 (?)
.
.
Μετράμε δυο εβδομάδες (και κάτι μέρες) όταν από τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου η Θεσσαλονίκη και οι πολίτες της τέθηκαν σε αυστηρούς περιορισμούς για την προστασία της δημόσιας υγείας έπειτα από τη ραγδαία αύξηση κρουσμάτων του νέου κορωνοϊού.
Από εκείνη τη μαύρη μέρα σε πανελλαδικό επίπεδο μετράμε δεκάδες νεκρούς καθημερινά, ενώ τα κρούσματα όλο και πολλαπλασιάζονται. Πλέον δεν ισχύει το «δεν ξέρω κανέναν δικό μου να νοσεί», γιατί οι περισσότεροι έχουν κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο που έχει κολλήσει τον ιό.
Παράλληλα ένα άλλο δράμα «παίζεται» για άλλη μια φορά στον χώρο του πολιτισμού καθώς έχει παύσει κάθε είδους πολιτιστική δραστηριότητα μετρώντας και εκεί άλλου είδους θύματα. Τα θέατρα ίσα που ξεκίνησαν, έκλεισαν, τινάζοντας στον αέρα τον όποιο –επιφυλακτικό- προγραμματισμό είχαν προγραμματίσει. Ακόμη χειρότερα για τους κινηματογράφους. Τη μέρα που είχαν έναρξη χειμερινής σεζόν, έπαυσαν, αφήστε που καμιά σημαντική ταινία δεν διακινδύνευε να κάνει πρεμιέρα σε χώρους που θύμιζαν φαντάσματα. Στον κυκεώνα της πανδημίας δεν θα έλειπαν οι μουσικές σκηνές, το Βιβλίο ακόμη και οι αίθουσες Τέχνης που είδαν τους επισκέπτες τους να εξαφανίζονται. Δίπλα σε όλα αυτά και τα ΜΜΕ που ασχολούνται κυρίως με τον πολιτισμό. Τόσο οι συνθήκες μετάδοσης όσο και «δουλειάς», εγκλώβισαν και περιόρισαν προσαρμόζοντας σχεδόν όλη την υλη τους στην επικαιρότητα.
Σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση υπάρχουν και τα καλά νέα. Τα εμβόλια είναι σχεδόν έτοιμα και είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό αποτελεσματικά.
.
.
Η Κουλτουρόσουπα απευθύνθηκε σε 17 προσωπικότητες από τον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού να μας περιγράφουν συνοπτικά πως βλέπουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας και πως βιώνουν την καραντίνα.
Τους ευχαριστούμε.
Τον λόγο έχει η ηθοποιός Ευαγγελίδου Καλλιόπη και Καλλιτεχνική διευθύντρια ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών.
«Ο πολιτισμός είναι είδος πρώτης ανάγκης».
Αν και είναι δύσκολο να αξιολογήσεις την ιστορία όταν τη ζεις, ωστόσο από την πρώτη καραντίνα την δύναμη μου την άντλησα από τα μπουλούκια. Ο άχρονος και αμόλυντος ηθοποιός, ο τεχνίτης της ανθρώπινης ψυχής, φορέας ιστοριών ορατών κι αοράτων, με μια βαλίτσα λόγια και όνειρα, μέσα στην δίνη των καιρών, πάντοτε μεταμόρφωνε τον εαυτό του και διέσωζε την τέχνη του μέσα από κερκόπορτες που πονηρά στήνει το φως στον δρόμο του κακού.
Ωστόσο κάπως σκλήρυνε το καβούκι μας τα τελευταία χρόνια που αφελώς πιστέψαμε πως η ζωή μπορούσε και για μας να είναι ολίγον εύκολη και μια περπατησιά που μάθαμε δύσκολα την αλλάζουμε.
Δεν ξέρω αν αυτή η τωρινή μεταμόρφωση είναι για καλό ή για κακό. Από την πρώτη στιγμή προσπαθώ να διαχειριστώ μια ζημιά.
.
Σκέφτομαι πως τίποτα καλό δεν μπορεί να προκύψει από ένα κακό όπως είναι η πανδημία και η αρρώστια. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περισώζουμε ότι μπορεί να σωθεί, να κρατάμε αντίσταση και να αγωνιζόμαστε για τις λιγότερο κακές επιπτώσεις. Τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.
Όλες οι κρίσεις έχουν υπόβαθρο πολιτιστικό. Στον τρόπο που τις αντιμετωπίζουμε φαίνεται κι ο πολιτισμός μας.
Γι’ αυτό έφτασαν σε επικοινωνιακό αδιέξοδο.
.
Γιατί χαρακτήρισαν τα θέατρα μη απαραίτητες δομές. Θυμήσου όμως τον Άμλετ, μέσα σε μια πανδημία γεννήθηκε κι αυτός, που όταν θέλησε να μάθει την αλήθεια στο μεγαλύτερο ερώτημα του κόσμου, κάλεσε τον περιπλανώμενο θίασο να τον βοηθήσει. Θυμήσου και διδάξου.
Ευαγγελίδου Καλλιόπη Ηθοποιός
/
Δημοσιεύτηκαν:
–Βάσω Γουλιελμάκη: «Απαγορευτικό… Όταν το έχεις ξαναζήσει φοβάσαι περισσότερο!
–Γιάννης Ζαφειρίου : «Η αισιοδοξία έχει αρχίσει να χάνεται δυστυχώς».
–Γιώργος Λυκιαρδόπουλος : «Η δουλειά μας προϋποθέτει ψυχικές δεξιότητες και αντοχές τζόγου με τον ιό να κερδίζει μέχρι τώρα».
–Δέσποινα Σαρόγλου: «Νοέμβρης 2020. Δεύτερη καραντίνα. Λοβοτομή…»
–Έλενα Λεμονίδου: «Lockdown2 – the sequel – Ρόμπα γίναμε..»
–Ιφιγένεια Μανώλα: «Με υπομονή και αισιοδοξία… θα περάσει κι αυτό!»
–Καλλιόπη Ευαγγελίδου: «Απ’ τα μπουλούκια άντλησα δύναμη για την καραντίνα».
–Κωνσταντίνος Καβακιώτης: «Post Covid Theatre».
–Κώστας Κιμούλης: «Καραντίνα Νο2 – Φόβος ή επιβίωση;»
–Κώστας Παρχαρίδης-Chalkos Gallery: «Κοιτάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία παρά και τη 2η καραντίνα».
–Λένα Πετροπούλου: «Στόχος δεν είναι η δημιουργία, αλλά η δημιουργική επιβίωση»
–Μαίρη Ανδρέου: Δεν είναι εδώ.. Αλλά ΕΙΝΑΙ… ΕΔΩ… Σ΄ αυτό το “join the meeting”…
–Μηνάς Βιντιάδης: «Οι «Αφανείς Ήρωες» της Καραντίνας»…
–Ναυσικά Γκράτζιου: «Ραδιοφωνικά χαμόγελα, το εννοώ και το μεταδίδω, θα περάσει κι αυτό»
–Νίκος Ψαρράς: «Aς γίνει ο εγκλεισμός ευκαιρία να αναλογιστούμε πως θέλουμε να είμαστε στη ζωή.
–Σταύρος Παρχαρίδης: «Δεν έμαθα τίποτα, γι’ αυτό μπορώ και επιβιώνω στους αιώνες».
–Τάσος Ρέτζιος: «Χαμένοι στη μετάφραση».
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..