Φεστιβάλ ΔΗΜΟΥ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗ με 4 παραστάσεις στο θέατρο ‘Ανετον.
“ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ” – “ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΚΥΜΑ – ΕΡΩΣ ΗΡΩΣ” – “TO ΜΥΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ” – “ H ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ”
Από Τετάρτη 10 έως Κυριακή 28 Φεβρουαρίου στο Θέατρο ΑΝΕΤΟΝ
Ο Δήμος Αβδελιώδης, ένας από τους σημαντικότερους έλληνες δημιουργούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, έχει συνδέσει το όνομά του με πρωτοποριακές και διακεκριμένες θεατρικές παραστάσεις που άνοιξαν νέους δημιουργικούς δρόμους στη θεατρική τέχνη.
Στις πιο πρόσφατες, την «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη» -που ξεκίνησε τον περασμένο Ιούλιο με τη συνεργασία του ΚΘΒΕ-, παρουσίασε για πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου, αλλά και της ερευνητικής φιλολογίας, την απαγγελία της αρχαίας ελληνικής με την δική του μέθοδο, ώστε να ακούγεται σαν φυσική και ζωντανή γλώσσα, αλλάζοντας ριζικά τη σχέση μας με τα αρχαία ελληνικά κείμενα.
Κάθε μια από τις 20 θεατρικές παραστάσεις του, σχεδιασμένες και εκτελεσμένες σαν όπερες, αναδεικνύουν με έναν μοναδικό, συναρπαστικό τρόπο συγγραφείς, όπως ο Βιζυηνός και ο Παπαδιαμάντης, που εθεωρούντο μέχρι τώρα δυσπρόσιτοι εξαιτίας της καθαρεύουσας, είτε απόμακροι λόγω της ιδιάζουσας ποιητικής τους γλώσσας, όπως ο Χορτάτσης και ο Σολωμός.
.
«Το Μόνον της Ζωής του Tαξείδιον», «Το Αμάρτημα της Μητρός μου», «Η Νοσταλγός», «Όνειρο στο Κύμα – Έρως Ήρως», «Το Μυρολόγι της Φώκιας», «Μαράν Αθά», «Βαβυλωνία», «Ερωφίλη», και «Η Γυναίκα της Ζάκυθος», με τη δραματουργική επεξεργασία, τη θεατρική διασκευή και τη διδασκαλία της απαγγελίας από τον Δ.Αβδελιώδη, κατάφεραν-κατά κοινή ομολογία-να ξαφνιάσουν, να συγκεντρώσουν βαθιά, και να συγκινήσουν, ένα πολύ μεγάλο και εντελώς διαφορετικό μεταξύ του κοινό ως προς την ηλικία και την παιδεία του, ενώ επισημάνθηκε από τους παιδαγωγούς η ιδιαίτερη σημασία των παραστάσεών του για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. «ο Δ. Αβδελιώδης στις παραστάσεις του σώζει και αναδεικνύει τη μαγεία και τη δραματικότητα που όντως υπάρχουν στο κείμενο. Οι λύσεις που προτείνει είναι και ο δρόμος για το ανέβασμα του αρχαίου ελληνικού Δράματος». ‘’Γιάγκος Ανδρεάδης‘’OI AΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ – Η γόνιμη προδοσία της παράδοσης από τον Δήμο Αβδελιώδη, ένας δρόμος που ανοίγει προοπτικές. Περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ 2009’’
.
*[ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ, ]
————————————————————————————————————————————
.
Γεωργίου Βιζυηνού ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ
Δραματουργία σκηνοθεσία Δήμος Αβδελιώδης.
Τετάρτη 10 Πέμπτη 11 Παρασκευή 12 Σάββατο 13 Φεβρουαρίου ώρα 21:00 Κυριακή 14 Φεβρουαρίου απογευματινή 19:00
Κατόπιν της κατανυκτικής συμμετοχής του κοινού από την πρώτη χρονιά παραστάσεων το 2013 σε όλη την Ελλάδα, το 2014 στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» και αργότερα στο Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ, συνεχίζεται και φέτος για Τέταρτη χρονιά.
Με το έργο αυτό αποκαλύπτει ο ίδιος ο Βιζυηνός την πιο βαθιά του πληγή, όταν σε πολύ μικρή ηλικία ακούει μια νύχτα τη Μητέρα του, να παρακαλεί μέσα στην εκκλησία το θεό να πάρει εκείνον, στη θέση της βαριά ασθενούς αδελφής του.
Ο πρωταγωνιστές του έργου (ο Βιζυηνός με την Μητέρα του),έχουν όλα τα στοιχεία των αρχετυπικών ηρώων που εμπλέκονται σε ένα τραγικό συμβάν από τη Μοίρα. Το μόνο που μπορούν να πράξουν οι ίδιοι συνειδητά, είναι να κατανοήσουν ο ένας τον άλλο ,για να επέλθει στο τέλος η συγχώρηση, σαν λύση και σαν κάθαρση.
