.
Συνέντευξη στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
=
H Κουλτουρόσουπα, στηρίζει και παρουσιάζει νέα πρόσωπα του θεατρικού χώρου σε μια εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη ώστε το θεατρόφιλο κοινό να τους γνωρίσει εκτενέστερα.
Η πρωτοεμφανιζόμενη –και κούκλα- Χρυσούλα Μπουγιουκλή είναι ένα πολλά νέο υποσχόμενο πρόσωπο και η αλήθεια είναι πως βουτά στα βαθιά, ερμηνεύοντας την πολυσύνθετη και εύθραυστη Χάνι στο έργο «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπι, (θέατρο Σοφούλη από 25/03), ενώ συμμετέχει και στην παιδική παράσταση «Μικροί κύριοι και μικρές κυρίες» (Κυριακές στο θέατρο Φαργκάνη).
Πες μας δύο λόγια για τον εαυτό σου, προτερήματα – ελαττώματα, καθημερινές συνήθειες, φίλους, χόμπι, αγαπημένα στέκια, ταξίδια, ελεύθερο χρόνο κλπ;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Είμαι απόφοιτος του τμήματος Πολιτισμικής τεχνολογίας και επικοινωνίας, του Πανεπιστημίου Αιγαίου και της Δραματική σχολή ΙΑΣΜΟΣ.
Η ειλικρίνεια είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα μου, λειτουργώ με το συναίσθημα, είμαι προσιτή και αρκετά κοινωνική θα έλεγα. Ωστόσο δίκαια θα με χαρακτήριζε κάποιος ανυπόμονη, παρορμητική και αγχώδη.
Στον ελεύθερο μου χρόνο γράφω, βλέπω ταινίες, και απολαμβάνω την κάθε στιγμή παρέα με τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Πότε και πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το θέατρο; Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν ένα πρόσωπο, μια συγκεκριμένη παράσταση που είδες;
Από μικρή ηλικία ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Η πρώτη μου επαφή με την τέχνη της υποκριτικής έγινε στα δώδεκά μου, όταν ζήτησα από τους γονείς μου να με γράψουνε στο θεατρικό εργαστήρι για παιδιά της δραματική σχολής «Βασίλης Διαμαντόπουλος». Από εκείνη την στιγμή και έπειτα, ήξερα ποιον δρόμο ήθελα να ακολουθήσω.
Τί σημαίνει το θέατρο για σένα;
Το θέατρο για εμένα είναι πολλά σπουδαία πράγματα και όχι ένας ορισμός, ή μία ετυμολογία. Το θέατρο φτιάχνει κόσμους από το τίποτα και μας δίνει την ευκαιρία να μπούμε μέσα σε αυτούς. Μου δίνει την ευκαιρία να υπάρξω πάνω στην σκηνή, μέσα από διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά. Το ερέθισμα να ανακαλύψω πτυχές του εαυτού μου, που δεν γνωρίζω ότι υπάρχουν. Ειδικότερα να υπάρξω ως κάτι που δεν είμαι στην πραγματική μου ζωή.
Με ποιον/ποια ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς; Θεωρείς κάποιον ίνδαλμά σου;
Θαυμάζω πολύ την Στεφανία Γουλιώτη. Θεωρώ ότι είναι μια σπουδαία ηθοποιός.
Για σένα προσωπικά τα πράγματα ήταν μέχρι σήμερα εύκολα; Αντιμετώπισες τυχόν δυσκολίες, που σε έκαναν να πεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις άλλο;
Θεωρώ πως όλοι οι καλλιτέχνες έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες που αφορούν κυρίως το βιοποριστικό κομμάτι αυτού του επαγγέλματος. Κανένας δεν εγγυάται ότι με την αποφοίτηση ενός σπουδαστή από την δραματική σχολή, οι πόρτες θα είναι ανοιχτές για να ξεκινήσει να κάνει πράξη όλα όσα έμαθε και να γίνει το βασικό του επάγγελμα. Σίγουρα υπάρχουν ακροάσεις στις οποίες μπορεί να κληθεί να παρουσιαστεί, όμως η προσφορά είναι μεγαλύτερη της ζήτησης και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούμε και να λάβουμε ως δεδομένο. Έχω απορριφθεί αρκετές φορές από ακροάσεις, όμως η παραίτηση είναι κάτι που δεν με αντιπροσωπεύει.
