Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Μέχρι πριν κάποια χρόνια οι τηλεοπτικοί ρόλοι ήταν ξεκάθαροι… κάθε εκπομπή είχε το δικό της αυστηρά οριοθετημένο κόνσεπτ ανάλογα με την κατηγορία της κι ο τηλεθεατής γνώριζε τί να επιλέξει σύμφωνα με τα γούστα του ή την ανάγκη της στιγμής… Ήθελε να ενημερωθεί για την επικαιρότητα;; Διάλεγε προφανώς ειδήσεις… Ήθελε να ακούσει απόψεις ειδικών πάνω σε συγκεκριμένο θέμα;; Διάλεγε ενημερωτικές εκπομπές με τα αντίστοιχα πάνελ… Ήθελε να διασκεδάσει για να ξεσκάσει;; Διάλεγε μουσικές εκπομπές, κάποιο σώου, καμιά κωμωδία… Ήθελε να ψυχοπλακωθεί;; Μάτσο τα δραματικά σήριαλ με κλαυθμούς, οδυρμούς, φονικά και τραγωδίες… Ήθελε ανάλαφρη «ψυχαγωγία» ποικίλης ύλης;; Είχε τα (πάλαι ποτέ) πρωινά μαγκαζίνο με «λίγο απ’ όλα»: λίγο ευχάριστα θεματάκια, λίγο χρηστικές συμβουλές, λίγο χαλαροί καλεσμένοι, μαγειρική, παιχνίδια και δώρα, ζώδια, σαχλαμαρίτσα, να γεμίζει χαλαρωτικά κι ανώδυνα το τρίωρο…
Μετά ήρθε το περίφημο infotainment, καθότι πλέον… ξεβλαχέψαμε και παίζαμε τις αμερικανιές στα δάχτυλα! Που σημαίνει συνδυασμός ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, ήτοι προσφορά «2 σε 1»όπως λέμε «σαμπουάν και κοντίσιονερ μαζί»… Διότι, σου λέει, η ενημέρωση μόνη της πέφτει πολύ βαριά βρε παιδί μου και χαλάει το στομάχι… από την άλλη η ψυχαγωγία μόνη της παραείναι ελαφριά και φυραίνει το μυαλό… γιατί να μην τα ενώσουμε να πετύχουμε τον ιδανικό συνδυασμό;; Το ίδιο είναι να ενημερώνεσαι για τα ζοφερά τρέχοντα με στεγνό και θλιβερό ύφος, ξύλινη γλώσσα, άκαμπτη σοβαροφάνεια και το ίδιο να τα εμπλουτίζεις με λίγη τσαχπινιά, λίγο ξεκατίνιασμα, λίγο κέφι και μπρίο, λίγο σχολιασμό κάθε πικραμένου, έτσι για ξαλάφρωμα;; Οπότε με μια στρατηγική κίνηση καλύπτονται όλα τα γούστα και προλαμβάνονται οι απώλειες, άσε την προσφορά διασκέδασης στον μουντρούχο οπαδό της ενημέρωσης και ταυτόχρονα ξεστράβωμα από την τύφλα του στον «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» οπαδό της ψυχαγωγίας…
Και κάπως έτσι (και χειρότερα) προέκυψε το σύγχρονο μεταλλαγμένο υβρίδιο του ανεκδιήγητου αχταρμά! Όπου οι «ενημερωτικοί» με τους «ψυχαγωγικούς» έχουν μπλέξει τα μπούτια τους σε… γόρδιο δεσμό κι ανάθεμα αν ξέρουν πού πατούν και πού βρίσκονται με συνέπειες τραγελαφικές! Διότι βλέπεις ας πούμε τα πρωινάδικα με την πρώην ανάλαφρη θεματολογία που στόχευε απλά στην διασκεδαστική χαλάρωση όσων έμεναν το πρωί στο σπίτι, να έχουν πλέον μεταλλαχθεί σε γραφική παρωδία δελτίου ειδήσεων, εστιάζοντας μάλιστα για την τηλεθέαση σε ό,τι πιο σκοτεινό, ζοφερό, άγριο απασχολεί την επικαιρότητα, ξετινάζοντας σχολαστικά το αστυνομικό δελτίο της ημέρας, με σαδιστική εμμονή σε κάθε μορφής έγκλημα! Δολοφονίες, βιασμοί, κακοποιήσεις, εκβιασμοί, απαγωγές, σκοτεινά μυστήρια και λοιπές διαστροφές, δεν φτάνει που στοιχειώνουν κάθε βράδυ τις οθόνες στις ειδήσεις, τώρα παρελαύνουν απαραιτήτως σε επανάληψη και κάθε πρωί από τα «infotainment» τρομάρα τους! Με το πρόσχημα «πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν τόσα τρομερά που ενδιαφέρουν την κοινή γνώμη κι εμείς να πετάμε αετό σαν χαζοχαρούμενοι;;»