Έτσι η αφήγηση έχει τη δομή ενός αρχαίου δράματος , εμπλουτισμένου με τα πρώιμα ψυχαναλυτικά στοιχεία που αφομοίωσε ο Συγγραφέας κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γοτίγγη της Γερμανίας και ενσωμάτωσε δημιουργικά στο έργο του .
Το αυτοβιογραφικό αυτό έργο ξεκινάει με τον μικρό Γιωργή να παρακολουθεί με αγωνία τις απεγνωσμένες και στο τέλος μάταιες προσπάθειες της Μητέρας του, να σώσει από το θάνατο το άρρωστο δεκάχρονό της κορίτσι.
Ακολούθως το βάρος της απώλειας της Ανιώς ωθεί τη Μητέρα σε δυο αλλεπάλληλες υιοθεσίες κοριτσιών, που γίνονται η αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν των φροντίδων της.
Ύστερα από χρόνια, επιστρέφοντας από τις σπουδές του στη Γερμανία ο μεσαίος της γιός, ο ίδιος ο συγγραφέας, μαθαίνει έκπληκτος από τη μητέρα του, το τραγικό μυστικό της.
Πρόκειται για μια τραγικού χαρακτήρα ενδοοικογενειακή εξομολόγηση, που ενώ συνήθως κρύβεται επιμελώς στο σκοτάδι, εδώ βγαίνει στο φώς, και ξεπερνώντας τις συμπληγάδες της ηθογραφίας και της ηθικογραφίας, γίνεται λόγος δημόσιος και λυτρωτικός, μάθημα ήθους και ανθρώπινης διαλλακτικότητας, χάρη στο πνεύμα του Βιζυηνού.
Ενός πνεύματος, που έχει συμπεριλάβει και αφομοιώσει μέσα σε όλο το πεζογραφικό του έργο, τα στοιχεία ενός ζωντανού και πηγαίου λαϊκού πολιτισμού που εμπεριέχει τις δυνάμεις της ζωής και της πίστης, να υπερνικούν τις δυνάμεις του θανάτου και της φθοράς.
Ο Δ. Αβδελιώδης προτείνει με τις παραστάσεις του έναν ανανεωμένο και μοντέρνο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, χωρίς στοιχεία πειραματισμού.
Η παρακολούθηση της παράστασης γίνεται μια βιωματική εμπειρία για όλους τους θεατές, ανεξαρτήτως ηλικίας ή παιδείας. Στις σκηνοθεσίες του, ενώνεται φορτωμένο, αίσθημα και ποίηση, ομορφιά και μυσταγωγία.
Αριστουργήματα της λογοτεχνίας μεταλλάσσονται σε ένα λαϊκό λυρικό θέατρο, που παρά την ιδιότυπη γλώσσα των, γίνονται απόλυτα κατανοητά και απευθύνονται στο ευρύ κοινό, μέσα από μαγικές παραστάσεις που έχουν υμνηθεί από κριτικούς και κοινό, και θεωρούνται μαθήματα υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικής διασκευής.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΣΚΗΝΙΚΗ ΟΨΗ,ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δήμος Αβδελιώδης – ΜΟΥΣΙΚΗ: Βαγγέλης Γιαννάκης – ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ: Θεμιστοκλής Καρποδίνης Αγάπη Μανουρά
————————————————————————————————————————————
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΚΥΜΑ – ΕΡΩΣ ΗΡΩΣ»
ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Δήμος Αβδελιώδης
Τετάρτη 17, Πέμπτη 18, Παρασκευή 19, Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 21:00
Κυριακή 21 Φεβρουαρίου απογευματινή 19:00
Το «Όνειρο στο κύμα & Έρως Ήρως» είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας, αφιερώματος του Δ.Αβδελιώδη στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. [ακολουθούν « Το Μυρολόγι της Φώκιας – Το Καμίνι» και, «Η Φόνισσα»]
Τα διηγήματα του Α.Παπαδιαμάντη, «Όνειρο στο Κύμα & Έρως Ήρως» μετά τη πρώτη παρουσίαση τους στην Αθήνα και ανά την Ελλάδα, και την κατανυκτική υποδοχή τους από το κοινό, με την συγκλονιστική ερμηνεία ενός νέου ηθοποιού, του Θεμιστοκλή Καρποδίνη, επαναλαμβάνονται και φέτος με 5 παραστάσεις στο Θέατρο ΑΝΕΤΟΝ.
.
«Στο πρώτο διήγημα της παράστασης ο Παπαδιαμάντης στήνοντας ένα ιδανικό, ονειρικό τοπίο φυσικής ομορφιάς μέσα στο φεγγαρόφωτο, απεκδυόμενος συνειδητά το βάρος και το πάθος μιας μάταιης, στιγμιαίας ικανοποίησης, εστιάζει το βλέμμα και αντικρίζει με δέος την ομορφιά του γυμνού γυναικείου σώματος καθώς βυθίζεται και αναδύεται μέσα στους φωσφορίζοντες από τη Σελήνη κυματισμούς της Θάλασσας, όπως η ‘Αναδυομένη Αφροδίτη’, ενός αγάλματος με πολλές παραλλαγές, όπου όμως σ’ όλες του τις μορφές και απ’ όλους τους καλλιτέχνες έχει αποτυπωθεί σταθερά το δέος, δηλαδή ο μετά φόβου και ρίγους θαυμασμός αλλά και ο σεβασμός απέναντι στο γυμνό γυναικείο κορμί, σαν ένθεης υπόστασης της αλήθειας. Ο Έρωτας, μόνιμος συνοδός της Αφροδίτης, φτερουγίζει από πάνω ψηλά αλλά δεν πληγώνει, ρίχνοντας τα βέλη του πάθους, παραμένοντας ουράνιος και αθώος.
