Από τη μακροβιότερη θεατρική στήλη της “Κ”, «Στον παλμό των φουαγιέ» της Πίτσας Στασινοπούλου.
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Θάνο Λέκκα, ενός εκ των ηθοποιών της παράστασης «Μια άλλη Θήβα» που παρακολουθήσαμε πρόσφατα στο Θέατρο Κήπου, μια βραδιά με αφόρητη ζέστη στον κατάμεστο χώρο… Γνωρίζοντας το «sold out» oι περισσότεροι προσήλθαμε το αργότερο στις 8.30’ για να βρούμε μια θέση της προκοπής στις κερκίδες, φροντίζοντας αυτονόητα να μη… ζουληχτούμε σαν σαρδέλες σε κονσέρβα ακουμπώντας τα ιδρωμένα μπράτσα μας και κάνοντας τις ήδη δύσκολες συνθήκες ακόμα δυσκολότερες… ωστόσο κάποιος της παραγωγής βλέποντας ενοχλημένος αυτά τα πολύτιμα 10 εκατοστά κενού που αφήναμε μεταξύ μας, εισήλθε στη σκηνή για να «επιβάλλει τάξη» κι επειδή δεν ακουγόταν, ανέλαβε να μεταφέρει τις «νουθεσίες» ο ηθοποιός μέσω του μικροφώνου του λέγοντας ευγενικά μεταξύ άλλων: «.. επειδή συνεχίζει να έρχεται κόσμος κι ευχαριστούμε γι αυτό, προσπαθήστε να συμπτυχθείτε χωρίς κενά για να χωρέσουν κι άλλοι… καταλαβαίνουμε βέβαια τη ζέστη, αλλά αν πάθετε κάτι, ο μη γένοιτο, εμείς εδώ είμαστε!»
Στο μεταξύ η προσέλευση συνεχιζόταν χαλαρά μέχρι τις 9.30’ και σε όλη αυτή τη διάρκεια το μέλος της παραγωγής περνούσε μπροστά από τις κερκίδες προκειμένου να ελέγχει την πλήρη κάλυψη των κενών κι αν εντόπιζε κάποιοαδιόρατο έκανε νόημα με τα χέρια να «κλείσει»… Οι δε καθυστερημένοι που για χάρη τους η συντριπτική πλειοψηφία των συνεπών υφίσταντο την αναμονή υπό παρόμοιες συνθήκες, είχαν την απαίτηση ενίοτε με θράσος, να στρογγυλοκαθίσουν σε «κεντρικές» θέσεις, αδιαφορώντας για το πάστωμα όσων τις κατείχαν επειδή επέλεξαν να υπομείνουν το μαρτύριο μία ολόκληρη ώρα νωρίτερα από αυτούς! Δεν φτάνει δηλαδή που ήρθαν τελευταία στιγμή, απαιτούσαν και άκοπο βόλεμα με τη μία!Φτάνοντας μάλιστα κάποια «ξύπνια» με καλυμμένο τσαμπουκά να με ρωτήσει προκλητικά (ούσα εγώ στη θέση μου από τις 8,30’) «φαντάζομαι ότι εδώ που κάθεστε έχετε πληρώσει εισιτήριο, έτσι;;» Και της απάντησα στον ίδιο τόνο «η φαντασία καθενός είναι ελεύθερη κυρία μου!» για να εισπράξω δολοφονικό βλέμμα και νοερή κατάρα…
Αναφέρω απλά ενδεικτικά το γεγονός επειδή το βίωσα πρόσφατα η ίδια, χωρίς φυσικά να είναι το μοναδικό, καθώς είναι βέβαιο ότι πρόκειται για πάγια κατάσταση όσον αφορά τις συνθήκες καλοκαιρινής θέασης επιτυχημένων παραστάσεων με μεγάλη προσέλευση που «ξεπουλάνε»… Διαπιστώνοντας δυστυχώς ότι το ΜΟΝΟ που ενδιαφέρει τους συντελεστές είναι τα εισιτήρια που θα κοπούν και το χρήμα που θα εισρεύσει στο ταμείο… πέραν τούτου ουδέν! Το παραμικρό νοιάξιμο για τις απαράδεκτες έως απάνθρωπες συνθήκες που θα υποστεί ο θεατής, αυτός που τους τίμησε με την επιλογή του και πλήρωσε πιθανόν από το υστέρημά του, αδιαφορώντας πλήρως αν υποφέρει από τη ζέστη, το στρίμωγμα, το άβολο κάθισμα, την μακριά αναμονή κλπ. επιτείνοντας το μαρτύριό του με επιπλέον «σύμπτυξη» σαν παστή σαρδέλα λες και στοιβάζουν ζώα σε στάβλο και με επιπλέον καθυστέρηση μέχρι να προσέλθει ανέμελα κι ο τελευταίος αργοπορημένος! Εξαντλώντας το… φιλεύσπλαχνο ενδιαφέρον στη διαβεβαίωση «αν πάθετε κάτι, εμείς εδώ είμαστε!»