Α να γειά σου! Το λες και αυτογνωσία, αν αφαιρέσεις το «σαν»… Διότι, κύριοι και κυρίες των πρωινάδικων, έχετε επιλεχθεί για να στελεχώσετε «εξ ορισμού» χαζοχαρούμενες εκπομπές, με ανάλογα κριτήρια και προσόντα χαζοχαρούμενων παρουσιαστών, που όταν επιχειρείτε να μπείτε σε ξένα κι άγνωστα χωράφια, απλά τα κάνετε σαν τα χαζοχαρούμενα μούτρα σας! Το «όλα τα σφάζω κι όλα τα μαχαιρώνω» ισχύει αποκλειστικά για χασάπηδες… ο δημοσιογράφος ( πολλοί δεν είστε καν) που έχει ειδικευτεί στον καλλιτεχνικό ή τηλεοπτικό ή κοσμικό κλπ. τομέα, με μακριά εμπειρία στο κουτσομπολιό, την ίντριγκα ή το ξεκατίνιασμα, με ποια λογική και προσόντα μεταπηδά αίφνης στο αστυνομικό, πολιτικό, δικαστικό, κοινωνικό ρεπορτάζ, επιχειρώντας επιπλέον βαθιές αναλύσεις, έρευνες και ψυχογραφήματα σε πεδία που έχει μαύρα μεσάνυχτα;; Από πού κι ως πού η κάθε φτηνή κατίνα κι ανακατώστρα, το κάθε φανταχτερό μοντέλο με πόζες, ο κάθε αμόρφωτος δολοφόνος της γλώσσας, η κάθε πανάσχετη που φαντασιώνεται τη σχετική και γενικώς όλος αυτός ο συρφετός της ευτέλειας και ματαιοδοξίας, τολμούν να καταπιάνονται από το πουθενά με κρίσιμα κοινωνικά θέματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις, βαθιά ενημέρωση, εμπειρία, κριτική ικανότητα, ευστροφία;;
Πώς είναι δυνατόν να πάρω στα σοβαρά την άποψη ενός τσεκαρισμένου… στόκου, που ανάμεσα σε σαχλαμάρες, κατινιές, μπηχτές, λάιφστάιλ, γελοία κουτσομπολιά, πωλήσεις τηλεμάρκετινγκ, μαγειρέματα, δώρακλπ. μου «αναλύει» έναν μυστηριώδη φόνο, μια ρατσιστική επίθεση, ένα άγριο μπούλινγκ, τα επεισόδια σε διαδήλωση, μια φυσική καταστροφή, το μεταναστευτικό, τη στάση του Τραμπ στον πόλεμο;; Επειδή άλλαξε αστραπιαία το χαζοχαρούμενο ύφος του σαχλαμάρα σε σοβαροφανές ξερόλα παριστάνοντας τον «έγκριτο» αναλυτή, θαρρεί πως απέκτησε μαγικά αξιοπιστία και σοβαρότητα;; Και ότι ο τηλεθεατής που τον έχει ταυτίσει για χρόνια με όσα φαιδρά εκπροσωπεί, θα μείνει για να ακούσει με δέος την αποψάρα του τυχάρπαστου;; Ο οποίος ως ανίδεος και στόκος, καθότι εθισμένος στη ανούσια ελαφράδα, όχι μόνο αδυνατεί να συλλάβει την ουσία, όχι μόνο ευτελίζει με τις φαιδρές παρεμβάσεις του τα θέματα, αλλά ενίοτε προκαλεί επιζήμιο μπάχαλο και σύγχυση με λογής ανεπιθύμητες παρενέργειες ως μοιραία συνέπεια της άγνοιας…
Για ποιον λόγο λοιπόν ο… μη μαζοχιστής τηλεθεατής να υποστεί αυτόν τον τραγέλαφο του infotainment από άσχετα σούργελα που υποκρίνονται με το στανιό κάτι που ΔΕΝ είναι;; Κάτσε χριστιανέ μου στα γνώριμα αυγά σου που κλωσάς για χρόνια κι έχεις μάθει όλα τα κόλπα της… επώασης κι άσε τις καυτές πατάτες για χέρια εκπαιδευμένα που ξέρουν πώς να τις πιάσουν χωρίς να καούν! Το σοφότατο «αν ήταν το βιολί… πουλί θα το έπαιζαν όλοι» είναι άκρως διδακτικό και φρόντισε να το υιοθετήσεις ως μότο, για να μη προσθέσω και την άλλη λαϊκή σοφία «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους κώλους» και ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζει ένα βλήμα με ακριβά εσώρουχα σε γυμνασμένα οπίσθια, έτσι;;
Κάτι που αντίστοιχα παρατηρώ και στην άλλη πλευρά, την αμιγώς ενημερωτική των εκφωνητών ειδήσεων… οι οποίοι τελευταία αρχίζουν παρομοίως να φλερτάρουν με τη γελοιότητα του «συνδυασμού», γιατί σου λέει, αφού οι «ψυχαγωγικοί» έβαλαν στην ατζέντα τους την ενημέρωση, γιατί εμείς οι «ενημερωτικοί» να μείνουμε σκέτοι και να μη προσθέσουμε μια ανάλογη πινελιά στη δουλειά μας;; Και αντί να περιορίζονται στην εκφώνηση της είδησης αποστασιοποιημένα, όπως οφείλουν ως επαγγελματίες, αρχίζουν να εκδηλώνουν… θεατρινισμούς στην έκφραση, να προσθέτουν σχόλια, να εκφέρουν άποψη, να διαπληκτίζονται με παριστάμενους, να παίρνουν θέση στα γεγονότα κλπ. μεταφέροντας αύρα… πρωινάδικου στα δελτία -που άλλωστε έχουν εντάξει προκλητικά το λάιφστάιλ στο προφίλ τους – λες και δεν φτάνουν η αναξιοπιστία και προπαγάνδα τους ή μας πέφτουν λίγοι οι Ευαγγελάτοι, Κουσουλοί, Γιαμαλήδες και λοιποί του συναφιού… Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν χάνονται τα όρια και μπλέκονται οι ρόλοι κι άντε μετά να βρεις στο μπάχαλο «ποιανού είναι αυτό το μπούτι που πιάνω»!