Στο δεύτερο διήγημα ο Έρωτας, έχοντας ρίξει τα βέλη του πάθους, έχει κατέβει στη γη και έχει κουρνιάσει μέσα στο νου και την καρδιά ενός Νεαρού ναύτη για ένα συνομήλικό του Κορίτσι .Ο αφηγητής Παπαδιαμάντης αφουγκράζεται το πάθος του Νεαρού, τον νοιώθει και συντάσσεται μαζί του, μπροστά στον άμεσο και αιφνίδιο κίνδυνο να χάσει το ύψιστο αντικείμενο της επιθυμίας του, την Νεαρή αγαπημένη του, από έναν πολύ μεγαλύτερό του Άνδρα.
.
Αφηγητής και Νεαρός ταυτίζονται, μάχονται με σκέψεις μήπως αποτρέψουν ακόμα και με τη βία, την επερχόμενη συντριβή των πόθων τους πάνω στον κάβο της πραγματικότητας, όπου σε λίγο θα προσεγγίσει η βάρκα του Νεαρού ναύτη, μεταφέροντας, έναντι αμοιβής, στην απέναντι από το νησί ακτή τον ηλικιωμένο Γαμπρό, και Νύφη, την ίδια την αγαπημένη του. Όμως το πάθος μετριάζεται και υποχωρεί, όταν υπακούει στη λογική τάξη. Τότε ο γήινος Έρως μεταμορφώνεται, και γίνεται Ήρωας.»
Ο Δ. Αβδελιώδης προτείνει με τις παραστάσεις του έναν ανανεωμένο και μοντέρνο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, χωρίς στοιχεία πειραματισμού.
Η παρακολούθηση της παράστασης γίνεται μια βιωματική εμπειρία για όλους τους θεατές, ανεξαρτήτως ηλικίας ή παιδείας. Στις σκηνοθεσίες του, ενώνεται φορτωμένο, αίσθημα και ποίηση, ομορφιά και μυσταγωγία.
Αριστουργήματα της λογοτεχνίας μεταλλάσσονται σε ένα λαϊκό λυρικό θέατρο, που παρά την ιδιότυπη γλώσσα των, γίνονται απόλυτα κατανοητά και απευθύνονται στο ευρύ κοινό, μέσα από μαγικές παραστάσεις που έχουν υμνηθεί από κριτικούς και κοινό, και θεωρούνται μαθήματα υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικής διασκευής.
αι ποίηση, ομορφιά και μυσταγωγία, το νήμα του χθες με το σήμερα.
αι ποίηση, ομορφιά και μυσταγωγία, το νήμα του χθες με το σήμερα.
,
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΣΚΗΝΙΚΗ ΟΨΗ,ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ,ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δήμος Αβδελιώδης – ΜΟΥΣΙΚΗ: Debussy, la mer – ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ: Θεμιστοκλής Καρποδίνης – ΣΚΙΑ ΜΕΓΑΛΟΔΙΚΗΓΟΡΟΥ: Γιάννης Κολόι
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 90’
————————————————————————————————————————————
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Το Μυρολόγι της Φώκιας – το Καμίνι
ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Δήμος Αβδελιώδης
Τετάρτη 24, Πέμπτη 25 και Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 21:00
Με τα δυο αυτά διηγήματα παρουσιάζεται το δεύτερο μέρος της τριλογίας, αφιερώματος του Δ. Αβδελιώδη στον Παπαδιαμάντη, μετά την παράσταση του πρώτου μέρους, που ξεκίνησε με τα διηγήματα “ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΚΥΜΑ – ΕΡΩΣ ΗΡΩΣ” έχοντας σαν θεματική την αντίστιξη μεταξύ του ουράνιου και του γήινου έρωτα.
.
Τώρα, η αντίστιξη μεταφέρεται μεταξύ της ζωής και των μορφών της απώλειάς της. Η εξωτερική εικόνα των δυο διηγημάτων δίνει την εντύπωση πεζογραφημάτων, όμως η θεατρική, φωνητική τους αναπαράσταση αποκαλύπτει δυο αμιγή ποιητικά έργα σπάνιας σύλληψης.
Στο “Μυρολόγι της Φώκιας’’(*), ο Παπαδιαμάντης ενορχηστρώνει μια συμφωνία από ήχους και εικόνες θαμβωτικής ομορφιάς, που εναλλάσσονται με πένθιμα, κατασταλαγμένα μοτίβα της μνήμης από την απώλεια και τον θάνατο.
