ΕΙΔΑΜΕ ΤΗ ΣΥΛΒΙ ΓΚΙΛΙΕΜ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ
Η αλήθεια είναι πως κάθε επίσκεψη στο Ηρώδειο, ενέχει ένα βαθμό συγκίνησης πόσο μάλλον όταν πρόκειται να παρακολουθήσουμε υπό το φως των άστρων το κύκνειο άσμα της Συλβί Γκιλέμ, ύστερα από 35 χρόνια φωτεινής διαδρομής στη χορευτική σκηνή. Το Ηρώδειο κατάμεστο από ένα γυναικείο κυρίως κοινό, από μικρές φιλόδοξες μπαλαρίνες, μεγάλες φτασμένες χορεύτριες και φίλους του χορού γενικότερα, που δεν μπορούσαν να μην παρακολουθήσουν την αποχαιρετιστήρια παράσταση Life in Progress της γνωστής χορεύτριας, ανάμεσα στις αρχαίες πέτρες, με φόντο τη Ακρόπολη.
Για το Life in Progress, η Συλβί Γκιλέμ ζήτησε χορογραφίες από τους αγαπημένους της συνεργάτες: ένα κομμάτι του Βρετανού Άκραμ Καν που αφορά στη σχέση της φύσης με την τεχνολογία – ένα θέμα που απασχολεί την ίδια ιδιαίτερα, καθώς έχει αναπτύξει δράση για περιβαλλοντικά ζητήματα στα πλαίσια διαφόρων οργανισμών. Ο τίτλος της χορογραφίας αυτής του Καν είναι «techne» (τέχνη), και στη σκηνή, μαζί με την ίδια, βρίσκεται μια ομάδα μουσικών. Το Life in Progress περιλαμβάνει επίσης μια χορογραφία του Ράσελ Μάλιφαντ, με τίτλο «Here & After», που η Γκιλέμ ερμηνεύει με την Ιταλίδα χορεύτρια Εμμανουέλα Μοντανάρι, αλλά και το «Duo» του Ουίλιαμ Φόρσαϊθ, ένα ανδρικό ντουέτο. Τέλος, το Life in Progress ολοκληρώνει το «Bye» του Σουηδού Ματς Εκ, ένα σόλο πάνω στην τελευταία σονάτα για πιάνο του Μπετόβεν, γνωστή ως Νο 32 σε ντο ελάσσονα, έργο 111.
Καθισμένοι λοιπόν στα άβολα καθίσματα του Ηρωδειού, παρακολουθήσαμε την γερασμένη πια για το μπαλέτο Συλβί, με την άψογη τεχνική της, σε μια αποχαιρετιστήρια παράσταση. Λίγα μπορούν να ειπωθούν για το μεγαλείο του ταλέντου της. Η Συλβί καταφέρνει να διατηρεί άψογη τεχνική και να χορευεί ολόκληρη head to toe, κινώντας συγκλονιστικά μέχρι και τα ακροδάχτυλα των ποδιών της. Συγκηνιτική σχεδόν η σύγκριση της με τους νεώτερους χορευτές που τη συνόδευσαν σε αυτή την ύστατη της σκηνική παρουσία. Η αλήθεια είναι πως έχει απολέσει σε μεγάλο βαθμό την πλαστικότητα της, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι μια ικανή χορεύτρια που συγκλονίζει τη σκηνή με την παρουσία της. Απλά καθώς τα χρόνια περνούν γίνεται όλο και πιο απαιτητική η ανάγκη να αποσυρθεί από τα φώτα της σκηνής, για να προσφέρει την πολύτιμη βοήθεια της σε ανερχόμενους χορευτές. Από το 2011, έχει αρχίσει να αποχαιρετά τη σκηνή, αλλά το κοινό της μάλλον δεν την αφήνει, μιας και είχαμε βρεθεί σε μια παρόμοια αποχαιρετιστήρια παράσταση στο Ηρώδειο το 2011, που τιτλοφορούταν 6000 μίλια μακριά, και διαχειριζόταν ξανά το ζήτημα του χορού και των γηρατειών. Προφανώς δεν ήταν ακόμα έτοιμη να αφήσει τη σκηνή οπότε τέσσερα χρόνια μετά βρεθήκαμε να την αποχαιρετούμε ξανά στο ίδιο μέρος.
Είναι αδιαμφισβήτητο πως η Συλβί είναι μια εκπληκτική καλλιτέχνης και ήταν μια από τις καλύτερες χορεύτριες που πέρασαν από τη σκηνή τα τελευταία χρόνια, μια αληθινή ενσάρκωση της τελειότητας, υπερβαίνοντας τα σύνορα κλασικού και σύγχρονου χορού, δημιουργώντας δικό της στυλ και ύφος. Σεβόμαστε μεν την προσπάθεια της να μην κλείσει με τα «best of» από τις προηγούμενες δουλειές της και σαν αποχαιρετιστήριο δώρο να παράγει μια νέα σύνθεση χορογράφων. Παρόλα αυτά βρίσκουμε απόλυτα κατανοητό, πως ναι μετά από 35 χρόνια χορευτικής πορείας έχει έρθει ο καιρός να κρεμάσει τις πουεντ της και να αφήσει τη σκηνή στα νεαρά παιδιά με τα λυγερά κορμιά που σφύζουν από νιότη.
Δεν μπορούμε πάντως παρά να ευχαριστήσουμε τη Συλβί Γκιλιέμ για την εξαιρετική βραδιά που μας συνεπήρε στο Ηρώδειο αλλά και για τις τόσες άλλες που προηγήθηκαν. Αυτό ήταν το κύκνειο άσμα της και ήταν υπέροχο. Και εμείς θα την θυμόμαστε για πάντα όπως ήταν τις προάλλες, μια λαμπερή και εύπλαστη χορεύτρια πάνω στη σκηνή, με εξαιρετική τεχνική, δύναμη,πάθος και αγάπη για το χορό.
Παραγωγή Sadler’s Wells – London. Συμπαραγωγή Les Nuits de Fourvière και Sylvie Guillem
Οι παραστάσεις δόθηκαν στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού 3-4 Ιουνίου 2015.
Φωτογραφικό υλικό
