.
Συνέντευξη στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
=
Αν αναλογιστούμε ποιοι έχουν ερμηνεύσει στο παρελθόν τον τόσο σημαντικό και κομβικό για την εξέλιξη ρόλο, πέρα από τύχη, θα είναι και γι’ αυτόν μια καλή προίκα (και ένα δώρο) για την συνέχεια της όποιας καριέρας του στην καλλιτεχνία.
Γιατί θα’ ναι ο Νικ στο εμβληματικό έργο του Εντουαρτ ‘Αλμπι «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» που ετοιμάζεται πυρετωδώς στο θέατρο Σοφούλη για την Παρασκευή 25 Μαρτίου, όπου θα δοθεί η πρεμιέρα.
Και είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε εκτενέστερα τον νέο ηθοποιό Αλέξανδρο Κότσυφα, πριν τον χαρούμε στη σκηνή.
.
.
1. Πες μας δύο λόγια για τον εαυτό σου, προτερήματα – ελαττώματα, καθημερινές συνήθειες, φίλους, χόμπι, αγαπημένα στέκια, ταξίδια, ελεύθερο χρόνο κλπ;
Κατάγομαι από τη Νάουσα Ημαθίας και ζω τα τελευταία πέντε χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Ήρθα στη πόλη καθαρά και μόνο λόγω θεάτρου, σπούδασα στην Ανώτερη δραματική σχολή Ανδρέας Βουτσινάς και μπορώ να πω ότι πλέον βρήκα πολλούς λόγους για να μείνω εδώ.
Αν μπορούσα να βρω κάποια προτερήματα μου θα ήταν το πείσμα μου, η επιμονή και η εργατικότητα. Από ελαττώματα όσα θέλετε, θα μείνω όμως στο ενοχικός, είναι κι αυτό που παλεύω περισσότερο από όλα να το διώξω.
Η καθημερινότητα μου πλέον δεν έχει κάτι πέρα από το θέατρο, αυτό μου αρέσει για να είμαι ειλικρινής, καθώς εργάζομαι και στην εφηβική σκηνή του Μικρού Βορρά και βρίσκομαι σε πρόβες για την παράσταση “Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ; του Εντουαρτ ‘Αλμπι στο Θέατρο Σοφούλη. Τις λίγες ώρες που μου μένουν κενές από πρόβες, παραστάσεις, μελέτη κλπ, τις περνάω με τη σύντροφο μου, παίζοντας μουσική ή βλέποντας φίλους, κυρίως σε τσιπουροκαταστάσεις και ροκοκαταστάσεις. Κάπου μέσα στην εβδομάδα μου χωράω και μία ώρα μαθήματος σαντουριού στο ωδείο Άνω πόλης και προσπαθώ να βλέπω έστω μια παράσταση την εβδομάδα. Ταξίδια δεν θα έλεγα πως κάνω συχνά, σίγουρα σε κάποιο κενό θα πάω στη Νάουσα να δω τους γονείς μου και τους παιδικούς μου φίλους.
2. Πότε και πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το θέατρο; Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν ένα πρόσωπο, μια συγκεκριμένη παράσταση που είδες;
Να μία από τις ερωτήσεις που δεν έχω καταφέρει να απαντήσω όταν την έκανα στον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι σαν παιδί είχα πολλά ερεθίσματα, ακόμα και στο σχολείο. Η Νάουσα είναι μία πόλη με βαρύ θεατρικό παρελθόν (ελπίζω και μέλλον), ακόμα και οι ερασιτεχνικές ομάδες της, είχαν έναν επαγγελματισμό που μάλλον έπαιξε και αυτό ρόλο στα τότε παιδικά μου μάτια. Έχω μια αίσθηση ότι πριν κάποια χρόνια υπήρχε πολύ περισσότερη θεατρική παιδεία στη χώρα, για παράδειγμα το μάθημα της θεατρολογίας, έπεσα και σε εξαιρετικούς ανθρώπους που με βοήθησαν πολύ και μου έδωσαν σπίθες, οι οποίες άναψαν αυτή τη φωτιά μέσα μου.
3. Τί σημαίνει το θέατρο για σένα;
Αν έκανα μια παρομοίωση θα έλεγα πως το θέατρο είναι ένας προβολέας, έχει την δυνατότητα να φωτίσει περιοχές που τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί. Δεν ξέρεις ποτέ τι βρίσκεται στο σκοτάδι, πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα, αυτό που θα δεις μπορεί να σε κάνει να γελάσεις ή να κλάψεις, να θυμώσεις ή να χαρείς. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πατήσουμε το διακόπτη με όλη τη γενναιοδωρία μας, χωρίς φίλτρα, για να λάμψει η αλήθεια.
