.
Συνέντευξη στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
H Κουλτουρόσουπα, στηρίζει και παρουσιάζει νέα πρόσωπα του θεατρικού χώρου σε μια εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη ώστε το θεατρόφιλο κοινό να τους γνωρίσει εκτενέστερα.
Όπως είναι και η Φένια Σαλούκα που θα έχουμε τη δυνατότητα να δούμε από κοντά στην παράσταση για παιδιά και νέους «Ο Μύθος του Χρυσού Τρίποδα» που θα παρουσιαστεί στο δημοτικό θέατρο της Καλαμαριάς την Κυριακή 8 Μαίου.
.
Πες μας δύο λόγια για τον εαυτό σου, προτερήματα – ελαττώματα, καθημερινές συνήθειες, φίλους, χόμπι, αγαπημένα στέκια, ταξίδια, ελεύθερο χρόνο κλπ; (να σε μάθουμε καλύτερα)
Η αλήθεια είναι ότι από τότε που ξεκίνησα την ενασχόληση μου με το θέατρο ο ελεύθερος χρόνος μου έχει περιοριστεί κατά πολύ. Και από τότε προτιμώ ασχολίες που έχουν να κάνουν με αυτό όπως είναι η παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων. Αν πρέπει να αναφερθώ σε κάποιο στέκι τότε σίγουρα θα πρέπει να πω για τα λάτιν μαγαζιά της πόλης. Ασχολούμαι χρόνια με τους λάτιν χορούς και το αργεντίνικο τάνγκο, τα τελευταία χρόνια μάλιστα διδάσκω, οπότε οι βραδινές έξοδοι περιλαμβάνουν salsa μέχρι τελικής πτώσεως.
Γενικά προτιμώ να κάνω πράγματα που έχουν να κάνουν με τις δουλειές μου με βοηθούν να εξελίσσομαι ενώ ψυχαγωγούμαι ταυτόχρονα.
Πότε και πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το θέατρο; Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν ένα πρόσωπο, μια συγκεκριμένη παράσταση που είδες;
Δυστυχώς καθυστέρησα να ασχοληθώ καθώς έπρεπε πρώτα να περατώσω τις σπουδές μου ( έχω τελειώσει το Φ.Π.Ψ Ιωαννίνων) και να πάρω το πτυχίο μου στο χορό. Έτσι μια μέρα στεκόμουν στην πλατεία Αριστοτέλους και ή θα πήγαινα δεξιά για να ρωτήσω για μεταπτυχιακά στο Α.Π.Θ ή θα πήγαινα ευθεία να δηλώσω αίτηση σε δραματική σχολή. Τελικά πήγα ευθεία. Δεν μου αρέσουν τα απωθημένα και ήξερα ότι αν δεν το κάνω θα το μετανιώνω μια ζωή. Από μικρή έβλεπα σειρές και ταινίες και μετά έπαιζα τους ρόλους μόνη μου, νομίζω η πορεία μου ήταν προδιαγεγραμμένη.
Τί σημαίνει το θέατρο για σένα;
Ήταν μια πολύ συνειδητή επιλογή για εμένα το θέατρο. Μπορεί ψυχικά να είναι ένας τόπος θα τολμήσω να το ονομάσω όπου ξεχνάω τα πάντα αλλά πρακτικά είναι η δουλειά που θέλω να κάνω. Αυτό που αισθάνομαι όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί. Νομίζω ότι αυτό είναι που λένε ευτυχία. Τι να πω; Αν δεν είναι αυτό η ευτυχία τότε…τόσο το χειρότερο για την ευτυχία!
Με ποιον/ποια ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς; Θεωρείς κάποιον ίνδαλμά σου;
Θεωρώ ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι στον χώρο και παλιοί και νέοι ηθοποιοί! Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο. Θεωρώ ότι με όποιον και αν συνεργάζεσαι έχεις να πάρεις κάτι. Πάντα κερδίζεις κάτι είτε είναι καλή είτε είναι κακή συνεργασία.
Μίλησε μας για κάποιες παραστάσεις στις οποίες συμμετείχες έως τώρα. Ξεχωρίζεις κάποια και γιατί;
Θα πρέπει να αναφέρω σίγουρα την πρώτη μου επαγγελματική παράσταση στην οποία πήρα μέρος όσο ακόμη ήμουν στο πρώτο έτος της σχολής. Το άγχος, η αγωνία και ο ενθουσιασμός που είχα δεν θα ξεχαστούν ποτέ νομίζω. Ήταν μια πρόκληση καθώς άλλαζα πολλούς ρόλους στη διάρκεια της παράστασης αλλά αυτό είναι που μου έδωσε και ένα boostπαραπάνω.
