Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Και για να εξηγούμαι καινούργιε χρόνε, όταν λέω «γράψε», ΔΕΝ εννοώ εκεί που δεν πιάνει μελάνι, αλλά κανονικά με στυλό στο τεφτέρι σου ή έστω ηλεκτρονικά στο μοντέρνο μαραφέτι σου! Γιατί δεν είναι δυνατόν να καθόμαστε πεινασμένοι στο στρωμένο τραπέζι, να σε καλωσορίζουμε με τυμπανοκρουσίες μόλις αναλάβεις το πόστο σου, να σου παραγγέλνουμε αναλυτικά τα καλούδια που λαχταρά η ψυχή μας κι εσύ την ώρα της παραγγελίας να χαζολογάς με το μυαλό σου να βολοδέρνει και αντί για τις νοστιμιές που παραγγείλαμε να μας σερβίρεις ό,τι αηδία βρεθεί στα αποφάγια της κουζίνας, που ακόμα και γάτα ούτε να τα φτύσει! Και να πω ότι έτυχε μια-δυο φορές που ήσουν αφηρημένος και λάθεψες, πάει στο διάολο… εδώ όμως κατάντησε σύστημα χρόνια ατέλειωτα, λες και το κάνεις επίτηδες!
Σου παραγγέλνουμε ας πούμε, με όλη τη θέρμη της ψυχής μας Υγεία και μας σερβίρεις πανδημίες, καινούργιες αρρώστιες, πρωτόγνωρα μικρόβια, ψυχικές διαταραχές… σου παραγγέλνουμε με πάθος Ειρήνη και μας φλομώνεις με πολέμους χωρίς τέλος, γενοκτονίες λαών, τρομοκρατικά χτυπήματα… ζητάμε Αγάπη και μας έρχεται στο πιάτο μίσος απύθμενο από παντού, προκλητική απανθρωπιά, ατέλειωτη βία σε σημείο παράκρουσης… ζητάμε οι έρμοι Ευημερία και μας στέλνεις εξαθλίωση χωρίς πάτο… παραγγέλνουμε Αλληλεγγύη κι έρχεται στο τραπέζι αλληλοεξόντωση μέχρις εσχάτων… παραγγέλνουμε Φως στη ζωή μας και το σκοτάδι της αβύσσου κοντεύει να μας καταπιεί…ζητάμε Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Ανθρωπιά, Αξίες και αντ’ αυτών μας μπουκώνεις υποταγή, αδικία, αποξένωση, μισαλλοδοξία, φόβο, βιασμούς, φόνους και λοιπά «αποφάγια», με συνοδευτικό μπόλικη τεχνολογική σαβούρα για να «ξεχνιόμαστε» οι… πρωτόγονοι Ινδιάνοι με τις γυαλιστερές χάντρες της εξαπάτησης…
Κι επειδή κάθε χρόνο το κακό χειροτερεύει σε σημείο το τραπέζι που καθόμαστε να ρημαδοφάμε, να μεταλλαχθεί σε σιχαμερή χωματερή, σπάω το κεφάλι μου να βρω τί διάολο φταίει! Τί συμβαίνει βρε καινούργιε χρόνε κάθε φορά;; Μήπως έχεις παράπονο από τους πανηγυρισμούς υποδοχής, τους βρίσκεις μίζερους και θέλεις έξτρα χλιδή, φωταψίες, ταρατατζούμ, βεγγαλικά, υμνολογίες;; Αν είσαι τόσο ψωνάρα και δεν σου αρκούν τα ήδη εκκωφαντικά πανηγύρια, πες το να τα αυξήσουμε βρε αδερφέ, αν είναι να εισακουστούμε! Ή μήπως πάσχει όλη η συνομοταξία σας από κάποιο είδος κώφωσης και οι άπειρες εκκλήσεις μας πάνε στο βρόντο, εμείς τις λέμε κι εμείς τις ακούμε;; Αν ισχύει να το ξέρουμε, να μη ξελαρυγγιζόμαστε άδικα και σπαταλάμε το χρόνο μας σε μάταιες ευχές… Ή μήπως σας διακρίνει κάποια μορφή σαδισμού διασκεδάζοντας με διαψεύσεις προσδοκιών από στερημένους;; Ή τελικά όπως φαντάζομαι, όταν έρχεστε στο τραπέζι για παραγγελία, η αφηρημάδα πάει σύννεφο;;;
Το λοιπόν, αγαπητό 2026, από πλευράς μας και παραβλέποντας την θλιβερή κατάντια μας, υποσχόμαστε σούπερ φαντασμαγορική υποδοχή για να κανακέψουμε τη ματαιοδοξία σου, με τον όρο όμως ότι αυτή τη φορά θα συγκεντρωθείς, θα μαζέψεις το σκόρπιο μυαλό σου και την ώρα της παραγγελίας θα σημειώσεις προσεκτικά λέξη προς λέξη αυτά που σου ζητάμε και οι προκάτοχοί σου έγραψαν στα… αποτέτοια τους! Και επειδή τα αιτήματα είναι πάγια, αυτονόητα αλλά μονίμως ανικανοποίητα, θα επαναλάβω τα