Είδε ο Γιώργος Μπαστουνάς και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
Η Ξανθιά Φράουλα του Μίνο Μπελέι, σε απόδοση, σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια του Αλέξανδρου Ρήγα, αποτελεί μία από τις πιο ζωντανές και απολαυστικές κωμωδίες της φετινής σεζόν, που παρουσιάζεται στο μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών από το ΚΘΒΕ. Το έργο, γνωστό για τη λεπτή ειρωνεία και τη βαθύτερη προβληματική του γύρω από την ταυτότητα, τον έρωτα, τη ζήλια και τις ανάγκες που προβάλλουμε στον σύντροφό μας, βρίσκει στη συγκεκριμένη σκηνική μεταφορά έναν ρυθμό που κρατά τον θεατή αμείωτα προσηλωμένο.
Ο Αλέξανδρος Ρήγας προσεγγίζει την κωμωδία με έντονο ψυχολογικό υπόβαθρο, όπου η ελαφρότητα λειτουργεί ως μέσο για να ειπωθούν πιο σκοτεινές, υπαρξιακές αλήθειες, χωρίς όμως να βαραίνει ούτε στιγμή η παράσταση.
Το κείμενο κυλά εξαιρετικά: η μία ατάκα διαδέχεται την άλλη με ακρίβεια, σπιρτάδα και έντονο θεατρικό ρυθμό. Πρόκειται για μια κωμωδία που συνδυάζει τέμπο, γρήγορες ατάκες και σκηνικές ανατροπές, χωρίς να χάνει την επαφή της με πιο ουσιαστικούς προβληματισμούς γύρω από τις σχέσεις, την αυτόεικόνα και τις ανάγκες που κουβαλά ο καθένας σε μια συναισθηματική σύμπραξη. Θίγει με έξυπνο τρόπο προσωπικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς: τις προσδοκίες μέσα σε μια σχέση, την ανασφάλεια, τον φόβο εγκατάλειψης, την ανάγκη να ανακαλύψεις ποιος είσαι μέσα από τα μάτια του άλλου. Είναι μια κωμωδία που δεν περιορίζεται στο γέλιο· αφήνει χώρο και για σκέψη.
Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα είναι από τα δυνατότερα στοιχεία της παράστασης. Γρήγορη, ρυθμική, με καθαρές γραμμές και σκηνικές εναλλαγές που δεν αφήνουν περιθώριο να πέσει η ενέργεια ούτε για δευτερόλεπτο. Ο Ρήγας δείχνει την εμπειρία του: στήνει κωμικές κορυφώσεις με ακρίβεια, υπολογίζει τον χρόνο της ατάκας, την παύση, την ανατροπή. Εξαιρετικά εύστοχο και το σκηνικό εύρημα με τον ψυχίατρο–ραδιοφωνικό παραγωγό, που λειτουργεί ως αφηγηματική «φωνή συνείδησης», δίνοντας βάθος, δομή και έναν πρωτότυπο τρόπο προσέγγισης των συναισθημάτων των ηρώων.
Τα σκηνικά και κοστούμια της Δανάης Πανά λειτουργούν σαν προέκταση της ψυχολογίας των χαρακτήρων: ένας χώρος που μεταμορφώνεται, σχολιάζει, εισβάλλει στη δράση και φανερώνει τις ρωγμές της ιστορίας. Οι φωτισμοί του Γιάννη Τούμπα αναδεικνύουν με ακρίβεια τις εναλλαγές διάθεσης και ενισχύουν τον ρυθμό της παράστασης.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών υπηρετούν απόλυτα το ύφος της παράστασης. Οι ρόλοι διαθέτουν υπερβολή, αλλά αποδίδονται ως καρικατούρες με μέτρο, ζωντάνια και σκηνική συνέπεια. Η ενέργεια, ο συγχρονισμός και η χημεία τους αποτελούν ένα από τα βασικά συστατικά της επιτυχίας του έργου.
Συγκεκριμένα:
Κωνσταντίνος Χατζησάββας: Διακρίνεται για τον εξαιρετικό του ρυθμό και την ακρίβεια στην κωμική λεπτομέρεια. Με σταθερή ενέργεια και αληθινή σκηνική παρουσία, χτίζει μια γνήσια αστεία και ουσιαστική ερμηνεία.
Νίκος Τσολερίδης: Σπιρτόζικος και ευέλικτος, γεμίζει τη σκηνή με άμεσες αντιδράσεις και ζωντάνια. Προσδίδει στον χαρακτήρα του χιούμορ με μέτρο και φυσική γοητεία.
Γιώργος Παπαδάκος: Με νεανική άνεση και καθαρότητα στο παίξιμο, δίνει στον ρόλο μια ισορροπία ανάμεσα στη γλυκύτητα και τη φιλαρέσκεια. Η παρουσία του λειτουργεί καταλυτικά στη σκηνική δυναμική.
Γιάννης Τσεμπερλίδης: Προσφέρει την πιο εκρηκτική ερμηνεία της παράστασης. Με έντονη κινησιολογία και εκφραστικότητα, δημιουργεί έναν ψυχίατρο που είναι ταυτόχρονα υπερβολικός και απολαυστικός.
Ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο που λειτουργεί κάπως αποσπαστικά (-): η υπερβολική χρήση βωμολοχίας. Αν και ενίοτε συμβάλλει στην κωμικότητα, σε αρκετές στιγμές δεν εξυπηρετεί την πλοκή ή το χτίσιμο των χαρακτήρων, με αποτέλεσμα να «σπάει» τον ρυθμό και να δείχνει περισσότερο ως εύκολο αστείο παρά ως οργανικό στοιχείο του κειμένου. Δεν υποβαθμίζει συνολικά το έργο, αλλά αποτελεί ένα περιττό βάρος σε μια κατά τα άλλα καλογραμμένη κωμωδία.
Συνολικά (+), η Ξανθιά Φράουλα είναι μια παράσταση όπου ο θεατής γελά αληθινά, όχι από ευκολίες, αλλά από έξυπνο, καλογραμμένο και σκηνοθετημένο θέατρο. Μια κωμωδία που διασκεδάζει χωρίς να γίνεται ρηχή και αφήνει μια απρόσμενη αίσθηση τρυφερότητας κάτω από την επιφάνεια του γέλιου. Μικρές υπερβολές δεν ακυρώνουν το γεγονός ότι πρόκειται για μια ζωντανή, αστεία και απολαυστική θεατρική πρόταση που σε βγάζει από το θέατρο με χαμόγελο.
Βαθμολογία: 6,9/10
