Από τη στήλη Η Ιδέα μου είναι; του Κρίτωνα Ζαχαριάδη.(autumn edition)
Χαίρετε χαίρετε χαίρετε !
Τι μου κάνετε; Πως μου είστε; Πως τα καλοπερνάτε;
Φαντάζομαι ετοιμάζετε τις λίστες αγορών για την Black Friday, μετράτε αντίστροφα τις ημέρες για τα Χριστούγεννα, στρώνετε τα χαλιά, βράσατε τα πρώτα κάστανα και φτιάξατε τις πρώτες σουπίτσες… Τιιιι; Οχι; Ε πὼς θέλατε τότε να νιώσετε ότι μπήκε ο χειμώνας;;;
Σαφέστατα και αστειεύομαι… και εγώ μόνο χαλιά έστρωσα… Αλλά καταλαβαίνω πως χειμώνιασε ξέρατε πως; Από την ανάγκη. Έχω την ανάγκη να κρυώσω, να κοιμηθώ με πάπλωμα, αν έχω χρόνο να φωνάξω φίλους να μαγειρέψω, να παίξουμε επιτραπέζια και να δω τηλεόραση και μάλιστα αγαπημένες σειρές. Ναι, τηλεοπτικές σειρές που αγάπησα γιατί γέλασα, έκλαψα, αγάπησα, ερωτεύτηκα, οραματίστηκα, παραδειγματίστηκα ίσως και τις έχω συνδέσει με τους χειμώνες μου…
Υπάρχουν σειρές που δεν τις βλέπεις…. τις νιώθεις. Δεν έχουν μόνο σενάριο, έχουν θερμοκρασία. Κάθε σκηνή τους είναι σαν ανάσα κρύου αέρα, σαν την πρώτη μυρωδιά καμένου ξύλου, του παλιού καλοριφέρ που τρέμει πριν πάρει μπρος…. σαν τη μυρωδιά της φλούδας πορτοκαλιού πάνω στο μάτι της κουζίνας όταν το έσβηνε η γιαγιά…. Και πάντα, κάπου εκεί στα μέσα του Νοέμβρη, επιστρέφω σ’ αυτές. Γιατί ο χειμώνας δεν είναι μήνες. Είναι διάθεση. Είναι οι ήχοι, τα φώτα, η νοσταλγία.
Και αυτές οι 10 ελληνικές σειρές, όσες φορές κι αν τις δω, μου θυμίζουν ακριβώς αυτό: πως μεγαλώνω, πως χειμωνιάζει, πως ήταν η ζωή μου κάποτε, πως αλλάζουμε, πως ζούμε με άλλα ιδανικά, άλλους φίλους, άλλους ρυθμούς και ίσως άλλα ενδιαφέροντα. Πώς αυτές παραμένουν σταθερές να μας αφηγούνται την ίδια ιστορία, που λατρέψαμε αγαπήσαμε, ταυτιστήκαμε, που μας κάνει να αναπολούμε, να γελάμε ακόμα, ασχέτως αν προλαβαίνουμε να πούμε πρώτοι εμείς τις απαντήσεις των ηρώων ή τις ατάκες. Και βέβαια, ο ελληνικός χειμώνας δεν είναι μόνο σκοτεινές σειρές, βαριές ιστορίες, θρίλερ, σασμός, άγιοι έρωτες, ξενοδοχεία και Τρούμπες…. Είναι και οι επαναλήψεις που μας ζεσταίνουν, οι χαρακτήρες που μας κρατούν συντροφιά χρόνια, οι κωμωδίες που γίνονται οικογενειακά ραντεβού στον καναπέ. Αυτό δε σημαίνει ότι αφορίζουμε την τωρινή, την νέα σειρά που έχει κάτι να μας πει αρκεί να μην αντιγράφει το στυλ και την αισθητική κάποιας άλλης….
Ο χειμώνας στην ελληνική τηλεόραση είναι πάνω απ’ όλα παρέα, μνήμη, αναδρομή σε αθώες εποχές…
Πάμε λοιπόν να μετρήσουμε μαζί αντίστροφα τις σειρές που μυρίζουν χειμώνα….
-
Η Ζωή που δεν Έζησα MEGA
Η πιο ήρεμη μελαγχολία.
Οι ήρωες κουβαλούν χαμένα “αν”, κι ο θεατής κάθεται δίπλα τους, με μια κούπα καφέ στο χέρι ή με ένα βαθύ πιάτο ζεστής σούπας βελουτέ.
Η φωτογραφία και οι ερμηνείες της Ταμιλα Κουλιεβα και του Αιμίλιου Χειλάκη είναι σχεδόν… χειμωνιάτικες ψυχές και αυτό όχι γιατί κρυώνουν, αλλά γιατί κουβαλούν θέρμη μέσα στο σκοτάδι και δικές μας μύχιες ανεκπλήρωτες επιθυμίες και πόθους. Πραγματικά…. σειρά βγαλμένη με ναφθαλίνη από το χρονοντούλαπο αλλά πάντα επίκαιρη και μου θυμίζει χειμώνα και σπουδαστικά παρεΐστικα βράδια.