.
Μέσα σ’ αυτήν την σπαρακτική, αλλά παγιωμένη αρμονία του ηλιοβασιλέματος έρχεται αθόρυβη αλλά επελαύνουσα η Νύχτα. Όλα τα πράγματα, όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το φυσικό πλαίσιο, καθώς κι όλα τα έμψυχα όντα, έχουν τακτοποιημένη τη σχέση τους με τον χώρο και με τον χρόνο.
Μόνο ένα εννιάχρονο κορίτσι,-που έρχεται με λαχτάρα να βρει τη γιαγιά της πλάι στη θάλασσα που πλένει ρούχα-, παρασυρμένο και συγκεντρωμένο στην μουσική του αυλού ενός βοσκού, χάνοντας την αίσθηση του χρόνου του τόπου, αίφνης ταράζεται με την απότομη αίσθηση της αλλαγής από το φως στο σκοτάδι, ορμάει σ’ ένα μονοπάτι που διακρίνει μπροστά του και γλιστρώντας από ψηλά μ’ ένα μπλούμ μες στη θάλασσα ‘χάνεται’, ενώ οι άνθρωποι και όλα τα έμβια όντα εκεί τριγύρω συνεχίζουν ανυποψίαστα τον σκοπό τους.
.
Ακολουθεί ‘’Το Καμίνι’’ που είναι μια ευφρόσυνη, αντίστιξη στο ‘‘Μυρολόγι’’, ένας ύμνος στον έρωτα για τη ζωή, αυτό το καμίνι των επιθυμιών και του πάθους που πυροδοτεί και ταλανίζει ανθρώπους και πράγματα, άλλοτε με ευχάριστα και άλλοτε με δυσάρεστα έργα, που προκαλούν όμως εδώ τη συμπάθεια, ακόμα και το γέλιο, από τον βαθμό της άγνοιας και της αθωότητας, των μικρών ή των μεγάλων στην ηλικία κυνηγών της ζωής ή των αφελών καταστροφέων της ζωής και των λουλουδιών της, μέσα στον παράδεισο του πολύχρωμου Απρίλη, ο οποίος σαν αυτονόητος και δεδομένος, δεν συγκινεί ιδιαιτέρως αυτούς εδώ τους υπνοβάτες που τον κατοικούν. Όμως μια δεκαοχτάχρονη κοπέλα, έχοντας διατηρήσει ζωντανή τη θεική της πυξίδα, παρακάμπτει όλα τα ‘πρέπει’ και ‘δεν πρέπει’, και λούζεται μέσα στο άσπιλο, έκτατο, μοναδικό θαλάσσιο καμίνι της χαράς.
.
Ο Δ. Αβδελιώδης προτείνει με τις παραστάσεις του έναν ανανεωμένο και μοντέρνο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, χωρίς στοιχεία πειραματισμού.
Η παρακολούθηση της παράστασης γίνεται μια βιωματική εμπειρία για όλους τους θεατές, ανεξαρτήτως ηλικίας ή παιδείας. Στις σκηνοθεσίες του, ενώνεται φορτωμένο, αίσθημα και ποίηση, ομορφιά και μυσταγωγία. Αριστουργήματα της λογοτεχνίας μεταλλάσσονται σε ένα λαϊκό λυρικό θέατρο, που παρά την ιδιότυπη γλώσσα των, γίνονται απόλυτα κατανοητά και απευθύνονται στο ευρύ κοινό, μέσα από μαγικές παραστάσεις που έχουν υμνηθεί από κριτικούς και κοινό, και θεωρούνται μαθήματα υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικής διασκευής.
(*)Μυρολό(γ)ι το, θρηνητικόν άσμα αδόμενον παρά νεκρόν κατά την κηδείαν. Επίτομο Λεξικό Δ. Β Δημητράκου
,
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΣΚΗΝΙΚΗ ΟΨΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δήμος Αβδελιώδης – ΜΟΥΣΙΚΗ:Βαγγέλης Γιαννάκης – ΓΛΥΠΤΟ ΕΡΓΟ:Αριστείδης Πατσόγλου – ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Αλεξία Φωτιάδου – ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Γιάννης Κολόι
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 40’
————————————————————————————————————————————
Διονυσίου Σολωμού Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ
ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Δήμος Αβδελιώδης
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 21:00 – Κυριακή 28 Φεβρουαρίου απογευματινή 19:00
Με το έργο αυτό ο Σολωμός αφήνει το φως και ανιχνεύει το σκοτάδι. Αν και μικρό σε έκταση –δέκα μικρά κεφάλαια–, είναι ο αντίποδας που στηρίζει όλο το άλλο του ποιητικό έργο, αντισταθμίζοντας έτσι το βάρος και την έκταση της αναζήτησής του.
.
