Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Έχουμε δηλώσει ένθερμοι οπαδοί της «δικής» μας θεατρικής ομάδας και όσο μπορούμε προσπαθούμε να μη χάνουμε παράσταση από το «Εργαστήρι Θεατρικής Δημιουργίας του Δήμου Καλαμαριάς», που έχουμε ήδη βραβεύσει ως μία από τις καλύτερες ερασιτεχνικές ομάδες της πόλης για το αξιοθαύμαστο, συνεπές έργο της επί σειρά πολλών ετών…
Εν προκειμένω η πρόσκληση αφορούσε στην παράσταση «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο εγχείρημα- πρόκληση για την ομάδα, που πρώτη φορά φιλοξενήθηκε στον τοπικό πολιτιστικό θεσμό του «Παρά θιναλός» και σε έναν υπαίθριο χώρο με ξεχωριστή σημειολογία και ιστορική μνήμη ως εμβληματικό τοπόσημο μιλώντας για το πρώην στρατόπεδο Κόδρα… όπου δίπλα στο εκκλησάκι του Αγ. Αλεξάνδρου, κάτω από τα αστέρια κι ανάμεσα στο πράσινο, για δυο βραδιές με ευλογημένη δροσιά, στήθηκε μια υπέροχη «θεατρική σκηνή» με πελώρια «πλατεία» η οποία γέμισε ασφυκτικά, αδυνατώντας να μετρήσει κανείς τους… αμέτρητους θεατές στην τεράστια έκταση…
Μετά τα καλωσορίσματα από εκπρόσωπο της ομάδας και τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού του Δήμου όπου πληροφορηθήκαμε ότι η παρούσα παράσταση απαίτησε προετοιμασία σχεδόν ενός χρόνου, τετράμηνες πρόβες, συνεργασία δεκάδων εθελοντών για την υλοποίηση, σύμπραξη με τον Κοινωνικό Σύλλογο «Δένδρο Ζωής», συμμετοχή χορηγών κλπ. αντιληφθήκαμε ότι πρόκειται για κάτι σπουδαίο και ξεχωριστό που οραματίστηκε το Εργαστήρι και η «ψυχή» του, η αειθαλής σκηνοθέτιδα Αγγελική Σιαπάτρα, περιμένοντας με αδημονία να δούμε «επί του πρακτέου» το όραμα να λαμβάνει σάρκα και οστά… Άλλωστε όλο το σκηνικό περιβάλλον που πέραν του φυσικού τοπίου μας υποδέχθηκε με υποβλητική μουσική, έντονους φωτισμούς, ομιχλώδη ατμόσφαιρα, είχε ήδη προϊδεάσει για το κλίμα της εμβληματικής τραγωδίας…
Της οποίας τα πρόσωπα, η υπόθεση και κυρίως τα κορυφαία μηνύματα είναι τόσο γνωστά που περιττεύει να τα επαναλάβουμε, απλά θα τονίσουμε για πολλοστή φορά ότι πρόκειται για έναν αξεπέραστο στους αιώνες ύμνο στις ηθικές αξίες, όταν ο νόμος της συνείδησης (Αντιγόνη) συγκρούεται με τον νόμο της εξουσίας (Κρέοντα) πληρώνοντας βαρύ τίμημα ζωής, ενώ η τιμωρία των θεών για την ανθρώπινη αλαζονεία θα επιφέρει μια αιματοβαμμένη Κάθαρση… Ένα μεγαλειώδες έργο- οικουμενικό σύμβολο για το ηρωικό σθένος της αντίστασης και τον παραλογισμό των εξουσιαστών με αιωνίως διαχρονική ισχύ, που οποίου η δύναμη του στοχαστικού και συνάμα ποιητικού λόγου συνιστά μοναδικό συγγραφικό πρότυπο, κοσμώντας σαν διαμάντι τη παγκόσμια δραματουργία…
