“Σκηνής Διάλογοι”
Γράφει η Ζωή Ταυλαρίδου.
Η Σωφέρ Θεάτρου συνεχίζει τη σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους της σκηνής.
.
Η Σωφέρ Θεάτρου συνομιλεί με την ηθοποιό και σκηνοθέτιδα, Δέσποινα Βασιλείου, και τις ηθοποιούς Ελίζα Μποτνάρου και Έλενα Πατυνιώτη για την παράσταση Ουροβόρος.
Ουροβόρος. Σκηνοθετεί και υπογράφει η Δέσποινα Βασιλείου. Η σκηνή γεμίζει με τις προσωπικότητες της Ελίζα Μποτνάρου και της Έλενας Πατυνιώτη που υποδύονται τον Α και τον Β, ή τον Β και τον Α. Ίσως να μην έχει καμία σημασία ποιος είναι ποιος. Η΄ ποια. Σε μια αφηρημένα δοσμένη καταπιεστική και περιορισμένη για την ανθρώπινη ελευθερία κι αξιοπρέπεια κοινωνική πραγματικότητα, δύο άφυλες προσωπικότητες αλληλοεπιδρούν, ανταγωνίζονται η μία την άλλη, συνυπάρχουν, εκμηδενίζονται, γνωρίζονται, αποστασιοποιούνται, διαμορφώνονται, σχηματίζονται, καταρρέουν… και πάλι γεννιούνται μέσα από τις στάχτες τους. Καλούνται να γνωρίσουν ξανά τον εαυτό τους, αυτή τη φορά ο Ένας μέσα από τον Άλλον που δε χρειάζεται να αποτελεί πλέον το φόβητρο που διεγείρει τις αισθήσεις του Ενός, σαν σε ταινία τρόμου, απλά πυροδοτώντας την ανασφάλεια της ύπαρξής του. Αυτή τη φορά, το Εγώ και ο Άλλος ίσως αποδεικνύονται ως το ένα και το αυτό πρόσωπο που διαθέτει μεν διαφορετικά μέλη, στην ουσία δε αποτελεί ένα αδιάρρηκτο σύνολο στο πριν, το τώρα και το αύριό του.
Είμαστε οι άνθρωποι της κάθε στιγμής σε οποιοδήποτε σημείο του σύμπαντός μας ίδιοι κι απαράλλαχτοι, συνάμα όμως και διαφορετικοί. Γιατί εξελισσόμαστε στον χωρόχρονο τόσο όμορφα, όσο αντέχει ο πυρήνας μας. Δεν το καταλαβαίνουμε ωστόσο. Έχουμε την αίσθηση ότι το σύμπαν μάς υπερβαίνει και είμαστε μικροί, πολύ μικροί, σχεδόν ελάχιστοι. Τα κορίτσια υποδύονται τον Α και τον Β σύμφωνα με την σκηνοθετική οπτική της Δέσποινας Βασιλείου, της οποίας το θέλω βασίζεται στην ασάφεια των ανθρώπινων σχέσεων και αποσκοπεί στην ανακάλυψη των βαθύτερων δεσμών ανάμεσα στους ανθρώπους εκτός χωρικών και χρονικών περιορισμών. Σε αόριστο χρόνο λοιπόν δύο άνθρωποι προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της κοινωνίας, της οικογένειας και της θρησκείας, ερχόμενοι αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.
Το ερώτημα είναι αν ο Α και ο Β θα καταφέρουν τελικά να κόψουν αυτόν τον γόρδιο δεσμό και να βρουν τη λύτρωσή τους, γνωρίζοντας βαθύτερα τον εαυτό τους και τον Άλλον, αποδεχόμενοι τόσο την προέλευση και την πορεία τους στον χωρόχρονο όσο και τον τελικό τους προορισμό στη ζωή. Θα είναι πολύ τυχεροί εάν καταφέρουν να αλλάξουν δέρμα. Άλλωστε, κάθε πόνος είναι και μία αλλαγή. Ο Ουροβόρος περιμένει.
Επίλογος: Το θέατρο δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ερήμην του ανθρώπου. Αλλά κι ο άνθρωπος δεν έχει την ευκαιρία να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα ερήμην του θεάτρου κι οποιασδήποτε άλλης καλλιτεχνικής ή πνευματικής δραστηριότητας. Βρισκόμαστε ίσως σε μια εποχή “ισχνών αγελάδων” όσον αφορά στον πολιτισμό και την τέχνη. Οι άνθρωποι του πνεύματος επιχειρούν μέσω του δημιουργικού τους οίστρου να διασκεδάσουν τον πνευματικό και δημιουργικό αποχρωματισμό της γενιάς αυτής…
.
Οι άνθρωποι του θεάτρου έχουν ήδη επιστρέψει στο «σανίδι», μετά από πολύ καιρό, και μας περιμένουν, με την ενέργεια και την ψυχή τους, να μας προβληματίσουν, να μας συγκινήσουν, να ξυπνήσουν μέσα μας συναισθήματα και να μας ψυχαγωγήσουν. Γιατί η ψυχή του θεάτρου είναι ο άνθρωπος και μόνο ο άνθρωπος.
Μας περιμένουν στο Μπενσουσάν Χαν.
Από Πέμπτη 3 έως και 31 Μαρτίου 2022
Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τη Δέσποινα Βασιλείου, την Ελίζα Μποτνάρου και την Έλενα Πατυνιώτη για τη συνέντευξη που παραχώρησαν στη Σωφέρ καθώς και το 11 Grey Studio για τη θερμή φιλοξενία του.
ΤΑΥΛΑΡΙΔΟΥ ΖΩΗ:
Facebook – Instagram
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
