H αβάσταχτη σκληρότητα της «θεατροτοξικότητας» | Ιωάννης Κυφωνίδης | Kif Express

 

Πριν από μερικά χρόνια, στη διάρκεια της προετοιμασίας μιας παράστασης, γνώρισα έναν ηθοποιό με πολύ καλές συστάσεις κι έτσι κανόνισα να τον συναντήσω για έναν από τους ρόλους.

 

Το βιογραφικό του ήταν όντως καλό, οι συστάσεις από άτομα του χώρου και μάλιστα εμπιστοσύνης. Όποτε τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Το πολύ πολύ να μη τα βρίσκαμε και σε κλίμα ευγένειας και ήθους να μην προχωρούσε η συνεργασία. Μόνο που η πρώτη συνάντηση πήγε καλά και σε ζεστό κλίμα για τα δεδομένα δυο ανθρώπων που δεν έχουν οικειότητα μεταξύ τους. Έτσι κάναμε και δεύτερη συνάντηση όπου συμφώνησε οριστικά να συμμετάσχει στην παράσταση.

 

Μετά από μερικές μέρες έγινε η πρώτη ανάγνωση του έργου και μια πρώτη ανάλυση στο πως θα στηθεί. Εκεί φάνηκε πως δεν του άρεσε το οικογενειακό κλίμα καθώς οι περισσότερες και περισσότεροι γνωριζόμασταν ήδη, ενώ σίγουρα δυσαρεστήθηκε από την επιθυμία μου να αναμείξω επαγγελματίες με ερασιτέχνες.

 

Σε εκείνη την πρώτη ανάγνωση έδειξε πως το είχε σχεδόν μετανιώσει, αλλά δεν ήθελε ή δε μπορούσε να φύγει, παρόλο που θα ήταν έντιμο εάν το έκανε εκείνη τη στιγμή.

 

Το πρώτο που ζήτησε κι έκανε ήταν να ανταλλάξει ρόλους με έναν ηθοποιό που εκείνη την ώρα δεν ήταν παρών καθώς είχε ήδη ειδοποιήσει ότι θα καθυστερήσει. Το δέχτηκα διότι μετά την πρώτη ανάγνωση διαπίστωσα κι εγώ πως του πήγαινε εξίσου ο άλλος ρόλος και πως επειδή θα είχε  αυτονομία κινήσεων ήταν προτιμότερο κι ασφαλέστερο από το να αλληλεπιδρά με τους ηθοποιούς, καθώς έδειχνε πως δεν είχε διάθεση να το κάνει.

 

Όσο περνούσε ο καιρός και οι πρόβες τόσο θέριευε η ξινίλα του και η άρνηση σου είτε να αποδεχτεί ότι θέλει να φύγει, είτε να προσαρμοστεί στα όποια δεδομένα.

 

Με άδειαζε με τον τρόπο του κι έτσι έβγαλε και σε μένα το χειρότερο εαυτό μου, με συναισθηματικά ξεσπάσματα από μέρους μου, γεγονός που δίκαια εξέπληξε αρνητικά τους υπόλοιπους.

 

Ήταν αυτό μια ήττα για μένα, καθώς ως σκηνοθέτης ηγούμην έστω θεωρητικά της παράστασης και έδειξα αδυναμία.

 

Οι παραστάσεις κύλησαν πότε ομαλά και πότε με την ειρωνεία και την ξινίλα από μέρους του. Αρνήθηκε να συνεχίσει στις παρατάσεις, αλλά βρέθηκε λύση. Άλλωστε είχε και δίκιο νομοτεχνικά. Δεν υπήρχε μηνιάτικο, δεν υπήρχε μεροκάματο, μόνο μερίδιο από τις εισπράξεις, άρα και μη συμβόλαιο. Οπότε μπορούσε να κάνει ότι θέλει. Ανεξάρτητα εάν ήταν ανήθικο αυτό που έκανε, ότι έκανε, νομοτεχνικά άδικο δεν είχε .Οπότε παιδιά από εδώ και στο εξής  συμβόλαια ή συμφωνίες υπογεγραμμένες και τυπικές , αλλιώς θα τρέχετε και δε θα φθάνετε.

 

 

Τότε πίστευα ότι εγώ έχω το πρόβλημα, ότι εγώ δεν είμαι δίκαιος, καλός κι έντιμος ηγέτης, ότι εγώ δεν ξέρω, ότι, ότι, ότι…

 

Αλλά έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και δυστυχώς  δικαιώνεται η αίσθηση σου. Σε άλλες δύο παραστάσεις έκανε σχεδόν τα ίδια. Στη μία από τις δυο όμως είδε την πόρτα της εξόδου από το σκηνοθέτη και στην άλλη αποχώρησε λίγο πριν από την πρεμιέρα αφήνοντας τους πάντες σύξυλους.

