Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Πριν από μία εβδομάδα (16/06/2023) διεξήχθησαν τα 12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης. Ο θεσμός, ο οποίος αγαπήθηκε και αγκαλιάστηκε από τη Θεσσαλονίκη εμφανίστηκε πιο ώριμος και πιο εντυπωσιακός από ποτέ.
.
Στα θετικά της βραδιάς ήταν το εξαιρετικά συνοπτικό αποτέλεσμα, το οποίο επετεύχθη με την σύμπτυξη των κατηγοριών των βραβείων. Είναι σημαντικό ένα τέτοιο πολιτιστικό γεγονός να κρατάει σε διάρκεια που είναι ικανοποιητική μεν, αλλά όχι κουραστική. Και αυτό επετεύχθη και με το παραπάνω.
Φυσικά από την βραδιά δεν έλειψαν οι εκπλήξεις, οι ανατροπές και τα απρόοπτα! Θα τα καταγράψουμε παρακάτω και θα σημειώσουμε, πως οι αυθόρμητες καταστάσεις είναι πάντα το αλατοπίπερο σε τέτοιες όμορφες βραδιές.
Πρώτα απ’ όλα εντύπωση προκάλεσε ο τρόπος που λάμβαναν οι συντονιστές των βραβείων τον φάκελο με τα αποτελέσματα. Το πλαισιωμένο μουσικά από τον μαέστρο επί σκηνής Μιχαήλ Χατζηαναστασίου και χορευτικά από τις Δέσποινα Ηρακλείου, Ιφιγένεια Πουρλή, Σοφία Καραμάνογλου, Μαριλένα Τσιώμη σύντομο κάθε φορά δρώμενο έδινε μία ανάπαυλα στο συνήθως φορτισμένο από αγωνία και συγκίνηση κοινό. Το πνεύμα του θεάτρου ήταν εκεί …
Ήδη από την αρχή των απονομών υπήρξε μία στιγμή, που μας συγκίνησε ιδιαίτερα, όταν το έπαθλο των φωτισμών που κέρδισε ο Λευτέρης Παυλόπουλος («Κάποιος να με προσέχει»), του το απέδωσε «κατά παράβαση των κανόνων» της βραδιάς ο εξίσου υποψήφιος Στέλιος Τζολόπουλος, εκφράζοντας τον θαυμασμό για τον δάσκαλό του, όπως τον χαρακτήρισε.
Γλυκιά αμηχανία προκάλεσε η Λουκία Βασιλείου, που κέρδισε το βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου για την παράσταση «Πράγα», η οποία μόλις είχε μπει στο θέατρο (ερχόμενη από πρόβες) και ακούγοντας το όνομά της ξαφνιάστηκε τόσο, που ενώ το κοινό ανυπομονούσε να την ακούσει, απλά χαμογέλασε επιστρέφοντας αμέσως μετά, στις εξαντλητικές πρόβες.
Δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές της βραδιάς, η παρουσία της «Μικτής Χορωδίας Θεσσαλονίκης» υπό τη διεύθυνση της Μαίρης Κωνσταντινίδου. Εξαιρετική προετοιμασία, συγχρονισμένες αποδόσεις και ένα μπουκέτο νέων και φιλόδοξων ατόμων, που έλαμψαν με την παρουσία τους. Η παρουσία της χορωδίας αναβάθμισε την βραδιά και σίγουρα αποτέλεσε ένα από τα πολυαναμενόμενα στοιχεία.
Αδιαμφισβήτητα θετική εντύπωση προκάλεσε το γεγονός, πως οι ηθοποιοί της παράστασης «Οι Μάγισσες του Βάρντε» εμφανίστηκαν όλες στην σκηνή, με την επικεφαλής του θιάσου, Βαρβάρα Δουμανίδου να συγκινεί με τα λόγια της
Στις δύο πιο ξεχωριστές στιγμές τις βραδιάς ξεχωρίζουμε πρώτον την τιμητική βράβευση του Εργαστηρίου Θεατρικής Δημιουργίας του Δήμου Καλαμαριάς με το βραβείο καλύτερου ερασιτεχνικού θιάσου. Μία άξια βράβευση στην Αγγελική Σαπάρτα, η οποία με πολλές θυσίες και προσωπικό αγώνα έχει καταφέρει να δημιουργήσει εξαιρετικές παραστάσεις αντάξιες επαγγελματικών. Το βραβείο, το απέδωσε ο δήμαρχος Καλαμαριάς Γιάννης Δαρδαμανέλης, ο οποίος μίλησε λακωνικά, ανθρώπινα και χωρίς ανούσιες φαμφάρες, δίνοντας την σκυτάλη και πάλι στην σκηνοθέτιδα. Ιδιαίτερα συγκινητικός ήταν ο πρόλογος του μαθητή της, ο οποίος μίλησε από καρδιάς για όλη αυτήν την τόσο σοβαρή προσπάθεια.