Αν κάποιος σκηνοθέτης σου ζητούσε κάτι «ακραίο» επί σκηνής, για παράδειγμα να εμφανιστείς γυμνός θα το ακολουθούσες; Γενικά πόσο «ανοιχτός» είσαι στην πρόκληση;
Εάν θεωρήσω ότι αυτό είναι καίριο για την δραματουργία της παράστασης, είμαι ανοιχτή στο να συμβεί. Ωστόσο, η πρόκληση για την πρόκληση δεν με βρίσκει σύμφωνη.
Πόσο σε απασχολεί η δημοφιλία;
Η δημοφιλία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του επαγγέλματος που έχω επιλέξει, όμως δεν είναι κάτι που με απασχολεί, καθώς γνωρίζω πως είναι εφήμερη.
Ποια πρόσωπα και σχήματα της πόλης (Θεσσαλονίκης) εκτιμάς πιστεύοντας πως παράγουν καλλιτεχνικό έργο;
Θαυμάζω τους ανθρώπους που μοιράζονται την τέχνη τους με τον κόσμο. Από μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένους ανθρώπους. Εκτιμώ πολύ τους καλλιτέχνες του δρόμου, γιατί πλέον η τέχνη γίνεται προσβάσιμη σε ολόκληρη την κοινωνία.
Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και γενικά για την θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα;
Γίνονται αξιόλογες παραγωγές στην χώρα μας, αν και τα τελευταία δύο χρόνια έγινε αισθητή η απουσία του θεάτρου από την ζωή μας, λόγω της πανδημίας. Η πόλη μας αποτελεί κοιτίδα πολιτισμού και το θέατρο έχει αποδείξει στο πέρασμα του χρόνου, ότι καταφέρνει και στέκεται στο ύψος του παρά τις όποιες δύσκολες συνθήκες κι αν έρχεται αντιμέτωπο, κατά καιρούς. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως με την πάροδο του χρόνου η κοινωνία αλλάζει και μαζί με αυτήν αλλάζει και το θέατρο το οποίο εμπνέει και εμπνέεται από αυτήν. Η κατάσταση στην Θεσσαλονίκη είναι ευοίωνη παρόλο που το θέατρο είναι αυτό που πλήχθηκε περισσότερο αυτά τα δύο χρόνια. Χαίρομαι πολύ που βλέπω νέους καλλιτέχνες με πολύ καλό υλικό να εξελίσσονται και να ξεπερνάνε τα εμπόδια, έχοντας σύμμαχο την υπομονή, την συλλογικότητα και την όρεξη για δουλειά.
Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο;
Αναμφίβολα είναι πολύ δύσκολο, ωστόσο είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα μέχρι τώρα δεδομένα με συλλογικό τρόπο. Όπως είδαμε και πρόσφατα, ενωμένοι μπορούμε να αλλάξουμε παγιωμένες συνθήκες που επί χρόνια ταλανίζουνε τον κλάδο μας.
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα;
Ο ρόλος του θεάτρου στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα θεωρώ πως δεν διαφέρει πολύ από αυτόν που ήταν πάντα. Καθοριστικός και αναγκαίος. Το θέατρο είναι και ήταν ανέκαθεν εδώ για να καθρεφτίσει, να διαπαιδαγωγήσει, να αφυπνίσει, και να λυτρώσει την κοινωνία.