4. Με ποιον/ποια ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς; Θεωρείς κάποιον ίνδαλμά σου;
Δεν μου αρέσει η προσωπολατρεία, μπορεί να επιφέρει μεγάλη απογοήτευση. Προτιμώ να θαυμάζω δουλειές/ρόλους συναδέλφων, ξεχωριστά τον έναν από τον άλλον. Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε έχει την υποχρέωση να είναι.
5. Μίλησε μας για κάποιες παραστάσεις στις οποίες συμμετείχες έως τώρα. Ξεχωρίζεις κάποια και γιατί;
Δεν θα ξεχάσω την πρεμιέρα της Ιλιάδας στο αρχαίο θέατρο Άργους, ήταν κάτι συγκλονιστικό. Μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα της Ελλάδας, σκαλισμένο σε βράχο αναλλοίωτο στον χρόνο, αλλά και για μία περιοχή συνδεδεμένη απόλυτα με τη ποίηση του Ομήρου.
6. Ποιος από τους ρόλους που ερμήνευσες έως σήμερα σε έχει αγγίξει ως προσωπικότητα και θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει σε κάποιο βαθμό;
Δεν νομίζω ότι με έχουν επηρεάσει ρόλοι αλλά καταστάσεις όπως σας είπα και πιο πριν.
7. Για σένα προσωπικά τα πράγματα ήταν μέχρι σήμερα εύκολα; Αντιμετώπισες τυχόν δυσκολίες, που σε έκαναν να πεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις άλλο;
Αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω, όπως και η πλειοψηφία των συναδέλφων, την βασική δυσκολία του επαγγέλματος που είναι το βιοποριστικό κομμάτι. Φοιτώντας στη δραματική σχολή, δούλευα παράλληλα πολύ πρωινές ώρες, μετά σχολή, μετά πρόβες, μελέτη… Όταν βγαίνεις στο επάγγελμα, αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι μάλλον κάπως έτσι είναι η κανονικότητα. Το ότι αυτή τη στιγμή έχω τη δυνατότητα να βιοπορίζομαι μόνο από το θέατρο, το θεωρώ μεγάλη τύχη και με κάνει πραγματικά ευτυχή γιατί μπορώ να αφοσιωθώ σε αυτό, χωρίς να αισθάνομαι ότι ζω δυο ζωές ταυτόχρονα. Δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό μου να τα παρατήσω. Χαμένη μάχη είναι αυτή που νομίζεις ότι έχασες..
8. Υπήρξε κάποια ιδιαίτερη – αξιοσημείωτη στιγμή από κάποια παράσταση σου που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Έχω φυλάξει μέσα μου αρκετές στιγμές, για παράδειγμα δεν θα ξεχάσω τα μάτια ενώς προσφυγόπουλου που δεν μιλούσε καν ελληνικά, την ώρα μιας παιδικής παράστασης που κάναμε με τον Μικρό Βορρά για παιδιά προσφύγων στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης. Ο φόβος στην αρχή, κρυμμένο πίσω από τα πόδια του συνοδού του, μάτια υγρά. Όταν στο τέλος της παράστασης, κάνοντας κάποια διαδραστικά παιχνίδια, του άπλωσα το χέρι για να το φέρω στη σκηνή, μου χάρισε ένα χαμόγελο που νομίζω ερμήνευσε μέσα μου την αξία του θεάτρου.
9. Πώς αντιδράς γενικότερα στις κακές στιγμές αλλά και στις κακές κριτικές που μπορεί να ακολουθούν;
Όπως είπα και πιο πριν, κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε έχει την υποχρέωση να είναι. Προφανώς θα έχω και κακιές στιγμές, το ζύγισμα με τις καλές είναι που θα με απασχολήσει. Όσο για τις κριτικές δεν νομίζω ότι υπάρχουν καλές και κακές. Η κριτική είναι κριτική, είμαι έτοιμος να τις ακούσω και μετά να τις φιλτράρω, ώστε να μου φανούν χρήσιμες σ’ αυτό που κάνω. Άλλο αν γίνονται καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, αυτό φαίνεται εύκολα θαρρώ.