Δανείζεται, λοιπόν, το προσωπείο του Αγίου Διονυσίου –o oποίος έζησε ως ιερομόναχος έως τα 172 του χρόνια σ’ ένα μοναστήρι της Ζακύνθου–, για να κοιτάξει στα μάτια το κακό. Το γεγονός πως μπορεί να δει μέσα από τα μάτια ενός Άλλου, τον απελευθερώνει και τον μεταφέρει, σαν πνεύμα, εκεί όπου μπορεί να βλέπει την τυφλή και ακατανόητη δύναμη του κακού, χωρίς να το φοβάται.
Αυτή ακριβώς η έλλειψη φόβου είναι που τον θωρακίζει και του δίνει το έλλογο στοιχείο και τον έλεγχο, ώστε το θεωρούμενο ως υποστασιοποιημένο κακό –η γυναίκα της Ζάκυθος εδώ– να καταρρεύσει αδύναμο και αξιολύπητο μπροστά του.
Η έννοια του κακού θα υπερεκτιμάτο, και θα αδρανοποιούσε τον ίδιο, μόνο εάν το υποτιμούσε περιφρονώντας το, ή αν απέστρεφε το βλέμμα του από αυτό φοβισμένος, με αποτέλεσμα να παραλύσει, και να εκλείψει η κυριαρχία του Λόγου.
Το κακό εδώ δεν είναι οι Τούρκοι, δεν είναι οΙ απέναντι, δεν είναι ο προφανής εχθρός. Το κακό είναι μέσα μας. Εμείς οι ίδιοι γινόμαστε οι φορείς του κακού, από τον φόβο ή από την άγνοια του θεωρούμενου αντιπάλου που μας φοβίζει.
Ο Σολωμός σχεδίασε και άρχισε να γράφει το έργο το 1826 στη Ζάκυνθο, βλέποντας με συναισθήματα πόνου και απέραντης συμπάθειας τις προσφυγοπούλες γυναίκες από το πολιορκημένο Μεσολόγγι –που επαιτούσαν ζητώντας τρόφιμα και χρήματα για τους έγκλειστους άνδρες τους–, να αντιμετωπίζουν κατάμουτρα τη λεκτική βία, την προσβολή και την ταπείνωση από μια δύσμορφη, εξαθλιωμένη γυναίκα.
Το έργο, αν και έχει την επίφαση ενός οραματικού οίστρου, είναι απόλυτα ρεαλιστικό, γιατί ανιχνεύει τις αιτίες της κακοδαιμονίας και της διχόνοιας σαν ζητήματα βαθιάς άγνοιας και αδυναμίας πρωτίστως ημών των ιδίων, των παρατηρητών, των φερομένων και θεωρουμένων ως αλάθητων υποκειμένων του ορθού λόγου.
Κάθε παραίτησή μας, από φόβο και άγνοια, μπροστά σε κάτι παράλογο και άδικο γίνεται αυτόματα η προσχώρηση μας στο αντίθετο ρεύμα, του παραλογισμού και του χάους, που εμπεριέχει το απρόβλεπτο, το οδυνηρό, το κακό.
Η θεατρική εκδοχή μας, μέσα από τη φωνητική αναπαράσταση του Λόγου του ποιητή, προσπαθώντας να αποδώσει την πραγματική σημασία στην κάθε φράση, επιζητεί να ανασύρει και να ζωντανέψει όλες τις εικόνες και τις ιδέες που φαντάζουν ακόμα ανερμήνευτες σ’ αυτό το έργο.
Έργο, που δεν παύει να μας γοητεύει και να μας αφορά, σαν μια σημαντική κατάθεση ενός αγνού και μεγάλου στοχαστή, ενεργοποιώντας τη σκέψη μας επάνω σε θεμελιώδη ζητήματα της πραγματικότητας και της πραγματικής μας ταυτότητας. Δ.Α.
Ο Δ. Αβδελιώδης προτείνει με τις παραστάσεις του έναν ανανεωμένο και μοντέρνο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, χωρίς στοιχεία πειραματισμού.
Η παρακολούθηση της παράστασης γίνεται μια βιωματική εμπειρία για όλους τους θεατές, ανεξαρτήτως ηλικίας ή παιδείας. Στις σκηνοθεσίες του, ενώνεται φορτωμένο, αίσθημα και ποίηση, ομορφιά και μυσταγωγία.
Αριστουργήματα της λογοτεχνίας μεταλλάσσονται σε ένα λαϊκό λυρικό θέατρο, που παρά την ιδιότυπη γλώσσα τους, απευθύνονται στο ευρύ κοινό, μέσα από μαγικές παραστάσεις που έχουν υμνηθεί από κριτικούς και κοινό, και θεωρούνται μαθήματα υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικής διασκευής.