Ερχόμενοι στην παράσταση που μας ενδιαφέρει και τη σκηνοθεσία της άξιας Αγγελικής Σιαπάτρα, θα πούμε απλά με συγκίνηση ότι μας συνεπήρε, κι αυτό για ένα έργο που έχουμε παρακολουθήσει άπειρα ανεβάσματα με κάθε είδους προσέγγιση από καταξιωμένους επαγγελματίες! Όχι γιατί εντοπίσαμε κάτι εντυπωσιακό ή πρωτοποριακό ή καινοτόμο ή ευρηματικό κλπ. αλλά γιατί διέθετε το σπουδαιότερο όλων: Ψυχή! Που σημαίνει αυθεντικό συναίσθημα ικανό να αγγίζει καταλυτικά, μέσα από την εξαιρετική καθαρότητα των νοημάτων, την απλότητα της απόδοσης, τον σεβασμό και την εντιμότητα απέναντι στο πρωτότυπο αριστουργηματικό κείμενο με υπέροχη μετάφραση και δραματουργική επεξεργασία από το Εργαστήρι, δίνοντας τις εξελίξεις με θαυμαστή ακρίβεια, σαφήνεια, αλληλουχία χωρίς τίποτα περιττό να πλατειάζει, αντίθετα με σοφή συμπύκνωση…
Ήταν από τις λίγες φορές που απολαύσαμε τέτοια «αγνή» καθαρότητα στη δομή της τραγωδίας, ακολουθώντας με σεβασμό τα κλασικά πρότυπα για τους ρόλους του Χορού και των ηρώων, χωρίς αντιπερισπασμούς με λογής τερτίπια εντυπωσιασμού ή ανοίκειες παρεμβάσεις ή ανούσιες σκηνικές φλυαρίες… Ήταν επίσης από τις λίγες φορές που θαυμάσαμε την εξαιρετικά δουλεμένη στις λεπτομέρειες εκφορά του λόγου, με άψογη άρθρωση, εκφραστικότητα, σωστούς τονισμούς και ανάσες, ιδιαίτερα προσεγμένα τα σημεία στίξης κι όλα αυτά από.. ερασιτέχνες, αποδεικνύοντας ότι τόσο το πάθος όσο και η σοβαρή δουλειά μηνών απέδωσαν θεαματικούς καρπούς που θα ζήλευαν επαγγελματίες! Επιπλέον εκτιμήσαμε δεόντως την ευεργετική σκηνοθετική λιτότητα με τη δωρική κινησιολογία, που ανέδειξε υποδειγματικά και απερίσπαστα τη δύναμη του κορυφαίου λόγου με άριστη απόδοση, καθώς και την απρόσμενη αρτιότητα των τεχνικών μέσων σε επίπεδο ηχοληψίας και φωτισμών, αποδίδοντας ιδιαίτερα εύσημα στις άκρως υποβλητικές μουσικές- ηχητικές επιλογές, αλλά και τα πολυπληθή κλασικά (επιτέλους!) κοστούμια μιας αρχαίας τραγωδίας…
Τέλος ένα μεγάλο εύγε στους «κατ’ ευφημισμόν» ερασιτέχνες ηθοποιούς, εκ των οποίων οι κεντρικοί ήρωες Αντιγόνη, Κρέοντας, Ισμήνη, Αίμονας, Τειρεσίας, προσέφεραν ερμηνείες απαιτήσεων με το ανάλογο εκτόπισμα των ρόλων, ενώ ιδιαίτερα οι δραματικοί μονόλογοι της Αντιγόνης και του Κρέοντα σε στιγμές άγγιξαν ανατριχιαστικά, καθηλώνοντας το πολυπληθές κοινό χωρίς να ακούγεται ανάσα στον τεράστιο χώρο… Τιμής ένεκεν οφείλουμε να αναφέρουμε όλους τους συμμετέχοντες ηθοποιούς, που η αφοσίωση και η επίμονη δουλειά τους συνέβαλαν στο υπέροχο αποτέλεσμα, ήτοι Αναστασία Σάκκου, Άννα Τερζή, Βασίλης Παπαδόπουλος, Βησσαρίων Σάκκος, Βικτώρια Στεργίου, Γαρυφαλιά Μαξηλαρά, Δέσποινα Μαυρομάτη, Ειρήνη Αντωνούδη, Ελένη Δαμιανίδου, Ευάγγελος Παρταλιός, Θεοδώρα Δράκούλη, Κυριακή Μαυρομάτη, Κωνσταντίνος Τόζιος, Νίκος Ανδρόνικος, Παύλος Παπαδόπουλος, Τάνια Βρατσκίδου, Φωτεινή Ζακίλα…
Κατόπιν τούτων, το ενθουσιώδες, παρατεταμένο χειροκρότημα από όρθιους θεατές ήταν απολύτως αναμενόμενο, αποχωρώντας με εκείνο το πολύτιμο, ουσιαστικό κι ακριβοθώρητο αίσθημα πληρότητας… Ε, και εμείς από την πλευρά μας ως «Κ», νιώσαμε ακόμα μια φορά δικαιωμένοι για μία από τις πλέον επάξιες βραβεύσεις σε ανθρώπους που «το λέει η ψυχή τους» και καταφέρνουν να μας την προσφέρουν γενναιόδωρα στην τέχνη… Μαζί με το βαθύ ευχαριστώ μας και τα ειλικρινή συγχαρητήρια, ευχόμαστε πάντα τέτοια!
Φωτογραφίες: ΦΜ