-
Το Νησί MEGA
Ο πιο όμορφος ελληνικός χειμώνας. Η Κρήτη, το φως που σβήνει πίσω από τα βουνά, και μια ιστορία γεμάτη φόβο, αγάπη, απομόνωση, έρωτες…. Η επιβλητική σκηνοθεσία του Θοδωρή Παπαδουλάκη και η μουσική του Σπύρου Περιστέρη είναι σαν να σουρτουκεύουν την ψυχή σου σε μια εποχή πού μεταφορικά και κυριολεκτικά ίσως να μην άγγιξες, αλλά αγάπησες. Δεν είναι απλώς σειρά. Είναι μια εποχή.
-
Έτερος Εγώ COSMOTE TV
Γκρίζα πόλη, θριλερικός τόνος, μελαγχολία εποχής, βροχή, βαριά συναισθηματική θερμοκρασία, ενοχές και κυνήγι υπόπτου και δικαίου όπως η καθημερινότητα όλων. Όπως οι σκοτεινές μέρες και πτυχές μας που θέλουμε να καταχωνιάσουμε στα συρτάρια του μυαλού μας στο βάθος βάθος…
-
Δύο Ξένοι MEGA
Το εναρκτήριο βαλς της σειράς, το φως της πόλης, το χιούμορ που γίνεται μελαγχολία και οι διάλογοι που είναι τόσο καλογραμμένοι κάνοντας σε να πιστεύεις ότι έχουν μουσικότητα, κατευθείαν σε γυρνούν στους όμορφους, ανέμελους χειμώνες σου! Η Μαρίνα και ο Κωνσταντίνος είναι οι πιο όμορφοι ήρωες του ελληνικού χειμώνα: δεν ταιριάζουν πουθενά, αλλά αγαπιούνται παντού όπως στη ζωή θα ήθελε να ζήσει η Μαρία με τον Ηλία, η Ελένη με την Νάγια, ο Στεφανος με τον Γιάννη……
6 . Άγριες Μέλισσες ANT1
Το Διαφάνη είναι χειμωνιάτικο ακόμα και τον Ιούνιο. Η φωτογραφία, η μουσική, η υποκριτική, όλα θυμίζουν παλιά θεατρική παράσταση, εκεί που το χώμα είναι τραχύ και στεγνό και τα βλέμματα ζεστά…. Κάθε σκηνή είναι σαν καλοριφέρ παλιό, που κάνει θόρυβο αλλά σε ζεσταίνει. Η Κίτσου ανεπανάληπτη, η Δανδουλάκη καθηλωτική και ο Κουρλαμπας εξαίσιος, σε στιγμές που ακόμη και τώρα αποτελούν χρονικό σημείο αναφοράς των χειμώνων…
-
Είσαι το Ταίρι μου MEGA
Ναι, είναι κωμωδία ίσως από τις 10 top της ελληνικής τηλεόρασης , γρήγορη με έξυπνη πλοκή και ατακάρες αλλά από εκείνες που κουβαλούν θέρμη στο τηλεοπτικό τοπίο και στο μυαλό μας όποτε μας ταιριάζει να τις ξεστομίζουμε…. Αθήνα του 2001, παλιά κασέτα, σπίτια με ταπετσαρίες, γέλια και ανθρώπινη αμηχανία. Η σειρά αυτή είναι σαν κουβέρτα φλις: απλή, αστεία, ζεστή, γνώριμη. Κάθε φορά που τη βλέπω, κάτι μέσα μου ξεπαγώνει.
-
Τα Καλύτερά μας Χρόνια ΕΡΤ
Αν μπορούσε ο χειμώνας να έχει ήχο, θα ήταν το σφύριγμα ενός παιδιού πάνω στο ποδήλατο, στα στενά του ’60. Η νοσταλγία δεν είναι απλώς συναίσθημα εδώ είναι χρώμα, φως, φωνή. Η σειρά αυτή είναι σαν οικογενειακή φωτογραφία: κάθε φορά που τη βλέπεις, κάτι θυμάσαι η ακόμη ακόμη και κάτι ξεχνάς….. Το πιο γλυκό ελληνικό “σπιτικό” που γυρίστηκε ποτέ, η πιο πίστη μεταφορά σε όλους τους τομείς: σκηνικά, ενδυματολογικά, σεναριακά, υποκριτικά!