Πως διαχειρίστηκες την πανδημία και τι σου έμαθε;
Η πανδημία ήταν ένα πρωτόγνωρο βίωμα για όλο τον κόσμο. Θεωρώ πως όλοι βγήκαμε λίγο καλύτεροι από όλο αυτό. Σαφώς στερηθήκαμε την επαφή και εξαντλήσαμε τα ψυχικά μας αποθέματα, όμως μας δημιούργησε μία μεγαλύτερη ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας. Περάσαμε χρόνο με τον εαυτό μας, και εκτιμήσαμε τα απλά καθημερινά πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα.
Τι σε φοβίζει περισσότερο σε όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε;
Αυτό που με φοβίζει είναι ότι όλο και περισσότερο οι άνθρωποι απομακρύνονται μεταξύ τους. Το θέατρο είναι μία συλλογική τέχνη και αυτό μου δίνει ελπίδα.
Με ποιες τρεις λέξεις θα χαρακτήριζες το παρόν και το μέλλον τούτης της χώρας;
Αβεβαιότητα, ανασφάλεια και πίστη.
Με τι ακριβώς ασχολείσαι αυτή την εποχή;
Αυτό το διάστημα βρίσκομαι στις πρόβες για το έργο «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπι, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη, παραγωγή θεάτρου Σοφούλη, μαζί με την Παυλίνα Χαρέλα, τον Κρίτωνα Ζαχαριάδη και τον Αλέξανδρο Κότσυφα. Σε πρωτότυπη μουσική Γιώργου Καζαντζή, από την Παρασκευή 25 Μαρτίου. Ακόμη, έχω την χαρά να κάνω μία αντικατάσταση στην επιτυχημένη παράσταση για παιδιά «Μικροί κύριοι και μικρές κυρίες», στο θέατρο Φαργκάνη κάθε Κυριακή.
Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση αυτή;
Στην παράσταση αυτή υποδύομαι την Χάνι. Η Χάνι είναι ένα εύθραυστο πλάσμα, τρυφερό και αρκετά συνεσταλμένο. Είναι ευγενική ψυχή και πρόσχαρη. Κατά τη διάρκεια του έργου, εξελίσσεται και με την βοήθεια του αλκοόλ εκδηλώνονται και άλλες πτυχές του χαρακτήρα της που δεν είναι εμφανείς από την αρχή του έργου.
Τί σκέφτεσαι για το μέλλον; Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τα όνειρά σου;
Θέλω να πιστεύω ότι κάθε χρόνος θα είναι ένα βήμα πιο κοντά στο φως.
.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ
-k-
ΣΟΦΟΥΛΗ
«Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπι.
ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 Μαρτίου, 21.00
Ένα ζευγάρι μεσήλικων διανοουμένων, ο Τζορτζ και η Μάρθα, που ζουν σε μία πανεπιστημιακή κοινότητα της Αμερικής, πίνουν, καυγαδίζουν, βρίζουν, ειρωνεύονται και κανιβαλίζουν ο ένας τον άλλο συνεχώς. Είναι εθισμένοι στο αλκοόλ από επιλογή κι έχουν πλάσει τις δικές τους ψευδαισθήσεις με τις οποίες συμπορεύονται και συνεχίζουν την καθημερινότητά τους. Ένα Σαββατόβραδο, σε ένα πάρτι, προσκαλούν ένα νεαρότερο ζευγάρι στο σπίτι τους. Το νεαρό ζευγάρι, ο Νικ και η Χάνι, καταφθάνουν στο σπίτι τους μετά τα μεσάνυχτα. Αμέσως, η Μάρθα κι ο Τζορτζ αρχίζουν τα παιχνίδια με τους καλεσμένους τους.
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καραγιάννης.
Ερμηνεύουν: Παυλίνα Χαρέλα, Κρίτωνας Ζαχαριάδης, Αλέξης Κότσυφας, Χρύσα Μπουγιουκλή.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Από την Παρασκευή 25 Μαρτίου στις 21.00 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00 (έως 3 Απριλίου).
.
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