10. Αν κάποιος σκηνοθέτης σου ζητούσε κάτι «ακραίο» επί σκηνής, για παράδειγμα να εμφανιστείς γυμνός θα το ακολουθούσες; Γενικά πόσο «ανοιχτός» είσαι στην πρόκληση;
Κάνω ό,τι εξυπηρετεί το κάθε έργο. Αν δικαιολογείται αυτό το ακραίο, φυσικά. Δεν σας κρύβω ότι στην κινηματογράφηση του έργου “Χρύσιππος” του Δ.Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη, μου ζητήθηκε σε κάποια σκηνή να εμφανιστώ γυμνός, το βρήκα αναγκαίο και το έκανα. Φυσικά προς τιμήν του κ.Κωνσταντινίδη, υπήρξαν πολλά μέτρα για να νιώθουμε άνετα εγώ και ο συνάδελφος επί σκηνής, γιατί είναι κάτι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο.
11. Πόσο σε απασχολεί η δημοφιλία;
Δεν θα πω ψέματα, σίγουρα με απασχολεί. Δυστυχώς ο βιοπορισμός του ηθοποιού βασίζεται σε ένα μεγάλο βαθμό στη δημοφιλία. Πάντως δεν θα έκανα εκπτώσεις από τα θέλω μου και τα πιστεύω μου για να γίνω απλά διάσημος.
12. Ποια πρόσωπα και σχήματα της πόλης (Θεσσαλονίκης) εκτιμάς πιστεύοντας πως παράγουν καλλιτεχνικό έργο;
Νιώθω ότι τα τελευταία δύο χρόνια, σαν κάτι ωραίο να πάει να γίνει στη πόλη. Νέοι άνθρωποι με όρεξη και δημιουργικότητα, βγαλμένοι από τις σχολές της πόλης, δημιουργούν ομάδες και παράγουν κάτι πολλά υποσχόμενο. Θέατρα που δίνουν ευκαιρίες σε τέτοια παιδιά, χώρους σε τέτοιες ομάδες για να εκφραστούν. Αυτά τα νέα μυαλά είναι που εκτιμώ. Αν αναφέρω κάποιους, νομίζω πως θα αδικήσω άλλους που ίσως να μην έχω γνωρίσει ακόμα. Το καλλιτεχνικό έργο που παράγει ο καθένας μας είναι κάτι ρευστό και κρίνεται μόνο στο σύνολο του μετά από πολλά χρόνια. Ίσως και μετά θάνατον, η ιστορία δείχνει..
13. Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και γενικά για την θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα;
Είμαι από τους θεατές που προσπαθούν να βρουν πάντα κάτι καλό σ’αυτό που βλέπουν. Μερικές φορές δυσκολεύομαι, αλλά στο σύνολο των παραστάσεων πάντα κάτι με ενθουσιάζει. Το σημαντικό είναι ότι γίνονται παραγωγές, είτε μικρές είτε μεγαλύτερες και έχουμε τη δυνατότητα να δούμε θέατρο και να συζητήσουμε για αυτό.
14. Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο;
Ουτοπικό. Δεν μπορεί να γίνει. Δεν μιλάμε για μικρές περιόδους που μπορεί κάποιος να δουλεύει φουλ. Αλλά στο σύνολο του βίου με τίποτα. Εδώ έχουμε φτάσει στο σημείο να μην μπορούν οι γιατροί να ζήσουν μόνο από την ιατρική, φανταστείτε…
15. Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα;
Θα ήθελα το θέατρο να πάρει μία πιο ξεκάθαρη θέση για τα θέματα που μας απασχολούν. Έχω την αίσθηση ότι κοιτά κάπως παγωμένο τα κακώς κείμενα.
16. Πως διαχειρίστηκες την πανδημία και τι σου έμαθε;
Όπως ένας κλειστοφοβικός που κλείνετε σε ασανσέρ. Άρχισα να σκέφτομαι πράγματα που με κάνουν χαρούμενο. Προσπάθησα να μην πάθω πανικό και ασχολήθηκα με κάθε τι πέρα από τη πανδημία.
17.Τι σε φοβίζει περισσότερο σε όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε;
Σήμερα που απαντώ στις ερωτήσεις σας, είναι η 18η ημέρα πολέμου, μόλις περίπου 1000χλμ από εδώ. Αυτό με φοβίζει αρκετά. Δεν έχει να κάνει με την απόσταση, με φοβίζουν όλοι οι πόλεμοι, δεν βάζω κανέναν σε χαμηλότερη θέση, απλά όταν το μπαρούτι αρχίζει να μυρίζει έντονα, καταλαβαίνεις ότι ο κλοιός στενεύει. Είναι τρομακτικό το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για κάποιες γραμμές πάνω στο χάρτη, οπού τις έβαλε ο ίδιος, κανείς θεός σε όποιον και αν πιστεύει ή όχι ο καθένας μας, δεν όρισε τους ανθρώπους με γραμμές.