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ – ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Δήμος Αβδελιώδης – Μουσική Βαγγέλης Γιαννάκης Ενδύματα Αριστείδης Πατσόγλου – Ερμηνεύει η Όλια Λαζαρίδου – ΑΓΓΕΛΟΣ Δανάη Ρούσσου – ΤΡΑΓΟΥΔΙ Κατερίνα Χαρμάνη – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Σπύρος Βαγγελάκης – Στηριγμένο στο κείμενο της εκδοτικής πρότασης του Δημήτρη Δημηρούλη
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 60’
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Κρατήσεις θέσεων στο 6988309309
Θέατρο Άνετον, Παρασκευοπούλου 42, Θεσσαλονίκη
Τιμή εισιτηρίου: Προπώληση, φοιτητές, άτομα άνω των 65, πολύτεκνων, ΑΜΕΑ 8,00 ευρώ. Ταμείο 12,00 ευρώ. Ομαδικό εισιτήριο (άνω των 20 ατόμων) 8,00 ευρώ. Μαθητικό, ανέργων, ατέλεια 5,00 ευρώ. Εισιτήριο – Προσφορά και για τις 4 παραστάσεις 30,00 ευρώ
Τιμή εισιτηρίου: Προπώληση, φοιτητές, άτομα άνω των 65, πολύτεκνων, ΑΜΕΑ 8,00 ευρώ. Ταμείο 12,00 ευρώ. Ομαδικό εισιτήριο (άνω των 20 ατόμων) 8,00 ευρώ. Μαθητικό, ανέργων, ατέλεια 5,00 ευρώ. Εισιτήριο – Προσφορά και για τις 4 παραστάσεις 30,00 ευρώ
————————————————————————————————————————————
*Οι παραστάσεις, «Ιχνευτές» του Σοφοκλή (καινοτόμος αναβίωση της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας του σατυρικού δράματος σε σχέση με την κωμωδία – αναγνώριση σε Διεθνή Φεστιβάλ Θεάτρου-)», «Πέρσες» και «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη» ανέδειξαν σαν μοναδικό πρωταγωνιστή και πυρήνα της δραματουργίας της τραγωδίας αλλά και του σατυρικού δράματος, τον ίδιο τον λόγο του κειμένου, που εμπεριέχει και επιβάλει σαν λογικά αναγκαίες όλες τις αισθητικές και τις σκηνοθετικές επιλογές.
Ενώ με το «Λίγα απ’ Όλα»(2001) παρουσίασε εντυπωσιακά και για πρώτη φορά στο θέατρο την αισθητική ατμόσφαιρα του Θεάτρου Σκιών, αντικαθιστώντας τις χάρτινες φιγούρες με ηθοποιούς, και κάνοντας ιδιότυπη χρήση του φωτισμού και των εικαστικών στοιχείων. Μια πρόταση που βελτίωσε και ολοκλήρωσε το 2007 με το έργο του «Ο Μεγαλέξανδρος κι ο Καταραμένος Δράκος», αφού διαφοροποίησε την παραδοσιακή ηθογραφική ατμόσφαιρα του θεάτρου Σκιών από το οθωμανικό της πλαίσιο και μετέτρεψε τους φολκλορικούς ήρωες του Θ. Σκιών, σε σύγχρονα πλανητικά αρχέτυπα, μέσα στο ευρύτερο φόντο της παγκόσμιας ανέχειας και τους σύγχρονους δράκους. «Ο Δήμος Αβδελιώδης εξελίσσει ένα βήμα το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Πρόκειται για μια σπάνια περίπτωση ποιητή της σκηνής του ελληνικού θεάτρου, ο οποίος αντλεί γνήσια υλικά από το λαϊκό πολιτισμό και προσφέρει αυθεντικές δημιουργίες, χωρίς να πέφτει στην παγίδα της μίμησης του δυτικού πολιτισμού, αλλά ούτε και στη χαράδρα ενός στείρου και γραφικού ελληνικού φολκλόρ» Mπουμπουλίνα Νικάκη, 2009, «Οι τολμηρές κινήσεις του σκηνοθέτη στις φόρμες, την κίνηση, την εκφορά του λόγου και τη μουσική αποτελούν προέκταση του δημιουργικού διαλόγου με το Θέατρο Σκιών αφήνοντας στον τομέα αυτόν πίσω όλους τους άλλους σπουδαίους προκατόχους του. Τον Κουν, τον Δαμιανό, και τον ίδιο τον Σπαθάρη, που είχε ανεβάσει το «Ταξείδι» του Γιώργου Θέμελη στο ΚΘΒΕ» Γ. Ανδρεάδης, 2009.
Τιμώμενο πρόσωπο το 2010 στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου Καΐρου,ο Δήμος Αβδελιώδης, απευθύνεται όχι μόνο στο θεατρόφιλο κοινό αλλά και στο ευρύτερο κοινό που αναζητά στο θέατρο την ψυχαγωγία σαν πραγματική απόλαυση, μέσα από τη μαγεία παραστάσεων που επαναλαμβάνονται για χρόνια, και που έχουν υμνηθεί από τους κριτικούς σαν μαθήματα, υποκριτικής, ήθους, σκηνοθεσίας, θεατρικής διασκευής και πρωτοτυπίας.
ΔΗΜΟΣ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗΣ
Ο Δ. Αβδελιώδης γεννήθηκε το 1952 στη Χίο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή ΑΘΗΝΩΝ, Γ. Θεοδοσιάδη.
Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου 1997- 2000 και 2004-2010.