Η δεύτερη ήταν φυσικά η βράβευση του σπουδαίου Κώστα Τσιάνου, ο οποίος αποτελεί το ίδιο το θέατρο, καταγράφοντας μία εξαιρετικά σημαντική πορεία, που έχει εμπνεύσει πολλούς συναδέλφους του. Μας εξέπληξαν και μας συγκίνησαν οι πρόλογοι της Νινέττας και της Νταίζης Λεμπέση, αλλά και το βίντεο, το οποίο ετοίμασαν με αφιερώσεις από αγαπημένους συναδέλφους του Κώστα Τσιάνου. Μπορούμε να πούμε, πως τελικά η αξία και το μέτρο αυτού του ανθρώπου φάνηκε στα όσα σύντομα ανέφερε. Χωρίς υπερβολές και περιττούς επαίνους, μίλησε από καρδιάς για το θέατρο, όπως το έχει ζήσει. Η στόφα τέτοιων ανθρώπων δεν κρύβεται…
Έντονη ήταν η απουσία του Αντίνοου Αλμπάνη, ο οποίος κέρδισε το βραβείο της καλύτερης αντρικής ερμηνείας («Κάποιος να με προσέχει»). Ο ίδιος, όμως, εμφανίστηκε σε ένα βίντεο, ευχαριστώντας το κοινό της Θεσσαλονίκης, που τον τίμησε και εκφράζοντας τις ευχαριστίες του στην σκηνοθέτιδα της παράστασης.
Η έτερη βραβευθείσα για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς Ράνια Σχίζα («Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή») κατάφερε ήδη από τη πρώτη στιγμή, που ανέβηκε στο βήμα να συγκινήσει και να εκφράσει την πίστη της στο κοινό της Θεσσαλονίκης. Ευγενής, μετρημένη και ειλικρινής απέδειξε τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης και να πατάς στη γη.
Μάλλον οι συντελεστές του «Κάποιος να με προσέχει» μετά από ένα σημείο συνήθισαν τη διαδρομή από τις θέσεις τους στην σκηνή, γιατί κατάφεραν να κερδίσουν 6 βραβεία (από τα 8 που ήταν υποψήφιοι), κάνοντας ένα σημαντικό ρεκόρ! Αξίζουν συγχαρητήρια και σίγουρα υπομονή, γιατί απ’ όσο φαίνεται θα χρειαστεί αρκετές φορές ακόμα να ανέβουν στην σκηνή, για όσους δεν πρόφτασαν από τα απανωτά soldout…
Φυσικά, κλείνοντας δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στο αστείο στιγμιότυπο της βραδιάς, όταν κατά την απονομή των τριών βραβείων κοινού (Βένια Αδαμάκου, Γιώργος Μπαστουνάς, Ρία Ξανθοπούλου), έγινε ένα μπέρδεμα του τρίτου με το πρώτο, ώστε αφενός να εξασθενίσει η αγωνία των παρευρισκόμενων και αφετέρου όλοι να ξεσπάσουν σε γέλια. Τα έχουν αυτά τέτοιες βραδιές και είναι εκείνα που μένουν χαραγμένα στην μνήμη μας.
Αξίζει αναφορά σε κάποια πρόσωπα, τα οποία εντυπωσίασαν σε αυτήν την όμορφη βραδιά. Η Ελευθερία Τέτουλα, η οποία κατάφερε να σηκώσει το βάρος των βραβείων επάξια, χωρίς σαρδάμ, χωρίς αμηχανία, αλλά με ένα πλατύ χαμόγελο.
Είχε βέβαια στη φαρέτρα της δύο δυνατά όπλα. Τα κείμενα της αγαπημένης Πίτσας Στασινοπούλου, η οποία κατάφερε να συμπυκνώσει εύληπτα τις σκέψεις όλων μας, καθώς και τις σκηνοθετικές οδηγίες της Καλλιόπης Ευαγγελίδου.
Είναι εντυπωσιακή η προσοχή στις λεπτομέρειες, κάτι που φάνηκε από τα βίντεο των βραβείων, τα οποία ήταν ιδιαίτερα φροντισμένα με ένα όμορφο σπικάζ από την Τανιάνα Μαραγκουδάκη και τις εντυπωσιακές μουσικές συνθέσεις του Κυριάκου Ξανθόπουλου. Συγχαρητήρια αξίζουν και στην Ειρήνη Μπαϊρακτάρη για την εξαιρετική αφίσα και τις πολύ φροντισμένες φωτογραφίες.
Φυσικά η βραδιά, όπως εξαρχής υπογράμμισε ο επικεφαλής Γιάννης Τσιρόγλου, στιγματίστηκε από τον άδικο θάνατο των συνανθρώπων μας στο τραγικό ναυάγιο στην Πύλου. Το μήνυμα, που δόθηκε από αυτήν την βραδιά, η οποία αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε όσους έφυγαν, είναι πως ο πολιτισμός είναι πάντα ενεργός να καυτηριάζει όσα όλοι σιωπούν και να ανοίγει δρόμους…
Ευχόμαστε από καρδιάς κάθε χρόνο και καλύτερα! Φέτος φάνηκε να πιάνει η περσινή ευχή! Μένει να το δούμε και του χρόνου… στα 13α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης!
.