Τώρα ηρεμήσαμε κύριοι! Αφού «είστε εδώ» μπορούμε να έχουμε το κεφάλι ήσυχο ότι αν πάθουμε κάτι (καθότι κάποιοι ευάλωτοι) δεν θα μας αφήσετε να πάμε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι… άλλωστε όλες σας οι ενέργειες κι όλα τα μέτρα που παίρνετε μεριμνούν βεβαίως για να μη πάθουμε κάτι! Χωρίς να αντιλαμβάνεστε ότι όταν το τονίζετε προκαλείτε αναπόφευκτα φόβο, επειδή ακριβώς το φοβάστε οι ίδιοι λόγω των ανάρμοστων- ριψοκίνδυνων επιλογών σας! Σου λέει, θα αντέξουν πχ. κάποιοι ευπαθείς μεσήλικες που με αποπνικτική ατμόσφαιρα τους στοιβάζουμε κολλητά τον έναν στον άλλον;; Θα βγάλουν το τρίωρο σώοι χωρίς παρατράγουδα;; Ας τους προειδοποιήσουμε τουλάχιστον ότι σε περίπτωση ας πούμε (πιθανότατης) αποπληξίας, θερμοπληξίας, καρδιακού κλπ. «εμείς εδώ είμαστε» με ό,τι αόριστο σημαίνει αυτό, έτσι για παρηγοριά να μη νιώθουν αβοήθητοι…
Βέβαια (κάνουν ότι) «παραβλέπουν» μια μικρή λεπτομέρεια: ότι σε συνθήκες αδιαχώρητου όπως εν προκειμένω στο θέατρο Κήπου, καταλαμβάνονται ΚΑΙ τα σκαλάκια, που σημαίνει ανύπαρκτη δίοδος! Καμία πρόσβαση για διασώστες πουθενά, αν ο μη γένοιτο στη διάρκεια της παράστασης συμβεί κάτι και χρειαστεί άμεση μεταφορά πάσχοντα από τις στριμωγμένες κερκίδες! Κανένα πέρασμα εν μέσω εγκλωβισμού και ο χρόνος που θα απαιτηθεί για να ανοίξει με τσαλαπάτημα θεατών, ίσως αποβεί από κρίσιμος έως μοιραίος… Ένας κίνδυνος που βεβαίως ισχύει για οποιοδήποτε απρόβλεπτο πχ. μια φωτιά, με βέβαιες τραγικές συνέπειες στον αλόγιστο συνωστισμό με ανύπαρκτες διόδους διαφυγής…
Προφανώς μια προκλητική, καραμπινάτη ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ που έχουμε επισημάνει πολλάκις, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός για τον επιβεβλημένο έλεγχο και τα βαρβάτα πρόστιμα σε περίπτωση καταπάτησης! Αφήνοντας το μείζον θέμα της ασφάλειας του κοινού στην ευχέρεια των παραδόπιστων συντελεστών που φουλάρουν άκριτα το χώρο για τα φράγκα και απλά δηλώνουν σχεδόν σαρκαστικά «αν πάθετε κάτι, εδώ είμαστε»! Άραγε υπάρχει άλλη ευνομούμενη χώρα που θα επέτρεπε τέτοια εγκληματική ανευθυνότητα;;;
Ωστόσο, ακόμα και σε ηθικό επίπεδο, πώς είναι δυνατόν κύριοι να αδιαφορείτε πλήρως για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εγώ ο θεατής παρακολουθώ τη δουλειά σας;; Τί σας κάνει να πιστεύετε ότι ανήκω στους… μαζοχιστές και ήρθα για να υποστώ αντί απόλαυσης μια επώδυνη ταλαιπωρία;;; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι όσο εξαιρετική κι αν είναι η παράστασή σας, όταν αναγκάζομαι να αγκομαχώ στη θέασή της, είναι ανθρώπινο να επηρεαστώ άθελά μου αρνητικά και να μη θέλω να ξαναπατήσω;;; Δεν αντιλαμβάνεστε ως άνθρωποι της τέχνης ότι πολιτισμός είναι πρωτίστως και κυρίως θέμα συμπεριφοράς;; Τί να το κάνω το σπουδαίο έργο σας όταν φέρεστε στον αποδέκτη με προκλητική ασέβεια αντιμετωπίζοντάς τον αποκλειστικά ως πηγή εσόδων;; Πού είδατε εσείς πολιτισμένο οικοδεσπότη να υποδέχεται τον φιλοξενούμενο που τον τιμά, με τέτοια απαξίωση σαν να πρόκειται για άμορφη μάζα χειροκροτητών;; Εμένα ας πούμε πονάει η ψυχή μου όταν σας βλέπω να ιδρωκοπάτε με ρούχα εποχής και τρεχαλητά κάτω από τους προβολείς, σε σημείο να συμπάσχω και να νιώθω τη ζέστη εντονότερη… εσάς δεν σας καίγεται καρφί για τη δική μου κατάσταση που φροντίζετε να επιδεινώνετε με την απληστία σας;;; Αχ άτιμο μέτρο που κάποτε ήσουν «άριστο» και τώρα κατάντησες ανύπαρκτο…