Δίδαξε αφήγηση και λογική των συνδέσεων για τον κινηματογράφο και το θέατρο, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, 1993- 1997.
.Βραβείο GOVI στη Γένοβα, 2001, για την ανάδειξη της μορφής ιδιαίτερων γλωσσικών διαλέκτων και πολιτισμικών στοιχείων στο κινηματογραφικό του έργο.
.“Η ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΩΝ” , συμμετείχε και βραβεύτηκε σε μερικά από τα μεγαλύτερα Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου (Βερολίνο, Σαν Φραντσίσκο κ.α.) Ψηφίστηκε από την Π.Ε.Κ.Κ, και την Ο.Κ.Λ.Ε, το 2007 , ανάμεσα στις 10 καλύτερες ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου όλων των εποχών.
.Τιμώμενο πρόσωπο μαζί με άλλες σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο του θεάτρου στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου Καΐρου 2010, για το «στίγμα του στο ελληνικό θέατρο και την συμβολή του στην παγκόσμια γλώσσα του θεάτρου, με το ιδιαίτερο σκηνοθετικό του σύμπαν» (Μπ. Νικάκη)
.Το 2015, με τη διδασκαλία της φωνητικής ερμηνείας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας για την παράσταση του «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη», κατάφερε για πρώτη φορά την ιστορία του θεάτρου και της ερευνητικής λογοτεχνίας να αποδώσει την αρχαία ελληνική γλώσσα, χωρίς την εράσμιο ή την προσωδιακή εκφορά, αλλά με τη δική του μέθοδο, και να αλλάξει ριζικά την φωνητική ερμηνεία της αρχαίας ελληνικής, παρουσιάζοντάς την σαν ζωντανή γλώσσα.
ΘΕΑΤΡΟ
2015 «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη»-διδασκαλία, μετάφραση, δραματουργία, σκηνογραφία, σκηνοθεσία-έναρξη της παράστασης τον Ιούλιο στα αρχαία θέατρα της Δωδώνης, της Αιγείρας και αλλού- με τη συνεργασία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, αφού προηγήθηκαν τρία έτη προβών για τη διδασκαλία της εκφοράς και της ερμηνείας του αρχαίου πρωτότυπου πλατωνικού κειμένου, με τον ηθοποιό του Βασίλη Καραμπούλα. Εκδήλωση ενδιαφέροντος και πρόσκληση από σπουδαίους πολιτιστικούς Οργανισμούς και Φεστιβάλ στο εξωτερικό με την προβολή και υποστήριξη του διεθνούς δικτύου TheatreCultures.
2015 «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη»-διδασκαλία, μετάφραση, δραματουργία, σκηνογραφία, σκηνοθεσία-έναρξη της παράστασης τον Ιούλιο στα αρχαία θέατρα της Δωδώνης, της Αιγείρας και αλλού- με τη συνεργασία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, αφού προηγήθηκαν τρία έτη προβών για τη διδασκαλία της εκφοράς και της ερμηνείας του αρχαίου πρωτότυπου πλατωνικού κειμένου, με τον ηθοποιό του Βασίλη Καραμπούλα. Εκδήλωση ενδιαφέροντος και πρόσκληση από σπουδαίους πολιτιστικούς Οργανισμούς και Φεστιβάλ στο εξωτερικό με την προβολή και υποστήριξη του διεθνούς δικτύου TheatreCultures.
2015 «Το Μυρολόγι της Φώκιας – Το Καμίνι» Αλ. Παπαδιαμάντη, δεύτερο έργο της τριλογίας αφιερώματος στον Α. Παπαδιαμάντη, Αλεξία Φωτιάδου
2014 « Όνειρο στο Κύμα-Έρως Ήρως» Αλ. Παπαδιαμάντη, πρώτο έργο της τριλογίας αφιερώματος στον Παπαδιαμάντη, Θεμιστοκλής Καρποδίνης και Γιάννης Κολόϊ
2013 «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» Δ. Σολωμού, Όλια Λαζαρίδου
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2013. Παρουσίαση στο ΒΟΖΑRT, Βρυξέλλες 2014 κατά τη διάρκεια της ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2013. Παρουσίαση στο ΒΟΖΑRT, Βρυξέλλες 2014 κατά τη διάρκεια της ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ.
2013 «Το Αμάρτημα της Μητρός μου» Γεωργίου Βιζυηνού, Θεμιστοκλής Καρποδίνης Αγάπη Μανουρά
2013 « Περλιμπλίν και Μπελίσα» Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Στέλιος Μάινας, Δήμητρα Ματσούκα, Ελένη Καστάνη
2013 «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη»Δραματουργία & Κείμενο, βασισμένη στο βιβλίο του Κώστα Μαρδά Α.Παναγούλης, ΠΡΟΒΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ, Ελένη Ερήμου
2013 ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ «Αφιέρωμα στο Δήμο Αβδελιώδη με 5 Παραστάσεις του», «Μαράν Αθά», «Η Νοσταλγός», «Το μόνον της ζωής του Ταξείδιον», «Ιχνευτές», «Πέρσες».