Ποιος από τους ρόλους που ερμήνευσες έως σήμερα σε έχει αγγίξει ως προσωπικότητα και θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει σε κάποιο βαθμό;
Οι ρόλοι για εμένα είναι σαν να δίνεις χειραψία με έναν καινούργιο άνθρωπο. Τον γνωρίζεις, παίρνεις την ενέργεια του και μαθαίνεις για αυτόν και από αυτόν. Έχω κάνει γυναικείους ρόλους που αναλύοντας τους έμαθα πράγματα για εμένα. Θα είναι και πάλι δύσκολο να διαλέξω γιατί αυτοί οι χαρακτήρες έγιναν «φίλοι» μου η Αντιγόνη, Η Έντα, Η Αλεξάντρα Ντε Λάνγκο, Η Παραμάνα κλπ είμαστε μια παρέα χαχαχαχα.
Για σένα προσωπικά τα πράγματα ήταν μέχρι σήμερα εύκολα; Αντιμετώπισες τυχόν δυσκολίες, που σε έκαναν να πεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις άλλο;
Η ενασχόληση με το θέατρο είναι μια διαρκής ενασχόληση με την ψυχή σου και αυτό ίσως είναι και το πιο κουραστικό. Ώρες ώρες έρχεσαι αντιμέτωπος με πράγματα που ενδεχομένως δεν είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις και σκέφτεσαι να το θάψεις κάτω από το χαλί και να τα παρατήσεις. Επίσης είναι μια δουλειά με πολλή σωματική κούραση, πολύ διάβασμα, πολύ τρέξιμο. Σίγουρα κουράζεσαι αλλά όχι δεν είμαι από τους ανθρώπους που τα παρατάνε εύκολα. Πρακτικές δυσκολίες δεν αντιμετώπισα καθώς έχω δύο εξαιρετικούς γονείς που στηρίζουν τις αποφάσεις μου και καλούς φίλους που με ενθαρρύνουν να κάνω πάντα αυτό που με κάνει χαρούμενη.
Υπήρξε κάποια ιδιαίτερη – αξιοσημείωτη στιγμή από κάποια παράσταση σου που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή. Και για τους ηθοποιούς και για τους θεατές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου παράσταση και ειδικά τη στιγμή που έλαβα το χειροκρότημα.
Πώς αντιδράς γενικότερα στις κακές στιγμές αλλά και στις κακές κριτικές που μπορεί να ακολουθούν;
Εκτίθεσαι τόσο πολύ σε αυτή τη δουλειά γεγονός που δίνει την ευκαιρία να λάβεις κριτικές. Δεν με ενοχλούν οι κακές αλλά οι κακοπροαίρετες κριτικές. Οι καλές σε ενθαρρύνουν να γίνεις καλύτερος και οι κακές σε παροτρύνουν να γίνεις καλύτερος. Όσο για τις κακές στιγμές, όλοι έχουμε το θέμα είναι να τις ξεπερνάς και να πηγαίνεις παρακάτω.
Αν κάποιος σκηνοθέτης σου ζητούσε κάτι «ακραίο» επί σκηνής, για παράδειγμα να εμφανιστείς γυμνή θα το ακολουθούσες; Γενικά πόσο «ανοιχτή» είσαι στην πρόκληση;
Εξαρτάται για τι πράγμα μιλάμε και πόσο ακραίο θεωρούμαι κάτι με βάση τα όρια που θέτουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Αν υπήρχε κάποια εξήγηση πίσω από το ζητούμενο του σκηνοθέτη και θεωρούσα ότι εξυπηρετεί κάποιον ουσιαστικό σκοπό της παράστασης θα το έκανα. Αν όμως έβλεπα ότι στην πορεία δεν αισθάνομαι άνετα με αυτό ή ότι δεν συμφωνώ με το αισθητικό αποτέλεσμα ή ότι δεν εκπληρώνει τον αρχικό σκοπό που είχαμε συμφωνήσει με τον σκηνοθέτη αρχικά θα το σταματούσα φυσικά στο επίπεδο ακόμη των προβών.
Πόσο σε απασχολεί η δημοφιλία;
Η δουλεία αυτή όπως ήδη ανέφερα έχει αρκετή έκθεση. Την οποία πρέπει να είσαι και σε θέση να την διαχειριστείς. Κανείς δεν είναι ότι είναι εύκολο. Ένας καθηγητής μου έλεγε ότι είναι εύκολο να γίνεις διάσημος αλλά δύσκολο να γίνεις ηθοποιός. Ας πούμε ότι δεν μου αρέσουν τα εύκολα πράγματα χαχαχα J.
Ποια πρόσωπα και σχήματα της πόλης (Θεσσαλονίκης) εκτιμάς πιστεύοντας πως παράγουν καλλιτεχνικό έργο;
Γίνονται αξιόλογες προσπάθειες στην πόλη αυτή στιγμή γεγονός που είναι ελπιδοφόρο. Είμαι χαρούμενη που ανήκω σε ένα από αυτά τα σχήματα και συνεργάζομαι με ταλαντούχους και αξιόλογους ανθρώπους με εμπειρία και ήθος.
Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και γενικά για την θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα;
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια και με το θέμα του covidτο θέατρο δέχτηκε μεγάλο πλήγμα. Γενικά σε κάθε μεγάλη κρίση την πληρώνει ο καλλιτεχνικός χώρος αλλά θεωρώ ότι μόλις περνάει η κάθε κρίση είναι και ο πρώτος χώρος που αναγεννάτε. Η ανάγκη του κόσμου για ψυχαγωγία ωθούν και τους καλλιτέχνες να κάνουν πράγματα. Θεωρώ ότι υπάρχουν στον χώρο άνθρωποι με μεράκι και μεγάλη αγάπη για το θέατρο και φαίνεται στη δουλειά και στις παραστάσεις που κάνουν. Είμαι αισιόδοξη. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν και πιο πρόχειρες δουλειές γιατί δεν μου αρέσει ο όρος «κακή παράσταση» αλλά υπάρχουν και πολύ καλές δουλειές.
Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο;
Είναι αρκετά δύσκολο. Δυστυχώς το θεωρούμαι περισσότερο σαν χόμπι και όχι τόσο ως δουλειά και αυτό μεταφράζεται και στις θεατρικές αμοιβές. Αλλά δεν νομίζω ότι όποιος αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέατρο έχει αυταπάτες. Άλλωστε νομίζω ότι όσοι ασχολούμαστε με το θέατρο δεν το κάνουμε για να γεμίσουν οι τσέπες μας αλλά η ψυχούλα μας J.
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα;
Σίγουρα όχι της διασκέδασης αλλά της ψυχαγωγίας. Σε αντίθεση με ότι πιστεύουμε ο Έλληνας πάει θέατρο. Βλέπει, συζητάει και προβληματίζεται. Το έχουμε ανάγκη αυτό. Άλλωστε το θέατρο ήταν το πρώτο που απαγορεύονταν σε δύσκολες περιόδους γιατί μέσα από εκεί εκφράζοντα μεγάλες αλήθειες. Και ο κόσμος χρειάζεται την αλήθεια περισσότερο από ποτέ. Την χρειάζεται όμως με τον τρόπο που εκφράζεται στο θέατρο γλυκά και πικρά, μαλακά και σκληρά, κεκαλυμμένα αλλά και ευθαρσώς.
Πως διαχειρίστηκες την πανδημία και τι σου έμαθε;
Μου έλλειψε η επαφή με τη θεατρική σκηνή αλλά ευτυχώς ανέβηκαν κάποιες παραστάσεις διαδικτυακά οπότε ήταν και αυτό μια παρηγοριά. Ήταν μια δύσκολη περίοδος αλλά μου έμαθε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και πρέπει να εκτιμούμε αυτά που έχουμε.
Τι σε φοβίζει περισσότερο σε όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε;
Η έλλειψη υπομονής που οδηγεί δυστυχώς στην αγένεια. Μου αρέσουν οι ευγενικοί άνθρωποι. Και ειδικά στο χώρο του θεάτρου που καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με πάρα πολύ κόσμος θεωρώ ότι η ευγένεια πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε.
Με ποιες τρεις λέξεις θα χαρακτήριζες το παρόν και το μέλλον τούτης της χώρας;
«Όχι άλλο κάρβουνο» χαχαχαχα και για το παρόν και κυρίως για το μέλλον.
Με τι ακριβώς ασχολείσαι αυτή την εποχή;
Εξακολουθώ να διδάσκω χορό. Θεατρικά παίζω στην παιδική παράσταση «Ο Μύθος του Χρυσού Τρίποδα». Είναι η πρώτη φορά που συμμετάσχω σε παιδικό και είμαι κατενθουσιασμένη.
Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση αυτή;
Περνάω από διαφορετικούς ρόλους γυναικείους και αντρικούς. Είναι πολύ ενδιαφέρον και μεγάλη πρόκληση για μια νέα ηθοποιό όπως εγώ. Υποκριτικά με βοήθησε να εξελιχθώ αφού χρειάζεται να αλλάζω φωνές, στάση σώματος, ρούχα κλπ.
Τί σκέφτεσαι για το μέλλον; Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τα όνειρά σου;
Τα όνειρα είναι για να τα μοιράζεσαι οπότε ναι. Νομίζω πως δεν είναι δύσκολο να μαντέψετε ότι το όνειρο μου είναι να συνεχίσω να ασχολούμαι με το θέατρο. Να εξελίσσομαι με κάθε τρόπο πάνω στην υποκριτική τέχνη και να συνεχίσω να κερδίζω όλα αυτά που έχει να μου προσφέρει αυτή η τόσο μαγική δουλειά. Και όταν λέω γύρω μου λένε φράσεις όπως «αύριο δουλεύω, έχω να πάω στη δουλειά» εγώ να εξακολουθώ να λέω «έχω να παίξω, απόψε παίζουμε». Γιατί το θέατρο για εμένα είναι το πιο μαγικό και όμορφο παιχνίδι.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΟΥ
.
«Ο Μύθος του Χρυσού Τρίποδα» στο δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς.
Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.
.
Δείτε και αυτό:
.
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
