Συχνά πυκνά  και χωρίς να μασά τα λόγια του, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Γκασνάκης, πάντα εύστοχα, τοποθετείται μέσω του προσωπικού του προφίλ στο ΦΜ σχετικά με την επικαιρότητα, οι πυρκαγιές στην Πάτρα ήταν η αφορμή.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ (Περί λέξεων και άλλων φονικών όπλων…)

Όταν ένας δήμαρχος, δημοσίως, με την επίσημη ιδιότητα του και με το θεσμικό βάρος που έχει ο λόγος του, όσο εξαιρετικό, θεάρεστο, φιλολαϊκό, μοναδικό και παράδειγμα προς μίμηση κι αν είναι το έργο του-

Όταν αυτός ο δήμαρχος, καλεί τους πολίτες, σε περίπτωση ανεξέλεγκτης πυρκαγιάς, ουσιαστικά να αγνοούν τις προειδοποιήσεις του 112, και να μένουν πίσω για να σώσουν τις περιουσίες τους-

Επειδή σύμφωνα με την άποψη του, το μόνο που κάνει η κρατική μηχανή σε περίπτωση φωτιάς, είναι να στέλνει μηνύματα στο 112-

Τότε αυτός ο δήμαρχος –

Θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών, που σε ανάλογες περιπτώσεις στο μέλλον, πειθόμενοι στα λόγια του λόγω του υψηλού και αυξημένου κύρους που του δίνει η εξαιρετική του δημαρχιακή δράση στους άλλους τομείς, θα αγνοήσουν το 112, θα μείνουν πίσω και ίσως θα καούν ζωντανοί.

Και όταν κάποιος του το επισημαίνει αυτό, αρχίζει να τον βρίζει και να τον αποκαλεί δειλό, προβάλλοντας το δικό του απαράμιλλο θάρρος και τον ηρωισμό του, που προκύπτει από το γεγονός ότι ο ίδιος, ήταν παρών στην πρώτη γραμμή του μετώπου της φωτιάς προσπαθώντας να τη σβήσει, ενώ ο άλλος ήταν “κρυμμένος” (sic) στα γραφεία του επιτελικού κράτους.

Και βγαίνουν στο μεϊτάνι οι υποστηρικτές του, είτε οργιζόμενοι και αναθεματίζοντες σαν ένας wannabe χορός αρχαίας τραγωδίας, είτε καγχάζοντας με χαριτωμένα λογοπαίγνια για το όνομα του, σαν ένας wannabe χορός της αρχαίας κωμωδίας.

Χωρίς να συνειδητοποιούν, ότι για τον επόμενο που θα πεισθεί απ’ όλο αυτό το τουρλουμπούκι, και δεν θα απομακρυνθεί από το μέτωπο της πύρινης λαίλαπας με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός, θα φέρουν κι αυτοί οι ίδιοι ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης.

Και συγνώμη κιόλας, αλλά από πότε για την Αριστερά, το αγαθό της περιουσίας είναι πιο σημαντικό από το αγαθό της ζωής;

Το λέω αυτό, γιατί αυτό που είπε ο εν λόγω δήμαρχος, ήταν πως όσοι αγνόησαν το 112, έσωσαν τις περιουσίες τους.

Σοβαρά τώρα;

Ούτε οι πιο δεξιοί από τους δεξιούληδες δεν θα έκαναν τέτοια ιεράρχηση: Η ιδιοκτησία, πάνω απ’ την ανθρώπινη ζωή.

Και μάλιστα να το λέει αυτό ένας άνθρωπος που θεωρεί υπεύθυνο για την καταστροφή το αστικό κράτος.

Θα μου πεις τι τα ψειρίζεις τόσο. Δεν μπορεί να πιάνεσαι από τις λέξεις που λέει ο καθένας.

Λυπάμαι, αλλά οι λέξεις, δεν είναι απλώς λέξεις. Οι λέξεις, ενίοτε είναι σφαίρες, που μπορούν να σκοτώσουν.

Κι όταν εκστομίζονται δημοσίως, από επίσημα και φορτωμένα με την έξωθεν καλή μαρτυρία χείλη, μπορούν να γίνουν πύρινες βόμβες, και να απανθρακώσουν ανθρώπους. Πολλούς ανθρώπους.

Όπως απανθράκωσε η τρομακτική πυρκαγιά του 2007 στην Ηλεία, τους 27 ανθρώπους που εγκλωβίστηκαν στην Αρτέμιδα.

Εκείνη η τρομακτική πυρκαγιά, που έκαψε όλη σχεδόν τη δυτική Πελοπόννησο, κι άφησε πίσω της συνολικά 84 νεκρούς.

Που ίσως, αν υπήρχε τότε το 112, ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΓΝΟΟΥΣΑΝ, οι περισσότεροι απ’ αυτούς να είχαν γλιτώσει.

Περί του Δημάρχου Πατρέων ο λόγος.