2012 «Ερωφίλη» Γεωργίου Χορτάτση, ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, Βασίλης Καραμπούλας, Ιωάννα Παππά
2012 «Η Νοσταλγός» Αλ. Παπαδιαμάντη, Μαίρη Ιγγλέση
2012 «Η Νοσταλγός» Αλ. Παπαδιαμάντη, Μαίρη Ιγγλέση
.
ΘΕΑΤΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
2011 «Πέρσες» Αισχύλου 1ο Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων
2010 «Ταξιδεύοντας με τον Παναίτ Ιστράτι» βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Μπουμπουλίνας Νικάκη, ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ, Δ. Αβδελιώδης
2010 «Ιχνευτές» Σοφοκλή, πρωτότυπη αναπαράσταση της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας του σατυρικού δράματος σε αντιδιαστολή με την κωμωδία. Με εισήγηση της Μπ. Νικάκη, προσκλήθηκε στα διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου Κύπρου, Μπουτρίντι, Καϊρου, Σμύρνης, Τραπεζούντας κ.α.
2010 «Το Μόνον της Ζωής του Ταξείδιον» Γ. Βιζυηνού, Γιώργος Νικόπουλος, Δανάη Ρούσσου.
2009 «Βαβυλωνία» Δ. Βυζάντιου, Διασκευή και Σκηνοθεσία, ΚΘΒΕ
2009 «Μαράν Αθά» θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του ομώνυμου μυθιστορήματος του Θωμά Ψύρρα, Γιασεμί Κηλαηδόνη.
2007 «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος Δράκος» Δ. Αβδελιώδη. Η παράσταση είχε επιλεγεί επανειλημμένως από σπουδαία διεθνή φεστιβάλ θεάτρου, ύστερα από εισηγήσεις της Μπ. Νικάκη για την “…αυθεντική ελληνικότητά της, αποτελώντας πρόταση στο διεθνή πολιτισμό και σπάνιο δείγμα σύγχρονης δημιουργίας” και προβλήθηκε βιντεοσκοπημένη σε σχολές Καλών Τεχνών και Θεάτρου σε πρώην Ανατολικές χώρες, στην Τουρκία και στην Εγγύς Ανατολή.
2003 «΄Ασμα Ασμάτων» Σολομώντος Θέατρο ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ
2001 «Λίγ’ απ’ όλα» Αντώνη Μόλλα ,για πρώτη φορά ζωντανή εκδοχή του Θεάτρου Σκιών με ηθοποιούς, θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ
1995 «Τρία ελληνικά παραμύθια» , Αγνή Στρουμπούλη, θέατρο ΜΥΛΟΣ Θεσσαλονίκη
1993 «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» , Άννα Κοκκίνου, Θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1999 «Η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων» – Ψηφισμένη το 2007, από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) και την Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος (ΟΚΛΕ), ανάμεσα στις δέκα καλύτερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου όλων των εποχών.
Βραβείο FIPRESCI (Διεθνής ΄Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου) –
4 βραβεία(*) στο Forum Φεστιβάλ Βερολίνου 2001
Βραβείο Σκηνοθεσίας, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2000
1990 «Νίκη της Σαμοθράκης» -Κρατικά βραβεία, Ποιότητας Ταινίας, Μουσικής, Μακιγιάζ και Ηχου.
1987 «Το Δέντρο που Πληγώναμε» – Βραβείο της C.I.F.E.J., Φεστιβάλ Βερολίνου 1987 – Επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας στο Φεστιβάλ Καννών. Εβδομάδα της Κριτικής (Semaine de la critique) – Χρυσός και Αργυρός Ελέφαντας καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας, Φεστιβάλ Νέου Δελχί.
1982 «Αθέμιτος Συναγωνισμός» – 1ο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής και Βραβείο Κοινού, Φεστιβάλ Δράμας 1984.
( *) Η κριτική επιτροπή του FORUM απονέμει στην ταινία, η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων, το βραβείο της Ένωσης Αιθουσαρχών, CICAE, “για τις καλλιτεχνικές της αρετές, για την αυθεντικότητά της και τη δημιουργική ελευθερία της”. 2. Το βραβείο “Δον Κιχώτης” της Διεθνούς Ένωσης των Cine-clubs, (FICC).(Το FICC είναι ένα διεθνές δίκτυο αιθουσών τέχνης που σκοπό έχει τη διάδοση ταινιών με πολιτιστική αξία.) 3. Το βραβείο CALIGARI 2000, στο σκεπτικό της βράβευσης αναφέρεται ” η πολύπλευρη παραβολή της ταινίας, με σπουδαίους χαρακτήρες, πολιτική αλληγορία, αυθεντικότητα και χιούμορ”. 4. Ειδικός έπαινος των κριτικών της γερμανικής εφημερίδας “BILD”. Η γερμανική εταιρία “Πανδώρα – Πήγασος” ανέλαβε τη διανομή της ταινίας στη Γερμανία.
Φωτογραφικό υλικό