 

Εντωμεταξύ στην πρώτη και την τρίτη δουλειά, του είχαν πέσει την ώρα που ξεντυνόταν για να βάλει τα ρούχα της παράστασης, τα ψιλά, με αποτέλεσμα να σκύψει τουρλώνοντας τα οπίσθια του στη θέα γυναικών κ ανδρών της παράστασης. Δεν το έκανε μεμονωμένα και μια φορά, άρα τι ;;;;

Τυχαίο; Δε νομίζω, για έναν νάρκισσο ολκής που ψάχνει για την επιβεβαίωση.

 

Αν και ταλαντούχος ηθοποιός και μορφωμένος, αυτό δεν αναιρεί την προβληματικότητα του σε καμία περίπτωση. Ούτε την τοξικότητα του που μυρίζει δηλητήριο. Οπότε έχω να του πω μυθοπλαστικά,  αγαπητέ Βάιε που δε σε λένε έτσι, αλλά και πως αλλιώς να σε αποκαλέσω, έκανα το λάθος να σε συμπαθήσω σε ανθρώπινο επίπεδο και να σου το δείξω και μετά από καιρό εγώ να σου ζητήσω συγγνώμη κι όχι εσύ παίρνοντας όλο το βάρος πάνω μου. Αλλά ότι έφταιγα έφταιγα. Το παραδέχομαι.  Εάν εσύ όμως είσαι ένας super επαγγελματίας λες έγκαιρα τι σε ενοχλεί και τι δε σου αρέσει και αποχωρείς. Δεν κάθεσαι εκεί που φτύνεις εσύ ο ίδιος και δεν καταδέχεσαι να γίνονται και στρατόπεδα, με το ένα από τα δύο στο πλευρό σου.

 

Τελικά είμαι ο πρώτος σκηνοθέτης που υπέστην, έστω τεχνηέντως,  bulling από ηθοποιό παράστασης με τη μέθοδο του σπασίματος των νεύρων εντός κι εκτός παράστασης. Με τεράστια και δική μου ευθύνη γιατί εξέθεσα τον εαυτό μου, επαγγελματικό και ανθρώπινο, χωρίς προστασία και ασφάλεια .

Και ίσως έτσι ταλαιπώρησα και τους άλλους ηθοποιούς , πλην αυτών που έφτιαξαν στρατόπεδο μαζί του.

 

Φαίνεται πως ο εν λόγω κύριος, ως ευέλικτος και προπονημένος στις εξισώσεις  που του έθετε χρόνια τώρα ο ακροβατικός του ιεράρχης, πίστευε ότι το figuran τάλαντο του αρκεί και περισσεύει Μόνο που χρειάζεται και ήθος, ήθος για να λες την αλήθεια, έστω τη δική σου.

 

Monsieur Vaios, έτσι όπως σε ονόμασα μυθοπλαστικά, χάριν του κειμένου τούτου, ίσως είσαι ταλαντούχος, ίσως έχεις και βιογραφικό καλό, ίσως είσαι και μορφωμένος, αλλά ότι και να σαι, όπως και να σαι, καλό είναι να απευθυνθείς σε ειδικό, ώστε να σου διαλευκάνει αυτή τη συμπεριφορά, που μέσα σε 4 χρόνια έχει επαναληφθεί 3 φορές.

 

Κι εγώ δε θα ανεχτώ ποτέ ξανά μια  τέτοια συμπεριφορά που όχι μόνο με πλήγωσε ακόμη και σε ανθρώπινο επίπεδο,  αλλά με έκανε να τα βάζω και με τον ίδιο μου τον εαυτό και με εξέθεσε στους φίλους και συνεργάτες μου.

 

Κι έτσι αναδρομικά θυμήθηκα και τον Ηθοποιό – Σκηνοθέτη – Σεναριογράφο- Φωτιστή- Παρουσιαστή τηλεοπτικού προγράμματος που πριν από χρόνια σε συνεργασία μας εξύφαινε ίντριγκες κι έσπερνε διχόνοιες, γιατί τον γκ@υλωνε και τον έτρεφε αυτό. Μακριά και από αυτόν εις τον αιώνα τον άπαντα.

 

Υ. Γ. : Γιάννη Άθυρε & Κωνσταντίνε Ρόδη σας ζητώ συγνώμη γιατί τότε και τότε “ξέσπασα” συναισθηματικά πάνω σας και κλόνισα την εμπιστοσύνη σας.

 

Υ. Γ. 2 : Ας μη μιλήσω καλύτερα για συναισθηματικό μπλέξιμο πριν από παράσταση με άτομο της παράστασης, που όταν αυτό τελείωσε ,  το άτομο αυτό μαζί με κολλητό του άτομο, επίσης από την ίδια παράσταση, ανάλογα με τα κέφια τους, μου έκαναν πόλεμο των νεύρων, από αυτούς όμως που τους νιώθεις στο πετσί σου, αλλά δε μπορείς να τους αποδείξεις.

 

Υ. Γ 3 : Τη δουλειά μας και μόνο τη δουλειά μας, γιατί καμία σκηνοθεσία και κανένας ρόλος δεν έχει αξία, εάν το τίμημα τους είναι η τοξικότητα!!!