18. Με ποιες τρεις λέξεις θα χαρακτήριζες το παρόν και το μέλλον τούτης της χώρας;
Dum spiro spero. Ελπίζω σε ένα ευοίωνο μέλλον.
19. Με τι ακριβώς ασχολείσαι αυτή την εποχή;
Πέρα από την Ιλιάδα που παίζει τις καθημερινές σε σχολικές αίθουσες και πολιτιστικούς χώρους, έχω τη χαρά να είμαι και σε μια παραγωγή του θεάτρου Σοφούλη, “Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ” του Ε. Αλμπι σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη. Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι εκεί, η συνεργασία με ανθρώπους όπως ο Αντώνης, η Παυλίνα, ο Κρίτωνας και η Χρύσα είναι μάθημα ζωής. Η πρεμιέρα μας είναι στις 25 Μαρτίου, για λίγες παραστάσεις.
.
20. Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση αυτή;
Ο ρόλος μου είναι ο Νικ. Ένας φιλόδοξος, νέος βιολόγος, που θα κάνει τα πάντα για να ανέβει ψηλά. Θα κάνει ότι περνά από το χέρι του και από οποιαδήποτε μέρος της ανδρικής του ανατομίας. Βέβαια η αφέλεια του θα τον κάνει να λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, στην συγκεκριμένη περίπτωση τον Τζωρτζ και τη Μάρθα, κάτι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με δαίμονες που κουβαλά μέσα του για χρόνια, με μυστικά που τα έκρυβε ακόμα και από τον ίδιο του τον εαυτό. Σε αυτό το ρόλο συνάντησα δύο μεγάλες δυσκολίες, πρώτον είναι ο μόνος χαρακτήρας του έργου που δεν αναφέρεται τίποτα για το παρελθόν του, με απλά λόγια θα έπρεπε να φανταστώ και να δημιουργήσω όλο του το βιογραφικό για να στηρίξω την υποκριτική μου. Δεύτερον, ο χαρακτήρας έχει πολύωρη σκηνική παρουσία και μικρή κειμενική, κάτι που θεωρώ από τις μεγαλύτερες δυσκολίες στο θέατρο, καθώς πρέπει να βρεις δράσεις που θα γεμίσουν τον ρόλο σου και δεν θα σε κάνουν φλύαρο.
21.Τί σκέφτεσαι για το μέλλον; Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τα όνειρά σου;
Έχω βάλει στόχους, επαγγελματικούς αλλά και προσωπικούς. Δεν ονειρεύομαι τίποτα παραπάνω από το να τους πετύχω. Ιδανικά θα ήθελα να τους υλοποιήσω στη Θεσσαλονίκη. Την έχω λατρέψει αυτή τη πόλη και μου είναι δύσκολο να την αποχωριστώ. Σε γενικό πλαίσιο ονειρεύομαι “να γίνουμε όλοι μας αυτό που περιμένουμε. Καράβια έξω απ’ το νερό, στα σύννεφα να δένουμε” όπως έγραψε και ο Οδυσσέας Ιωάννου.
.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ
-k-
ΣΟΦΟΥΛΗ
«Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπι.
ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 Μαρτίου, 21.00
Ένα ζευγάρι μεσήλικων διανοουμένων, ο Τζορτζ και η Μάρθα, που ζουν σε μία πανεπιστημιακή κοινότητα της Αμερικής, πίνουν, καυγαδίζουν, βρίζουν, ειρωνεύονται και κανιβαλίζουν ο ένας τον άλλο συνεχώς. Είναι εθισμένοι στο αλκοόλ από επιλογή κι έχουν πλάσει τις δικές τους ψευδαισθήσεις με τις οποίες συμπορεύονται και συνεχίζουν την καθημερινότητά τους. Ένα Σαββατόβραδο, σε ένα πάρτι, προσκαλούν ένα νεαρότερο ζευγάρι στο σπίτι τους. Το νεαρό ζευγάρι, ο Νικ και η Χάνι, καταφθάνουν στο σπίτι τους μετά τα μεσάνυχτα. Αμέσως, η Μάρθα κι ο Τζορτζ αρχίζουν τα παιχνίδια με τους καλεσμένους τους.
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καραγιάννης.
Ερμηνεύουν: Παυλίνα Χαρέλα, Κρίτωνας Ζαχαριάδης, Αλέξης Κότσυφας, Χρύσα Μπουγιουκλή.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Από την Παρασκευή 25 Μαρτίου στις 21.00 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00 (έως 3 Απριλίου).