βασικά μια τελευταία φορά για ανακεφαλαίωση, μήπως εσύ σαν καινούργιος δεν πρόλαβες να ενημερωθείς: για κυρίως πιάτα με χορταστικές μερίδες, θέλουμε Υγεία, Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ανθρωπιά… για ορεκτικά γράψε Αλληλεγγύη, Σεβασμό, Ανοχή, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ευημερία, Αξιοπρέπεια, Φώτιση…για επιδόρπιο φέρε μπόλικη Χαρά και Χαμόγελα, όσα σου βρίσκονται, μη τσιγκουνευτείς καθόλου! Α, μη ξεχάσεις να χαρείς, μαζί με τους μεζέδες, πρόσθεσε έστω και λίγη Αυθεντικότητα που μας έπνιξε η δηθενιά των υποκριτών…
Μπορεί να σου φαίνονται πολλά- αν και μπορούσα να προσθέσω κατεβατά από στερήσεις κι ευσεβείς πόθους- όμως είναι όλα απολύτως ουσιώδη έως κρίσιμα, τόσο για την επιβίωση του είδους μας, όσο και για ένα μίνιμουμ ποιότητας ζωής που εξασφαλίζουν οι πολύτιμες ηθικές αξίες που χάθηκαν… και όχι τα τεχνολογικά επιτεύγματα που κουβαλάτε με τη σέσουλα όλες οι χρονιές στη σειρά, προσπαθώντας να ξεπεράσετε τη μια την άλλη σε ξιπασιά και κρετινισμό… γιατί μόνο κρετίνος (κάνει ότι) δεν βλέπει το τραγικό αδιέξοδο της αυτοκαταστροφής όταν η ύλη αφανίζει το πνεύμα, η κατανάλωση τη σκέψη κι ο άνθρωπος από έλλογο, ελεύθερο, συναισθηματικό όν αλλοτριώνεται σε άνοο, άβουλο, υποταγμένο υποχείριο- μηχανικό εξάρτημα, καταλήγοντας στην απανθρωποίηση έως αποκτήνωση με σωρεία φρικιαστικών δειγμάτων… Οπότε μη κάνεις τον κόπο να φέρεις κι άλλη τεχνολογική πραμάτεια τύπου «τεχνητής νοημοσύνης» και τα συναφή, γιατί όχι μόνο γκώσαμε αλλά σαλτάραμε θυσιάζοντας τη φυσική νοημοσύνη!
Σε παρακαλώ περιορίσου μόνο σε αυτά που ζητάμε στη λίστα, άνοιξε καλά τα αυτιά σου, συγκεντρώσου και γράψε με ευλαβική προσήλωση, γιατί έχει καεί η γούνα μας από πρωτοβουλίες των προκατόχων σου, που δεν φτάνει ότι τζάμπα χαλάμε το σάλιο μας σε κουφούς, αλλά φορτώνουν το τραπέζι μας με ό,τι σκουπιδαριό βρουν εύκαιρο και φτηνό από τυχοδιώκτες της συμφοράς, πολεμοκάπηλους, απατεώνες, κρετίνους, αποβράσματα, πουλημένους… Νισάφι! Τα όρια ανοχής και αντοχής έχουν ξεπεραστεί προ πολλού κι ο ζόφος πανταχόθεν μας πνίγει ασφυκτικά… πώς αλλιώς να το πούμε για να γίνει κατανοητό καινούργιε χρόνε;;; Πώς να σου δώσουμε να καταλάβεις ότι οι ευχές μας στο πνιγηρό παρόν ΔΕΝ είναι τα τυπικά κλισέ σε παλιακές καρτ ποστάλ, αλλά κραυγές ψυχής που ψάχνει απεγνωσμένα χαραμάδα ελπίδας για να πιαστεί;; Αντέχει η καρδιά σου να προδώσεις ΚΑΙ εσύ αυτή τη μόνη χαραμάδα που απέμεινε;;
Γι αυτό σου λέω ή για την ακρίβεια σε ικετεύω: τα μάτια σου δεκατέσσερα στο τεφτέρι (εντάξει στο τάμπλετ) ώστε να φέρεις αυτά που εκλιπαρούμε άπειρα στόματα με τα ίδια λόγια, μήπως κάποτε δούμε στο τραπέζι αντί για άθλια παρασκευάσματα, τα ακριβά εδέσματα που λαχταρά η πεινασμένη ψυχή μας… άλλωστε, όσο κι αν αξίζουν, δεν κοστίζουν τίποτα για να σε βάλουμε σε έξοδα… Και για να δεις ότι είμαι δίκαιη, αναγνωρίζω ότι ενίοτε δεν φταίει ο αφηρημένος «σερβιτόρος» αλλά ο θολωμένος «πελάτης» με το ευνουχισμένο μυαλό και την χαμένη ταυτότητα, αλλά πού να σου εξηγώ, θα μας βρει το ξημέρωμα… εσύ αφουγκράσου τη λαχτάρα των μυριάδων αθώων που καρτερούν την Ελπίδα σαν μάννα εξ ουρανού και κάνε το «πρέπον», σύμφωνοι;;;
Καλώς να ορίσεις λοιπόν !!! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