-
Η Τούρτα της Μαμάς ΕΡΤ
Ανάμεσα στα δάκρυα θέλει και γέλιο η ζωή. Η “Τούρτα της Μαμάς” έχει κάτι από θεατρικό σαλόνι, από νοσταλγία και από φως γιορτών. Η χιουμοριστική της λεπτότητα είναι αυτή που κάνει τις Κυριακές να περνάνε πιο γλυκά. Για εμένα η πιο κατασταλαγμένη και ώριμη σειρά του Αλέξανδρου Ρήγα… Οι χαρακτήρες, αν και πολλοί που αρκετοί κινήθηκαν στα όρια του γκρεντέσκου, μας είναι τόσο γνώριμοι μιας και όλοι έχουμε πανομοιότυπους συγγενείς στα σπίτια… Αυτό δεν είναι και η οικογένειά μας άλλωστε; Οι γεμάτοι χειμώνες μας με υπερένταση, μυστικά, αγάπη, σχέσεις, αποκαλύψεις και οικογενειακά τραπέζια….. Μια σειρά με καρδιά και αυτό είναι πάντα το πιο χειμωνιάτικο ζεστό ρόφημα που μας ζεσταίνει περισσότερο και από το χαμομήλι μελάκι ή το σαλεπάκι της Αριστοτέλους….
-
Στο Παρά Πέντε MEGA
Το Παρά Πέντε είναι ο απόλυτος “χειμωνιάτικος φίλος της παρέας”. Περπάτημα στην Αθήνα με παλτό, μπουρίνια, φωτισμένα σαλόνια, βραδινές συναντήσεις σε μικρά διαμερίσματα, φιλία και ζεστό χιούμορ. Μια σειρά που την χειμωνιάτικη σεζόν δεν την βλέπεις την ξαναβρίσκεις και την ξαναβλέπεις…… και την ξαναβλέπεις! Κάθε επαναληπτικό επεισόδιο λειτουργεί σαν κουβέρτα παλιάς παρέας που σε σκεπάζει. Χειμώνας στο Παρά Πέντε σημαίνει comfort viewing, γέλιο που σε σώζει από το κρύο έξω καθώς, viral ατάκες, tiktok αλλά και προβληματισμός.
-
Κωνσταντίνου και Ελένης ANT1
Αν υπάρχει μια σειρά που όσες φορές κι αν παιχτεί, η να ολοκληρωθεί ο κύκλος της επαναλαμβάνεται και γίνεται αυτόματα καταφύγιο, αυτή είναι το Κωνσταντίνου και Ελένης. Γνωρίζω ότι μεγάλη μερίδα κόσμου δηλώνει απάλευτη με τις αναρίθμητες επαναλήψεις αλλά ό,τι και να λέμε…. Αυτό που μας μεγαλώνει το αγαπάμε… Με την οικειότητα του ’90, το ζεστό φωτισμό του σπιτιού, τις κωμικές καθημερινές ατάκες και τη νοσταλγία μιας πιο “αθώας” εποχής της ελληνικής τηλεόρασης, η σειρά θυμίζει εκείνα τα χειμωνιάτικα απογεύματα που έπαιζε η τηλεόραση στο background ενώ έξω έβρεχε η μητέρα σιδέρωνε, η γιαγιά έφτιαχνε πίτα και ο πατέρας στο μέσα δωμάτιο να βλέπει αθλητικά στην πιο μεγάλη τηλεόραση και παράλληλα να ακούει από το ραδιόφωνο άλλους αγώνες. Χειμώνας εδώ σημαίνει ζεστό σπίτι, παρέα, σταθερότητα, αγαπημένοι χαρακτήρες που νιώθεις δικούς σου. Τους αγαπάς και ας τους ξέρεις πιο καλά και απο τον εαυτό τους… Τους αγαπάς για την ξινίλα τους, την αθυροστομία τους, για τη γεροντοκοροσύνη τους, την ευκολία της γλωσσοπλασίας τους, τις προθέσεις τους να βοηθήσουν τους φίλους τους ή για το γεγονός ότι κάνουν τα πάντα για να φτάσουν το στόχο τους.
Η Ιδέα μου είναι ή τελικά ο χειμώνας δεν είναι εποχή αλλά συνήθειες, καθημερινότητα, τρόπος να βλέπεις…;
Και κάποιες σειρές, ελληνικές και αγαπημένες, δεν μας ζεσταίνουν απλώς…. μας θυμίζουν, μας φέρουν σε έναν ουτοπικό χρόνο! Αν μπορούσαμε, φαντάζομαι ότι θα καθόμασταν μεσημέρι να ξαπλώνουμε στο καναπέ ημέρες καθημερινές με τέρμα το καλοριφέρ να το μπουμπουνίζουμε και τυλιγμένοι με καρό κόκκινη κουβερτούλα, να καθόμαστε να πίνουμε μια ζεστή σοκολάτα κ έπειτα να ξαπλώνουνε να απολαμβάνουμε και να αφήναμε τις σειρές να μας ταξιδεύουν και να μας ψυχαγωγήσουν νιοστή φορά.
Αυτά!
Σας αφήνω πηγαίνοντας να δω μια από αυτές τις σειρές… Ή να βάλω dolce vita;
Μέχρι την επόμενη φορά….
Σας φιλώ, σας χαιρετώ, σας αγαπώ !
